Jurassic World Evolution is een leuke game, waarin je zelf je eigen Jurassic Park kunt maken. Florian miste wel wat diepgang in de building mechanics. Is het vervolg wat minder kinderlijk eenvoudig en veel belangrijker, zit zijn T-rex nog achter een hek?

Als ik zeg dat ik totaal geen lol heb beleefd aan Jurassic World Evolution zou mijn neus erg lang worden, maar de game was in vele opzichten te simplistisch. Het is tof om je eigen Jurassic Park te kunnen bouwen, maar voor hardcore fans van dit soort games zit er te weinig diepgang in. Het idee is erg cool, maar de uitwerking iets minder.

Verwarrende namen

Ik had dan ook een vervolg verwacht die deze minpunten simpelweg zou oplossen, maar ik ben verbaasd dat er ook zoveel aan de opzet is gesleuteld. Ik zag dat na een paar uur spelen als een nadeel, maar nu ik de game volledig heb gecheckt kom ik daar op terug. Jurassic World Evolution 2 is namelijk in alle opzichten beter dan het origineel!

De game is gek genoeg opgesplitst in verschillende stukken, die ook nog eens verwarrende namen hebben en ik kreeg daardoor aan het begin van de game een verkeerd beeld over de content. Dit liet ik ook al in de Powerpraat doorschemeren, maar gelukkig had ik het mis. Laat het mij uitleggen.

©PXimport

Campagne is tutorial

Jurassic World Evolution 2 heeft een campagne, die compleet anders is dan je zou denken. Ik ging er namelijk vanuit dat je in de campagne juist je eigen park zou gaan maken, maar dit is totaal niet het geval. De campagne gooit je in plaats daarvan in verschillende situaties die jij moet zien op te lossen. Het zijn een soort missies en als je de problemen hebt verholpen ga je door naar de volgende.

De eerste missie is echt heel duidelijk een tutorial en het werd me meteen duidelijk dat dit niet de hele game was, maar een uitleg van alle mogelijkheden. Bij de tweede missie ging ik echter volledig de mist in met m’n gedachte, want ik ging er vanuit dat dit wel echt mijn eigen park zou worden. Ik ging dan ook helemaal los met het plaatsen van alles en heb vaker de hele boel weer platgegooid dan ik durf toe te geven. Mijn perfectionisme werd keihard aangesproken en ben zelfs een paar keer opnieuw begonnen, omdat dat minder werk is dan alles handmatig weer te verwijderen en opnieuw te beginnen. Dat had ik niet moeten doen!

Om een lang verhaal kort te maken: de volledige campagne is een tutorial en alles dat je maakt wordt zonder pardon weer weggegooid als je doorgaat naar de volgende missie. Omdat dit de campagne is, was het niet zo’n gekke gedachte dat dit de hoofdmoot is van de game, toch? Ik had er nooit zoveel tijd in gestoken en zo perfectionistisch geweest als het de tutorial genoemd werd, in plaats van de campagne. Zo raar.

©PXimport

Chaos Theory

In plaats daarvan is er de Chaos Theory-modus, die eigenlijk gezien moet worden als de campagne, maar ook daar wordt een draai aan gegeven. De game speelt namelijk met een ‘wat als’-principe, waarin je min of meer de Jurassic Park-films kunt naspelen. Of nou ja, je moet er voor zorgen dat alles dat er fout ging in de films niet nog een keer gebeurt.

Om je een voorbeeld te geven, vraagt de game zich af wat er zou gebeuren als de stroom nooit was uitgevallen en de T-rex dus niet had kunnen uitbreken in de eerste Jurassic Park. Was het park dan wel een succes geworden? Of wat als Jurassic Park San Diego wel was geslaagd in The Lost World? Zo kun je iedere Jurassic Park-film als het ware herschrijven door er zelf wel een succes van te maken.

Vrijheid

Dat klinkt alsof je alsnog niet echt de vrijheid krijgt om te bouwen wat je wil, maar die krijg je gek genoeg juist wel in Chaos Theory. Alles dat je hebt geleerd in de tutori… eeuh campagne, mag je nu toepassen in je eigen park, die eigenlijk alleen de visuele stijl heeft van de films. Je mag eindelijk helemaal zelf bepalen waar je alles neerzet, welke dino’s je in je park wil hebben, wat voor soort entertainment er aanwezig is, wat voor soort winkels er zijn en ga zo maar door.

