Er is veel gezegd over hoe Kratos is veranderd. Hij probeert zijn woede in te houden nu hij een zoon heeft en wil een rolmodel zijn voor z’n jonge zoontje Atreus. Wat veel minder benoemd wordt, is hoe erg Kratos hetzelfde is gebleven in de nieuwe God of War.

Hij is nog steeds een brute man die zich bar weinig aantrekt van zijn omgeving. ‘Ik weet het niet’ en ‘dat kan me niks schelen’ zijn z’n twee stokpaardjes. Kratos verbergt zich in het mythologische Noordse Midgard voor zijn verleden en alle problemen en goddelijke seriemoorden die daarbij horen. Maar die nukkigheid is lastig vol te houden met een jonge zoon die vooral nieuwsgierig is en iedereen wil helpen. Voor je het weet zit je aan een boel sidequests vast.

©PXimport

Zo vader, zo zoon

Atreus is het emotionele ankerpunt van dit verhaal. Met al zijn verwondering dwingt hij zijn vader uit zijn schulp te kruipen. De dynamiek tussen de twee is onwennig, je voelt dat ze tot nu toe weinig tijd met elkaar hebben doorgebracht. Atreus was tot nu toe meer een moederskindje, een beetje bang voor zijn norse vader. Nu slaat zijn jonge enthousiasme kapot tegen een muur van onverschilligheid. Toch zijn de twee aan elkaar overgeleverd. De moeder van Atreus overlijdt aan het begin van de game. Haar laatste wens is dat haar as wordt uitgestrooid vanaf de allerhoogste berg. Kratos denkt eigenlijk dat zijn zoon nog niet klaar is voor zo’n gevaarlijke reis, maar nadat het gevaar hen op komt zoeken, heeft hij weinig keus. De tocht is een stuk ingewikkelder dan hij had voorzien en leidt de twee door meerdere werelden uit het Noordse rijk.

Het verhaal is een belangrijk onderdeel van deze God of War, waarin de relatie tussen vader en zoon steeds verder wordt uitgediept. Het is een veel persoonlijkere sage dan we van de serie gewend zijn, en dat werkt. Wel gaat het 20 tot 25 uur durende hoofdverhaal af en toe een beetje trekken, zeker omdat het minder groots in opzet voelt dan eerdere delen. Zo nu en dan moet je gedwongen backtracken en er worden net wat te veel obstakels op je pad geworpen. Met een uur of vijf minder was de ervaring een stuk strakker geweest.

©PXimport

Er zijn echt wel momenten waarop we juichend van de bank sprongen, maar vergeleken met bijvoorbeeld deel drie komen grootse, spectaculaire scenes minder voor. Laten we zeggen dat bepaalde verwachtingen niet helemaal waar worden gemaakt en de game qua verhaal wat minder heldendichtwaardig aanvoelt dan gedacht. Dat is niet per se erg, want in ruil daarvoor krijgen we iets dat veel meer draait om persoonlijke groei. Niet alleen van Kratos en Atreus, maar ook van de geestige zijfiguren die ze onderweg ontmoeten.

Die focus op het persoonlijke zie je ook terug in de cameravoering. Santa Monica knipt nergens, en dat is briljant: de hele game is één lang shot. De impact daarvan is groot. Tussenfilmpjes en gameplay vloeien naadloos in elkaar over, in die tussenfilmpjes wordt nooit van camerastandpunt gewisseld, je ziet het verhaal nooit uit iemand anders zijn perspectief en zolang je niet doodgaat is er geen laadscherm te bekennen (wel momenten waarop je staat te wachten en denkt: ah, nu ben je zeker stiekem aan het laden).

©PXimport

Allermooiste

Dat kweekt het gevoel dat je er echt bij bent en de reis samen met Kratos en Atreus aflegt. De wereld waar de twee in rondlopen is van een uitzonderlijke schoonheid. Van besneeuwde bergtoppen en kleurrijke bossen tot donkere grotten en grote meren, alles ziet er nagenoeg perfect uit. Er is duidelijk een hoop liefde gegoten in de omgevingen, die vol zitten met kleine details. Vooral op een PlayStation Pro is God of War overduidelijk een van de mooiste PS4-game tot nu toe. Midgard voelt als een echte wereld.

Dat zit hem niet alleen in de haarscherpe graphics en prachtige vergezichten, maar ook in de vloeiende animaties die geen frame laten vallen. De afwerking is sowieso van grote klasse. We zijn geen bug tegengekomen. Daarnaast geeft de bombastische orkestmuziek alles een extra oppepper.

Het verhaal is voor God of War-begrippen al goed bedeeld, maar de optionele content is dat des te meer. Naast de hoofdmissies is er nog ontzettend veel te verkennen, waardoor je de totale speelduur met gemak kunt verdubbelen. Het meeste daarvan is daadwerkelijk boeiend, met zijmissies die je naar nieuwe plekken leiden en meer achtergrond geven over de wereld.

