Natuurlijk leggen we binnen vijf minuten het loodje. Natuurlijk doen we dat het eerste uur nog twintig keer. Natuurlijk hebben we geen idee waar we zijn, wie we zijn, waarom we dat zijn en of we überhaupt zijn. Laat je niet misleiden door de naam, Bloodborne is evenzeer een opvolger in de Souls-serie als dat Dark Souls de opvolger van Demon’s Souls was.

Voor wie dat niets zegt: deze serie ramde z’n eerdere drie games vol met spijkerharde uitdagingen, onvergefelijke spelsystemen, een subtiele, diepgaande verhaalvertelling en uitgebreide mogelijkheden om je personage, wapens, uitrusting en speelwijze aan te passen. Voor spelers die bekend zijn met Demon’s Souls, Dark Souls of Dark Souls 2… No worries, From Software doet met Bloodborne precies waar het goed in is.  

©PXimport

Fright Night

In plaats van Middeleeuwse high-fantasy, is er bij Bloodborne gekozen voor een  pikzwarte Victoriaanse horrorsetting, die onder een dikke laag overdreven gotische architectuur volgepropt zit met monsterlijke gedrochten die rechtstreeks uit Frankensteins laboratorium gewandeld lijken te zijn.

Op het podium van dat indrukwekkende toneel, een stad genaamd Yharnam, speelt het verhaal zich af tijdens ‘de night of the hunt’. Een ziekte heeft de volledige stad en omliggende gebieden in zijn greep en verandert mens en dier in afzichtelijke, moordlustige wezens. Spelers mogen ondertussen aan de slag als de Hunter, die daar met ‘een reden’ is en die ‘dingen met een reden moet doen’ en ‘achter bepaalde dingen komt’.

Wij weten inmiddels de antwoorden op al die vragen, maar Bloodborne laat zijn spelers vanaf seconde één in het ongewisse - met goede reden. Dit verhaal ontvouwt zich niet via duidelijke tussenfilmpjes en uitleggerige conversaties met het schrale aantal coherent pratende inwoners. Nee, het avontuur zelf vertelt het verhaal. De items die je vindt, omgevingen die je betreedt, een spaarzaam notitietje hier en daar en een flinke bak deductie; het hoe, wie, wat en waar van deze bijzondere wereld ontdekken is een indrukwekkend spel op zich. Iets dat we enkel zouden verpesten met zelfs het meest basale stukje omlijning. Jij bent een Hunter, deze stad zit vol monsters. Zoek het lekker uit. 

©PXimport

Kleiner maar fijner

From Software kiest voor die manier van vertellen omdat ze in het verleden zo succesvol is gebleken. Spelers hebben geen andere keuze dan betrokken te worden bij de spelwereld. Het krachtige gevoel van verlorenheid dat de gameplay en spelwereld zo zorgvuldig creëren, wordt nooit verstoord, maar juist versterkt door het verhaal.

Hoewel die aanpak in Bloodborne zichzelf nog steeds op zeer positieve wijze onderscheidt van andere games, blijft die achter in vergelijking met zijn voorgangers. Bloodborne vertelt zijn verhaal binnen het kader van een stad en een eenzijdige grafische stijl. Demon’s Souls en Dark Souls (2) gebruikten een heel continent, inclusief eeuwen historie, met extreem gevarieerde gebieden. Aan het einde van die rit hadden we het gevoel een jarenlange reis gemaakt te hebben, in Bloodborne eindigen we met het idee een nacht overleefd te hebben.

De kleinere schaal is misschien een domper, het past wel bij de meer gestroomlijnde ervaring die de totaalervaring uiteindelijk blijkt te zijn. Ook de gameplay en content hebben ten opzichte van de andere delen in deze serie wat vetrandjes verloren. Er zijn minder items, minder verschillende gebieden, de spelsystemen zijn doorzichtiger en het aanbod in gevarieerde speelwijzen is teruggebracht tot één.

