Er is veel gezegd over hoe Kratos is veranderd. Hij probeert zijn woede in te houden nu hij een zoon heeft en wil een rolmodel zijn voor z’n jonge zoontje Atreus. Wat veel minder benoemd wordt, is hoe erg Kratos hetzelfde is gebleven in de nieuwe God of War.

Hij is nog steeds een brute man die zich bar weinig aantrekt van zijn omgeving. ‘Ik weet het niet’ en ‘dat kan me niks schelen’ zijn z’n twee stokpaardjes. Kratos verbergt zich in het mythologische Noordse Midgard voor zijn verleden en alle problemen en goddelijke seriemoorden die daarbij horen. Maar die nukkigheid is lastig vol te houden met een jonge zoon die vooral nieuwsgierig is en iedereen wil helpen. Voor je het weet zit je aan een boel sidequests vast.

©PXimport

Zo vader, zo zoon

Atreus is het emotionele ankerpunt van dit verhaal. Met al zijn verwondering dwingt hij zijn vader uit zijn schulp te kruipen. De dynamiek tussen de twee is onwennig, je voelt dat ze tot nu toe weinig tijd met elkaar hebben doorgebracht. Atreus was tot nu toe meer een moederskindje, een beetje bang voor zijn norse vader. Nu slaat zijn jonge enthousiasme kapot tegen een muur van onverschilligheid. Toch zijn de twee aan elkaar overgeleverd. De moeder van Atreus overlijdt aan het begin van de game. Haar laatste wens is dat haar as wordt uitgestrooid vanaf de allerhoogste berg. Kratos denkt eigenlijk dat zijn zoon nog niet klaar is voor zo’n gevaarlijke reis, maar nadat het gevaar hen op komt zoeken, heeft hij weinig keus. De tocht is een stuk ingewikkelder dan hij had voorzien en leidt de twee door meerdere werelden uit het Noordse rijk.

Het verhaal is een belangrijk onderdeel van deze God of War, waarin de relatie tussen vader en zoon steeds verder wordt uitgediept. Het is een veel persoonlijkere sage dan we van de serie gewend zijn, en dat werkt. Wel gaat het 20 tot 25 uur durende hoofdverhaal af en toe een beetje trekken, zeker omdat het minder groots in opzet voelt dan eerdere delen. Zo nu en dan moet je gedwongen backtracken en er worden net wat te veel obstakels op je pad geworpen. Met een uur of vijf minder was de ervaring een stuk strakker geweest.

©PXimport

Er zijn echt wel momenten waarop we juichend van de bank sprongen, maar vergeleken met bijvoorbeeld deel drie komen grootse, spectaculaire scenes minder voor. Laten we zeggen dat bepaalde verwachtingen niet helemaal waar worden gemaakt en de game qua verhaal wat minder heldendichtwaardig aanvoelt dan gedacht. Dat is niet per se erg, want in ruil daarvoor krijgen we iets dat veel meer draait om persoonlijke groei. Niet alleen van Kratos en Atreus, maar ook van de geestige zijfiguren die ze onderweg ontmoeten.

Die focus op het persoonlijke zie je ook terug in de cameravoering. Santa Monica knipt nergens, en dat is briljant: de hele game is één lang shot. De impact daarvan is groot. Tussenfilmpjes en gameplay vloeien naadloos in elkaar over, in die tussenfilmpjes wordt nooit van camerastandpunt gewisseld, je ziet het verhaal nooit uit iemand anders zijn perspectief en zolang je niet doodgaat is er geen laadscherm te bekennen (wel momenten waarop je staat te wachten en denkt: ah, nu ben je zeker stiekem aan het laden).

©PXimport

Allermooiste

Dat kweekt het gevoel dat je er echt bij bent en de reis samen met Kratos en Atreus aflegt. De wereld waar de twee in rondlopen is van een uitzonderlijke schoonheid. Van besneeuwde bergtoppen en kleurrijke bossen tot donkere grotten en grote meren, alles ziet er nagenoeg perfect uit. Er is duidelijk een hoop liefde gegoten in de omgevingen, die vol zitten met kleine details. Vooral op een PlayStation Pro is God of War overduidelijk een van de mooiste PS4-game tot nu toe. Midgard voelt als een echte wereld.

