Spotify mag dan misschien de grootste zijn, dat betekent niet dat het de beste muziekstreamingdienst is van dit moment. Gebruik je de dienst, maar wil je liever een andere gebruiken? Dan leggen we in dit artikel uit hoe je je afspeellijsten meeneemt.

Helaas is het zo dat afspeellijsten meenemen van de ene naar de andere muziekstreamingdienst, geen ingebakken functie is. Daarom maken we in dit artikel gebruik van de third-party website genaamd Tune My Music. Met deze dienst zet je binnen enkele minuten je muziek over van de ene naar de andere dienst. We nemen Spotify enkel als voorbeeld, omdat het de grootste muziekstreamingdienst is van dit moment. Tune My Music werkt met het gros van de grote aanbieders van dit moment. Welke dat zijn, zie je in het overzicht tijdens het overzetten.

Van Spotify naar…

Voordat we kunnen beginnen, heb je een account nodig bij de dienst die je voortaan wil gebruiken. Je logt in bij Spotify (of een andere bron) en je logt in bij de nieuwe partij. Ga nu naar de website van de third-party dienst en druk op de grote knop in beeld waar Laten we beginnen staat. Dit is de eerste van de vier stappen, waar je een overzicht te zien krijgt van bronnen die ondersteund worden. Voor het gemak hebben we er een screenshot van gemaakt, zodat je weet wat je kunt verwachten.

©PXimport

Kies op die pagina de bron uit die je gebruiken wil. In ons geval kiezen we voor Spotify. Klik op de dienst naar keuze en log in (mocht je dit nog niet gedaan hebben) binnen het nieuwe venster. Houd er rekening mee dat Tune My Music allerlei gegevens van jou kan opvragen wanneer je je benodigde toestemming geeft in dat venster, maar gelukkig kun je na het overzetten dat rechten ook weer terugtrekken. Hierna kun je op twee manieren te werk gaan:

Wanneer je voor de eerste optie kiest, dan zal Tune My Music al je lijsten ophalen. Vervolgens selecteer je welke lijsten je wil meenemen. Wanneer je op de knop druk waarmee je de lijst kunt weergeven (die staat rechts in beeld), dan kun je onderaan zelfs nog individuele nummers selecteren of weghalen, indien nodig. Houd er rekening mee dat je slechts duizend nummers per keer kunt overzetten, dus hopelijk is de afspeellijst die je op het oog hebt niet al te groot.

Overzetten naar andere dienst

Als je alle keuzes gemaakt hebt, dan kun je die onderop bevestigen door op de grote, paarse knop te drukken. Op het volgende scherm selecteer je de dienst waar de muziek naartoe overgeheveld wordt. Na het selecteren van de dienst log je in (als je dat nog niet gedaan had) en geef je aan dat Tune My Music mag beginnen met overzetten. Nu moet je wachten tot de website klaar is.

Mocht er een nummer ontbreken (de muziekbibliotheek per dienst verschilt, reden te meer om ook eens andere diensten uit te proberen), dan komt dat met rode letters in beeld te staan. Soms kan het zijn dat die nummers wel bij een andere dienst te beluisteren zijn, maar net onder een andere naam. Dan moet je ze dus achteraf handmatig toevoegen, mocht je ze echt missen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.