Van een echte open wereld kunnen we niet spreken, daar is de wereld te klein voor, maar verkennen wordt wel degelijk beloond. Wie van de gebaande paden struint vindt grote gebieden en kerkers waar je anders nooit was gekomen. Daar is duidelijk veel liefde ingestoken, in zulke flinke gebieden die sommige spelers misschien nooit zullen zien. Bovendien zit hier ook de echte uitdaging van de game verscholen, met name in een reeks optionele bazen die het uiterste van je vragen.

©PXimport

Wapenfeit

Om hen aan te kunnen moet je het nieuwe combatsysteem goed in de vingers hebben. Kratos heeft zijn kettingzwaarden aan de wilgen gehangen en is overgestapt op een flinke bijl. De besturing is daarbij wat Souls-achtig geworden, met de nadruk op zware en lichte aanvallen met R1 en R2, ontwijken en het afweren van aanvallen met een schild.

Het vechten werkt een stuk gewichtiger dan de vorige delen, die zich meer op lange combo’s toelegden, maar voelt absoluut nog als God of War. Dat komt vooral door de bruutheid van Kratos, die zonder pardon hoofden doorklieft en vijanden in tweeën hakt. Ook elementen als de Spartan Rage zijn terug, te herkennen aan de meter die zich langzaam vult en je een korte krachtboost geeft.

Er komt ditmaal meer tactiek en geduld bij de gevechten kijken omdat aanvallen goed moeten worden getimed. Ook is het belangrijk te overwegen of je wel een bijl nodig hebt. Blote vuisten doen minder schade, maar daarmee raken vijanden wel eerder verdoofd, wat zich leent voor een bloederige executie. Bovendien is het heerlijk om de bijl in iemands hoofd te gooien, waardoor hij tijdelijk bevriest, om hem vervolgens met de vuisten te lijf te gaan. Al die tactische opties pakken goed uit en zorgen ervoor dat je een eigen speelstijl kunt ontwikkelen.

Daarnaast biedt het aanpassen van de bijl een hoop variatie. Je vindt geen nieuwe wapens, maar wel runes die de bijl nieuwe opties geven. Er is plek voor drie speciale vaardigheden, zoals een wilde zwaai in de rondte, een ijskoude uppercut of een kleine dosis extra health. Ook met uitrusting in winkels is Kratos in speelstijl aan te passen. Denk daarbij aan armor dat een extra aanval of juist verdediging geeft of een pantser dat de cooldown van speciale aanvallen verkort.

Tot slot is er een skilltree die nieuwe aanvallen geeft of de mogelijkheden met het schild vergroot. Ook Atreus is op deze manier sterker te maken, want het zoontje vecht vrolijk mee. Met het vierkantje op de controllers schiet hij een pijl , waardoor de vijand eerder verdoofd raakt. Het is leuk om de kompaan op die manier te verweven in je speelstijl en zo combo's langer te maken. Later in de game kun je skills vrijspelen waarmee hij nog een stuk handiger wordt.

Het nieuwe derdepersoonscamerastandpunt heeft een minstens zo groot effect op de gevechten. Omdat je niet kunt zien wat er achter je gebeurt, word je soms onverwachts aangevallen. Dat lijkt in het begin een groot minpunt, maar al gauw leer je om het overzicht te behouden tijdens een gevecht. Markeringen rond je middel die aangeven waar je vijand is en of hij bijna aanvalt helpen daar een beetje bij, net als Atreus die ‘behind you!’ roept als je aangevallen wordt. Toch blijft de camera af en toe haken achter objecten, of word je geraakt door een projectiel dat je onmogelijk aan had kunnen zien komen.

©PXimport

Prachtig, heerlijk en emotioneel

Het moge duidelijk zijn, God of War speelt heerlijk en is een prachtig spel. Het nieuwe deel geeft de franchise nieuw elan, maar heeft niets aan identiteit verloren. Het is in actie en spektakel geen achtbaanrit zoals deel drie dat was, maar juist in die nieuwe momenten van rust houdt het spel de aandacht vast. Combineer dat met een emotionele lading waarover wij voorheen niet eens in de God of War-serie durfden dromen, en een succesvolle reboot is geboren. Kom maar op met die trilogie..

God of War is vanaf 20 april verkrijgbaar voor de PlayStation 4. Deze game is getest op een PlayStation 4 Pro.

Wie regelmatig reist of naar zijn werk pendelt, vertrouwt waarschijnlijk op Google Maps. Niet voor niets hebben veel mensen het navigatiesysteem van hun auto verruild voor deze gratis app. De app beschikt over een set tools om je trip vlot te laten verlopen. Zo kun je bijvoorbeeld heel eenvoudig de verkeersdrukte volgen.

De laag Verkeer

Open Google Maps op je smartphone en geef het vertrekpunt en de bestemming in. Daarna tik je onderaan op Route. Boven de kaart kies je de manier hoe je je verplaatst: auto, tram, metro, te voet of per fiets. Onderaan de kaart lees je alvast de afstand en de reistijd. Tik daarna op het pictogram Lagen in de rechterbovenhoek van het scherm. In de groep Kaartgegevens selecteer je Verkeer. Hierdoor wordt de verkeerslaag over de Google Maps-kaart gelegd. Verlaat het gedeelte Lagen door op het kruisje in de rechterbovenhoek te tikken.