Dat zit hem niet alleen in de haarscherpe graphics en prachtige vergezichten, maar ook in de vloeiende animaties die geen frame laten vallen. De afwerking is sowieso van grote klasse. We zijn geen bug tegengekomen. Daarnaast geeft de bombastische orkestmuziek alles een extra oppepper.

Het verhaal is voor God of War-begrippen al goed bedeeld, maar de optionele content is dat des te meer. Naast de hoofdmissies is er nog ontzettend veel te verkennen, waardoor je de totale speelduur met gemak kunt verdubbelen. Het meeste daarvan is daadwerkelijk boeiend, met zijmissies die je naar nieuwe plekken leiden en meer achtergrond geven over de wereld.

Van een echte open wereld kunnen we niet spreken, daar is de wereld te klein voor, maar verkennen wordt wel degelijk beloond. Wie van de gebaande paden struint vindt grote gebieden en kerkers waar je anders nooit was gekomen. Daar is duidelijk veel liefde ingestoken, in zulke flinke gebieden die sommige spelers misschien nooit zullen zien. Bovendien zit hier ook de echte uitdaging van de game verscholen, met name in een reeks optionele bazen die het uiterste van je vragen.

©PXimport

Wapenfeit

Om hen aan te kunnen moet je het nieuwe combatsysteem goed in de vingers hebben. Kratos heeft zijn kettingzwaarden aan de wilgen gehangen en is overgestapt op een flinke bijl. De besturing is daarbij wat Souls-achtig geworden, met de nadruk op zware en lichte aanvallen met R1 en R2, ontwijken en het afweren van aanvallen met een schild.

Het vechten werkt een stuk gewichtiger dan de vorige delen, die zich meer op lange combo’s toelegden, maar voelt absoluut nog als God of War. Dat komt vooral door de bruutheid van Kratos, die zonder pardon hoofden doorklieft en vijanden in tweeën hakt. Ook elementen als de Spartan Rage zijn terug, te herkennen aan de meter die zich langzaam vult en je een korte krachtboost geeft.

Er komt ditmaal meer tactiek en geduld bij de gevechten kijken omdat aanvallen goed moeten worden getimed. Ook is het belangrijk te overwegen of je wel een bijl nodig hebt. Blote vuisten doen minder schade, maar daarmee raken vijanden wel eerder verdoofd, wat zich leent voor een bloederige executie. Bovendien is het heerlijk om de bijl in iemands hoofd te gooien, waardoor hij tijdelijk bevriest, om hem vervolgens met de vuisten te lijf te gaan. Al die tactische opties pakken goed uit en zorgen ervoor dat je een eigen speelstijl kunt ontwikkelen.

Daarnaast biedt het aanpassen van de bijl een hoop variatie. Je vindt geen nieuwe wapens, maar wel runes die de bijl nieuwe opties geven. Er is plek voor drie speciale vaardigheden, zoals een wilde zwaai in de rondte, een ijskoude uppercut of een kleine dosis extra health. Ook met uitrusting in winkels is Kratos in speelstijl aan te passen. Denk daarbij aan armor dat een extra aanval of juist verdediging geeft of een pantser dat de cooldown van speciale aanvallen verkort.

Tot slot is er een skilltree die nieuwe aanvallen geeft of de mogelijkheden met het schild vergroot. Ook Atreus is op deze manier sterker te maken, want het zoontje vecht vrolijk mee. Met het vierkantje op de controllers schiet hij een pijl , waardoor de vijand eerder verdoofd raakt. Het is leuk om de kompaan op die manier te verweven in je speelstijl en zo combo's langer te maken. Later in de game kun je skills vrijspelen waarmee hij nog een stuk handiger wordt.

