Far Cry 5 lijkt op het eerste gezicht het meest actuele deel uit de serie tot nu toe, maar schijn bedriegt. De religieuze sekte die de fly-over staat Montana heeft overgenomen lijkt misschien model te staan voor de verknipte moraal van evangelisch Amerika, maar het spel weet – soms wat ongemakkelijk – om vrijwel ieder gevoelig onderwerp heen te draaien. Veel verder dan een verdwaalde sneer hier en daar komt het niet en dat is jammer, maar uiteindelijk ook niet waar deze game om draait.

Geheel volgens traditie is Far Cry 5 namelijk weer een behoorlijke mix van shooter en openwereldgame waarin je na de introducerende missie kunt gaan en staan waar je maar wilt. De sekte die de boel heeft overgenomen bestaat uit vier kopstukken die ieder zo hun gebied van de kaart beheersen. Het is aan jou als hulpsheriff om de greep die deze sadistische leiders hebben op de regio stukje bij beetje te verzwakken.

©PXimport

Pratende schurken, zwijgende helden

Dat gebeurt onder andere door verhaalmissies te doorlopen, burgers te redden en bouwwerken van de sekte op te blazen. Iedere verzetsactie levert punten op die een metertje in het kaartscherm opvullen. Zit deze meter vol, dan staat het spel je toe om een van de leiders uit te schakelen.

Zoals Vaas in deel drie en Pagan Min in Far Cry 4 staat er ook in deze game een even charismatisch als sadistisch gezicht aan het hoofd van de vijandelijke overname van Montana. De familie Seed is met Joseph aan het hoofd een religieuze bende vol doorgedraaide gekken. Deze gluiperds en hun uitgebreide monologen zijn zoals we gewend zijn van de franchise tien keer interessanter dan de zogenaamde held die je zelf onder de knoppen hebt. Die houdt namelijk het gehele spel zijn lippen stijf op elkaar.

©PXimport

Guns for hire

De keuze om in dit vijfde deel - na meerdere sprekende hoofdpersonen - een stille protagonist te hebben komt waarschijnlijk voort uit het feit dat het gehele spel nu ook samen is te spelen in co-op. Outposts veroveren of zelfs de verhaalmissies met zijn tweeën doorlopen is nu mogelijk, maar er zit een behoorlijk addertje onder het gras. Alleen bij de host wordt de voortgang opgeslagen, waardoor de andere speler helemaal niet verder komt in het verhaal. Dat is behoorlijk zuur, want op die manier moet je alle missies die je samen hebt gedaan alsnog een keertje in je eentje doen.

Wie daar geen zin in heeft kan er voor kiezen om de hulp in te roepen van een van de AI-partners die je kunt rekruteren. Met simpele commando’s is het mogelijk deze personages op strategische posities te plaatsen en ze te laten aanvallen. Ieder personage heeft bovendien zo zijn eigen speciale vaardigheden. Zo kan Boomer de hond alle vijanden in een gebied voor je taggen en brengt hij je extra kogels. Dat is ideaal voor wie liever geruisloos de sekte uitschakelt. Nick Frye doet het daarentegen weer op een compleet andere manier door vanuit zijn watervliegtuig bombardementen uit te voeren.

©PXimport

Krakkemikkige formule

Deze hulpjes zijn een welkome toevoeging, maar tegelijkertijd ook een bron van frustratie. Na jarenlang dezelfde engine gebruikt te hebben, begint Far Cry in deel vijf steeds krakkemikkiger aan te voelen en nergens valt dat meer op dan in de AI. Vijanden zijn namelijk al oliedom, maar de Guns For Hire weigeren soms het vuur te openen, blokkeren de weg voor je of leggen soms ineens het loodje. Ze zijn daardoor zo wispelturig dat je maar beter niet te veel op ze kunt rekenen, wil je levend uit een vuurgevecht komen.

De Far Cry-formule begint in zijn geheel ook steeds meer scheurtjes te vertonen. Wie een van de eerdere delen heeft gespeeld weet precies wat er deze keer allemaal op stapel staat. Er zijn outposts om te bevrijden, vrachtwagens te bestelen en hebbedingen om te verzamelen, maar dat heb je allemaal al eens eerder gedaan. Waar een andere openwereldgame van Ubisoft vorig jaar nog behoorlijk op de schop ging om een frisse wind door het genre te laten waaien, voelt Far Cry 5 nog best hetzelfde aan.