Je wordt daarbij een beetje aan het handje vastgehouden doormiddel van de vele verschillende opdrachten, die je helpen het park te laten groeien. Zo moet je bijvoorbeeld wetenschappers onderzoek laten doen naar DNA op expedities om nieuwe soorten dinosaurussen geboren te laten worden, of goed te kijken naar wat de bezoekers nog missen in je park. Het leuke is dat de game dan wel voorzetjes geeft naar wat er moet gebeuren, maar hoe je dat precies doet mag je lekker helemaal zelf beslissen.

©PXimport

Kinderlijk eenvoudig

Want oh man, wat heeft deze game een hoog ‘nog even dit doen’-gehalte. Tijdens het spelen ben je in je hoofd constant bezig met het bedenken van hoe je het park kunt uitbreiden. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Je eigen visie tot leven zien komen is fantastisch en omdat je iedere keer weer opnieuw moet beginnen met een park wanneer je doorgaat naar de volgende film, wordt die verslaving steeds opnieuw weer gevoed. Ik werd oprecht een beetje depri toen ik alle Chaos Theory’s had overmeesterd. Ik wil meer!

Daarna kun je uiteraard nog helemaal losgaan met de Sandbox-modus, waarin je met een groot budget werkelijk je droompark kunt bouwen. Dat is wel iets minder boeiend door het grootste nadeel van Jurassic World Evolution 2, namelijk de moeilijkheidsgraad en het ontbreken van echt goede building mechanics. Het is nog steeds te simplistisch en niet te vergelijken met games als Zoo Tycoon en Planet Coaster, terwijl die games nota bene door dezelfde studio zijn gemaakt.

Er zit te weinig uitdaging in de game, zeker voor doorgewinterde fans van dit genre. Het is kinderlijk eenvoudig om een goedlopend park te maken en je hebt daar te weinig invloed op. Zet willekeurig een paar kooien neer met wat dino’s en je maakt automatisch bakken met winst. Het perfectioneren van je park doe je dan ook vooral voor jezelf en niet omdat je daar meer bezoekers van krijgt, of omdat de game je daarvoor beloont.

©PXimport

Pijnlijk duidelijk

Daarnaast moet ik even klagen over de graphics van Jurassic World Evolution 2, want eigenlijk zien alleen de dino’s zelf er echt goed uit. Ik heb de game op de PlayStation 5 gespeeld, maar dat zie je nergens aan af en ik heb letterlijk gekeken of ik niet stiekem de PS4-versie aan het spelen was. Als je ook maar een beetje uitzoomt, verlies je gelijk alle details en vallen alle schaduwen weg, de bezoekers zien er grotendeels hetzelfde uit en hebben dezelfde vreselijke animaties en de physics van de voertuigen is om te janken.

En wow, wat heeft de framerate het belachelijk zwaar! Vooral als je park aardig is volgebouwd draait de game voor geen meter meer en dat is pijnlijk duidelijk in een game waar je het hele park in de gaten moet houden en je bijna constant in- en uitzoomt. Ik heb zelfs in de Sandbox-modus mijn parktour met de Jeeps weer volledig afgebroken en veel kleiner gemaakt, omdat de engine het gewoon niet meer trok. En nee, zo absurd groot zijn de oppervlaktes waarin je kunt bouwen nou ook weer niet.

Jongensdroom

Jurassic World Evolution 2 is dan ook verre van perfect, maar het is wel ontzettend vermakelijk. Je eigen Jurassic Park ontwerpen en bouwen is niets minder dan een jongensdroom die uitkomt en daarin biedt het tweede deel veel meer opties en mogelijkheden dan het eerste deel. Het volgooien van je park met allerlei soorten dino’s is absoluut magisch en kan ik iedereen van harte aanbevelen, zeker als je ook liefde hebt voor de Jurassic Park-films.

