ID.nl logo
PB Tails Choc-controller heeft een fundamenteel probleem
© Reshift Digital
Huis

PB Tails Choc-controller heeft een fundamenteel probleem

De Choc is een bluetoothcontroller van gamestartup PB Tails. Dat bedrijf werd in 2020 opgericht en bracht onder meer verschillende controlleraccessoires uit. Met de Choc waagt de fabrikant zich na een succesvolle href="https://www.kickstarter.com/projects/pbtails2021/pb-tails-wireless-gaming-controller">Kickstartercampagne</a> aan een eigen controller, waar ruim zes maanden aan gewerkt is. PB Tails noemt haar controller revolutionair, omdat het “esthetiek en functionaliteit combineert”. Mooie woorden ten spijt heeft de Choc een fundamenteel probleem.

De PB Tails Choc combineert scherpe hoeken, rechte lijnen en opvallende, maar aangename kleurenschema’s voor een opmerkelijk, retro-futuristisch design. Ondanks het feit dat de Choc te koppelen is aan een Nintendo Switch, smartphone én computer, is vrij duidelijk dat de Switch leidend was in de doelgroep. Dat zie je aan de analoge sticks, die eenzelfde uitstraling en bewegelijkheid hebben als die op de Joy-Cons van Nintendo. Ook merk je het aan de vier actieknoppen aan de rechterkant (A, B, X en Y), die eveneens correct overgenomen zijn.

©PXimport

De plus- en minkoppen, evenals de thuisknop en de knop voor het maken van screenshots en video’s, bevestigen dat idee des te meer. PB Tails pakt het op het gebied van de vierpuntdruktoets, de plaatsing van de analoge sticks en de schouderknoppen bovenop wel anders aan. De vierpuntdruktoets zit linksboven van de linker analoge stick en voelt glad en glibberig aan. Ondanks het feit dat je de knop niet ver hoeft in te drukken, geeft de vierpuntdruktoets je niet altijd het vertrouwen dat de input geregistreerd wordt. Zeker voor vechtspellen kan zoiets funest zijn.

Comfortabele gamehouding?

De plaatsing van de analoge sticks is fijn. Je duimen rusten op een ontspannen manier en de bediening voelt heel intuïtief en natuurlijk. Daarin doen ze niet onder voor de analoge sticks op de Joy-Cons van Nintendo. We zijn bovendien geen problemen met drifting tegengekomen, een groot pluspunt. De vier schouderknoppen zijn met twee vingers te bedienen. Door het hexagonale design van de PB Tails Choc vallen je wijsvingers precies in de juiste hoek. Toegegeven: het is even wennen om zodoende de schouderknoppen te bedienen, maar binnen enkele potjes heb je de bediening onder de knie.

©PXimport

Aanvankelijk geeft de controller het idee een comfortabel alternatief te zijn voor iedereen met een Nintendo Switch, de console waar de gamepad voornamelijk op getest is. Maar in die ervaring ontstaan helaas snel scheuren en komt er een fundamenteel probleem bovendrijven: je kunt er niet lekker mee gamen. Natuurlijk is het zo dat een controller bij iedereen anders in de hand ligt. Daarom hebben we ook mensen uit de directe omgeving ingeschakeld, op zoek naar extra ervaringen. Iedereen concludeert eigenlijk hetzelfde: het is een cool ogende controller, maar het design zit hem in de weg.

Knoppen te dicht op elkaar

De vier actieknoppen aan de rechterkant zitten namelijk te dicht op de rand. Daardoor zit je duim vaak in een oncomfortabele positie. Drie van de vijf knoppen in het midden, gepresenteerd in een V-vorm, zijn bovendien moeilijk bereikbaar zonder je hand fysiek te verplaatsen. In veel gevallen raak je de analoge sticks aan die te dicht op die knoppen gepositioneerd zijn. Wil je bijvoorbeeld de Turbo-knop gebruiken, dan moet je je hand optillen en met je duim een boog maken, want anders kom je er niet goed bij. Dit is een geval vorm boven functie en dat werkt de Choc tegen.

©PXimport

Omdat de Choc zo dun en smal is, kun je je ringvingers en pinken niet lekker kwijt. Ze zitten een beetje in de weg. Het is best zonde dat dergelijke problemen aan het licht komen, want de PB Tails Choc heeft mooie eigenschappen. Denk aan bewegingsgevoelige bediening en goed waarneembare force feedback. Bovendien kun je met de controller je Switch activeren, wat de Pro 2 van 8bitdo bijvoorbeeld niet kan. Installeren is ook zo gedaan: je koppelt de controller met een usb-c-kabel in je Nintendo Switch, waarna hij meteen geregistreerd staat op het systeem.

Voor wie is de controller?

Als je op een Nintendo Switch gamet, dan heb je automatisch controllers bij je in de vorm van de Joy-Cons, die beschikken over alle benodigde functies. Met een Switch Grip tover je die Joy-Cons bovendien om in een volwaardige controller. Dan kun je beter de Grip meenemen wanneer je op zoek bent naar een compacte controller voor onderweg. De Joy-Cons hebben ook een betere accuduur: zij gaan tot twintig uur mee, waar de Choc na ongeveer vijftien uur opnieuw opgeladen moet worden. Het enige wat doorslaggevend kan zijn, is de prijs. Omgerekend komt die neer op zo’n veertig euro, exclusief verzendkosten. 

©PXimport

Gamers die wel eens spellen spelen op een smartphone of laptop en die apparaten meenemen op reis, kunnen hun voordeel wellicht nog halen uit de compacte factor van de PB Tails Choc. De fabrikant levert namelijk standaard een kleine case (inclusief usb-c-kabel) mee waar je hem in opbergt. Het pakketje neemt weinig ruimte in beslag en kan uitkomst binnen voor mensen die onderweg gamen. Maar dat is een te kleine usercase en zeer specifieke situatie, die bovendien de minpunten niet laten verdwijnen. Zelfs voor dit bedrag kun je Choc beter laten liggen.

Ondermaats
Conclusie

De PB Tails Choc-controller heeft een aantal fijne eigenschappen: de plaatsing en het gebruik van de analoge sticks, de relatief lage prijs en het feit dat je de Nintendo Switch ermee aanzet. Maar de oncomfortabele houding voor je handen speelt de accessoire parten. Dat komt onder meer door de plaatsing van de knoppen, evenals het design van de controller.

Plus- en minpunten
  • Tof uiterlijk, analoge knuppels, Switch-bediening, prijs, meegeleverde case
  • Vierpuntdruktoetsbediening, plaatsing knoppen, te smal voor comfort, geen toegevoegde waarde ten opzichte van Joy-Cons, design zit vaak in de weg
▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.