Confrontation is een strategische rpg gebaseerd op het gelijknamige fantasy-bordspel dat vooral in Frankrijk bekend is. Ontwikkelaar Cyanide heeft geprobeerd dit bordspel om te zetten naar een onderhoudende rpg die dicht bij zijn roots blijft.

Confrontation vertelt het verhaal over een fantasy wereld waarin 4 facties met elkaar strijden om dominantie. In de campaign-modus van het spel leid je de nobele - en nood lijdende - Griffin soldiers in hun strijd tegen de duistere Scorpion, Wolf en Jackal facties. Het verhaal wordt verteld aan de hand van statische beelden, een verhalenverteller en aan elkaar gerijgde missies.

Confrontation is vechten

Confrontation betekent vechten en vechten staat dan ook centraal in deze game. Je doorloopt met een groepje helden diverse levels variërend van bergpaden tot diepe ondergrondse gewelven. In deze levels valt eigenlijk niet heel veel te ontdekken en ze zijn ook nog eens verschrikkelijk nauw, of je nu in een kerker loopt of buiten. Je slentert vooral van confrontatie naar confrontatie, en daar zitten alle levels vol mee. Tactiek is op zich wel belangrijk, want de groepjes tegenstanders zijn net als jouw helden uitgerust met allerlei speciale eigenschappen en aanvallen en deze worden ook uitgebreid tegen je ingezet. Verder zijn er ook bandages te vinden waarmee personages elkaar in de strijd kunnen genezen en zijn er schatten te vinden die upgrades bevatten voor de wapens en pantser van je helden.

Falend game-systeem

De levels van Confrontation ogen weinig inspirerend en grafisch gezien komt de game ook gedateerd over. Helaas geldt dat niet alleen voor de graphics. Ook de gameplay doet verouderd aan. Zo is de pathfinding van de helden verschrikkelijk knullig en worden bevelen lang niet altijd goed uitgevoerd. Helden wisselen ongevraagd van wapens waardoor geplande tactieken nog al eens in het honderd lopen. Daarnaast komt de strijd ook erg passief en traag over, ondanks dat de gevechten in real-time worden uitgevochten. Cyanide had er wellicht beter aan gedaan de gevechten turn-based uit te laten vechtern.

Geen dynamiek in confrontation

Confrontation komt dus erg statisch over, ondanks dat je wel uitgebreid al je helden kan voorzien van instructies wat zij de komende beurten moeten doen. De game is ook elk moment te pauzeren met de spatiebalk, zodat je zonodig tactieken kunt wijzigen of je helden van nieuwe opdrachten kan voorzien. Helaas laat het uitvoeren geregeld op zich wachten en omdat de pathfinding zo beroerd is en ook de levels vaak voorzien zijn van nauwe gangen, is het af en toe lastig echt tactisch te werk te gaan.

DRM-beleid Confrontation

Confrontation is behalve te koop ook digitaal te downloaden via allerlei online distributiediensten zoals Steam. Echter geldt voor elke versie hetzelfde DRM-beleid: maximaal 5 activaties per game.

UitgeverFocus Home InteractiveOntwikkelaarCyanideBesturingssysteem (min. benodigd)Windows XP SP3Processor snelheid (min. benodigd)2 GHz Dualcore processorHoeveelheid RAM (min. benodigd)2 GBGrafische kaart (minimaal benodigd)vanaf nVidia GeForce 7900 GTX en AMD Radeon HD 2600 of hoger (Shader Model 3.0 ondersteuning vereist)Benodigde hardeschijfruimte4 GBOnline gamingjaGamepad ondersteuningneeOnline activatieja, maximaal 5 activaties per game

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!