Unreal Tournament is 1 van de first person shooter-spellen die zichzelf zonder blikken of blozen tot de gevestigde orde mag rekenen. Epic, de ontwikkelaar van Unreal Tournament,lanceerde de eerst versie in 1999. Dit bleek een enorm succes. Ongeveer drie jaar later bracht de ontwikkelaar UT 2003 uit, een minder geslaagde opvolger door onder meer het ontbreken van voertuigen.

Dat foutje corrigeerde Epic in UT 2004. De achterban verwelkomde deze aanzienlijk verbeterde Unreal Tounament met open armen. Drie jaar later is het de beurt aan Unreal Tournament 3.

Epic en Midway houden er een vreemde telling op na. Als je naar het aantal versies van de shooter kijkt, zou je eerder deel 4 verwachten. Toch zit er logica achter: de eerste Unreal Tournament maakt gebruik van de Unreal Engine 1, de delen 2003 en 2004 gebruiken de tweede versie van deze engine. Unreal Tournament 3 maakt gebruik van de laatste versie: de Unreal Engine 3; dezelfde engine als in bijvoorbeeld Gears of War. Dat we grafisch genot mogen verwachten, mag duidelijk zijn, want Gears of War ziet er alles behalve beroerd uit.

Extreem snelle engine

En grafische schoonheid biedt Unreal Tournament 3! De karakters ogen bijzonder verzorgd, met hun welbekende, kleurrijke bepantserde pakken die we natuurlijk ook kennen uit vorige delen. Uiteraard is ook het detailniveau van de logisch opgebouwde speelvelden en de intrigerende omgevingen weer wat opgeschroefd ten opzichte van UT 2004. En het mooie aan dit verhaal is dat UT3 ook op tragere systemen nog prima draait. In ons testsysteem - een AMD Athlon X2 4200 (overgeklokt naar 2,9 GHz) met 2 GB geheugen - plaatsen we eerst een 6600GT met 128 MB en daarna een 8800GT met 512 MB. Met beide kaarten is UT3 prima te spelen.

Weinig verrassingen

Unreal Tournament is een straight forward shooter. Het doel is simpel: schiet de tegenstander overhoop. Het gros van de spelmodi bestaat dan ook uit rechttoe rechtaan schietwerk: deathmatch, team deathmatch en duel. Last man standing is helaas niet meer beschikbaar. Wat wel is gebleven, en is uitgebreid, is capture the flag. Behalve de variant waarbij je op en neer moet rennen, kun je in Unreal Tournament 3 ook aan de slag met voertuigen, waarbij het hoverboard een van de vernieuwingen is van het gamma. Dit zwevende skateboard is in 1 woord geweldig. Het is lekker snel en wendbaar en je mag de vlag meenemen op dit board. Zorg er wel voor dat je kogels goed ontwijkt, want eenmaal geraakt, ga je plat op je gezicht. Een respawn (herrijzen nadat je neergeschoten bent) is dan natuurlijk zo goed als zeker.

Een geheel nieuwe modus is Warfare. Deze slag om de powercore van de tegenstander lijkt op Onslaught (onder meer UT2004), maar heeft een belangrijke strategische wijziging. Het is bij warfare de bedoeling dat je 'nodes', verspreid over het speelveld, verovert en linkt. Daardoor maak je de powercore van de tegenstander gevoelig voor een aanval, zodat je deze kunt vernietigen. Het veroveren en linken van de nodes vereist een goede samenwerking en wat strategisch inzicht, zeker in een online gevecht. Uiteraard kun je ook bij Warfare gebruik maken van voertuigen, wat behoorlijk handig is bij grotere speelvelden.

Campagne-modus

Unreal Tournament is natuurlijk bedoeld om online te spelen. Voor een beginner is het echter geen doen het spel online te leren; daar is het simpelweg veel te snel en chaotisch voor. Natuurlijk bestaat een leerproces uit vallen en opstaan, maar bij UT3 gaat dat wel heel ver. Daar houdt vallen en opstaan in dat je vier seconden kunt lopen, voordat je een kogel tussen de ogen krijgt. De tegenstand bestaat namelijk louter uit fanatieke, doorgewinterde spelers. Kortom: online spelen is voor een beginner geen optie. Gelukkig heeft Midway een campagne ingebouwd om de beginner de kneepjes van het afslachten te leren.

De campagne laat de speler kennis maken met alle spelmodi, wapens en voertuigen. En dat zijn er nogal wat! Het leuke aan de campagne is dat je als speler zowel met een team van 'bots' kunt spelen, als online met andere spelers (maximaal drie). Die vervangen dan simpelweg de bots. Dit kan overigens een waardevolle aanvulling zijn, aangezien de bots je niet echt uit de brand helpen bij verhitte vuurgevechten.

Uiteraard is de moeilijkheidsgraad bij de campagne instelbaar. Op novice is de tegenstand minimaal. De bots schieten vaak mis en rennen niet echt weg als je op ze jaagt; de ideale modus voor de beginneling. Bij Godlike moet je van erg goede huizen komen, wil je de bots neerhalen. Uiteraard is het idee van de campaignmode de speler klaar te stomen voor de online-pret, maar het kan ook interessant zijn voor als je even geen zin hebt in een uitdaging op het web. Hoe dan ook is het een waardevolle aanvulling.PluspuntenMinpuntenConclusie

Unreal Tournament 3 is zonder twijfel een waardige opvolger van Unreal Tournament 2004 en laat zien dat Midway zijn lesje heeft geleerd van 2003. De diverse speelmodi en uitgebreide voertuigen- en wapenassortiment kan de fanclub weer enkele jaren vermaken. Bovendien ziet UT3 er fantastisch uit en blijft het goed speelbaar op tragere pc's uit het middensegment. Het feit dat hij op een twee jaar oude Geforce goed speelbaar is, bewijst dit punt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.