Je hebt een videoclip van het internet gedownload of je hebt zelf een leuke video van die onvergetelijke vakantiereis gemaakt. Die beelden had je nu graag van ondertiteling of commentaartekst voorzien. Daar bestaan diverse methodes voor: van een handmatige aanpak en een YouTube-ommetje tot een heuse ondertitelingstool. Daarbij is het zelfs mogelijk het ondertitelingsbestand in de beelden in te branden. In dit artikel stellen we al deze mogelijkheden aan je voor.

1 Videospeler

In deze workshop gaan we op verschillende manieren een ondertitelingsbestand maken en meestal gaat het om een bestand met de extensie .srt. Het gratis en multiplatform VLC Media Player is uitstekend geschikt om de ondertiteling te testen (er is een versie voor zowel Windows 32 als 64 bit). Je geeft het srt-bestand bij voorkeur dezelfde naam als je videobestand en je plaatst het in dezelfde map, zodat VLC Media Player automatisch de ondertiteling vindt en kan afspelen. Desnoods stuur je bij via Ondertitels / Ondertitelbestand toevoegen of via Extra / Spoorsynchronisatie.

©PXimport

2 Teksteditor

De eerste methode is vrij Spartaans: je tikt alle tekst in met een teksteditor als Kladblok of Notepad++. Op het moment dat je een ondertitel wenst, pauzeer je de videobeelden (in VLC Player) en tik je die in, bijvoorbeeld als volgt:

1

00:00:58,000 --> 00:01:03,500

Onze vakantiereis is begonnen…

De syntax laat zich makkelijk ontrafelen: ondertitel nummer 1 begint op 00 uur, 00 minuten, 58 seconden, 000 duizendsten en duurt tot 00 uur, 01 minuut, 03 seconden en 500 duizendsten – in totaal dus 5,5 seconde. De bijhorende ondertitel volgt meteen eronder.

3 Srt-bestand

Voor de volgende ondertitels ga je op dezelfde manier te werk, alleen moet je erop letten een lege regel in te lassen voor je het daaropvolgende ondertitelnummer intikt. Het is ook mogelijk ondertitels van bepaalde opmaakcodes te voorzien, zoals <br/>regel afbreken, <b>vette ondertitel</b> en <i>cursieve ondertitel</i>, maar niet alle videospelers kunnen hiermee overweg – VLC Player ondersteunt dit alvast wel.

Bewaar het ondertitelingsbestand met extensie .srt en kies als codering UTF-8 (zonder BOM). Zoals gezegd geef je het bestand het liefst dezelfde naam en locatie mee als het eigenlijke videobestand.

©PXimport

4 YouTube

Het kan ook wat minder Spartaans, als je er niets op tegen hebt je video (eventueel tijdelijk) naar je YouTube-kanaal te uploaden. Meld je hiervoor bij YouTube aan en klik rechtsboven op je accountpictogram. Selecteer YouTube Studio en klik op Ondertiteling in het linkerpaneel. Klik op de voorbeeldweergave van de video die je van ondertitels wilt voorzien. Is de taal voor je ondertitel correct ingesteld, klik dan op Toevoegen. In het andere geval kies je Taal toevoegen, selecteer je de beoogde taal en klik je vervolgens in de kolom Ondertiteling nogmaals op Toevoegen.

5 Upload

Er verschijnt een dialoogvenster met enkele ondertitelingsmethodes. Beschik je al over een (al dan niet zelf gemaakt) ondertitelingsbestand dat je wilt optimaliseren, klik dan op Bestand uploaden en kies Met timing indien je bestand over tijdcodes beschikt of Zonder timing als je uitsluitend ondertitels hebt in een txt-bestand.

Op www.tiny.cc/otyout verneem je met welk type ondertitelingsbestanden YouTube overweg kan, waaronder srt, sbv (sub), scc (vooral voor films), mpsub en lrc, maar ook meer geavanceerde types als s(a)mi, rt, vtt en ttml (dfxp).

©PXimport

6 Bewerking

Als het goed is, neemt YouTube mooi alle ondertitels en hun timings over. Om ondertitels te wijzigen, kies je het best voor Bewerken als tekst. Om timings aan te passen, moet je eerst op Timing bewerken klikken. In stappen 7 en 8 vertellen we je meer over de bewerkingsmogelijkheden.

Om je aanpassingen te bewaren, kies je Concept opslaan. Je kunt nu het venster sluiten en op elk moment het proces vervolgen met Bewerken. Klik uiterst rechts op het knopje met de drie puntjes en kies Opties / Verwijderen als je de ondertiteling liever kwijt bent.

