Er zijn verschillende manieren om meerdere besturingssystemen op één pc te installeren en een multiboot-configuratie is er daar een van. Zo’n opzet is helaas complex, lastig en weinig flexibel. Met een virtualisatietool als Workstation Pro werkt dit eleganter en het is nu bovendien helemaal gratis voor persoonlijk gebruik.

Wil je graag met een of meer Linux-distributies aan de slag of experimenteren met bijvoorbeeld een Windows-servereditie, dan zijn er verschillende mogelijkheden. Als het gebruik van meerdere computers geen optie is en de installatie van verschillende besturingssystemen elk op een aparte fysieke partitie (dual- of multiboot) je onaantrekkelijk lijkt – dat is begrijpelijk – dan is virtualisatie een logische keuze. Hierbij installeer je elk besturingssysteem in een afzonderlijke virtuele machine (VM), samen met de gewenste applicaties. Deze VM gebruikt de fysieke bronnen van je pc (het hostsysteem). Een VM beschikt over virtuele apparaten met vergelijkbare functionaliteit als fysieke hardware, maar biedt betere portabiliteit, beheersbaarheid en veiligheid.

Dankzij virtualisatie draai je eenvoudig meerdere besturingssystemen naast elkaar.

1 Hypervisors

De software die een VM beheert, heet een VM-manager of hypervisor. We onderscheiden twee hoofdtypes: type 1 (native of bare-metal) draait rechtstreeks op de hardware van de host, terwijl type 2 (hosted) boven op een bestaand besturingssysteem draait. Bekende type1-hypervisors zijn VMware ESXi (niet langer gratis) en Microsoft Hyper-V (ingebouwd in Windows Professional en hoger). Populaire type2-hypervisors zijn Oracle VM VirtualBox en (voor macOS) Parallels Desktop.

Toegegeven, type1-hypervisors gaan efficiënter om met de beschikbare bronnen en presteren beter doordat ze directe toegang tot de hardware hebben. Minder tussenlagen betekent ook minder aanvalsvectoren, wat de veiligheid ten goede komt. De installatie en het beheer zijn helaas complexer, wat deze hypervisors vooral geschikt maakt voor bedrijfsomgevingen. In dit artikel focussen we ons uitsluitend op een type2-hypervisor, omdat deze eenvoudiger te installeren en te gebruiken is.

Een type1-hypervisor (rechts) draait rechtstreeks op de hardware, zonder tussenliggend besturingssysteem.

2 Workstation Pro

Oracle VM VirtualBox is waarschijnlijk de populairste type2-hypervisor, omdat deze gratis en opensource is. Ook gratis voor persoonlijk gebruik is VMware Workstation Player, maar producent VMware (onderdeel van Broadcom) heeft dit onlangs vervangen door het meer professionele Workstation Pro, dat je voor niet-commercieel gebruik nu zonder beperkingen gratis kunt gebruiken. Voor macOS is er een vergelijkbare applicatie, VMware Fusion Pro, die nu eveneens gratis is voor persoonlijk gebruik.

In dit artikel richten we ons op het krachtige en flexibele Workstation Pro (versie 17.x). Extra functies die niet beschikbaar waren in Workstation Player zijn onder meer: meerdere VM’s tegelijk draaien, snapshots maken, VM’s klonen en virtuele netwerken configureren. Redenen genoeg dus om kennis te maken met Workstation Pro.

Workstation Pro: een krachtige hypervisor, nu ook gratis voor persoonlijk gebruik.

3 Systeemeisen

Workstation Pro is beschikbaar voor Linux en Windows. Wij installeerden dit op zowel Windows 11 Home als Pro, maar het kan ook op Windows 10 64 bit.

Voldoende geheugen is in elk geval nodig voor een vlotte werking: reken op minimaal 8 GB intern geheugen op de host. Tevens moet hardwarevirtualisatie zijn ingeschakeld. Dit controleer je snel vanuit het Taakbeheer (druk op Ctrl+Shift+Esc): ga naar Prestaties, klik op Processor in de linkerzijbalk en check of er Ingeschakeld staat bij Virtualisatie. Zo niet, dan moet je dit nog inschakelen in het UEFI/BIOS, bij een instelling als Intel VT-x, AMD-V, Virtualization Technology of Advanced CPU Configuration. Raadpleeg indien nodig je systeemhandleiding. Heb je dit voor elkaar, dan kun je in principe aan de slag.

Zorg dat hardware virtualisatie is ingeschakeld op je systeem.

