Sommige computergebruikers wachten met updaten tot de nieuwe versies helemaal stabiel zijn. Early adopters staan daarentegen te popelen om met verse releases aan de slag te kunnen, tot prille alfaversies aan toe. Dit artikel is vooral voor deze laatste groep bedoeld. Hoewel, wat houdt jou als voorzichtige gebruiker tegen om ook volop met nieuwe updates te experimenteren?

Veel software kent een uitgebreide releasecyclus. In het vroegste stadium worden weleens pre-alfaversies uitgebracht, maar die horen eigenlijk in de conceptfase thuis. De eerste echte testproducten zijn de alfaversies, maar die kunnen nog best veel programmeerfouten en bugs bevatten. In een volgende fase zijn de bètaversies aan de beurt. Die leunen wat betreft functionaliteit al dichter tegen de definitieve versies aan, maar hier en daar kan nog een onvolkomenheid optreden. Mogelijk volgt er na de bètaversies nog een nagenoeg stabiele release candidate-versie, ook wel gamma- of previewversie genoemd. Uiteindelijk is het aan de beurt aan een definitieve en hopelijk geheel stabiele release. Soms, zoals bij Linux-distributies, kan zo’n release in twee varianten komen. Naast een ‘gewone’ is er dan een long-term support-release (LTS) die gedurende een langere periode wordt onderhouden en ondersteund. In dit artikel focussen we ons op de vroege versies van Windows, maar ook browsers en andere software komen aan bod.

Windows-update

De recentste officiële versie van Windows 10 is op het moment schrijven 20H2, met als buildnummer 19042, uitgebracht op 20 oktober 2020. Om na te gaan over welke Windows-versie je beschikt, open je Instellingen en kies je Systeem, Info. Helemaal onderaan, bij Windows-specificaties, zie je Installatiedatum, Versie en Build. Is er een recentere versie beschikbaar, dan komt die normaal gesproken na een tijd automatisch bij je binnen via Windows Update: ga naar Instellingen, Bijwerken en beveiliging, Windows Update en klik op Naar updates zoeken.

Je kunt dit updateproces ook iets versnellen door te surfen naar www.tiny.cc/w10down en daar de knop Update nu in te drukken. Je downloadt hiermee het exe-bestand van de Windows 10-update-assistent, waarmee je jouw huidige Windows-versie kunt updaten via de knop Nu bijwerken. Loopt er iets fout dan kun je binnen tien dagen nog naar de vorige versie terug via Instellingen, Bijwerken en beveiliging, Systeemherstel.

©PXimport

Windows Insider

Via de update-assistent kun je een officiële versie weliswaar wat vroeger op je systeem krijgen, maar je kunt er geen bètaversies van Windows mee installeren. Daarvoor moet je je eerst inschrijven voor het Windows Insider-programma. Ga hiervoor naar Instellingen en kies Bijwerken en beveiliging, Windows Insider-programma. Verschijnt er een bericht in verband met diagnostische gegevens, open dan in Instellingen eerst de Diagnostische gegevens en feedback en schakel Optionele diagnostische gegevens in.

Is dat in orde, dan kun je op Aan de slag klikken en op Account koppelen. Selecteer jouw Microsoft-account (of creëer er een door op Microsoft-account te klikken) en bevestig met Doorgaan. Even later kun je uit drie verschillende programmakanalen kiezen. Dat is geen lichtzinnige keuze want hier bepaal je welk type Windows-updates je binnenkrijgt (zie kader ‘Kanalen’). Selecteer het gewenste kanaal en klik twee keer op Bevestigen en op Nu opnieuw opstarten.

Wanneer je opnieuw Windows Insider-programma opent, merk je dat je inderdaad op het gekozen kanaal hebt ingetekend. Wil je naderhand geen previewversies meer ontvangen, zet de schakelknop dan op Aan. Jouw apparaat wordt nu automatisch afgemeld bij de installatie van de eerstvolgende grote Windows-release.

Merk hier ook de optie Feedback geven op: vanuit de Feedback-hub kun je jouw ervaringen met Microsoft delen. Kijk ook geregeld naar Instellingen, Bijwerken en beveiliging, Windows update. Het duurt vast niet lang voor het updatemechanisme je van de eerstvolgende Windows-release voorziet.

©PXimport

Kanalen

©PXimport

Iso-download

Microsoft raadt je af om op een hoofd-pc voor een van deze kanalen in te schrijven. Wij kunnen ons in dat advies vinden. Je kunt dat eventueel wel doen op een machine die je nauwelijks of niet gebruikt. Je installeert hier desnoods eerst Windows via de Media Creation Tool. Surf hiervoor naar www.tiny.cc/w10down, klik op Hulpprogramma nu downloaden, start de tool op en volg de verdere instructies. Daarna kun je via het Windows Insider-programma om de gewenste updates vragen.

Had je al ingetekend op het Windows Insider-programma, dan is het wel zo makkelijk om meteen een schijfkopiebestand van een previewversie op te halen. Surf hiervoor naar www.tiny.cc/w10inside en meld je hier aan met je Microsoft-account. Klik vervolgens onderaan op Select edition en op Windows 10 Insider Preview ([…] Channel). Je kunt kiezen tussen Dev, Beta en Release Preview. Druk op Confirm en selecteer de gewenste taal (bijvoorbeeld Dutch). Klik nogmaals op Confirm en kies 64-bit Download, tenzij je specifieke redenen hebt om de 32-bit Download te selecteren. Je kunt nu het gevraagde iso-bestand downloaden.