Gestroomlijnder en chaotischer

Dat wil niet zeggen dat er helemaal geen veranderingen zijn doorgevoerd. Het craften van medicijnen en grotere portemonnees is behoorlijk teruggeschroefd. Ook het XP-systeem is vervangen door challenges. Weet je bijvoorbeeld tien vijanden uit te schakelen met een pijl en boog, dan verdien je punten die weer zijn te besteden aan perks. Zo kun je bijvoorbeeld een parachute of een grotere voorraad ammunitie meenemen, of meer gezondheid vrijspelen. De kaart is ook niet langer meer bezaaid met icoontjes vol met kleine nietszeggende opdrachten, want er zijn nu veel meer betekenisvolle zijmissies. De leukste daarvoor zijn de opdrachten waarin je verborgen voorraden met levensmiddelen van een prepper moet zien te vinden door binnen een afgesloten omgeving de entree naar een schuilkelder te ontfutselen.

De chaos en onvoorspelbaarheid van de speelwereld zorgen uiteindelijk voor de rest van het plezier, maar steeds vaker zitten ze de lol ook dwars. Soms kun je nog geen vijf seconden van A naar B rijden zonder dat je weer wordt gespot of wordt aangevallen door een vijandelijke groep. Far Cry 5 lijkt soms zo ziekelijk geobsedeerd met je afleiden en aanvallen dat je niets anders kunt doen dan de meeste aanvaringen maar voorbij te scheuren. Ervaringspunten levert het uitschakelen van vijanden toch niet meer op, waardoor je ook steeds minder gedwongen wordt om overal stil te blijven staan.

©PXimport

De tijd lijkt daardoor steeds meer rijp voor een Far Cry Origins die de serie een frisse nieuwe draai geeft. Tot die tijd is er echter Far Cry Arcade, een map-editor waarin spelers zelf hun eigen missies in elkaar kunnen sleutelen. Afgaande op de creaties die nu online beschikbaar zijn, staan daar al best creatieve dingen tussen – onder andere een horrorachtige walkingsimulator – maar de editor is met name op de consoles wel even knoeien. De aanwezigheid van de Arcade rekt de speelduur van Far Cry 5 - bovenop de 20 uur die het hoofdverhaal inneemt - op totdat je geen zelfgemaakte missie meer kunt zien.

Far Cry 5 is voor deze recensie gespeeld op de PlayStation 4. De game is ook verkrijgbaar voor Xbox One en pc. Far Cry 5 verschijnt op 27 maart.

De OnePlus Pad 3 is een enorme tablet met laptopaspiraties. OnePlus verkoopt dan ook een aparte toetsenbordhoes, zodat je de tablet productiever kunt gebruiken. Voor wie is de OnePlus Pad 3 de moeite waard? Je leest het in deze review.

Tablet of laptop?

Met zijn 13,2inch-scherm is de OnePlus Pad even groot als de grootste iPad én heel wat compactere laptops. Het apparaat weegt 675 gram en is net geen 6 millimeter dik. Door het grote scherm is de tablet nauwelijks met één hand te gebruiken. Het lcd-scherm oogt wat minder fraai dan een oledscherm, maar is op alle aspecten wel erg goed. Zo oogt het beeld flink scherp dankzij de resolutie van 3392 x 2400 pixels.

OnePlus verkoopt voor 169 euro een speciale toetsenbordhoes die je aan de tablet kunt klikken. De toetsen tikken erg prettig en het trackpad werkt ook aardig. Zo productief als op een laptop zijn we niet, maar in het vliegtuig en de trein kunnen we zeker goed aan de slag.

©Rens Blom

Dat je toch een tablet voor je neus hebt, merk je bijvoorbeeld aan de beperkte selectie van poorten. De OnePlus Pad 3 heeft één usb-c-poort, en daarmee houdt het op. Je kunt wel een geschikte usb-c-hub aansluiten om meer aansluitingen te creëren, bijvoorbeeld voor een bedrade muis of HDMI-kabel richting je televisie.

©Rens Blom

Uitstekende specificaties

De specificaties van de tablet zijn ruimschoots in orde, wat je gezien de prijs ook mag verwachten. De tablet is razendsnel dankzij de Qualcomm Snapdragon 8 Elite-processor, die ook in veel dure smartphones zit. OnePlus verkoopt de Pad 3 in twee configuraties: de ene heeft 12 GB werkgeheugen met 256 GB opslag en in de andere variant zit 16/512 GB. De completere versie kost 100 euro meer, een meerprijs die we gerechtvaardigd vinden, al kunnen we ons voorstellen dat veel mensen (meer dan) genoeg hebben aan de instapversie.

De tablet heeft camera's op de voor- en achterkant. Die zijn kwalitatief niet bijzonder. Een iets betere selfiecamera was op zijn plaats geweest – vooral voor videogesprekken. Ook missen we een vingerafdrukscanner op de tablet.