Toch hoop ik opnieuw dat het eventuele derde deel wat meer diepgang krijgt in building mechanics en de moeilijkheidsgraad omhooggaat. Waarom moet het zo gemakkelijk zijn om een eigen park te maken? Zou het niet juist heel lastig moeten zijn? Waarom falen ze dan ook steeds in de films? Het is potverdorie simpeler om een T-rex in z’n kooi te houden dan om mijn katten in de tuin te houden, die volledig is afgezet met netten! Die schattige fuckers weten iedere keer weer een nieuw plekje te vinden om te ontsnappen, maar de T-rex blijft rustig in zijn kooitje zitten, zolang er maar wat te eten te vinden is. De uitdaging is helaas opnieuw ver te zoeken.

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we binnen een bepaald thema naar zulke deals. Ben je op zoek naar een goedkope soundbar waarmee je het tv-geluid kunt verbeteren? Vandaag hebben we vijf interessante modellen voor je gespot.

Denon DHT-S216

Zoek je een betaalbare soundbar van een bekend hifimerk? In dat geval is de Denon DHT-S216 een interessante kandidaat. Ondanks zijn lage prijskaartje oogt de behuizing erg chic. De stoffen afwerking aan de voorzijde geeft dit audiosysteem een luxe uitstraling. Vanwege de bescheiden hoogte van slechts zes centimeter zet je de DHT-S216 probleemloos voor de meeste televisies neer. Daarnaast kun je het apparaat ook ophangen. Je combineert deze soundbar bij voorkeur met een middelgrote of grote smart-tv, want de behuizing meet 89 centimeter lang.

Een pluspunt is dat je de soundbar op vrijwel elke televisie kunt aansluiten. De achterzijde telt twee HDMI-poorten, een optische ingang en een analoge aansluiting. Dat is erg netjes voor een product in deze prijsklasse. Mooi meegenomen is dat de DHT-S216 videostreams met een meerkanaals audiospoor kan verwerken, zoals Dolby Digital en DTS Virtual:X. De betere films en series klinken hierdoor ruimtelijk. Verder kun je ook nog muziek streamen. Koppel een smartphone of tablet via bluetooth en kies in een willekeurige muziek-app een leuke afspeellijst.

JBL Bar 2.0 All-in-One MK2

Deze compacte soundbar van JBL matcht prima met een wat kleinere televisie. De strak vormgegeven behuizing meet namelijk 61,4 × 5,6 × 9 centimeter. Nuttig voor wie bijvoorbeeld het geluid van een slaapkamer-tv wil upgraden. Met een uitgangsvermogen van 80 watt is de Bar 2.0 All-in-One MK2 behoorlijk krachtig. Je verbindt dit audiosysteem via HDMI of een optische ingang met een beeldbuis. Bij geschikte films, series en tv-programma’s kan de soundbar een Dolby Digital-audiospoor verwerken. Verder is er een bluetooth-adapter ingebouwd, waardoor je rechtstreeks vanaf een mobiel apparaat liedjes streamt.

De Bar 2.0 All-in-One MK2 is maar 5,6 centimeter hoog, zodat hij waarschijnlijk niet jouw tv-scherm blokkeert. Ophangen kan trouwens ook, want de fabrikant levert een eenvoudige muurmontageset mee. Gebruik voor de bediening de knoppen bovenop de behuizing of de inbegrepen afstandsbediening. Benieuwd naar ervaringen van andere gebruikers? Deze onafhankelijke reviewers komen tot een gezamenlijk oordeel van een 8,2.

Bose TV Speaker

Normaal gesproken hebben producten van de Britse audiospecialist Bose een behoorlijke prijs, maar dat valt bij deze soundbar alleszins mee. Een enkele webshop duikt zelfs net onder de prijsgrens van tweehonderd euro. Buiten een schappelijk prijskaartje heeft de Bose TV Speaker ook nog eens een goede reputatie. Zo krijgt dit product van ruim dertig Kieskeurig.nl-bezoekers een gemiddelde beoordeling van een 8,3. Een pluspunt is dat je het apparaat op verschillende manieren met een televisie kunt verbinden. Kies tussen HDMI, de optische aansluiting of de analoge 3,5mm-geluidsingang. Een nuttige functie is dat je met de dialoogfunctie menselijke stemmen kunt versterken. Daarnaast heeft de afstandsbediening een knop om het basniveau op te voeren.