Het nieuwe derdepersoonscamerastandpunt heeft een minstens zo groot effect op de gevechten. Omdat je niet kunt zien wat er achter je gebeurt, word je soms onverwachts aangevallen. Dat lijkt in het begin een groot minpunt, maar al gauw leer je om het overzicht te behouden tijdens een gevecht. Markeringen rond je middel die aangeven waar je vijand is en of hij bijna aanvalt helpen daar een beetje bij, net als Atreus die ‘behind you!’ roept als je aangevallen wordt. Toch blijft de camera af en toe haken achter objecten, of word je geraakt door een projectiel dat je onmogelijk aan had kunnen zien komen.

©PXimport

Prachtig, heerlijk en emotioneel

Het moge duidelijk zijn, God of War speelt heerlijk en is een prachtig spel. Het nieuwe deel geeft de franchise nieuw elan, maar heeft niets aan identiteit verloren. Het is in actie en spektakel geen achtbaanrit zoals deel drie dat was, maar juist in die nieuwe momenten van rust houdt het spel de aandacht vast. Combineer dat met een emotionele lading waarover wij voorheen niet eens in de God of War-serie durfden dromen, en een succesvolle reboot is geboren. Kom maar op met die trilogie..

God of War is vanaf 20 april verkrijgbaar voor de PlayStation 4. Deze game is getest op een PlayStation 4 Pro.

Een televisie trekt stof aan als een magneet. Vlekken, vingerafdrukken of een doffe waas kunnen het kijkplezier flink verstoren. Toch is het schoonmaken van je tv iets wat je voorzichtig moet aanpakken. Eén verkeerde beweging en je hebt een kras of een streperig scherm. In dit artikel lees je hoe je je televisie veilig schoonmaakt, wat je vooral níét moet doen en waar je op moet letten bij verschillende soorten schermen, zoals lcd, oled en qled.

Lees ook: Zo kies je de beste televisie voor in de slaapkamer

Het lijkt zo makkelijk: even een vochtige doek over het scherm halen. Maar juist dat is iets wat je moet vermijden. Schermen zijn namelijk gevoelig voor vocht, druk en agressieve schoonmaakmiddelen. Een papieren doekje of keukenrol kan al fijne krasjes veroorzaken. Gebruik daarom alleen een zachte microvezeldoek, droog of licht vochtig gemaakt met gedestilleerd water. Gewoon kraanwater bevat kalk en mineralen die bij opdrogen vlekken kunnen achterlaten.

Altijd eerst de stekker eruit

Voordat je begint met schoonmaken, haal je de televisie van de stroom. Niet alleen om veilig te werken, maar ook omdat je op een zwart scherm veel beter ziet waar het vuil zit. Bovendien voorkom je zo dat er vocht in warme elektronica trekt. Laat het scherm na gebruik goed afkoelen. Een warm scherm is kwetsbaarder voor druk; en te veel druk kan tot zichtbare sporen of blijvende vervorming leiden

Zachtjes poetsen, nooit drukken

Maak de doek licht vochtig en wrijf in een rustige, horizontale of verticale beweging over het scherm. Gebruik geen draaiende bewegingen en zet vooral geen kracht. Het paneel van een moderne tv is kwetsbaar. Oefen je te veel druk uit, dan kun je permanente verkleuringen of pixelschade veroorzaken. Houd er rekening mee dat het vuil meestal aan de oppervlakte zit, dus je hoeft niet te schrobben om resultaat te zien.

Regelmaat en antistatische bescherming helpen

Je hoeft je tv niet dagelijks schoon te maken, maar een snelle veegbeurt met een droge doek eens per week voorkomt dat stof zich ophoopt. In huizen met huisdieren of veel luchtcirculatie – bijvoorbeeld door open ventilatieroosters of mechanische ventilatie – raakt een scherm sneller stoffig. Regelmaat voorkomt dan dat het vuil zich vastzet.