7 Handmatig

Beschik je niet over een bruikbaar ondertitelingsbestand, dan creëer je gewoon zelf zo’n bestand vanuit YouTube. In dit geval kies je als ondertitelingsmethode Handmatig typen. Er verschijnt een venster met drie delen: links de ondertitel en de timings (indien nodig klik je eerst op Timing bewerken), rechts een voorbeeldweergave van je video en onderaan een tijdlijn voor je ondertitels. In het ondertitelvak links tik je de ondertitel in die bij het actuele videoframe past. Je start en stopt de video met de spatiebalk, of je sleept de indicatorlijn naar het gewenste frame in de tijdlijn.

©PXimport

8 Creatie

Ook de timings kun je in de bijhorende vakjes invullen (volgens de syntax minuten:seconden:frames). De timings aanpassen kan ook vanuit de tijdlijn. Je kunt hier het blauwe blokje van de geselecteerde ondertitel verslepen of je verplaatst de uiteinden, zodat het blokje en dus de tijdsduur korter of langer worden. Met de schuifbalk zoom je in of uit op de tijdlijn. Een nieuwe ondertitel toevoegen doe je met + Ondertiteling en via het vuilnisbakicoon verwijder je een ongewenste ondertitel. Klik op sneltoetsen onder de videoweergaven voor een overzicht van dertig sneltoetsen – handig om af te drukken als spiekblad.

9 Transcript

Het kan ook anders, bijvoorbeeld wanneer het de bedoeling is dat je ondertitels weergeven wat er in de video zelf wordt gezegd. In dit geval kies je de methode Automatisch synchroniseren. Terwijl je naar de video kijkt (en vooral luistert), tik je in het linkerpaneel zelf alles zo letterlijk mogelijk in wat je hoort.

Beschik je al over een transcriptbestand in txt-formaat, dan gaat dat nog veel makkelijker. Klik op het knopje met de drie puntjes en kies Bestand uploaden / Zonder timing / Doorgaan en verwijs naar je txt-bestand.

©PXimport

10 Download

Wanneer je nu op Timing bewerken klikt, tracht YouTube het transcript automatisch met de audio van de clip te synchroniseren. Dat kan wel even duren, maar je kunt af en toe de browser verversen. Of je kiest Concept opslaan en wacht rustig af tot YouTube aangeeft dat het proces voltooid is.

Je kunt het ondertitelingsbestand ook altijd downloaden van YouTube. Klik op Bewerken bij je video, druk op het knopje met de drie puntjes en kies Ondertiteling downloaden. YouTube doet dat in het sbv-formaat, waarmee VLC Player overweg blijkt te kunnen. Indien nodig kun je het altijd nog converteren naar srt.

©PXimport

11 Subtitle Edit online

Naast je eigen teksteditor en YouTube Studio zijn er nog andere gratis oplossingen. We bekijken eerst de service Subtitle Edit online (nog in bèta).

Klik op Subtitle en kies New om de ondertitelvoorbeelden te verwijderen. Vervolgens kies je Video / Open video from disk / Bestand kiezen en haal je de gewenste video op. Via de knoppen onderaan de videoweergave kun je door de videobeelden navigeren. Selecteer (de nog lege) ondertitel #1 en tik onderaan de ondertitel in. Klik op Auto-break om die automatisch op te splitsen in twee of meer regels, of voeg zelf de opmaakcode <br/> in.

12 Online bewerking

Verplaats het ondertitelblok op de tijdlijn met de muis en pas het begin- en eindpunt aan, zodat het mooi overeenkomt met de videobeelden. Klik met rechts op de ondertitel en kies Insert after voor de volgende ondertitel (je kunt hier ook Insert before, Delete line en Merge with next selecteren). Via het menu Synchronization / Show earlier/later kun je de ondertitels eventueel net iets vroeger of later tonen. Open het menu Subtitle, kies Save/download… en duid het gewenste bestandsformaat aan, zoals srt, sub, sbv of txt, om je ondertiteling lokaal te bewaren.

©PXimport

Downloaden

©PXimport

13 Subtitle Edit

Houd je alles liever offline, dan kun je terecht bij de gratis desktopversie van Subtitle Edit (ook portable). Start de tool op, ga naar Options / Choose language en kies Nederlands.

In principe hoef je nu maar je videobestand op te halen via Video / Videobestand openen. Weigert Subtitle Edit de video te openen, kies dan Instellingen / Voorkeuren. Open Videospeler en selecteer VLC Media Player (die je inmiddels geïnstalleerd hebt). Gebruik de 64bit-versie voor Windows 64 bit. Beschik je over een portable VLC-versie, verwijs dan via het knopje met de drie puntjes naar het exe-bestand van VLC.

