Hier een zin waarvan je een paar jaar geleden nooit had verwacht dat je ‘m zou lezen: het eerste free-to-play-seizoen van de Halo Infinite-multiplayer is in bètafase gegaan. En hier nog een: Halo is weer goed. Het zijn rare tijden.

Maar het zijn tijden waar we allemaal aan zullen moeten wennen. In zekere zin is de free-to-play-uitgave van een Halo-game een iconisch moment. Niet omdat de game ‘terug is van weggeweest’, maar hoe. In de game-industrie is iedereen op zoek naar dé game, die ene titel die doorgaat als platform. Die titel waar je misschien in de toekomst wel een vast bedrag per maand voor gaat betalen.

©PXimport

Iedere grote uitgever wil een ‘supergame’ lanceren. Fifa, Call of Duty en Battlefield staan vooraan in de rij om te worden omgetoverd van terugkerende release naar een doorlopend contentmodel. Als jij grote multiplayergames speelt, is de release van Halo Infinite enkel een voorbode. Vele gaan volgen. En sneuvelen. Misschien is dat niet wat je wilde lezen, maar het wordt de praktijk.

Gelukkig is er in de praktijk ook goed nieuws. Halo moet volgens Microsoft tien jaar meegaan, en met deze fundering zie ik dat nog gebeuren ook. 

Stuiterend (van plezier)

Even terug naar eerder deze week. Ik speel een potje Capture The Flag in Big Team Battle (12 versus 12). Het is mijn eerste potje Halo in wat voelt als jaren. Het voelt óók als een ouderwets potje Halo. Een heel goed potje Halo. Een potje Halo 2 of 3, om precies te zijn. En misschien een beetje Reach.

Ik stuiter met een Warthog over prachtige groene duinen, terwijl ik een Banshee zie overvliegen, terwijl iemand zichzelf richting de Banshee katapulteert met de nieuwe grappling hook, terwijl iemand in de passagiersstoel aanhoudend ‘sneller, sneller’ roept, terwijl de rook uit de motor niet kan verhullen dat het binnengaan van de vijandelijke basis een minuut eerder niet helemaal ging zoals ik van tevoren bedacht had.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Maar het lukt. De Warthog-sprint naar de vijandelijke basis is een succes, ons team staat met 1-0 voor en de schutter die achterop de Warthog staat te knallen behaalt op de terugweg zowaar een killing spree.

Anekdotes zijn leuk en aardig, maar bovenstaande geeft vooral aan dat Halo Infinite niet eens een beetje lijkt op het Halo dat ontwikkelaar 343 Industries met deel 4 en 5 voor ogen had. Halo Infinite heeft met de handling van sommige wapens absoluut gekeken naar Call of Duty (en daarmee Halo 5), maar verder is Halo Infinite vooral heel erg Halo. Maar dan wél een Halo die uitzonderlijk goed speelt. Een oude Halo.

Een goede roman

De pistol, waarmee je spawnt, is om van te smullen. Het geluid, de feedback, de flickshots: je zou er een roman over kunnen schrijven. De nieuwe wapens, waaronder een logge sniper die voertuigen doorboort en een soort doelzoekende granaatwerper, voelen als logische en chaotische aanvullingen op het bekende arsenaal. Dat geldt ook voor de nieuwe voertuigen. De nieuwe Gungoose is precies wat het impliceert te zijn: een Mongoose-buggy met een granaatwerper. Je kunt er zelfs Banshees mee uit de lucht schieten.

©PXimport

Ook de nieuwe gadgets zijn erg vermakelijk. Aanvankelijk denk je misschien: wat heb ik aan vijf extra dashes of een soort sonische uppercut? Maar gebruik ze wat langer en je ontdekt dat je met die dash sluipschutters kunt ontwijken en je met je supersterke punch granaten terug kunt ketsen. En dan is er nog die fantastische grappling hook, waarmee je zelfs de vlag in Capture The Flag naar je toe kunt trekken. Die mag echt nooit meer uit Halo verdwijnen.