Microvezeldoeken met antistatische eigenschappen helpen om stof minder snel te laten terugkeren. Er bestaan ook speciale sprays die het scherm tijdelijk antistatisch maken. Gebruik die alleen als ze expliciet geschikt zijn voor beeldschermen, en breng ze nooit direct op het scherm aan.

©Kamil Macniak

Oled is gevoeliger dan lcd of qled

Niet alle schermtypes reageren hetzelfde op vocht of schoonmaakmiddelen. Oled-schermen zijn het meest kwetsbaar, omdat ze anders zijn opgebouwd dan lcd- en qled-schermen. In plaats van een achtergrondverlichting gebruiken ze miljoenen pixels die ieder hun eigen licht produceren. Die pixels zijn opgebouwd uit organisch materiaal – vergelijkbaar met een ultradunne, gevoelige laag – die makkelijk kan worden aangetast door druk of chemicaliën. Omdat de organische materialen in oled-schermen chemisch gevoeliger zijn dan de kristalstructuren in lcd/qled, is de kans op blijvende schade groter. Zelfs een lichte beschadiging kan al zorgen voor donkere plekken of verkleuringen die niet meer verdwijnen.

Lcd- en qled-schermen hebben een stevigere gelaagde structuur, met beschermende lagen tussen het schermoppervlak en de lichtgevoelige delen. Daardoor zijn ze wat minder gevoelig voor schoonmaakfouten. Toch blijft ook hier voorzichtigheid geboden. Middelen met alcohol, ammoniak of azijn kunnen de antireflectielaag aantasten, met een dof of vlekkerig scherm als gevolg. En dat is niet meer te herstellen.

Gebruik nooit glasreiniger of allesreiniger

Het klinkt logisch om een glanzend oppervlak schoon te maken met glasreiniger, maar dat is bij een tv echt uit den boze. Veel van deze middelen bevatten oplosmiddelen of zuren die het scherm permanent kunnen beschadigen. Ook sprays zijn af te raden, omdat je dan kans hebt dat er vloeistof langs de randen naar binnen loopt. Als je per se een reinigingsmiddel wilt gebruiken, kies dan een speciale schermreiniger zonder alcohol, en breng die altijd aan op de doek – nooit direct op het scherm.

Vergeet de randen en de afstandsbediening niet

Naast het scherm zelf verdienen ook de behuizing en afstandsbediening een schoonmaakbeurt. Deze onderdelen zijn minder gevoelig en kun je gerust schoonmaken met een iets vochtigere doek. Let wel op dat er geen vocht tussen de knoppen komt. Rondom ventilatieopeningen of aansluitingen gebruik je het best een droge doek of een kleine borstel. Zo voorkom je dat stof zich ophoopt en de koeling of signaaloverdracht beïnvloedt.

©Katerina Bond

Groot scherm? Werk met twee handen

Bij televisies vanaf ongeveer 65 inch of bij gebogen schermen is het belangrijk om stabiel en met beleid te werken. Druk uitoefenen in het midden van een groot scherm zonder tegendruk aan de zijkant kan spanning veroorzaken in het paneel. Werk daarom met twee handen: één hand ondersteunt het scherm, terwijl de ander met de doek over het oppervlak veegt. Zorg ook dat de televisie stevig staat of hangt voordat je begint.

Ingebrande beelden poets je er niet af

Soms lijkt het alsof er een vlek in beeld blijft, maar dan gaat het om een ingebrande afbeelding of verkleurde pixels. Dit komt vooral voor bij oled-tv's en ontstaat door langdurige weergave van statische elementen, zoals logo's. Schoonmaken heeft daar geen effect op. Het is goed om dit onderscheid te kennen, zodat je niet blijft boenen op iets dat simpelweg in het scherm zelf zit.