©Rens Blom

OnePlus stopt een lekker grote accu in de tablet. Dankzij die stevige batterij lukt het ons om de Pad 3, inclusief toetsenbordhoes, langer dan een hele kantoordag te gebruiken voor werkgerelateerde apps, aangevuld met wat sociale media en het kijken van een YouTube-video. Een score waar wij blij van worden. Opladen gaat via de eerder genoemde usb-c-poort. In de doos zit, vanwege EU-wetgeving om consumentenelektronica duurzamer te maken, geen oplaadadapter. Je dient er zelf een te regelen. Kies dan een 100W-OnePlus-adapter voor snelladen of neem genoegen met langzamer opladen met een niet-OnePlus-adapter.

Software-ervaring

De Android 15-software op de tablet is door OnePlus geoptimaliseerd voor het enorme scherm. Zo kun je gebruiksvriendelijk twee apps naast elkaar gebruiken en is het ook mogelijk om een app als zwevend venster boven andere apps te blijven bekijken.

©Rens Blom

Interessant is dat OnePlus zijn OxygenOS-softwareschil heeft uitgebreid met ondersteuning voor macOS – van Apple inderdaad. Je kunt eenvoudig bestanden overdragen en je MacBook vanaf de tablet bedienen, zo is het idee. In de praktijk blijkt de deel-software van OnePlus om wel heel veel machtigingen te vragen, zien we soms Chinese tekst in beeld en werken de deel-functies uiteindelijk matig. We worden er dus (nog) niet zo vrolijk van.

©Rens Blom

©Rens Blom

Grote kans dat de Pad 3 in de nabije toekomst comfortabeler als laptopvervanger zal werken. In Android 16 komt namelijk een volwaardige desktopmodus, speciaal bedoeld voor tablets. Deze software-update komt later dit jaar, ook via OnePlus. Het is in elk geval goed om te zien dat het merk nu al serieus werk heeft gemaakt van software om de Pad 3 productief te gebruiken.

De Pad 3 krijgt drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. Een prima updatebeleid, als je het ons vraagt.

Alternatieven

Hoewel onze ervaringen met de OnePlus Pad 3 op veel vlakken positief zijn, heeft deze tablet ook de nodige concurrentie. Samsung biedt met zijn Tab S10-serie ook grote tablets inclusief toetsenbordhoezen aan. Voor Apple geldt hetzelfde: de iPad is met zijn iPadOS-software weliswaar anders in gebruik dan een Android-tablet, maar is in combinatie met een toetsenbordhoes even productief als de OnePlus Pad 3.

Ook het overwegen waard is een laptop met Chrome OS of Windows. Zeker een model met een touchscreen kan een goed alternatief zijn voor de OnePlus Pad 3 als je écht productief wil zijn op het apparaat. Een dergelijke laptop hoeft bovendien niet meer te kosten dan de Pad 3 (tablet + toetsenbordhoes). Wil je echt een tablet en hecht je meer waarde aan entertainment, dan is de Pad 3 jouw apparaat. Ook zonder toetsenbordhoes.

Conclusie: OnePlus Pad 3 kopen?

De OnePlus Pad 3 is een grote en premium tablet die ons goed bevalt, zeker in combinatie met de apart verkrijgbare toetsenbordhoes. Het loont wel om een vergelijking met de concurrentie te maken, met name door de stevige adviesprijs en sommige technische keuzes.

Een stabiele en snelle wifi-verbinding in huis is geen overbodige luxe meer. Met de nieuwe FRITZ!Mesh Wi-Fi Set 1600 biedt AVM een compacte, krachtige oplossing die je rechtstreeks in het stopcontact steekt en waarmee je overal in huis zorgt voor een stabiel en sterk wifi-signaal.

De set is er in twee varianten (2-pack en 3-pack) en zorgt voor optimale dekking in appartementen en huizen van verschillende grootte. Dankzij ondersteuning voor wifi 6 op 2,4 en 5 GHz haal je snelheden tot 3000 Mbit/s.

De set werkt met elke router of glasvezelmodem en vormt een naadloos mesh-netwerk. Ook wie al een FRITZ!Box heeft, kan deze set eenvoudig gebruiken om het bereik verder uit te breiden.

©AVM-Fritz

Eenvoudige installatie en veel mogelijkheden

De eerste repeater in de set sluit je aan via de MyFRITZ!App, waarna deze het centrale punt van het netwerk vormt. Via de app kun je onder meer de netwerknaam instellen, wifi-tijden programmeren en een gastnetwerk inschakelen. Ook zie je precies welke apparaten verbonden zijn en hoe sterk het signaal is. De 2-pack is geschikt voor woningen tot vier kamers op één of twee verdiepingen. De 3-pack dekt grotere huizen of appartementen met meer dan vier kamers.

De FRITZ!Mesh Wi-Fi Set 1600 is per direct verkrijgbaar. De adviesprijs voor het 2-pack is 149 euro; het 3-pack kost 209 euro.

Router nodig?