Mirror's Edge
Nu games veel meer mainstream zijn dan vroeger doen ontwikkelaars elkaar steeds vaker na. Helemaal als een bepaalde formule erg succesvol is. We noemen bijvoorbeeld het MMO genre, het open wereld genre en de vele rts en Tombraider klonen. Maar zo nu en dan komt er een game uit, waarbij de ontwikkelaars echt hun best hebben gedaan met iets anders te komen.
Mirror's Edge is zo'n game.
Big Brother
Mirror's Edge verteld het verhaal over Faith. Faith is een 'runner' in een stad waarvan de bewoners al hun vrijheid hebben opgegeven voor een zorgeloos en veilig bestaan. Dit komt neer op 'Big Brother is watching you' waarbij informatie alleen maar uitgewisseld mag worden via het netwerk van de regering. Faith is iemand die buiten de wet gaat met haar beroep en informatie en pakjes bezorgd buiten het netwerk om. Dit doet zij door wegen te bewandelen waar normale mensen niet komen. Bij voorkeur over de daken van de wolkenkrabbers van de stad, maar ook via lucht-schachten en andere niet voor de hand liggende routes.
Parcours
Mirror's Edge is een platform game in volledig 3D wat je speelt vanuit de eerste persoon. Daarnaast is het gebaseerd op de buitensport parcours. Parcours is te voet zo snel mogelijk van A naar B komen. Hier komt veel waaghalzerij en acrobatiek bij kijken en is niet zonder gevaar. Een goed voorbeeld van parcours is de eerste actiescène uit de James Bond film Casino Royale. De bommenmaker waar James Bond achteraan zit is een parcours-specialist. Dit soort gameplay hebben wij nog nooit eerder in een game gezien en verdient wat ons betreft alle lof voor de originaliteit. In de game moet je veel rennen, springen, klimmen en acrobatische stunts uithalen. Het lijkt wat dat betreft een beetje op Prince of Persia, maar dan vanuit een eerste persoonszicht.
Vluchten is beter dan vechten
In Mirror's Edge word je maar al te vaak op de hielen gezeten door de politie die je bestoken met een heel arsenaal aan vuurwapens. Je kunt de confrontatie opzoeken, maar al snel word je overrompeld als er meerdere vijanden tegelijk zijn. Het is dan ook de kunst om elke vijand af te zonderen en deze aan te pakken. Je kunt een agent gewoon knock-out slaan, maar je kunt hem ook zijn wapen afhandig maken. Je kunt zelfs schieten op de andere agenten met het vuurwapen, maar de game stimuleert dit niet. Runners zijn geen killers en kiezen dus eerder voor het hazenpad. Timing is heel belangrijk bij de gevechten en ze zijn dan ook behoorlijk lastig. Je kunt zo nu en dan de tijd a la 'the Matrix' vertragen, maar ons heeft het niet heel veel geholpen.
Stressfactor
Hoewel de gameplay zeker origineel is, is het wel ontzettend wennen om op deze manier een game te spelen. Het klimmen en springen in een eerste persoon aanzicht is tot daar aan toe, maar als je dit opeens heel snel moet doen, slaat de stress toe en gaan de sprongen negen van de tien keer fout. Je moet dan ook voorbereid zijn op vele malen sterven en opnieuw beginnen. Gelukkig word je niet al te ver teruggezet wanneer het noodlot toeslaat. Maar als je iedere keer weer op hetzelfde punt sterft, wordt het toch wel erg frustrerend. Om je te helpen heeft Faith haar speciale 'runners-view'. Dit houdt in dat objecten die zij kan gebruiken in haar activiteiten rood oplichten. Zo heb je ook een hint welke kant je op moet. Overigens is er ook een knop die je de richting op laat kijken waar je heen moet.
Geen open wereld
Mirror's Edge suggereert alsof het een open wereld is en dat je alle vrijheid hebt, om je weg te vinden door de stad. Dit is echter niet het geval. De game is behoorlijk gescript en eigenlijk is er altijd maar één weg die je kan bewandelen, of beter gezegd: berennen. Zo wilde wij aan het eind van het eerste level weer terug een trap af klimmen om van de politie te ontkomen, maar de trap afklimmen was opeens niet meer mogelijk. We moesten via de helikopter die ons beschoot het level beëindigen. Op zich logisch, maar de magie van de open wereld gaat zo wel verloren.
Geen simulatie ziekte
Grafisch is de game erg mooi. Het maakt gebruik van een tekenfilm-achtige stijl waarin de mensen weer redelijk echt overkomen. Een aparte combinatie. Wel heb je een flinke zware pc nodig om deze game soepel te spelen. Je hebt sowieso een 3 Ghz processor nodig. De stad zelf is erg klinisch, wat wel past bij de setting van de game. Wel vinden we het jammer dat de stad erg doods is. Behalve agenten, hebben we voor de rest weinig inwoners gezien. Wel handig is de stip in het midden. Deze stip is uit te zetten, maar voor mensen die last hebben van simulatie-ziekte is deze stip een uitkomst. De stip levert namelijk een concentratiepunt voor de hersenen, waardoor de misselijkheid uitblijft. We kunnen je verzekeren dat dit werkt.PluspuntenMinpuntenConclusie
origineel
mooi
goede sfeer
zware systeemeisen
frustrerend
weinig leven in de stad
gevechten zijn erg lastig
Mirror's Edge is absoluut een originele game die een aparte speel-ervaring oplevert. Maar we vragen ons af of deze game voor iedereen is weggelegd. Hoewel we onder de indruk zijn van Mirror's Edge, hebben we ons er niet echt mee vermaakt. Daarvoor was het spel voor ons te frustrerend. We raden je dan ook aan om eerst het spel te spelen voordat je het aanschaft. Helaas is er voor de pc geen demo versie.
