De Poolse ingenieur Sebastian Sokolowski bouwde voor zijn kat een slimme voerbak mede met behulp van Home Assistant. We spraken hem over de totstandkoming van deze Pet Feeder en hij legt uit hoe je zelf aan de slag gaat.

Wie een YouTube-video van Sebastian bekijkt, verbaast zich al snel over het brede scala aan vaardigheden dat hij beheerst. “Ik houd ervan om apparaten helemaal vanaf nul op te bouwen. Daarom doe ik alles zelf: het ontwerp van de printplaat, het 3D-ontwerp van de mechanische onderdelen en het programmeren.” Ook voor de Pet Feeder ontwierp Sebastian zelf de PCB die een aantal eenvoudig verkrijgbare onderdelen verbindt. Hij liet daarnaast alle mechanische onderdelen en de behuizing als bouwpakket uit zijn drie 3D-printers rollen.

Sebastians brede focus gaat niet ten koste van het afwerkingsniveau, integendeel. Het gebruiksmak van de Pet Feeder is hoog: de hardplastic onderdelen zijn met wat eenvoudig schuif-, lijm- en schroefwerk samen te voegen. De brokjes stromen naadloos door de dispenser, omdat Sebastian nieuwe versies bleef ontwerpen totdat er geen brokje meer in het interne raderwerk bleef steken. 

Ook aan het schoonmaken van de brokjescontainer is gedacht. Om te voorkomen dat daarbij de elektronica nat wordt, zit de PCB in een afschuifbaar onderstel. Esthetisch is het ontwerp ook in de haak. De stappenmotor, die portie voor portie brokjes verstrekt, is bijvoorbeeld netjes weggewerkt onder een plastic klepje, dat de gladde lijn van de bekasting volgt.

Rol van Home Assistant

Om gebruiksscenario’s voor zijn huis te programmeren zweert Sebastian bij Home Assistant. Dat opensource-huisautomatiseringssysteem fungeert als tolk tussen bijna 1800 apparaten en ecosystemen en houdt data daarbij zoveel mogelijk uit de cloud. 

“Home Assistant is waanzinnig stabiel. Je kunt er werkelijk elk apparaat mee controleren en dat exact zo configureren als je wilt.” Zo programmeerde Sebastian zijn Pet Feeder zodanig dat die elke ochtend om zeven uur een lading brokjes in Strachu’s bakje deponeert. Ook kwam er een kattenknop op het startscherm van zijn Home Assistant-app, waarmee hij te allen tijde onmiddellijk een portie kattenvoer kan verstrekken.

De infraroodsensor op zijn Pet Feeder dient om een ander huiselijk probleem op te lossen: het continue stromen van water door Strachu’s kattenwaterfontein. Die gaat nu alleen nog aan als Strachu in de buurt is. Dat bespaart niet alleen elektriciteitskosten, maar ook ergernis: “Ik hoef nu niet meer dag en nacht te luisteren naar het geluid van stromend water. Daar werd ik knettergek van voordat ik de Pet Feeder bouwde.” 

Andere toepassingen van de infraroodsensor die Sebastian op zijn website suggereert, zijn het op afstand controleren of je kat voldoende eet, of een notificatie op je telefoon ontvangen steeds als je huisdier voor zijn etensbak staat. “Strachu heeft altijd honger, dus ik heb die melding uit moeten zetten.”

©PXimport

Kant-en-klaar kopen, of zelf bouwen

Wie niet zelf wil knutselen, kan een kant-en-klare Pet Feeder kopen in de webshop van Sokolowski. Die kost zo’n 89 euro en is beschikbaar in wit of zwart. Maar als PCM-lezer wil je natuurlijk zelf ook een poging wagen. Daarom een kort stappenplan: 

Stap 1: Soldeer de elektronica op de PCB

Het hart van de Pet Feeder is een ESP12F module met wifi en een ESP8266-chip aan boord. Die chip stuurt indirect – via een ULN2003-chip – een stappenmotor aan, die brokjes in afgemeten porties uit het apparaat laat stromen. Ook is de chip verbonden met een buzzer, een ledlampje en een knop om handmatig brokjes te geven. Tot slot kan de chip van een infraroodsensor een seintje krijgen wanneer een warmbloedig dier het apparaat bezoekt.

De PCB voor je Pet Feeder kun je hier aanschaffen. Je kunt de printplaat ook zelf bestellen bij een lokale leverancier op basis van de Gerber-bestanden die je je daar gratis kunt aanvragen met het formulier. Schaf daarnaast online ook de elektronica-onderdelen aan en soldeer deze op de PCB.

©PXimport

Stap 2: Flash het brein van de Pet Feeder

Flash de ESP8266-chip met het configuratiebestand dat je gratis kunt aanvragen via de genoemde url. De code in dit configuratiebestand legt het brein van de Pet Feeder uit hoe hij kan communiceren met zijn omgeving, zoals de stappenmotordriver, de buzzer, de infraroodsensor en Home Assistant.

Stap 3: Print de plastic onderdelen

Als je in het gelukkige bezit bent van een 3D-printer, print dan het binnenwerk en de bekasting van de Pet Feeder op basis van het 3D-model. Zet deze in elkaar volgens de aanwijzingen in de

over dit project. In plaats van zelf een doorzichtige brokjescontainer te printen, kun je overigens ook eerst een Coca-Colafles leegdrinken en die daarna opknippen tot container, geeft Sebastian als tip.

Stap 4: Automatiseer naar eigen wens

Creëer tenslotte binnen Home Assistant een automation voor de Pet Feeder. Daarin beschrijf je bijvoorbeeld dat de Feeder elke ochtend om zeven uur een portie brokjes moet uitgeven. Sebastian suggereert daarnaast om eventueel eerst vijf seconden lang de buzzer te laten afgaan, om je huisdier te waarschuwen, mocht die al niet erbij zitten. Ook kun je eventueel een Pet Feeder-knop toevoegen aan het startscherm van je Home Assistant-app. Veel succes!

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.