Als gehypte titel heb je het niet gemakkelijk en dat geldt zeker voor Diablo III. De game is meer dan 10 jaar in de maak geweest, maar in plaats van gelukkige gamers, hebben we te maken met zwaar gefrustreerde gamers die het spel 2 dagen na release gewoonweg niet kunnen spelen. Tijd voor een nieuwe hype: de Error 37 hype.

De grootste oorzaak dat Diablo III niet gespeeld kan worden, zijn de server problemen waardoor het niet mogelijk is om in te loggen bij de game. En laat online inloggen nu wel noodzakelijk zijn, zelfs als je de single player campagne wilt spelen. Het resultaat: duizenden gefrustreerde gamers die hun teleurstelling en verontwaardiging het internet op schieten.

Error 37 en andere fouten

De grootste problemen achter Error 37 zijn de server problemen waardoor mensen niet in staat zijn in te loggen. Het Error 37 venster blijft deze mensen plagen tot grote frustratie van de spelers. Maar naast Error 37 is er ook Error 3003. Net zo vaag en in feite komt het op hetzelfde neer: inloggen is onmogelijk en mensen worden nog gefrustreerder. Error 3003? Hoeveel fouten zijn er wel niet? Daarnaast was er ook nog een bug met een schild dat niet vroegtijdig aan een tempelier gegeven mocht worden, omdat je anders uit het spel geschopt werd. Al met al een genante vertoning voor Blizzard.

Diablo III om zeep

Diablo III is hier weer typisch een voorbeeld van een game die om zeep wordt geholpen door allerlei beveiligingsmaatregelen tegen mogelijke piraterij en online vals spelen. Eigenlijk vinden we dat Blizzard zich hier moet schamen. Je mag toch verwachten dat zij ruime ervaring hebben met online games en servercapaciteit. Ze hebben niet voor niets de grootste MMO ter wereld in hun bezit: World of Warcraft. Daarnaast is de keuze voor online inloggen en een actieve internetverbinding vereisen zelfs de sinlge player game op zijn zachtst gezegd ongelukkig. Waarom koos Blizzard er niet voor ook een offline modus te bieden waarmee je niet online kan game, maar op zijn minst wél kan gamen?

Hooglopende Error 37 frustraties

De frustraties op internet lopen ondertussen hoog op en de wraak van de consument op internet is zoet. De website Metacritic toont gemiddelde cijfers die gegeven zijn door reviewers en gebruikers. Opvallend is dat er nog geen professionele review-scores op de site staan. Daarentegen staan er ondertussen wel 1725 user-reviews en die liegen er niet om. Gemiddeld scoort de game 3,5 van de 10. Echter is het lastig dit cijfer serieus te nemen, omdat mensen de review-mogelijkheid vooral gebruiken om hun frustratie te uiten. Website Kotaku heeft een lijst samengesteld van de meest extreme reacties op Blizzard’s falen. Zeer vermakelijk leesvoer als je het met een korrel zout kan nemen.

Facebook reactie van Blizzard op Error 37

Blizzard heeft middels Facebook een reactie gegeven op de klachtenstroom, maar op veel sympathie hoeven ze niet te rekenen. Blizzard zegt:

Welcome to Diablo III! The fight for Sanctuary has begun.

Please note that due to a high volume of traffic, login and character creation may be slower than normal. If you're unable to login to the game or create characters, please wait and try again. We've temporarily taken our Battle.net websites offline and launched more servers to accomodate for the traffic. We hope to resolve these issues as soon as possible and appreciate your patience.

De reacties eronder zeggen genoeg.

Diablo III: uiteindelijk komt het goed

Laten we eerlijk zijn. Deze gebeurtenissen omtrent Diablo III zijn alles behalve verrassend. Wanneer games zo ontzettend gehyped worden dat iedereen op de wereld de game tegelijkertijd gaat kopen en (online) spelen, kun je er donder op zeggen dat er problemen komen. Over een week is iedereen waarschijnlijk gewoon lekker Diablo III aan het spelen en is de hele Error 37 Hype weer overgevlogen. Wel vragen wij ons af of game-uitgevers zichzelf niet eens flink achter de oren moeten krabben en wellicht niet blind moeten inzetten op online afhankelijkheid. Ubisoft, om een voorbeeld te noemen, heeft ondertussen ook zijn les geleerd en is gestopt met haar ‘altijd online’-eis bij games.

We sluiten af met een filmpje dat te leuk is om niet te delen. Het is helaas ook wel typerend voor de hardcore game-scene.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!