Dé nieuwe The Legend of Zelda voor de Wii U is nog niet klaar - je zou er haast een déjà vu van krijgen, terugdenkend aan Twilight Princess. Als zoethoudertje brengt Nintendo wel een nieuwe Zelda-game uit op de 3DS, al ligt de nadruk daarin meer op de multiplayer. Wij gingen met de nieuwe Zelda aan de slag op de E3 in Los Angeles.

Er was een tijd dat Nintendo-fans alleen maar konden dromen van een Zelda-game met multiplayer. En toen kwam Four Swords: een alleraardigste campagne voor maximaal vier spelers op de Game Boy Advance, als 'extra' bij de port van A Link to the Past. Die opzet werd uitgebreid in Four Swords Adventures. Lees ook: In 11 stappen je oude games op je moderne pc spelen.

Beide games werden gekenmerkt door de wisselwerking tussen samenwerken en elkaar tegenwerken: alleen met elkaar kwam je verder, maar aan het eind van elk level wilde ieder voor zich de meeste punten hebben. Jammer genoeg werd er in de tien jaar na de release van Four Swords Adventures nooit echt een vervolg aan het concept gegeven.

Dynamisch Tri-tal

Anno 2015 lijkt Nintendo toch weer begaan met het lot van Zelda-fans met een voorliefde voor gamen in gezelschap, want The Legend of Zelda: Tri Force Heroes staat voor dit najaar op de releaselijsten. Klein verschil met vroeger: deze game speel je met maximaal drie Links. De speldynamiek is daar dan ook op aangepast: de nadruk ligt in de kerkers meer op samenwerken, en de bekende hartjes die je levenskracht aangeven worden (net als rupees) zelfs gedeeld door alle spelers.

©PXimport

Tri Force Heroes verschijnt later dit jaar.

De vele puzzels, vijanden en andere hindernissen die je onderweg tegenkomt, zijn dan ook alleen op te lossen door goed gecoördineerd samen te werken. Mocht je niet bij elkaar in dezelfde ruimte zitten, dan is het ook mogelijk om Link aanwijzingen te laten gillen via iconen op het onderste scherm. Wel zo handig wanneer je een ander nodig hebt om jou naar de overkant van een ravijn te gooien, zodat jij daar de brug kan laten zakken. Óf, nog leuker, een heuse totem van Links vormen om bepaalde grote vijanden de baas te kunnen zijn.

De meeste items die we in de speelbare demo tegenkwamen, zijn bekende gereedschappen uit eerdere delen van de franchise: de pijl en boog, bommen en zelfs iets meer obscure blaasvaas keren terug. Wel nieuw is de mogelijkheid om bepaalde voorwerpen (of andere eigenschappen van je Link) te verbeteren met speciale pakjes, die je samenstelt met op je quest gevonden voorwerpen. Zo beschik je opeens over enorme bommen of schiet je drie pijlen tegelijk.

©PXimport

Voor de nieuwe singleplayer Zelda is het nog even wachten.

A Link Between Worlds

Afgezien van de nadruk op multiplayer weten we eigenlijk nog betrekkelijk weinig over de game. Het is vooralsnog onbekend of er ook een volwaardige overkoepelende spelwereld is; het verhaal laat zich in ieder geval raden en in audiovisueel opzicht borduurt het spel voort op A Link Between Worlds.

©PXimport

Er is nog veel onduidelijk over de game.

De meest opvallende omissie voor nu lijkt de onduidelijkheid over de exacte dynamiek tussen de spelers: we hebben geen scorevergelijking aan het eind gezien, terwijl alle hartjes en rupees toch wel gedeeld worden door alle spelers. Zou de balans tussen samenwerken en tegenwerken fundamenteel anders worden dan in Four Swords (Adventures)?

Wachten op de echte Zelda

Triforce Heroes wordt ook speelbaar in je eentje, met hulp van twee dummy-Links. Wie met één ander persoon wil spelen zal de game aan zich voorbij moeten laten gaan; je hebt per se twee anderen nodig om multiplayer te kunnen spelen, zowel online als via een lokaal opgezet draadloos netwerk - zelfs door middel van één exemplaar van de game. Hopelijk is het voldoende om het gapende gat tot de échte nieuwe Zelda te overbruggen.

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Gamer.nl

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.