Op de kaart worden de wegen ingekleurd op basis van de actuele verkeersdichtheid. Groen betekent dat je op een normaal tempo kunt rijden. Oranje staat voor langzaam rijdend verkeer en rood betekent dat het verkeer stilstaat. Niet tevreden met de route die Google Maps heeft geselecteerd? Bekijk dan alle alternatieve routes die als grijze lijnen op het scherm worden weergegeven. Tik op een van de opties om een ​​alternatieve route te selecteren.

De verkeersdrukte wordt met kleuren weergegeven.

Live verkeer

Op de computer open je de webbrowser en surf je naar Google Maps. Weer zoek je de bestemming, zodat Maps de route tevoorschijn kan halen. Daarna beweeg je de muisaanwijzer over het pictogram Lagen linksonder. Klik op de laag met het label Verkeer. Opnieuw zal Google de wegen inkleuren volgens verkeersdrukte. Je kunt de weergave Live verkeer in- en uitschakelen door op de schakelaar in het onderste deel van het scherm te klikken.

Op de computer kun je de weergave Live verkeer in- en uitschakelen.

Meldingen ontvangen

Het is mogelijk om van Google Maps meldingen te ontvangen wanneer er drukte ontstaat in de buurt van een locatie die je in Maps hebt opgeslagen. Hiervoor tik je rechtsboven op het pictogram van je Google-account. Daarna kies je Instellingen en dan Meldingen. Op de iPhone controleer je of het schuifje bij Plaatsen en evenementen aanstaat. Op een Android-apparaat tik je bij Navigeren / Verkeer bij nabije evenementen op Aan of Alleen in de app.

Wil je verkeersupdates ontvangen over plaatsen die je hebt opgeslagen?

In Nederland is elektrisch rijden het voordeligst als je je auto thuis kunt opladen met eigen stroom, bijvoorbeeld van zonnepanelen. Maar dan moet je wel een eigen oprit hebben of van de gemeente toestemming krijgen om een laadkabel over de stoep te leggen. Uit onderzoek van energiebedrijf Zonneplan blijkt dat slechts een op de drie gemeenten dit toestaat.

Je auto voor de deur opladen met je eigen stekker kan op verschillende manieren: met een kabelmat, speciale kabelgoottegels of een laadarm die over de stoep hangt. De laatstgenoemde optie wordt alleen toegestaan in Haarlem en Zuidplas. Kabelgoottegels, waarbij de laadkabel verzonken ligt in de stoep, zijn het populairst - een kwart van de gemeenten experimenteert hiermee of heeft dit in het verleden gedaan. Het gebruik van een kabelmat is de meest toegankelijke oplossing, wat in 27 gemeenten (8 procent) is toegestaan.

Bron: Zonneplan

Vooral in de Randstad, Zeeland en Noord-Brabant zijn gemeenten flexibeler wat betreft het opladen over de stoep. In Drenthe, Groningen en Limburg is dit vrijwel nergens toegestaan, al hebben woningen daar vaker een eigen oprit.

Momenteel beschikt één op de twaalf Nederlandse huishoudens (8 procent) over een eigen laadpaal. Dit percentage is het hoogst in de gemeente Laren, waar bijna een derde van de huizen een laadvoorziening heeft. Ook in Rozendaal, Blaricum, Bloemendaal, Bergen en Oostzaan ligt dit percentage boven de 20 procent. Financiële middelen lijken een grotere rol te spelen bij het aanschaffen van een elektrische auto dan de fysieke ruimte voor een laadpaal.

"Het voordeel van thuis kunnen opladen ten opzichte van de openbare laadpaal is aanzienlijk," licht Zonneplan toe. Bij een gemiddeld jaarkilometrage van 18.200 kilometer en een verbruik van 187 Wattuur per kilometer betaal je aan een openbare laadpaal ongeveer 1530 euro per jaar, uitgaande van een gemiddeld tarief van 45 cent per kWh.

Thuisladen is merkbaar voordeliger. Met een vast of variabel contract komt het gemiddelde tarief momenteel op 28 cent per kWh, wat neerkomt op 952 euro per jaar. EV-rijders met een dynamisch contract betaalden bij Zonneplan de afgelopen twaalf maanden gemiddeld 22 cent per kWh, wat resulteert in een jaarlijkse kostenpost van 748 euro. Bovendien hebben veel thuisladende elektrische rijders zonnepanelen, waardoor ze een groot deel van het jaar gratis kunnen laden.

Kosten

De mogelijkheden voor het opladen van een elektrische auto via de stoep zijn afhankelijk van het beleid van de gemeente waarin je woont. De kosten voor thuisladen variëren tussen de 748 en 952 euro per jaar, afhankelijk van je energiecontract, terwijl opladen aan een openbare laadpaal gemiddeld 1530 euro per jaar kost.