Conclusie

Een televisie schoonmaken vraagt om een zachte hand en het juiste materiaal. Gebruik een droge of licht vochtige microvezeldoek, vermijd schoonmaakmiddelen en laat agressieve sprays links liggen. Houd rekening met het type scherm: vooral oled vraagt om extra zorg. Door regelmatig en zorgvuldig te werk te gaan, blijft het beeld niet alleen schoon, maar voorkom je ook schade op de lange termijn – zeker bij grotere of gebogen modellen.

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is geen simpele 'frietpan zonder olie'. Met twee manden én een stoomfunctie richt dit apparaat zich op de thuiskok die net iets meer wil. Denk aan een hele kip bereiden met stoom en hete lucht, of tegelijkertijd een hoofd- en bijgerecht klaarmaken. In deze review lees je wat er goed gaat, wat beter kan en voor wie deze airfryer echt een aanwinst is.

Eerste indruk

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is een airfryer met wat extra's: een stoomfunctie. Dit apparaat heeft twee manden met een totale capaciteit van 9 liter: een grotere lade van 6 liter voor hoofdgerechten en een kleinere van 3 liter voor bijgerechten of snacks. Volgens Philips kun je hiermee verschillende ingrediënten tegelijkertijd bereiden, met een keuze uit frituren, stomen of een combinatie van beide.

De machine in het kort: de airfryer is uitgerust met zogeheten RapidAir Plus-technologie, alleen beschikbaar bij Philips, waarbij hete lucht snel en gelijkmatig rondom de ingrediënten circuleert. Op papier betekent dat tot 90 procent minder vet dan bij friet en snacks uit de friteuse, al is uit onderzoek al gebleken dat dat een wel heel positieve vergelijking is.

De maximale baktemperatuur bedraagt 200 graden Celsius en er zijn 12 voorgeprogrammeerde programma's beschikbaar. De bediening verloopt via een digitaal aanraakscherm, waarbij temperatuur en tijd handmatig kunnen worden aangepast.

De bouwkwaliteit van het (erg grote) apparaat is degelijk, met een zilverkleurige roestvrijstalen afwerking. De airfryer weegt ruim 8,7 kilo. Met afmetingen van 35,1 x 38,2 x 44,3 cm neemt hij bovendien behoorlijk wat ruimte in op het aanrecht. Philips stelt dat het ontwerp compacter is dan andere modellen met twee manden naast elkaar. Dat is niet helemaal zo; de eerder geteste Ninja was duidelijk een slag kleiner.

©Saskia van Weert

Uitpakken en installatie

De airfryer zit in een grote doos en is goed beschermd tegen beschadiging tijdens het transport. Na het uitpakken van de airfryer kwamen er drie zaken in me op:

Punt 2 komen we verderop op terug. Maar eerst naar de handleiding: die zit er niet bij. Best een teleurstelling, want het is geen apparaat dat je zonder instructies uit de losse pols meteen intuïtief bedient. Wel staan er QR-codes op de doos, die na het scannen een online pdf openen van… meer dan 1800 pagina's! Alle verschillende talen zijn gebundeld in één bestand, waarbij Nederlands op pagina 704 begint. Dat is totaal onwerkbaar. Op de eigen pc heb ik er een kleiner bestand van gemaakt met alleen de eigen taal, en dat is meteen ook een advies aan Philips: niet doen, zo. Het hoeft ook weer geen full colour-boek te zijn, maar iets van een handzaam bestand zou prettig zijn.

Wat er wél bij zit, is een zwart-witte quickstartgids waarvan me niet duidelijk is wat de bedoeling van de handelingen is. Aangeraden wordt, zo maak ik eruit op, om het stoomgedeelte van de airfryer een reinigingsprogramma te laten doorlopen. De auteur van deze review is nog geen 50 en heeft goede ogen, maar deze folder was zo onduidelijk dat ik hem maar even heb laten zitten.

Handleiding: een gemiste kans

De pdf-handleiding die er wél is, is niet foutloos. Op zich wordt de werking van de airfryer goed uitgelegd. Er is een algemeen gedeelte, een deel over eten maken met de airfryerfunctie, vervolgens een deel over de combinatie van stomen en airfryen én er is een deel over de stoomfunctie, met telkens een tabelletje erbij van welk eten er hoelang in moet.