4 Registratie

Om de gratis versie van Workstation Pro te downloaden en gebruiken, moet je je registreren op https://support.broadcom.com. Dit heeft de eerste keer wel wat voeten in de aarde: klik rechtsboven op Register, vul je e-mailadres en de captcha in, druk op Next en voer de verificatiecode uit het ontvangen e-mailbericht in. Klik op Verify & Continue en vul de gevraagde gegevens in, zoals naam en wachtwoord. Bevestig met CreateAccount. Klik rechtsboven op Login om je aan te melden met je e-mailadres en wachtwoord.

Klik vervolgens linksboven op Software / VMware Cloud Foundation / MyDownloads. Vul in de zoekbalk workstation in en klik op VMware Workstation Pro. Selecteer VMware Workstation Pro 17.0 for Personal Use (Windows) en kies de recentste release, in ons geval 17.5.2. Selecteer I agree to termsand conditions en klik op het wolkicoontje om het exe-bestand (618 MB) te downloaden.

De eerste keer vraagt de dienst om extra informatie, zoals je adresgegevens. Vul deze in (met echte dan wel nepgegevens), selecteer I Agree en klik op Submit. Mogelijk moet je nu nogmaals de gewenste software selecteren, waarna je via het wolkicoontje de download eindelijk kunt voltooien.

Zorg dat je de juiste software en versie downloadt.

5 Installatie

Start de installatie met een dubbelklik op het gedownloade exe-bestand. Een wizard verschijnt. Druk op Next, accepteer de licentieovereenkomst en druk opnieuw op Next. Afhankelijk van je systeeminstellingen kan er een bericht verschijnen dat het Windows Hypervisor Platform moet worden ingeschakeld. Gebruik je Hyper-V-functies in Windows en wil je mogelijke compatibiliteitsproblemen vermijden, dan zet je best een vinkje bij Install Windows Hypervisor Platform (WHP) automatically. In het andere geval haal je het vinkje weg. Klik op Next, zodat je het installatiepad kunt instellen.

Eventueel plaats je een vinkje bij Enhanced Keyboard Driver, wat in sommige gevallen een betere toetsenbordmapping en -integratie oplevert. Laat het andere vinkje gerust staan en klik op Next. In het daaropvolgende venster kun je het vinkje weghalen bij Join the VMware CustomerExperience Improvement Program. Klik op Next (2x) en rond af met Install en Finish. Wellicht is nu een herstart van je systeem vereist.

Voor compatibiliteit tussen Workstation Pro en Hyper-V-functies installeer je ook WHP: het Windows Hypervisor Platform.

6 Voorkeuren

De eerste keer dat je Workstation Pro opstart, verschijnt een venster waarin je een licentiesleutel kunt invullen, maar wij kiezen hier voor Use VMware Workstation 17 for Personal Use. Klik op Continue en Finish, waarna het hoofdvenster van de applicatie verschijnt, standaard met het tabblad Home geopend.

Hoewel de knop Create a New Virtual Machine verleidelijk oogt, is het goed om eerst Edit / Preferences te openen. Hier vind je veel opties. In de rubriek Workspace bepaal je via Browse waar je de virtuele machines standaard wilt installeren. Kies een locatie met voldoende vrije schijfruimte (een enkele VM kan snel tientallen GB in beslag nemen) en uit prestatie-overwegingen bij voorkeur niet op een netwerkshare. De optie Default hardware compatibility staat standaard ingesteld op Workstation 17.5.x, wat je het best zo laat, tenzij je bijvoorbeeld VM’s van een oudere installatie gebruikt.

We raden je aan alvast door alle rubrieken te bladeren, hoewel niet alle opties meteen relevant zullen zijn. Bij Hot Keys bijvoorbeeld kun je de sneltoetsen aflezen (en desgewenst aanpassen) waarmee je uit de omgeving van een VM ontsnapt (standaard Ctrl+Alt) en waarmee je in volledig scherm kunt werken (standaard Ctrl+Alt+Enter). Bevestig eventuele aanpassingen met OK.

Bekijk alvast welke opties je zoal kunt instellen. Dit komt naderhand zeker nog van pas.

7 Schijf voorbereiden

Tijd om een eerste VM te installeren. We gebruiken hiervoor een bestaand virtueel hardeschijfbestand, zoals deze vaak online te vinden zijn. Zo’n bestand (extensie .vmdk in VMware) bevat gegevens zoals het besturingssysteem, applicaties en gebruikersgegevens. Afhankelijk van de configuratie kan een virtuele schijf overigens meerdere vmdk-bestanden bevatten.

