Een wijziging in het beleid van Google zorgt voor veel veranderingen voor je bestanden die je in Google Drive opslaat, je Gmail en je Google Foto’s back-up. Wanneer je account als inactief wordt bestempeld kan dat betekenen dat je bestanden in je cloudopslag verliest. Hoe dat precies zit, en hoe je dataverlies voorkomt, leggen we je uit.

Google haalt de bezem door zijn gratis cloudopslag. Bestanden die online zijn opgeslagen van inactieve accounts en de onbeperkte gratis (gecomprimeerde) foto-opslag van Google Foto’s wordt geschrapt. Dit nieuwe beleid gaat in per 1 juni 2021. Hoewel het over een half jaar is, is het aan te bevelen nog eens goed te kijken naar je cloudopslag bij Google voordat belangrijke bestanden en back-ups of dierbare foto’s verloren gaan.

Ook als je over de opslaggrens van je online opslagruimte bij Google heen gaat, veranderen er dingen in je online opslag.

Onlangs heeft Google een mail verstuurd naar de accounts die in aanmerking komen voor deze Google-bezem. Maar ook als je geen mail hebt gekregen, is het verstandig om even stil te staan bij je Google-cloudopslag.

©CIDimport

Inactieve Google-accounts

Google bestempelt je account als je twee jaar niet actief bent geweest op Google Drive, waaronder ook Google Foto’s en Google Docs valt. Bij inactieve accounts worden bestanden (inclusief foto’s) die online zijn opgeslagen verwijderd.

Hoewel twee jaar best lang klinkt, kan het voor veel mensen erg vervelend zijn. Bijvoorbeeld als je bestanden online als back-up hebt opgeslagen, een soort slapende back-up. Of voor accounts van overleden mensen. Het is vervelend als nabestanden er achter komen dat het online foto-archief verwijderd blijkt te zijn.

Maar let op. Zelfs al ben je wel actieve gebruiker van Google Docs, maar heb je nog een paar foto’s weggezet op Google Foto’s waar je niet meer naar omkijkt? Dan worden wel je foto’s verwijderd, maar niet je documenten.

De bestanden worden door Google permanent verwijderd, dus als je achteraf er achter komt dat je belangrijke foto’s of bestanden mist. Dan is er geen manier om ze terug te halen.

Over de opslaggrens

Wanneer je meer dan twee jaar over de opslaglimiet van je Google-cloudopslag zit, krijg je ook een melding van Google. Het is dan niet meer mogelijk om je cloudopslag te synchroniseren of nieuwe bestanden te uploaden. Ook weigert Google Foto’s je bestanden in originele kwaliteit te back-uppen. Vanaf 1 juni 2021 kun je ook niet meer in lagere kwaliteit je back-ups maken.

Vanaf 1 juni verandert Google Foto’s beleid namelijk ook. Tot voorheen was het mogelijk om je foto’s in originele kwaliteit te back-uppen, afhankelijk van je beschikbare cloudopslag. In lagere kwaliteit foto’s uploaden kan onbeperkt. Na 1 juni is dit echter ook afhankelijk van je beschikbare cloudopslag. Zit je dus na 1 juni over je limiet heen, dan stopt je automatische back-up.

Op de supportpagina van Google kun je teruglezen welke acties Google onderneemt als je over je opslaggrens heen gaat, ook na 1 juni.

Voorkomen dat je bestanden worden gewist

Wanneer je Google-account als inactief bestempeld is, heb je als het goed is onlangs bericht gekregen van Google, met de melding dat je bestanden verwijderd worden als je geen actie onderneemt. Je voorkomt dat je bestanden worden verwijderd door actief te worden op Google Drive en Google Foto’s.

Heb je een betaald Google-account zoals Google One of via je werk. Dan worden je bestanden niet verwijderd.

©CIDimport

Wat kun je doen?

Uiteraard kun je actief worden op je online Google-opslag of een Google One-abonnement afsluiten om er zeker van te zijn dat je bestanden veilig zijn. Het legt echter een ander pijnlijk feit bloot: de cloud is synoniem voor de systemen van anderen. Jouw bestanden kunnen dus benaderd of verwijderd worden, zonder dat je er zelf controle over hebt. Ook als Google om wat voor reden dan ook besluit je account te verwijderen, ben je al je data kwijt die je online hebt opgeslagen. Vertrouw daarom nooit op cloudopslag als enige plek voor je back-up of opslaglocatie. Niet bij Google, maar ook niet bij andere aanbieders als Dropbox, Microsoft, Apple of Amazon. Zorg altijd voor een lokale back-up van je bestanden die je in eigen beheer hebt.

Je kunt je bestanden die je bij Google hebt opgeslagen downloaden via Google Takeout. Let er echter wel op dat je je bestanden in stukjes van 2GB downloadt (ingepakt als zip-bestand). Een gratis pc-programma als 7-Zip weet daar wel raad mee om ze allemaal in één keer uit te pakken. Ook je Google Foto’s kun je hiermee downloaden, helaas vindt Google het nodig om al je foto’s onder te verdelen in mapjes, waarbij voor iedere dag een map is aangemaakt. Is het daardoor weer een extra stap om de foto’s die je met Google Takeout downloadt te sorteren.

Google heeft ook andere pesterijtjes ingebouwd om je niet zo makkelijk uit Google Foto’s te laten ontsnappen. Zo kun je slechts 500 foto’s per keer selecteren om te downloaden. Dat klinkt veel, maar als je jaren aan foto’s die je in Google Foto’s hebt opgeslagen lokaal wilt veiligstellen, dan is het erg vervelend dat je dit niet in één keer mag doen.

©PXimport

Leven na de cloud

Heb je je bestanden veiliggesteld uit de Google Cloud, dan is het niet per se aan te bevelen om ze in de cloudopslag van een andere aanbieder te stallen. Deze aanbieder kan namelijk ook van de een op andere dag beslissen met je bestanden of foto’s te rommelen. Zorg daarom altijd dat je een actuele back-up hebt die je in eigen beheer hebt. Een externe harde schijf (bij voorkeur op een andere locatie gestald, zodat je bij brand niet alles kwijt bent) of op je NAS. Zolang je een goede lokale back-up hebt kun je zorgeloos cloudopslag als opslaglocatie erbij gebruiken, of als tweede back-up opslaglocatie.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!