Op OS X en Linux worden ze een stuk vaker gebruikt, maar in Windows is het sinds Windows Vista mogelijk om zogenaamde symbolische links te maken. Zulke links zijn virtuele links naar een bestand of map, die soms heel erg handig kunnen zijn.

Een symbolische link is een link naar een map of bestand die je waar dan ook kunt plaatsen. Het verschilt zich van een snelkoppeling, omdat een symbolische link niet te onderscheiden is van de map of het bestand zelf. Als je een symbolische link maakt naar D:\Vakantiefoto’s in de map C:\Gebruiker\Afbeeldingen, dan lijkt het alsof er een map C:\Gebruiker\Afbeeldingen\Vakantiefoto’s bestaat, maar in werkelijkheid bevindt die map met de vakantiefoto’s zich dus op de D-schijf.

Een van de voordelen van een symbolische link is dat het daarmee bijvoorbeeld mogelijk wordt om elke map met Dropbox te synchroniseren. Je maakt dan simpelweg een symbolische link naar de map die je wilt synchroniseren in je Dropbox-map. Voor Dropbox lijkt het dan alsof die map zich in de Dropbox-map zelf bevindt, terwijl die in werkelijkheid nog gewoon op een andere locatie staat. Hetzelfde geldt voor de andere clouddiensten natuurlijk. Soms is het ook gewoon handig om een symbolische link aan te maken, om even twee mappen die bij elkaar horen bij elkaar te zetten of eenvoudig toegankelijk te maken.

Om het aanmaken van symbolische links gebruiksvriendelijker te maken, kun je het beste gebruik maken van de Link Shell Extension voor Windows Verkenner. Je downloadt deze tool vanaf de website. Klik op Link Shell Extension en voer het gedownloade bestand uit. Let op dat je op Windows 7 en 8 ook het bestand vcredist binnenhaalt en installeert. Op Windows 10 is dit al aanwezig. Klik na het openen op OK en klik op Install. Kies voor Yes om even de Windows Verkenner opnieuw te openen. Je kunt nu met de rechtermuisknop op een map of bestand klikken en kiezen voor Pick Link Source. Dat is de map waar je naartoe wilt linken. Blader vervolgens naar de map waar de link moet komen en klik op Drop As… en kies voor Symbolic Link.

©PXimport

Zodra je op Pick Link Source heb geklikt, blader je naar de map waar je de link wilt hebben en klik je op Drop As, Symbolic Link

Je kunt de Symbolic Link gewoon verwijderen, zonder dat het origineel zal verdwijnen. In het menu van Drop As kun je overigens ook kiezen voor een Hard Link. Zo’n link kan alleen gemaakt worden op dezelfde schijf en heeft als voordeel dat als je bijvoorbeeld D:\Vakantiefoto’s zou verwijderen, je de foto’s nog steeds kan benaderen via de hard link in C:\Gebruikers\jochem\Afbeeldingen\Vakantiefoto’s. Het bestandssysteem, NTFS, zal de foto’s pas echt verwijderen als ook die hard link is verwijderd.

Let op, want er zijn wel een aantal dingen waar je op moet letten. Maak geen symbolische links in symbolische links, maak geen symbolische links naar een andere symbolische link en maak geen symbolische link met dezelfde naam als de map die al in de doellocatie staat. De eerste twee veroorzaken problemen met bijvoorbeeld virusscanners, die daardoor vast zouden kunnen lopen. Houd je je daaraan, dan hoef je je verder nergens zorgen over te maken!

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!