Een handige site met virtuele hardeschijfbestanden is www.osboxes.org. Klik op VM IMAGES en selecteer VMware Images. Hier kun je uit meer dan zestig Linux-distributies kiezen. Kies de gewenste distributie en release uit en download het bijbehorende VMware-schijfbestand. Zodra je het archief uitpakt, verschijnt het vmdk-bestand.

Om dit bestand om te zetten in een volwaardige VM heb je ook een configuratiebestand nodig (extensie .vmx). Dit bestand bevat instellingen zoals geheugen, aantal virtuele cpu’s, netwerkconfiguratie en informatie over welke virtuele schijf (vmdk-bestanden) de VM gebruikt. Dit verkrijg je als volgt: klik in Workstation Pro op Create a New Virtual Machine en selecteer Typical(recommended). Druk op Next en kies I will install the operating system later, zodat de VM initieel met een lege virtuele harde schijf wordt aangemaakt. Klik op Next en kies Linux bij Guest operating system. Bij Version selecteer je de juiste distributie, zoals CentOS 64-bit of Ubuntu 64-bit. Druk op Next, vul een Virtual machine name in en stel een geschikte locatie in. Klik op Next, stel Maximum disk size (GB) tijdelijk in op 1, kies Store virtual disk as a single file en bevestig met Next. Rond af met Finish.

De lege tijdelijke schijf van 1 GB vervangen we later door het echte vmdk-bestand.

8 Schijf koppelen

De VM verschijnt nu bovenaan de lijst, maar zonder de gegevens in het vmdk-bestand valt er niets mee aan te vangen. We koppelen de VM daarom aan het gedownloade vmdk-bestand. Selecteer de VM en klik op Edit virtual machine settings. Kies Hard Disk (SCSI) en verwijder de lege tijdelijke schijf door op Remove te klikken. Klik daarna op Add, kies HardDisk en druk op Next. Laat het aanbevolen schijftype (waarschijnlijk SCSI) staan en klik opnieuw op Next. Selecteer Use an existing virtual disk, klik op Next en verwijs via Browse naar het gedownloade vmdk-bestand. Bevestig met Openen en Finish.

In het volgende venster kies je KeepExisting Format indien gevraagd. Sluit het configuratievenster af met OK, selecteer je VM en klik op Power on this virtual machine. Als alles goed is, verschijnt even later het Linux-aanmeldvenster met osboxes.org als gebruikersnaam (het standaardwachtwoord is eveneens osboxes.org, in qwerty-lay-out). Met Ctrl+Alt geef je de controle weer terug aan je hostsysteem.

Ubuntu is met succes virtueel geïnstalleerd.

9 Iso-bestand

Vanaf de volgende paragraaf vertellen we hoe je een VM daadwerkelijk gebruikt en beheert. Eerst leggen we uit hoe je een VM maakt zonder een kant-en-klaar vmdk-bestand. In dit geval start je met een schijfkopiebestand (meestal met extensie .iso). Dit bestand is een exacte kopie van een (optische) installatieschijf, en bevat alle gegevens en de structuur van de originele schijf, zoals mappen, bestanden en bestandssysteeminformatie. Zulke iso’s zijn onder meer te vinden op de officiële websites van Linux-distributies of op verzamelsites zoals www.distrowatch.com. Windows-iso’s (zonder activering beperkt in tijd) vind je op de Microsoft-website.

Distrowatch staat vol met allerlei schijfkopiebestanden van Linux-distributies.

10 Windows-installatie

Wij nemen hier Windows 11 als voorbeeld. Kies Create a New Virtual Machine en selecteer Typical(recommended). Kies Installerdisc image file (iso). Verwijs met Browse naar het gedownloade iso-bestand en klik op Next. Stel de gewenste naam en locatie in en klik weer op Next. Bij Choose EncryptionType selecteer je gerust Only the files needed to support a TPM are encrypted […].

Vul een wachtwoord in (2x). Laat het vinkje bij Remember this password on this machine inCredential Manager staan. Klik op Next en stel de virtuele schijfgrootte in op bijvoorbeeld 80 GB. Zorg dat er geen vinkje staat bij de optie Allocate all disk space now om te vermijden dat deze ruimte meteen volledig wordt gereserveerd. Selecteer wel Store virtual disk as a single file. In het volgende venster verwijder je het vinkje bij Power on this virtual machine after creation en rond af met Finish.