De Halo Infinite-multiplayer is wellicht in bèta, maar aan de balans is dat niet af te zien. Het spel is heel erg gepolijst en bovenal keurig in balans. De wapens van de Covenant voelen nog wat zwakjes en de Battle Rifle mist de punch en precisie van eerdere Battle Rifles (of de Battle Rifle uit Splitgate), maar zowel op kleine als grote maps is er verder weinig op de gang van zaken aan te merken. Op grote maps overheerst chaos, op kleine maps overheerst de welbekende driehoek tussen granaten, slaan en schieten. Het voelt en speelt allemaal uitzonderlijk goed. 

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Leuk?

Kijken we naar het spel om het strijdveld heen, dan is er wel het een en ander op de multiplayer aan te merken. De free-to-play-invloeden zijn meteen te zien in het startmenu, bijvoorbeeld. Daar kun je boosters kopen om je ervaringspunten mee op te krikken en de Battle Pass omhoog te levelen. Het lijkt een smerige manier om geld te verdienen, omdat het progressiesysteem om cosmetische items mee vrij te spelen op dit moment hemeltergend traag gaat. Op Twitter heeft ontwikkelaar 343 Industries aangegeven op de hoogte te zijn van het trage progressiesysteem. Er wordt naar verluidt naar gekeken.

Daarna springt de volgende doorn in het oog: de playlists. Wil je even snel een potje Slayer spelen? Dat kan niet. Je hebt in het hoofdmenu op dit moment enkel nog de keuze uit twee type speellijsten, waaronder Quick Play. Quick Play is een mengelmoes aan bekende competitieve modi: vier versus vier Capture the Flag, Team Slayer, Oddball, et cetera. Je kunt niet enkel één van die modi selecteren. Dat is stom. Ik wil geen Oddball.

Nu heeft dat laatste weliswaar niet per se te maken met free-to-play-modellen, maar het is wel een beetje raar dat 343 Industries voor een dergelijk systeem kiest. Mogelijk wil de ontwikkelaar het brede publiek dat free-to-play-games speelt ‘dwingen’ verder te kijken dan Team Slayer. Vooralsnog komt het niet uit de verf. Laat de mensen zelf kiezen. Dat deden ze immers ook in Halo 2.

©PXimport

Leuk!

Moet er dus nog wat gebeuren? Zeker. En dat geldt natuurlijk ook voor de ondersteuning. De start van Battle Pass seizoen 2 is naar mei volgend jaar geschoven. In de tussentijd zegt 343 Industries de focus te willen leggen op het toevoegen van ”events, items en andere content”. We gaan het zien.

Het is moeilijk om niet enthousiast te worden van deze bèta. Halo Infinite komt dan ook precies op het juiste moment. De Call of Duty-serie zit gevangen in een soort splitsing tussen Warzone en de jaarlijkse releases, terwijl Battlefield grote moeite heeft om zowel nieuwe als oude spelers tegelijkertijd tevreden te stellen. Halo Infinite had in theorie op veel manieren als die games kunnen zijn. Eentje die inspeelt op trends met een battle royale bijvoorbeeld.

Het is goed om te zien dat 343 Industries na twee polariserende Halo-games een middenweg tussen oud en nieuw gevonden heeft. Met het snellere én free-to-play Halo Infinite probeert Halo mee te groeien met gamers, maar tegelijkertijd authentiek te blijven. Top: meer wilden we niet. 

Want wat blijkt nou: Halo heeft geen battle royale nodig. Wat Halo nodig heeft, is een handjevol granaten, wapens die buitengewoon lekker knallen, voertuigen die besturen als boter in een hete pan, drie echt ontzettend domme teamgenoten en wellicht, in het weekend dan, een kratje bier. Met wat geluk is dat precies wat we op 8 december krijgen.

