Het pure point-and-click adventure genre is allang niet dood meer. Dankzij kleine uitgevers zoals Lighthouse Interactive blijft dit niche genre in leven. De meeste adventure games hebben iets met geesten en het occulte, en Lighthouse nieuwste adventure is hier geen uitzondering op. The Lost Crown is een spookverhaal over een beginnende spokenjager in een klein Brits dorpje.

Op de vlucht

Het verhaal begint vrij snel dankzij een kort filmpje waarin de hoofdrolspeler Nigel Danver op de vlucht is voor zijn werkgever. Zijn nieuwsgierigheid heeft hem in problemen gebracht toen hij geheimen van zijn werkgever Hadden heeft ontdekt. Nigel belandt in een klein dorpje in Engeland – Saxton - waar hij voorlopig onderduikt. In Saxton lijken de inwoners nog in het verleden te leven en het dorp heeft een rijke historie aan mystiek, folklore en spookverhalen. Nigel komt er al snel achter dat het niet pluis is in het dorp en nieuwsgierig als hij is, gaat hij op onderzoek uit.

Op onderzoek!

Zoals gezegd is The Lost Crown een typische point-and-click adventure met de welbekende stijl en interface: hoofdscherm in het midden, voorwerpen onderaan het scherm, en opties bovenin. Toch heb je niet de vrijheid om te lopen waar je wilt. Het spel is onderverdeeld in vaste schermen en je loopt dus van het ene veld naar het andere. Nigel loopt alleen naar zaken toe waar iets interessants te vinden is. Hierdoor ben je op de losse schermvelden zelf dus vooral aan het zoeken naar clues in plaats van dat je aan het verkennen bent met je speelfiguur. Dit is echter niet bezwaarlijk omdat The Lost Crown ook echt een onderzoek-spel is.

Zwart, wit, kleur

Opvallend aan The Lost Crown is zijn aparte grafische stijl. Het spel is namelijk grotendeels in zwart/wit weergegeven met hier en daar wat kleur. Dit geeft het spel een hele ouderwetse sfeer wat perfect past bij het dorpje waar Nigel in bivakkeert. Grafisch is het spel op zich niet heel sterk; de resolutie staat vast en animaties zijn niet echt spannend te noemen. Echter weet het spel dankzij de bovengenoemde stijl en goede achtergrondmuziek en geluiden toch perfect de sfeer neer te zetten. Ook de mate van detail is opvallend; boekjes, folders, informatieborden. Alles is voorzien van 'echte' informatie. Op zich is dit niet vreemd omdat Jonathan Boakes (de maker) hulp heeft gekregen van Matt Clark, de maker van de game Barrow Hill die ook bijzonder veel detail kent. ( http://www.pcmweb.nl/software_review.jsp?productid=1834 )

Spokenjagen

Nigel is een slimme vent en besluit vrij snel contact op te nemen met zijn werkgever om de zaak uit te praten. Zijn werkgever Hadden blijkt niet geheel onredelijk te zijn en is net zo nieuwsgierig naar de geesten in het dorp als Nigel. Hadden's bedrijf produceert en ontwikkelt namelijk spokenjacht gereedschap en doet onderzoek naar het paranormale. Hij besluit dan ook Nigel te helpen met wat gereedschap, máár Nigel moet het niet in zijn hoofd halen om alsnog te vluchten. Jonathan Boakes is voor dit spel zelf op spoken-jacht gegaan en heeft deze kennis gebruikt om in het spel authentiek spoken-jacht gereedschap te verwerken. Zo heb je een aangepaste digicam met nachtvisie, een aangepaste fotocamera, een EMF meter en een analoge taperecorder om geestgeluiden mee op te vangen.

Griezelig

Diverse foto's die Nigel in het spel schiet zijn echte foto's die de maker zelf ook heeft geschoten tijdens zijn eigen spokenjacht. Wij vinden het ongelooflijk stoer dat een spellen-maker zover gaat om een mooi authentiek spel neer te zetten, en dat is hem dan ook aardig gelukt. Naarmate je verder in het spel komt, gebeuren er behoorlijk griezelige dingen en zullen er momenten zijn dat je echt niet op je gemak achter je pc zit. Vooral de ruis-geluiden zijn erg eng.

Traag

Hoewel we behoorlijk positief zijn over de The Lost Crown, heeft het spel ook enkele minpunten. Zo is het spel behoorlijk traag met zijn verhaalopbouw en zijn er hier en daar puzzels in het spel geforceerd. Zo is er bijvoorbeeld een bospad wat leidt naar een kerk. Maar voordat je daar naartoe mag, moet je eerst de kerk gezien hebben aan de hand van een ietwat ongeloofwaardige puzzel. Anders durft de 'avontuurlijke' Nigel het pad naar de kerk niet te nemen. Puzzels horen op zich in een adventuregame en het is soms best lastig om puzzels geloofwaardig in een spel te planten. We vinden het dan ook geen groot minpunt, hoewel we het wel jammer vinden dat we voor we verder kunnen met het spel eerst uitgebreid een stoofpot maaltijd moeten bereiden. Dit soort vertragingen hadden voor ons niet gehoeven. Ook kun je in herhaling vallende dialogen en monologen niet wegklikken, en dat is af en toe best vervelend.
PluspuntenMinpuntenConclusie

Afgezien van wat kleine minpunten is The Lost Crown een zeer goed spookverhaal adventure. Als je houdt van goede point and click adventures en/of spannende spookverhalen, dan moet je The Lost Crown zeker een kans geven. Enge avonden gegarandeerd!

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.