Dé nieuwe The Legend of Zelda voor de Wii U is nog niet klaar - je zou er haast een déjà vu van krijgen, terugdenkend aan Twilight Princess. Als zoethoudertje brengt Nintendo wel een nieuwe Zelda-game uit op de 3DS, al ligt de nadruk daarin meer op de multiplayer. Wij gingen met de nieuwe Zelda aan de slag op de E3 in Los Angeles.

Er was een tijd dat Nintendo-fans alleen maar konden dromen van een Zelda-game met multiplayer. En toen kwam Four Swords: een alleraardigste campagne voor maximaal vier spelers op de Game Boy Advance, als 'extra' bij de port van A Link to the Past. Die opzet werd uitgebreid in Four Swords Adventures. Lees ook: In 11 stappen je oude games op je moderne pc spelen.

Beide games werden gekenmerkt door de wisselwerking tussen samenwerken en elkaar tegenwerken: alleen met elkaar kwam je verder, maar aan het eind van elk level wilde ieder voor zich de meeste punten hebben. Jammer genoeg werd er in de tien jaar na de release van Four Swords Adventures nooit echt een vervolg aan het concept gegeven.

Dynamisch Tri-tal

Anno 2015 lijkt Nintendo toch weer begaan met het lot van Zelda-fans met een voorliefde voor gamen in gezelschap, want The Legend of Zelda: Tri Force Heroes staat voor dit najaar op de releaselijsten. Klein verschil met vroeger: deze game speel je met maximaal drie Links. De speldynamiek is daar dan ook op aangepast: de nadruk ligt in de kerkers meer op samenwerken, en de bekende hartjes die je levenskracht aangeven worden (net als rupees) zelfs gedeeld door alle spelers.

©PXimport

Tri Force Heroes verschijnt later dit jaar.

De vele puzzels, vijanden en andere hindernissen die je onderweg tegenkomt, zijn dan ook alleen op te lossen door goed gecoördineerd samen te werken. Mocht je niet bij elkaar in dezelfde ruimte zitten, dan is het ook mogelijk om Link aanwijzingen te laten gillen via iconen op het onderste scherm. Wel zo handig wanneer je een ander nodig hebt om jou naar de overkant van een ravijn te gooien, zodat jij daar de brug kan laten zakken. Óf, nog leuker, een heuse totem van Links vormen om bepaalde grote vijanden de baas te kunnen zijn.

De meeste items die we in de speelbare demo tegenkwamen, zijn bekende gereedschappen uit eerdere delen van de franchise: de pijl en boog, bommen en zelfs iets meer obscure blaasvaas keren terug. Wel nieuw is de mogelijkheid om bepaalde voorwerpen (of andere eigenschappen van je Link) te verbeteren met speciale pakjes, die je samenstelt met op je quest gevonden voorwerpen. Zo beschik je opeens over enorme bommen of schiet je drie pijlen tegelijk.

©PXimport

Voor de nieuwe singleplayer Zelda is het nog even wachten.

A Link Between Worlds

Afgezien van de nadruk op multiplayer weten we eigenlijk nog betrekkelijk weinig over de game. Het is vooralsnog onbekend of er ook een volwaardige overkoepelende spelwereld is; het verhaal laat zich in ieder geval raden en in audiovisueel opzicht borduurt het spel voort op A Link Between Worlds.

©PXimport

Er is nog veel onduidelijk over de game.

De meest opvallende omissie voor nu lijkt de onduidelijkheid over de exacte dynamiek tussen de spelers: we hebben geen scorevergelijking aan het eind gezien, terwijl alle hartjes en rupees toch wel gedeeld worden door alle spelers. Zou de balans tussen samenwerken en tegenwerken fundamenteel anders worden dan in Four Swords (Adventures)?

Wachten op de echte Zelda

Triforce Heroes wordt ook speelbaar in je eentje, met hulp van twee dummy-Links. Wie met één ander persoon wil spelen zal de game aan zich voorbij moeten laten gaan; je hebt per se twee anderen nodig om multiplayer te kunnen spelen, zowel online als via een lokaal opgezet draadloos netwerk - zelfs door middel van één exemplaar van de game. Hopelijk is het voldoende om het gapende gat tot de échte nieuwe Zelda te overbruggen.

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Gamer.nl

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.