Het eerste seizoen van de multiplayer van Halo Infinite is nu in bètavorm uit op pc, Xbox One en Xbox Series S/X. Wij speelden de game op pc en Xbox Series X.

De jaarwisseling 2025/2026 is het laatste keer dat we zelf vuurwerk mogen afsteken. Reken maar dat er dus heel wat siervuurwerk de lucht in gaat op oudejaarsavond! Natuurlijk wil je daar foto's van maken, maar het blijft lastig om dit spektakel goed vast te leggen met een telefoon. Vaak eindig je met bewogen strepen of een overbelichte waas op je scherm. Met de juiste voorbereiding en instellingen maak je dit jaar foto's die wél de moeite waard zijn om te bewaren.

Begin met een schone lens door er even een microvezeldoekje overheen te halen. Vette vingers veroorzaken namelijk vlekken waardoor het felle licht van het vuurwerk minder goed wordt vastgelegd. Controleer daarnaast of je nog voldoende opslagruimte vrij hebt op je toestel. Omdat je waarschijnlijk veel beelden achter elkaar schiet, loopt je geheugen sneller vol dan je denkt. Vergeet ook niet om je batterij volledig op te laden, want als het koud is, gaat de accu van je smartphone sneller leeg.  

Stabiliteit voor scherpe beelden

Lichtflitsen in het donker fotograferen vraagt om een langere sluitertijd. Hierdoor is elke kleine beweging van je handen direct zichtbaar als een onscherpe vlek. Gebruik bij voorkeur een klein statief of een smartphonehouder om je toestel stil te houden. Heb je die niet bij de hand? Leun dan tegen een muur of lantaarnpaal en houd je smartphone met beide handen stevig vast. Gebruik in geen geval de digitale zoom. Dit verlaagt de kwaliteit van je foto aanzienlijk en maakt de korreligheid alleen maar erger.

©ID.nl

Lichtsporen vastleggen met iPhone

Heb je een iPhone, dan is de functie Live Photos je beste vriend tijdens de jaarwisseling. Zorg dat het ronde icoontje voor Live Photos bovenin je camera-app geel gekleurd is. Nadat je de foto hebt gemaakt, open je deze in de Foto's-app. Tik linksboven op het woordje 'Live' en kies uit het menu voor 'Lange belichting'. Je telefoon voegt dan alle beelden uit de opname samen tot één foto. Hierdoor veranderen de losse lichtpuntjes in vloeiende, lichtgevende banen tegen een donkere lucht. Gebruik hierbij bij voorkeur een statief of zet je iPhone ergens stabiel neer. Wanneer je namelijk los uit de hand fotografeert, worden de bewegingen die je zelf maakt ook meegenomen, en dat kan zorgen voor een wazig eindresultaat.

De Pro-modus op Android gebruiken

Veel Android-telefoons hebben een Pro-modus waarmee je handmatig de sluitertijd aanpast. Open deze stand in je camera-app en zoek naar de letter 'S' (Sluitertijd). Voor vuurwerk werkt een sluitertijd tussen de twee en vier seconden vaak het best. Houd de ISO-waarde laag, bijvoorbeeld op 100, om ruis in de donkere delen te voorkomen. Omdat de sluiter nu langer openstaat, is een statief echt een vereiste. Je krijgt dan de bekende foto's waarbij je de hele weg van de vuurpijl als een lichtspoor ziet.

Timing en compositie bepalen

Het moment waarop je afdrukt is bepalend voor het eindresultaat. Werk je met een normale sluitertijd, dan is de burst-modus handig: houd de ontspanknop ingedrukt wanneer een pijl de lucht in gaat. Zo leg je de hele explosie vast en kies je achteraf de mooiste foto uit de reeks. Denk ook na over de compositie van je beeld. Een foto van alleen de lucht is vaak wat kaal. Probeer elementen uit de omgeving mee te nemen, zoals silhouetten van gebouwen of bomen. Dit geeft context en maakt het plaatje een stuk interessanter.

🎆 Snelle checklist 🎆

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