We zijn voor interactiviteit en multimedia op webpagina’s lang afhankelijk geweest van de Adobe Flash Player. Maar die periode ligt inmiddels ook alweer ver achter ons. De ondersteuning voor de plug-in is sinds vandaag gestopt. In dit artikel gaan we in op wat dat precies inhoudt en hoe je Flash verwijderen kunt.

Al in 2017 kondigde Adobe het einde van Flash aan. Nu stopt het bedrijf daadwerkelijk met de ondersteuning van de software en verschijnen er geen (veiligheids)updates meer voor. Flash zal in lijn daarmee het komende jaar volledig worden geblokkeerd door de bekende browsers. Die werkten de installatie en het gebruik ervan de laatste jaren overigens al behoorlijk tegen.

Er gaat een lange historie aan vooraf. Al sinds eind jaren 90 was Adobe Flash eigenlijk de enige goed ondersteunde manier om interactieve elementen in een webpagina op te nemen, zoals animaties, muziek, spelletjes en video’s. Ook interactieve onderdelen zoals menu’s werden doorgaans met Flash gemaakt, net als flitsende advertentiebanners en in de hoogtijdagen zelfs complete websites.

De grootste drijfveer was video. Tot in 2015 werd Flash bijvoorbeeld als speler voor YouTube gebruikt. Ook andere videoplatformen, bijvoorbeeld van televisieaanbieders, leunden zwaar op de technologie. Tot enkele jaren terug werd Flash daar, maar ook nog op veel (nieuws)sites als CNN, voor videoweergave gebruikt.

Er zijn daarnaast heel wat gamewebsites op basis van Flash gelanceerd, die razend populair waren door de toegankelijkheid en het gemak van een browser.

©PXimport

Waarom valt het doekt voor Flash?

Er werden niet alleen prachtige creaties voortgebracht op basis van het destijds baanbrekende Flash. Er is ook altijd een keerzijde geweest. Flash kent namelijk een lange geschiedenis van beveiligingsproblemen.Het dieptepunt vormde 2015, toen 329 kwetsbaarheden werden gevonden. De laatste jaren zijn ze op de vingers van één hand te tellen, maar dat maakt ze niet minder ernstig.

Enkele recente kwetsbaarheden stelden aanvallers in staat code uit te voeren met de rechten van de ingelogde gebruiker. In de ergste gevallen konden hackers via Flash-content zelfs volledige controle over systemen krijgen. Tevens werd meermaals ransomware verspreid via Flash-banneradvertenties.

Wat het al niet beter maakte is dat het vaak zo’n twee maanden duurde voordat gaten waren gedicht, en dan ging er ook nog veel tijd overheen voordat gebruikers de updates daadwerkelijk installeerden.

Flash was verder ook niet altijd even stabiel en efficiënt, en was – mede daardoor – op mobiel nooit echt levensvatbaar. Het werd zelfs al vanaf het begin door Apple geweerd van iPhones en iPads. Overigens bijna eigenhandig door wijlen Steve Jobs, die deze keuze verdedigde in een beroemde open brief.

Opvolgers zijn er al

De rol van Flash is overgenomen door html5 en andere open standaarden. Voor bijvoorbeeld animaties en video’s heeft Flash nog nauwelijks bestaansrecht. Alles werkt zonder plug-ins, de techniek zit al in de browser. Toch zijn er nog veel websites die (deels) op Flash vertrouwen. Dat zullen voor het merendeel websites zijn die niet (meer) worden onderhouden.

Websites die wél worden onderhouden zullen al lang zijn overgestapt of werken daar nog hard aan. Je zult er daarom vermoedelijk weinig van merken als je Flash van je systeem verwijdert.

©PXimport

Waarschijnlijk werk je zelfs al een tijdje zonder. Flash is namelijk – om veiligheidsredenen – in browsers als Chrome, Firefox en het nieuwe op Chromium gebaseerde Edge al een tijdje standaard uitgeschakeld.

Om Flash-content af te kunnen spelen moet je dat expliciet via de instellingen aangeven. Maar ook dan is steeds handmatige goedkeuring nodig voor elk Flash-onderdeeltje dat je tegenkomt.

Goed, je hebt Flash dus zelden nodig maar het vormt wel enigszins een beveiligingsrisico op je systeem. Daarom tot slot drie manieren om Flash te verwijderen, dan wel het starten van de plug-in van je browser verder te beperken.

Flash verwijderen uit Windows

Als je Flash wilt verwijderen, kun je beginnen met het verwijderen van de plug-in voor Flash onder Windows, als je die hebt geïnstalleerd. Dat is de plug-in die door browsers als Firefox en Opera wordt gebruikt.

Hiervoor ga je in Windows naar Instellingen, Apps en zoek je Adobe Flash Player op. Klik erop en kies Verwijderen. Of download de officiële Flash-uninstaller van Adobe en voer deze uit.

Flash-instellingen Firefox

Het verwijderen van de plug-in uit Windows zorgt ervoor dat browsers als Firefox en Opera geen Flash-content meer kunnen weergeven. Wil je dat af en toe nog wel? Dan kun je het gebruik van Flash eventueel via de instellingen beperken.

In Firefox open je daarvoor het menu. Ga dan naar Add-ons, Plug-ins. Als je Flash in de lijst ziet, kun je via het menu met de drie puntjes kiezen tussen Vragen om te activeren en Nooit activeren. Die laatste optie is uiteraard het veiligst.

©PXimport

Heb je Firefox altijd up-to-date gehouden? Dan zie je deze optie mogelijk niet meer. Met de lancering van versie 84 van Firefox deze maand, werd de ondersteuning voor Flash volledig stopgezet.

Flash-instellingen Chrome en Edge

Chrome heeft een ingebouwde Flash Player en zorgt bij de standaardinstellingen ook dat deze up-to-date blijft. Om de instellingen te bekijken bezoek je het adres chrome://settings/content. Blader naar Flash. Hier kun je kiezen tussen Sites geen toestemming geven Flash uit te voeren, wat er effectief voor zorgt dat de Flash-content wordt geblokkeerd, of Eerst vragenwaarbij eerst om toestemming wordt gevraagd.

In het nieuwe op Chromium gebaseerde Edge werkt het vergelijkbaar. Je gaat via het menu naar Instellingen en kiest dan Sitemachtigingen. Bij Flash zie je standaard de optie Flash altijd blokkeren.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.