Je VM wordt nu toegevoegd aan je VM-bibliotheek. Klik met rechts op de VM en kies Settings om te controleren of alle onderdelen correct zijn ingesteld. Je ziet hier onder meer opties als Network Adapter (NAT) en Trusted Platform Module.

Als alles er goed uitziet, klik dan op Power on this virtual machine. Zodra Press any key to boot from CDor DVD verschijnt, druk je snel op enkele willekeurige toetsen om de Windows-installatieprocedure te starten. Eventueel kies je hier Ik heb geen productcode. Na afloop en enkele automatische reboots kun je met je virtuele Windows-machine aan de slag.

Links: de setup van de virtuele Windows; rechts: de virtuele hardware van de vm.

11 VM-gebruik

Zoals aangegeven kun je meerdere VM’s tegelijk starten, zolang er voldoende systeembronnen op je host beschikbaar zijn. Elke VM opent dan op een apart tabblad. Een VM laat zich bedienen zoals een fysieke installatie, maar er zijn enkele extra functies beschikbaar. Vanuit de knoppenbalk bovenaan via het menu VM of vanuit het contextmenu van een actieve VM kun je je VM afsluiten (Power / Power off) of de huidige sessie stopzetten (Suspend) en later weer hervatten.

Met Capture Screen stuur je een schermafbeelding van het virtuele systeem naar het klembord van je host. Er is ook een knop waarmee je de toetscombinatie Ctrl+Alt+Del naar het virtuele systeem kunt sturen.

Bij virtuele Windows-installaties kun je de prestaties en sommige muis- en videofuncties optimaliseren. Meld je aan bij je virtuele systeem, klik met rechts op de VM-naam en kies Install VMware Tools. Gebeurt er niets, druk dan in je VM op Windows-toets+R, voer D:\setup.exe uit en volg de verdere instructies. Dit proces kan even duren.

Je kunt een virtuele machine pauzeren, afmelden en (netjes of abrupt) afsluiten.

12 VM-beheer

Een VM is ideaal voor experimenten zonder risico het systeem te beschadigen. Maak dan eerst een snapshot van het systeem. Vanuit het VM-menu kies je Snapshot / Takesnapshot, vul een naam en beschrijving in, en bevestig met Take snapshot. Je kunt later meer snapshots nemen of dit automatiseren via Settings van je VM, op het tabblad Options bij AutoProtect. Om terug te keren naar een specifiek snapshot kies je in het menu VM de optie Snapshot / Snapshot Manager, selecteer je het gewenste snapshot en kies je Go To. Bevestig met Yes.

In het tabblad Options van het venster Virtual Machine Settings vind je nog andere nuttige functies, zoals Shared Folders, die je kunt inschakelen na de installatie van VMware Tools. Via de Add-knop kun je specifieke locaties op je hostsysteem toegankelijk maken voor je VM, maar je doet dit op eigen risico.

Je kunt ook een kloon maken van een (afgesloten) VM om deze makkelijk naar Workstation Pro op een andere fysieke machine te verplaatsen. Open het menu VM en kies Manage / Clone. Kies Volgende en geef aan of je de huidige status van je VM of een te selecteren snapshot wilt klonen. Je kiest het best Create a full clone en geeft dan een naam en locatie op. Dit creëert een vmdk-bestand dat je elders kunt gebruiken.

Voor nog geavanceerdere mogelijkheden van Workstation Pro kun je de pdf-handleiding van 369 pagina’s raadplegen.

Als het moet, kun je mappen op de host ook vanuit je virtuele machine benaderen.

Een droger koop je vandaag de dag niet meer alleen om de was snel droog te krijgen. Energieverbruik, textielzorg en slimme functies spelen een minstens zo grote rol. Zeker nu vrijwel alle merken overstappen op warmtepomptechnologie, waarmee je aanzienlijk zuiniger droogt dan met een ouderwetse condensdroger. Dat scheelt enorm op je energierekening, maar ook in de slijtage van je kleding. Wie op zoek gaat naar een nieuwe droger, komt al snel uit bij merken als Miele, Siemens, Bosch en AEG. In dit artikel kijken we waarom.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bemmel & Kroon

