Forza Motorsport 7 wil te graag meeliften op de loot-boxes uit Overwatch en de packs voor Fifa Ultimate Team, maar buiten deze overbodige spelmechaniek is dit een ijzersterke racegame — en het zoveelste bewijs dat dit unieke maanden zijn voor het genre.

De kracht van Forza Motorsport schuilt vanaf het eerste deel in de uitstekende carrièremodus, de vele mogelijkheden om het grote aantal bolides naar eigen hand te zetten en de toegewijde onlinegemeenschap. Forza zet bovendien steevast in op een gelikte en sensationele race-ervaring. Microsoft zet deel zeven in de markt als het audiovisuele uithangbord voor de Xbox One X.

©PXimport

Die marketing is gerechtvaardigd. Forza 7 laat zelfs op een doorsnee Xbox One en een redelijke game-pc (nota bene: de pc-versie levert meerdere gamers op dit moment pre-load-problemen op) concurrenten als Project Cars 2 en F1 2017 qua uiterlijk ver achter zich.

Ook de physics en A.I. hebben grote sprongen gemaakt ten opzichte van Forza 6. Vooral dat laatste komt de races ten goede. Hoewel de carrièremodus altijd al de moeite waard is geweest, waren de in deel vijf geïntroduceerde Drivatars vooral op papier interessant. Het feit dat de A.I. de rijstijl van gamers (en vooral je vrienden) overnam, leidde niet per se tot uitdagende nek-aan-nek-races. Ofwel gingen de topcoureurs er vanaf de start als een speer vandoor, of je was zelf simpelweg ruim sneller.

Forza 7 biedt wat dat betreft een race-ervaring die dichter in de buurt komt van games als F1 2017, waarbij je relatief snel ontdekt welke moeilijkheidsgraag bij je past. Bovendien laat Foza 7 je voorafgaand aan iedere offlinerace aan een hoop variabelen sleutelen, waarbij je dus naar hartelust de A.I. naar wens kunt bijschaven. Mede gezien de vele beschikbare kampioenschappen en raceklasses is Forza 7 daarom uitermate geschikt voor gamers die niet meteen online gaan. Zeker als je voor iets langere races kiest duurt het voltooien van verschillende competities wel een paar uur.

©PXimport

Lieve Jaguar XJ220

In die uren maak je uitgebreid kennis met de indrukwekkende physics van Forza 7. Hoewel bij lange na niet zo verfijnd als in Assetto Corsa en iRacing, is het racen met bolides als de Renault F1 R 26, Ferrari F40 en Need for Speed 2-klassieker Jaguar XJ220 een openbaring. Het is bovendien uitzonderlijk dat het eigenlijk niet uitmaakt of je nu zo’n onstuimige Gymkhana-bolide of een McLaren F1 GT uit 1997 bestuurt: zelfs met een controller overtuigt Forza 7.

Sterker nog, waar ik twee weken geleden nog lovend sprak over de controllerbesturing van Project Cars 2, zou ik nu willen stellen dat Forza 7 hier met gemak overheen gaat. Dit is qua besturing bij uitstek de fijnste Forza Motorsport, of je nu met controller of met een in een Playseat ingebouwd stuurtje speelt. Met een keuze uit 700+ wagens, de fikse carrièremodus, de vanzelfsprekende onlinemodi en de voor consolebegrippen prima physics is Forza Motorsport 7 na deeltje vier tevens de sterkste en gepolijste in Turn 10’s raceserie.

Toch besloot de in Redmond gevestigde ontwikkelaar dat het nodig was om in te spelen op het succes van Fifa Ultimate Team en de vele andere games met crates en loot-boxes. Met de verdiende coins kun je in Forza 7 meer dan enkel nieuwe wagens en daarvoor bestemde upgrades kopen. De game probeert je verschillende prize-boxes aan te smeren, elk voor een ander bedrag en met verschillende beloningen: van een zeldzame bolide en een nieuw ontwerp voor je overall tot zogenaamde mods waarmee je bonussen kunt verdienen. Per race of kampioenschap kies je een drietal mods, elk een andere extra uitdaging biedende. Slaag je er vervolgens in om met een voorsprong van 25 meter te winnen of simpelweg met een vast camerastandpunt te racen, dan draagt dit bij aan je prijzengeld.

Van toegevoegde waarde zijn zulke ingrepen niet: de uitdagingen zelf vallen tegen en het is vooral omslachtig om na elke verreden race of twee weer prize-crates te kopen en een paar nieuwe mods te kiezen. Laat je deze spelmechaniek achterwege, dan komt dat je bovendien duur te staan: na een uurtje of zeven, vereist de meerderheid van de kampioenschappen meer dan een Golf GTI of een Formule E-wagen. De wagen worden dan dusdanig prijzig dat je ofwel met de mods aan de slag moet gaan of eerder gewonnen races opnieuw dient te rijden om op een redelijk tempo vooruitgang te boeken.

Goddank probeert Turn 10 zich niet nog eens te branden aan het uit Forza 5 verguisde dlc-festijn: je koopt de prize-boxes simpelweg met de coins die je in-game bijeen sprokkelt. Maar hoewel de goedkoopste versie een overdonderende hoeveelheid content biedt, is het toch opvallend dat er wederom een ‘car pass’ is en er gelijk bij de release al een Fast & Furious-dlc-pakket online staat. De car pass zit overigens inbegrepen in de 100 euro-kostende Ultimate Edition, maar zelfs met die versie krijg je waarschijnlijk niet alle toekomstige dlc.

©PXimport

Weer

Helemaal vrijuit gaat Turn 10 dus niet, maar uiteraard geldt hier de platitude: deze kanttekeningen doen er niet langer toe als je eenmaal de Nürburgring met een Nismo Motul GT-R bevecht, zeker als er een storm in de lucht hangt. Zo dynamisch en subtiel als Livetrack 3.0 uit Project Cars 2 zijn Forza’s weersomstandigheden niet, maar zo’n storm levert wel fenomenale races op, vol opspattend water, grijsgrauwe vergezichten en daverende inhaalacties. Met andere woorden: Forza Motorsport 7 is een uitstekende racegame, ongeacht of je nu op de technisch achterhaalde Xbox One speelt of wacht op de vanaf november verkrijgbare X.

Forza Motorsport 7 is vanaf nu verkrijgbaar voor Xbox One en pc. Voor deze review is de game op de Xbox One S gespeeld.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.