Zoals je van een Bose-product mag verwachten, leent het audiosysteem zich ook goed voor het luisteren van muziek. Verbind een smartphone of tablet via bluetooth en laat je favoriete afspeellijsten op deze soundbar los. Met een maximaal vermogen van honderd watt realiseert de TV Speaker in een kleine tot middelgrote kamer een vol geluid. De stijlvolle behuizing is voor soundbar-begrippen erg compact. Zo bedragen de afmetingen slechts 59,4 × 5,6 × 10,2 centimeter. Houd er rekening mee dat de fabrikant geen HDMI-kabel meelevert.

Lees ook: Zo vind je de ideale soundbar voor jouw televisie

Sharp HT-SBW182

De Sharp HT-SBW182 is een goedkope soundbar met een losse subwoofer. Je zet deze basspeaker neer op een willekeurige plek op de vloer. Een kabel trekken is niet nodig, want de subwoofer communiceert draadloos met de soundbar. Logischerwijs is dit audiosysteem een goede keuze voor liefhebbers van een flinke portie bas. De HT-SBW182 voorziet films en series van een diepe laagweergave. Het totale vermogen bedraagt maximaal 160 watt, waardoor je het volume flink kunt opschroeven.

Met een lengte van 74 centimeter is deze soundbar niet zo lang. Je kunt hem met een kleine of middelgrote smart-tv combineren. Verbind beide apparaten met een optische kabel of HDMI-snoertje. Daarnaast is er nog een analoge 3,5mm-audiopoort. Tot slot bevindt zich in de behuizing een bluetooth-ontvanger, zodat je muziek vanaf een mobiel apparaat kunt streamen. Je past met de aanwezige equalizer de geluidsinstellingen naar eigen smaak aan.

TCL S45H

TCL timmert in de drukbezette televisiemarkt de laatste jaren stevig aan de weg. Bij ID.nl zijn we gek op producten die veel bieden voor weinig, en de TCL S45H (ook wel S45HE) past perfect in dat plaatje. Voor een bedrag ver onder de honderd euro haal je met deze soundbar een flinke audio-upgrade in huis. Verwacht geen losse subwoofer die de vloer laat trillen; dit is een compact 2.0-kanaals alles-in-één systeem. Toch weet TCL indruk te maken met ondersteuning voor zowel Dolby Atmos als DTS Virtual:X, features die je doorgaans pas in veel duurdere modellen terugvindt.

Dankzij het slimme ‘Dual Bass’-systeem en de speciale akoestische kamers klinken films en series een stuk voller en ruimtelijker dan via je standaard tv-speakers. Bovendien is hij met HDMI eARC, optische aansluiting en Bluetooth 5.2 helemaal bij de tijd. Zoek je een betaalbare oplossing voor de slaapkamer of een kleine woonkamer zonder gedoe met extra kabels en kasten? Dan biedt dit model absoluut waar voor je geld.

Je smartphone is tegenwoordig veel meer dan een telefoon; het is de kluis van je digitale leven. Bankzaken, privéfoto's, e-mails en locatiegegevens: het staat er allemaal op. Het goed beveiligen van die toegang is dus geen overbodige luxe. Maar kies je voor het ouderwetse wachtwoord, je vingerafdruk of toch je gezicht? Wij leggen de voor- en nadelen van elke methode naast elkaar.

De klassieker: pincode of wachtwoord

Elke telefoon vraagt erom bij het opstarten: een code. Dit is de basisbeveiliging. Zonder code kun je vaak geen gezichtsherkenning of vingerafdruk instellen. Maar is het ook de beste methode voor dagelijks gebruik?

©ID.nl

Pincode of wachtwoord: de voordelen

• Veiligheid in eigen hand

Het sterke aan een code is dat het in je hoofd zit. Maar een code als 1234 of 0000 is zo gekraakt. Maar kies je voor een langere cijferreeks? Dan is het voor iemand die je smartphone in handen krijgt digitaal gezien nagenoeg onmogelijk om de code te kraken. Voeg je ook letters toe, (zie kader), dan is dit digitaal gezien de moeilijkste methode om te kraken.

• Juridisch sterker

Een interessant weetje: in veel rechtsgebieden val je met een toegangscode onder het zwijgrecht. De politie mag je vaak niet dwingen je code af te staan. Je vinger op een scanner leggen kan in sommige situaties wel als dwangmiddel worden ingezet.