Miele: premium drogen met oog voor detail

Miele staat van oudsher bekend om zijn lange levensduur en uitgebreide reeks aan comfortfuncties. In fabriekstests draaien de machines duizenden uren achter elkaar, zodat ze in de praktijk makkelijk twintig jaar mee kunnen. Hun warmtepomptechnologie is gekoppeld aan EcoDry, dat luchtstromen stabiel en het energieverbruik laag houdt, ook na jarenlang gebruik. De SoftCare-trommel heeft een honingraatstructuur waardoor kleding op een luchtkussen droogt en minder kreukt of slijt. Voor wie gemak zoekt, biedt Miele@home de mogelijkheid om de droger via een app te bedienen of automatisch te laten samenwerken met een Miele-wasmachine. Daarbij komen luxere snufjes zoals SteamFinish, dat met een waternevel kreukvorming tegengaat, en FragranceDos, waarbij geurflacons de was langdurig fris laten ruiken. Het prijsniveau is hoog, maar daar staat tegenover dat je textiel zachter behandeld wordt en dat de machines jarenlang betrouwbaar presteren, zelfs bij intensief gebruik.

👉 Bekijk hier alle Miele-wasdrogers

©Miele

Siemens: slimme connectiviteit en gebruiksgemak

Siemens zet zwaar in op slimme functies en sensorgestuurd drogen. De functie autoDry gebruikt sensoren die de vochtigheid en temperatuur in de trommel meten en stopt het programma zodra de ingestelde droogtegraad is bereikt. Zo wordt voorkomen dat wasgoed te heet of te lang gedroogd wordt. Dat bespaart bovendien energie en voorkomt krimp. De Home Connect-app maakt het mogelijk om de droger via je smartphone te starten, te volgen of tips te krijgen voor het beste programma. Handig is de EasyStart-functie, waarbij je alleen aangeeft wat voor soort was je wilt drogen en de app het optimale programma selecteert. Bij sommige modellen communiceert de droger zelfs rechtstreeks met een Siemens-wasmachine, zodat de droogcyclus volledig aansluit bij het wasprogramma dat zojuist is afgerond. Ook onderhoud wordt eenvoudiger gemaakt: veel modellen beschikken over een zelfreinigende condensor die automatisch wordt doorgespoeld. Daarmee blijft de droger zuinig werken zonder dat je het apparaat zelf steeds hoeft schoon te maken. Siemens richt zich zo op gebruikers die het gemak van een slim huishouden waarderen, maar tegelijkertijd een betrouwbare en efficiënte machine zoeken.

👉 Bekijk hier alle Siemens-wasdrogers

©Siemens

Bosch: degelijkheid met slimme sensoren

Bosch deelt veel technologie met Siemens, maar kiest voor een iets nuchterder benadering. Ook Bosch-drogers gebruiken autoDry om te voorkomen dat kleding uitdroogt en dat programma's onnodig lang draaien. De SensitiveDrying-trommel behandelt wasgoed behoedzaam, zodat ook delicatere stoffen langer mooi blijven. De zelfreinigende condensor vind je ook hier terug, waardoor de droger weinig onderhoud vergt en jarenlang efficiënt blijft functioneren. Bosch hecht daarnaast veel waarde aan stabiliteit: de AntiVibration-zijwanden reduceren trillingen en geluid, wat vooral prettig is in appartementen of open woonruimtes. Via Home Connect kun je bij de nieuwste modellen eveneens de droger met je smartphone bedienen en meldingen ontvangen wanneer de was klaar is. Bosch positioneert zich als een solide keuze: minder luxe extra's dan Siemens, maar met dezelfde basis aan slimme sensoren en betrouwbare bouwkwaliteit. Voor veel gezinnen vormt dat de ideale middenweg tussen prijs, gemak en duurzaamheid.

👉 Bekijk hier alle Bosch-wasdrogers

©Bosch

AEG: zacht drogen op lage temperatuur

AEG legt de nadruk op textielbescherming en energiebesparing. Dankzij SensiDry wordt op lagere temperaturen gedroogd, zodat stoffen minder snel krimpen of hun kleur verliezen. AbsoluteCare gaat nog een stap verder door trommelbewegingen en temperatuurinstellingen af te stemmen op het type stof, van wol en zijde tot sportkleding. In de duurdere modellen wordt dat uitgebreid met 3DScan, een techniek die het vochtgehalte tot diep in de vezel meet, zodat ook dikke stoffen zoals dekbedden of donsjacks gelijkmatig drogen. Sommige machines bieden bovendien een stoomfunctie om kreuken te verminderen of kleding snel op te frissen zonder volledige cyclus. AEG weet deze technologie vaak te combineren met een aantrekkelijker prijs dan de absolute premiummerken, waardoor het een interessante keuze is voor wie veel waarde hecht aan kledingbescherming, maar niet het hoogste budget wil besteden.