Echter, meerdere malen wordt aangehaald dat wortelgroenten zoals bloemkool en broccoli in de airfryer kunnen worden bereid. Dat zijn echter geen wortelgroenten. Slordig. Ook staat het gedeelte over friet maken vlak onder de stoominstructies. En zonder te testen kunnen we dit zeggen: friet maak je niet met stoom – zelfs niet in deze airfryer.

Er staan wel meer wat vreemde dingen in de handleiding, zoals dat je de mandjes met eten meermaals dient om te schudden boven de gootsteen. Daar zie ik echt het nut niet van in. Ik vermoed dat de handleiding is vertaald uit het Engels en dat men Amerikaans-achtige claims wil voorkomen door maar zo veel mogelijk aandacht aan veiligheid te besteden. De waarschuwing over de hete buitenkant is wel op zijn plaats: die klopt.

©Saskia van Weert

Het waterreservoir van de Philips-airfryer.

Uiterlijk en indeling

Het is een robuuste machine, rvs en matgrijs. Aan de achterzijde zitten twee afstandhouders die ervoor zorgen dat je hem niet te dicht tegen de muur zet. De warme lucht en stoom moeten tijdens het gebruik immers wel weg kunnen. Bovenop zit een bakje om water in te doen als je de stoomfunctie gebruikt. Links een kleine lade met airfryerfunctie voor kleine gerechten, rechts een grote lade die met alle functies overweg kan: airfryen, stomen, en stomen + airfryen.

De lades zijn verschillend ingedeeld. De kleine lade heeft een roostertje op de bodem dat je eruit kunt halen en dat ervoor zorgt dat de hete lucht ook onder het eten komt. In de grote lade zit een soort binnenpan, die er eveneens uit te halen is voor schoonmaakdoeleinden. De vierkante binnenpan past maar op één manier in de lade, dus je kunt hem er niet per ongeluk verkeerd in duwen.

©Saskia van Weert

Bediening en interface

De bediening lijkt heel ingewikkeld, en dat komt doordat er uit de doos een transparante sticker over het bedieningspaneel zit geplakt met werkelijk álle beschikbare knopjes erop. Na het verwijderen van de sticker blijkt het aantal keuzemogelijkheden behoorlijk mee te vallen.

Na het indrukken van de aan-uitknop kies je welke lade(s) je wilt gebruiken, en alleen de knoppen die van toepassing zijn op de gekozen lade en daarna de gekozen functie, lichten op. Als je lade 1 selecteert, zie je dus alléén de knoppen voor tijd en temperatuur en de voorkeuzemenu's. Kies je lade 2, dan heb je meer keuzes, namelijk voor airfryer, stomen en een combinatie ervan, maar ook de voorkeuzemenu's en reinigingsprogramma's.

Voorkeuzeprogramma's zijn overigens niet 'magisch'. Het zijn vastgestelde combinaties van een bepaalde tijd en een bepaalde temperatuur. Ze staan duidelijk in de handleiding beschreven. Tijdens de testperiode zijn ze niet gebruikt; ze zijn namelijk bedoeld voor een vaste hoeveelheid ingrediënten. Als je er meer of minder in doet, werkt het al meteen minder goed en moet je alsnog zelf de tijd aanpassen.

©Saskia van Weert

De sticker die over het bedieningspaneel zit geplakt toont alle beschikbare knoppen.

Prestaties: airfryen

Voor 'klassiek' airfryen heb je de keuze uit de kleine en de grote lade. De kleine is vooral geschikt voor bijvoorbeeld één kroket of één afbakbroodje. Voor de meeste bereidingen zul je vooral de grote mand gebruiken. De prestaties zijn prima; zeker in de grote mand is eten sneller gaar en krokant dan in airfryers van andere merken. Philips was het eerste grote bedrijf dat airfryers op de markt bracht en die voorsprong uit zich nog steeds in de kwaliteit van de meeste modellen – zeker de wat duurdere, zoals deze met veel vermogen.