©PXimport

Iso-installatie

Je beschikt nu over een iso-bestand met de gevraagde Windows-previewversie. Die kun je in principe ‘in place’ installeren, dus als het ware over je huidige Windows-installatie heen. Dubbelklik hiervoor in de verkenner op het iso-bestand, zodat Windows het als een virtueel dvd-station koppelt. Vervolgens dubbelklik je hier op het bestand Setup.exe om het installatieproces te starten.

Je wilt ongetwijfeld de optie Persoonlijke bestanden en apps behouden selecteren, zodat je geen apps of persoonlijke data van je oude Windows-installatie kwijtraakt. Ga je liever voor ‘een schone installatie’, kies dan voor Wijzigen wat je wilt behouden en selecteer Niets.

Je kunt deze previewversie trouwens ook virtueel installeren. Zelfs op je hoofd-pc, bijvoorbeeld met het gratis VirtualBox. In een notendop gaat dat als volgt. Start VirtualBox op en klik op Nieuw in de beheermodule. Geef een naam op en kies Microsoft Windows 10 (64-bit) voor Type en Versie. Bevestig twee keer met Aanmaken. Selecteer de virtuele machine en klik op Starten. Klik op het gele mapicoontje, kies Toevoegen, verwijs naar het iso-bestand en selecteer Openen en Kiezen. Bevestig met Start en voer de virtuele Windows-installatie uit. Na afloop kun je die virtueel opstarten vanuit de beheermodule.

©PXimport

Browsers

Misschien vind je het installeren van een niet-definitieve Windows-versie een brug te ver, maar voel je je wel comfortabel bij een vroege versie van jouw browser. Zo’n ingreep is namelijk minder doortastend, omdat je zelfs verschillende bètaversies naast je bestaande browserversie kunt installeren. We laten je zien hoe het moet bij drie populaire browsers: Chrome, Edge en Firefox.

We beginnen met Google Chrome. Deze browser kent maar liefst vier updatekanalen. In stijgende volgorde van stabiliteit zijn dat Canary, Dev, Beta en Stable. Canary-updates mag je haast dagelijks verwachten, terwijl grote releases in het stabiele kanaal ongeveer om de zes weken plaatsvinden. Je vindt de downloads voor de diverse kanalen en voor verschillende desktop- en mobiele besturingssystemen op www.tiny.cc/chrversie. Installeren onder Windows is niet moeilijker dan het gedownloade exe-bestand uit te voeren. Om jouw Chrome-versie te achterhalen, ga je naar Instellingen in Chrome en kiest je Over Chrome.

Omdat Edge al geruime tijd op Chromium is gebaseerd, verbaast het je waarschijnlijk niet dat ook hier de vier dezelfde kanalen beschikbaar zijn, die zich eveneens naast elkaar laten installeren. Je kunt hiervoor terecht op www.tiny.cc/mcdown. Net als bij Chrome vind je het versienummer terug via Instellingen waar je Over Microsoft Edge selecteert.

Bij Firefox is het weinig anders. Hier kun je terecht voor drie previewkanalen: Nightly, Developer Edition en Beta. Om het versienummer van Firefox te weten te komen, klik je op het hamburgerknopje en kies je Help, Over Firefox.

©PXimport

Andere software

Er is uiteraard nog heel wat andere software die previewversies uitgeven in allerlei ontwikkelstadia. We kunnen die hier vanzelfsprekend niet allemaal behandelen. Wel lijkt het ons een goed idee om je een tool te geven waarmee je snel kunt proberen of de reeds geïnstalleerde software up-to-date is. Ook kun je daarmee zien of er eventueel updates beschikbaar zijn en welke versies dit zijn. Een van de tools die in de praktijk het grootste aantal applicaties detecteert, is Software Update Monitor, kortweg SUMo. De gratis Lite-editie kan volstaan.

Start SUMo op na de installatie en kies Geïnstalleerde software automatisch detecteren zodat de tool alle gevonden applicaties laat zien in een lijst, samen met het versienummer. Om na te gaan of en welke updates beschikbaar zijn, druk je op Scannen en op Controleren.

Programma’s waarvoor een grote update beschikbaar is (zoals 1.x naar 2.x) krijgen een rood uitroepteken. Gaat het om een kleine update (zoals 2.x naar 2.y), dan verschijnt er een oranje pijl. Toepassingen met een groen vinkje zijn up-to-date. In de kolom Update lees je het versienummer van de beschikbare updates af.

Als vroege vogel had je hier misschien ook graag bètaversies tussen gezien. Dat is een kwestie van instellen. Ga naar Opties, Instellingen, plaats een vinkje bij Beta-versies toestaan en stel Scannen in op Grondig (langzamer). Bevestig met OK en scan en controleer opnieuw. De updates moet je nog wel zelf ophalen, bij voorkeur op de site van de diverse producenten.

©PXimport

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.