👉 Bekijk hier alle AEG-wasdrogers

©AEG

De juiste keuze maken

Welke droger het best bij je past, hangt natuurlijk helemaal af van je huishouden en prioriteiten. Miele biedt de meest complete ervaring met luxe extra's en een bewezen lange levensduur, maar vraagt daar ook een forse investering voor. Siemens richt zich op slimme bediening en onderhoudsarme techniek, ideaal voor wie zijn huishouden bijvoorbeeld wil integreren in een smarthome-omgeving. Bosch kiest voor degelijkheid en praktische betrouwbaarheid, met voldoende slimme functies zonder overdreven franjes. AEG biedt juist zachte droging en specifieke zorg voor bepaalde stoffen, en dat tegen een scherpere prijs, waardoor het een logische keuze is voor prijsbewuste kopers die kleding toch goed willen beschermen. 

Wie vandaag een moderne warmtepompdroger aanschaft, bespaart aantoonbaar energie en verlengt de levensduur van kleding. Of je nu kiest voor luxe, slimme connectiviteit, stabiliteit of zachtheid: met Miele, Siemens, Bosch en AEG vind je altijd een droger die aansluit op jouw huishouden en wensen.

Bosch heeft een nieuwe lijn robotstofzuigers geïntroduceerd onder de naam Spotless. Deze intelligente stofzuig- en dweilrobots zijn ontwikkeld voor verschillende huishoudens en leggen volgens Bosch de nadruk op efficiëntie, gebruiksgemak en betaalbare kwaliteit.

De markt van robotstofzuigers wordt flink overspoeld met modellen van diverse fabrikanten. Ook Bosch gaat zich op deze markt begeven met de nieuwe Spotless-range. De nieuwe robotstofzuigers kunnen zowel stofzuigen als dweilen op alle vloertypes. Ze werken volledig zelfstandig, waardoor gebruikers altijd een schoon huis hebben, ook als er niemand thuis is. De apparaten zijn geschikt voor zowel kleine appartementen als grote woningen.

Met een zuigkracht van 11.000 Pascal verwijderen de Spotless-robots effectief stof en vuil van tegels, houten vloeren, tapijt en vloerkleden. Gebruikers kunnen kiezen uit drie reinigingsmodi: Silent, Eco en Power. De borstel, deels gemaakt van ultrafijne koolstofvezels, vangt stof efficiënt op en voorkomt dat haren verstrikt raken. Deze is eenvoudig te verwijderen voor reiniging zonder dat er gereedschap nodig is.`

Navigatie

De robots navigeren met een 360° LiDAR-systeem en meerdere sensoren, waardoor ze plinten, trappen, tapijten en obstakels kunnen herkennen. Ze maken kaarten van de omgeving en passen hun route automatisch aan. Dankzij de drempeldetectie en de benodigde hardware kunnen ze over drempels tot twintig millimeter bewegen. Sommige modellen hebben lichtbundeldetectie of zelfs een camera voor nog nauwkeurigere navigatie.

Met een volledig opgeladen batterij kan de Spotless-robotstofzuiger tot minimaal 160 minuten reinigen op harde vloeren in de lage prestatiemodus. Als de batterij leeg raakt, keren de robots automatisch terug naar het laadstation en hervatten daarna hun werk als ze weer voldoende zijn opgeladen.

Met de gratis Bosch Home Connect-app bedien je de Spotless-robots eenvoudig op afstand via je smartphone. Voor handsfree bediening is spraakbesturing mogelijk via Amazon Alexa of Google Assistant. De robots hebben 10 jaar garantie op de motoren en gecertificeerde Bosch-accu's. Bosch geeft aan dat privacy centraal staat: volgens de AVG-wetgeving worden gebruikersgegevens alleen opgeslagen op beveiligde servers in Europa.

Drie modellen

Bosch gaat drie varianten van de Spotless-robotstofzuigers uitbrengen: de Spotless Advanced+ (gericht op comfort en efficiëntie), de Spotless Max (met een multifunctioneel station dat volledig onderhoud automatiseert) en de Spotless Max Cam (met alle functies van de Max plus een camera voor betere navigatie). De Bosch Spotless robotstofzuigers zijn verkrijgbaar via bosch-home.nl. De adviesprijs voor de Spotless Advanced+ is 479 euro, die voor de Spotless Max 799 euro en voor de Spotless Max Cam komt de adviesprijs op 899 euro.

Bekijk de Bosch Spotless Advanced+ BCRD2W op Kieskeurig.nl