Pincode of wachtwoord: de nadelen

• Afkijken

Iemand die in de trein over je schouder meekijkt, heeft je pincode zo gezien. Ook vette vingers op het scherm kunnen je patroon verraden.

• Gemak

Tachtig keer per dag een lange code intikken gaat vervelen. Mensen kiezen daardoor vaak voor een te simpele code, en dat maakt het juist onveilig.

©ID.nl

2. Lekker snel (maar niet altijd even veilig): vingerafdrukscanner

De vingerafdrukscanner is mateloos populair vanwege het enorme gebruiksgemak: in één soepele beweging pak je je telefoon en ben je vrijwel direct binnen. Toch is het belangrijk om te weten dat de ene scanner de andere niet is en dat dit systeem zowel sterke als zwakke punten heeft.

Vingerafdrukscanner: de voordelen

• Snelheid

Het is vaak de snelste manier om je telefoon te openen, zeker als de scanner in de aan-knop verwerkt zit.

• Betrouwbaarheid (bij de juiste techniek)

Heb je een toestel met een fysieke scanner (achterop/zijkant) of een moderne ultrasone scanner (zoals in de Samsung S-serie)? Dan is de beveiliging uitstekend. Ultrasone scanners maken een 3D-map van je vinger en zijn zeer moeilijk te foppen.

Vingerafdrukscanner: de nadelen

• Natte vingers en pleisters

Heb je natte handen? Dan weigeren veel scanners dienst. Ook met een pleister om je vinger herkent de telefoon je niet. Tip: zorg daarom dat je vingerafdrukken van allebei je handen opslaat.

• Ongewenste toegang

Een klein (maar reëel) risico is dat iemand toegang krijgt terwijl je slaapt of bewusteloos bent, door voorzichtig je vinger op de scanner te leggen.

• Onveilige optische scanners

Veel budget-telefoons hebben een 'optische scanner' onder het scherm. Deze maakt een 2D-foto van je vinger. Dit is minder veilig en makkelijker te foppen dan de ultrasone varianten.

©ID.nl

Gezichtsherkenning: gemak of schijnveiligheid?

Telefoon ontgrendelen door ernaar te kijken voelt als magie. Maar pas op: hier zit de grootste valkuil voor consumenten.

Gezichtsherkenning: de voordelen

• Ultiem gemak

Je hoeft niets aan te raken. Kijken is openen. Ideaal als je bijvoorbeeld handschoenen draagt in de winter.

• Extreem veilig (alleen bij 3D)

Heb je een iPhone (FaceID) of een dure Android met 3D-sensoren? Dan worden er duizenden onzichtbare puntjes op je gezicht geprojecteerd om diepte te meten. Dit is amper te misleiden.

Gezichtsherkenning: de nadelen

• Schijnveiligheid (bij 2D)

Veel goedkopere Android-telefoons gebruiken simpelweg de selfiecamera (2D-herkenning). Dit is niet veilig. Soms is een foto van jou (van Facebook of Instagram) al genoeg om in te breken. Gebruik dit type gezichtsherkenning zeker nooit voor je bank-app.

• Toegang tijdens slaap

Als je niet oplet, kan iemand je telefoon voor je gezicht houden terwijl je slaapt om hem te ontgrendelen. Tip: Zet in de instellingen altijd de optie "Aandacht vereist" of "Ogen open" aan. Dan werkt het alleen als je echt naar het scherm kijkt.

Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het best?

Wat de slimste keuze is, hangt volledig af van je toestel. Heb je een iPhone of een high-end Android-telefoon met 3D-scan? Dan kun je gerust gebruikmaken van gezichtsherkenning; dat is niet alleen snel en makkelijk, maar ook veilig. Bezit je echter een middenklasse- of budgettoestel, kies dan liever voor de vingerafdrukscanner. De gezichtsherkenning op deze modellen is namelijk vaak onveilig.

Vergeet ook de basis niet: zorg altijd voor een sterke toegangscode (liefst alfanumeriek of langer dan vier cijfers) als back-up. Start je telefoon bovendien af en toe opnieuw op. Hierdoor wordt de biometrische beveiliging tijdelijk uitgeschakeld, waardoor je telefoon op zijn veiligst is.

📱Ook interessant: Help! Ik ben het wachtwoord van mijn Apple ID vergeten