De gemiddelde internetgebruiker heeft er waarschijnlijk geen erg in, maar de webbrowser Google Chrome is véél meer dan alleen een programma om mee te internetten. In dit artikel kijken we naar de verborgen ontwikkelaarsopties ervan. Dat klinkt ingewikkeld, maar een breed publiek kan er juist zijn voordeel mee doen! Kijk maar.

Start Google Chrome, ga naar het menu Instellingen, Meer hulpprogramma’s en naar Hulpprogramma’s voor ontwikkelaars. Je kunt ook op Ctrl+Shift+I drukken, maar met functietoets F12 gaat het net wat sneller. Aan verschillende kanten verschijnen vensters waarmee je een kijkje achter de webbrowser-schermen kunt nemen, en waarmee je Google Chrome speciale opdrachten kunt geven. Kijk om te beginnen eens naar de menu-optie Dock side, want daarmee bepaal je de positie van dat venster; boven, onder, links of recht.

Er zijn hier veel opties te vinden, maar we concentreren ons op een klein deel ervan, waar je veel plezier van zult hebben. We kijken in het bijzonder naar de keuze Run command en de bijbehorende toetscombinatie Ctrl+Shift+P. Die zorgt ervoor dat er een soort van opdrachtregel tevoorschijn springt waarmee je Google Chrome concrete commando’s kunt geven en waarmee je alvast door een pulldown-menu met mogelijkheden kunt scrollen.

Inderdaad, een hoop opties. We richten ons op de handigste commando’s!

©PXimport

Screenshots van websites

Begin met het typen van het trefwoord screenshot. In de pulldown-lijst met commando’s blijft dan uiteindelijk dit viertal over:

Capture area screenshot: Er verschijnt een cursor waarmee je precies kunt aangeven welk gedeelte van de pagina je wilt bewaren. Dit is bedoeld om alleen het meest noodzakelijke beeldmateriaal te bewaren, en achteraf knippen is niet meer nodig.

Capture full size screenshot: De complete webpagina wordt bewaard. Daarmee heb je in één keer alles te pakken.

Capture node screenshot: Een met behulp van de zogeheten Inspector geselecteerd element wordt individueel weggeschreven. Daarmee kun je bijvoorbeeld dat ene plaatje toch te pakken krijgen.

Capture screenshot: Wat je op dat moment in de webbrowser heeft staan, wordt bewaard. Dit is min of meer de standaard schermafbeelding, maar dan wel zonder hinderlijke randen.

©PXimport

Wissel tussen mobiele en desktopsite

De meeste moderne websites hebben een desktopvariant en een mobiele variant. Als webbouwer wil je webpagina’s op beide manieren kunnen testen en als bezoeker heb je weleens een website waarvan de mobiele variant gewoon prettiger wegleest.

Google Chrome heeft enkele commando’s die hiermee te maken hebben. Blader door het pulldown-menu of gebruik mobile als trefwoord:

Show/Hide device frame: Waar van toepassing krijg je een voorbeeld van het mobiele apparaat dat je hebt ingesteld.

Show/Hide rulers: Om de liniaal te tonen of weg te laten. Dit is bedoeld als hulpmiddel voor de ontwikkelaars die per se pixel perfect willen werken.

Show/Hide media queries: Om kenbaar te maken wanneer er speciale CSS-elementen worden gebruikt. Dit heeft meestal te maken met de breedte van het scherm.

Toggle device toolbar: Je kunt ook de toetscombinatie Ctrl+Shift+M gebruiken om te schakelen tussen de normale en de mobiele variant van de website.

©PXimport

Website opnieuw laden

Soms lijkt het alsof een webpagina vastloopt of weigert netjes te laden. Meestal grijp je dan naar de toetscombinatie Ctrl+Shift+Delete om de internetgeschiedenis weg te gooien, waarna je dezelfde webpagina nogmaals probeert te laden. Je kunt ook een van deze twee commando’s gebruiken die je te zien krijgt als je navigation als trefwoord gebruikt:

Hard reload page of Ctrl+Shift+R: De browser-cache voor de huidige pagina wordt geleegd en de pagina wordt opnieuw ingelezen.

Reload page of Ctrl+R: De huidige pagina wordt opnieuw ingelezen, maar er wordt rekening gehouden met de bestaande cache voor deze huidige pagina.

Overige opties

Gebruik nu het trefwoord network om te kijken welke commando’s er overblijven in het pulldown-menu. We noemen tot slot de volgende opties:

Go offline: Hiermee haal je Google Chrome van internet af. De webbrowser werkt vanaf dat moment offline. Kan weleens reuze handig zijn uit veiligheidsoverwegingen!

Go online: Hiermee zet je Google Chrome weer op internet. Je bent dan weer gewoon online.

Block ads on this site: Om waar mogelijk advertenties te blokkeren die op de huidige website worden getoond.

Enable/Disable cache: Hiermee kun je de cache van Google Chrome inschakelen of uitschakelen. Browsercache versnelt de surfervaring, maar zorgt soms ook voor ‘ruis’.

Show search: Hiermee opent een speciaal zoekvenster waarmee je achter de schermen in een webpagina kunt zoeken; bijvoorbeeld naar onzichtbaar html-commentaar.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!