©Saskia van Weert

Prestaties: stomen

Wil je de airfryer gebruiken om te stomen, dan vul je eerst het reservoir bovenop met water. Stomen is zoals eerder gemeld alleen beschikbaar in de grote mand. Iets als aardappels of groente stomen gaat prima, al duurt het simpelweg lang. Reken op zeker een halfuur voor een portie aardappelpartjes. Dat is overigens vergelijkbaar met reguliere stoomapparaten.

Aandachtspunt is het geluid: als de machine gaat stomen, maakt hij een geluid als een beademingsapparaat – om de zoveel tijd klinkt er telkens een opvallende 'puf'. Na het stomen moet het water in het reservoir afkoelen en kun je dat bakje leegschenken, schoonmaken en afdrogen. Je kunt het water om hygiënische redenen niet zo op de machine laten staan. Dat leeggieten is iets wat je in het begin zeker zult vergeten.

Prestaties: airfryen en stomen gecombineerd

Wat deze airfryer uniek maakt, is de combinatie van stomen en airfryen. Hoewel de auteur een doorgewinterde airfryergebruiker is en er zelfs een kookboekje over heeft geschreven, was het echt even zoeken naar wat er dan precies in kan worden klaargemaakt. Philips zelf geeft als suggestie om een hele kip erin te bereiden. Dat ging prima. Een experiment met broccoli mislukte helaas; de roosjes waren verbrand.

Deze functie is vooral geschikt voor koks die een experiment niet schuwen. Heb je een stoomoven of zou je die graag willen, dan is deze combinatie van airfryen en stomen een alternatief dat, zeker in vergelijking met een stoomoven, een stuk voordeliger is.

©Philips

Extra functies

De airfryer is voorzien van allemaal snufjes. Bijvoorbeeld de functie om middels een piepgeluid te worden gewaarschuwd dat je eten in de mand moet worden omgeschud. Ben je een ervaren airfryergebruiker, dan is die functie niet nodig, want je bent er al aan gewend om regelmatig de boel te schudden. Voor beginners kan dat echter een nuttige wenk zijn om een optimaal resultaat te krijgen.

Ook handig is de stoomreiniging. Maak je vaak vlees, kip of vette snacks in de airfryer klaar, dan kan het mandje gaan aankoeken en na verloop van tijd is het amper nog goed schoon te krijgen. Met de stoomreiniging wordt het mandje goed doorgestoomd, waarna je de mand met vuil water leeggooit, omspoelt en in de airfryer 5 minuten laat opdrogen.

De moeite van het vermelden waard is het geluid, of het gebrek daaraan. Tijdens het stomen hoor je zoals gemeld een pufgeluid, maar voor het overige is de airfryer stil. Je hoort hem wel, maar duidelijk minder dan andere airfryers. Ook de piep die je hoort als het eten klaar is – die bij Ninja bijvoorbeeld keihard is – is bescheiden. Dat is zeker een pluspunt.

Conclusie: kopen of niet?

De airfryer is veelzijdig, voorzien van een hoop toeters en bellen, en door de stoomfunctie biedt hij meerwaarde vergeleken met airfryers die dat niet kunnen. Het apparaat is wel groot en zwaar, heeft een enorm lange handleiding en is daardoor niet intuïtief te gebruiken – je moet er echt tijd in investeren om hem goed te leren kennen. De mandjes en roosters kunnen in de vaatwasser, maar de buitenzijde en het waterreservoir zijn vlekgevoelig. De prestaties zijn goed.

Al met al is deze airfryer een aanrader voor de thuiskoks die hoge eisen stellen aan hun apparaat, bereid zijn om er veel mee te experimenteren en creatief zijn in het bedenken van gerechten die de stoomfunctie goed benutten. Ben je alleen op zoek naar een apparaat om friet en snacks mee te maken? Dan zijn simpelere modellen een betere keuze.