©PXimport

14 Ondertiteling

Om ondertitels in te voeren, open je het tabblad Aanmaken (midden links) en druk je de knop Nieuwe ondertitel invoegen in. In het kader Tekst tik je vervolgens de ondertitel in. Je zult merken dat de Tijdsduur verhoogt naarmate de ingetikte ondertitel langer wordt. Heb je bijvoorbeeld 120 tekens ingevoerd en staat de Tijdsduur op 4 seconden, dan betekent dat een verhouding van 40 tekens per seconde.

Zodra je bij Tekens/sec. een hogere waarde dan 25 afleest, kleurt die waarde rood. Volgens SubTitle Edit is dat namelijk een goede bovengrens.

15 Leessnelheid

Er zijn een paar mogelijkheden om dit probleem op te lossen. Je zou deze limiet kunnen aanpassen via Instellingen / Voorkeuren, waar je in de rubriek Algemeen de waarde wat verhoogt bij Maximaal aantal tekens/sec.

Een (beter) alternatief is dat je de waarde in het veld Tijdsduur verhoogt, zolang je er maar voor zorgt dat de ondertitel niet meer zichtbaar is zodra een geheel ander videobeeld te zien is. Een mogelijke uitweg is dan de ondertitel zelf op te splitsen en te zorgen dat het tweede deel meteen na het eerste deel zichtbaar wordt.

©PXimport

16 Regellengte

In de rubriek Algemeen tref je nog een andere limietwaarde aan, die van Maximale lengte enkele regel. Deze staat standaard ingesteld op 43 tekens. Ook die kun je eventueel wat hoger instellen, zodat de waarde bij Regellengten niet langer rood kleurt zodra je die waarde overschrijdt.

Maar de betere oplossing is wellicht dat je de regel gewoon opsplitst. Dat kan met de knop Afbreken, net naast het Tekst-vak. Je kunt trouwens ook zelf de afbreking regelen in de kolom Tekst, met de code <br/>.

17 Opmaak

Om een ondertitel aan te passen, volstaat het op de titel in de lijstweergave (bovenaan) te klikken. Ook kun je met Subtitle Edit de ondertitels opmaken. Klik in de lijstweergave met rechts op een ondertitel. In het contextmenu tref je allerlei opmaakopties aan, waaronder Vet, Cursief, Onderstrepen, maar ook Kleur, Lettertype en Uitlijnen. Houd er rekening mee dat niet alle videospelers met deze opmaakcodes overweg kunnen. Voor VLC is dat alvast geen probleem.

Je ondertiteling opslaan doe je via Bestand / Opslaan als, waar je uit diverse formaten kunt kiezen.

©PXimport

18 Optimalisaties

Subtitle Edit beschikt bovendien over enkele handige extra functies. Wanneer je in het onderste paneel klikt, krijg je de audio van je videoclip in golfvorm te zien. Dat maakt het makkelijk om met de muis een bepaald audiogedeelte te selecteren, zodat je de gepaste ondertitel kunt invoeren.

Via Bestand / Openen kun je een ondertitelbestand ophalen, waarna je het vanuit het menu Vertalen / Auto-translate in de gewenste doeltaal laat omzetten. Na je bevestiging met OK is de vertaalde versie meteen actief.

Ervaar je synchronisatieproblemen met je ondertiteling, probeer dan een van de voorgestelde methodes in het menu Synchroniseren uit.

19 Handbrake

Subtitle Edit kan met diverse plug-ins overweg (open Bestand en kies Plug-ins / Plug-ins downloaden), maar helaas kan het geen ondertitels in de videobeelden zelf branden. Dat kan wel met een gratis tool als Handbrake (Windows (ook portable), macOS en Linux). Houd er rekening mee dat dit een hercodering van je video vereist, met mogelijk kwaliteitsverlies tot gevolg.

Start de tool op en klik op File om je videobestand te openen. Vervolgens ga je naar het tabblad Subtitles (middenin), klik je op Import Subtitle en haal je het bijhorende ondertitelbestand op. Houd er rekening mee dat opmaakcodes niet correct worden herkend.

©PXimport

20 Inbranden

Nog steeds op het tabblad Subtitles duid je de taal van je ondertiteling aan bij Lang en plaats je een vinkje bij Burn In. Als blijkt dat je ondertitels net wat voor- of achterlopen op de videobeelden, dan kun je dat hier bijsturen via Offset (ms). Stel je die bijvoorbeeld in op -1000, dan zullen al je ondertitels 1 seconde vroeger beginnen.

Je kunt ook nog allerlei andere waarden optimaliseren op de tabbladen Dimensions, Filters, Video, Audio en Chapters. Klik op Browse (helemaal rechtsonder) voor een geschikte opslaglocatie van de aangepaste video en bevestig met Start Encode.

Alternatieven

©PXimport

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.