Van dat laatste balen we enkel als we de vergelijking (moeten) trekken met eerdere games in de serie. Die boden de mogelijkheid om volledig verschillende personages te bouwen die compleet anders speelden. Zo niet Bloodborne, die geeft je een slagwapen en een gun. Daarbinnen varieert het met nuances, maar het volledige vechtsysteem blijft binnen dat kader. De positieve kant van die beperking is dat From Software zich concentreert op één enkel vechtsysteem. Het feilloze resultaat onderstreept de voordelen van die keuze.  

©PXimport

Het wit in de ogen zien

In het geweldige vechtsysteem draait alles om actie. Je moet het wit in de ogen van je tegenstander kunnen zien en als de situatie hachelijk wordt en je bijna overrompeld wordt, is de beste optie om nóg harder aan te vallen.

Niet als een dolleman, want daarvoor ligt de moeilijkheidsgraad veel te hoog. Wie afstand probeert te nemen van vijanden en gebruik probeert te maken van die afstand, merkt al snel dat vijanden een dozijn sprongen en aanvallen inzetten die nog veel moeilijker te ontwijken zijn dan een slag van dichtbij. De beste manier is om neus aan neus te blijven staan, de animaties van je vijanden als een havik in de gaten te houden en toe te slaan tijdens de openingen die ze weggeven.

Dat alles is niet alleen te danken aan de beperkingen die de speler heeft op een lange afstand (je geweer doet amper schade), maar ook aan de verfijnde spelregels van de gameplay. Elke nieuwe slag in een combo doet veel meer schade dan de vorige. Als je leven verliest mag je het terugverdienen door binnen een seconde aan te vallen en wanneer je een kogel afschiet precies tijdens de aanvalsanimatie van een vijand een verwoestende counter in te zetten,  mits je dus dichtbij genoeg staat om op tijd te reageren.

Vooral voor spelers van de voorgaande games zal dat tegennatuurlijk zijn, gezien die gewend waren om berekenend met een schild in hun handen af te wachten. Bloodborne eist van je dat je de aanval inzet. En met grotere groepen vijanden dan voorheen die je binnen luttele seconden onoplettendheid een kopje kleiner maken, is het niet alleen gedwongen aanvallen, maar ook nog eens gedwongen aanvallen terwijl je, euh, nou ja, je koppie erbij houdt dus.   

©PXimport

Excelleren all over the place

We stipten het al even kort aan, maar het vechtsysteem is niet het enige waarin Bloodborne schittert. Dit is zo’n zeldzame game die op talloze fronten imponeert. Het design van de locaties die je doorloopt bijvoorbeeld. Alles is met elkaar verweven tot één grote spelwereld. Soms loop je gewoon een deur door, om er vervolgens achter te komen dat die deur de aansluiting is naar een gebied waar je tien uur eerder nog doorheen liep..

Grafisch kunnen we alleen de iets té eenzijdige stijlvoering laken. Ook moeten we de immense uitdaging aankaarten, want de kern van deze serie maakt (gelukkig) onveranderd weer zijn opwachting. Je personage sterker maken doe je enkel door het verzamelen van bloed dat vijanden achterlaten.

Je kunt dat bloed alleen gebruiken in een speciale droomwereld waarvoor je een checkpoint zult moeten vinden – of je keert terug naar een eerder gevonden checkpoint, dat zelden dichtbij ligt. Ga je dood, dan ben je alles kwijt, met de eenmalige mogelijkheid om het terug te pakken als je de vijand die je vermoordde doodt.  Die intense verhouding tussen risico en beloning vertoont allerminst scheurtjes van ouderdom.

©PXimport

En dan nog wat

Alles wat we hierboven schreven is Bloodborne beoordeeld in een notendop. We kunnen fans van de serie uitleggen waarom er verschillende kleine nuances zijn die maken dat dat Demon’s Souls en Dark Souls betere games voor hen zijn. We kunnen ook het hele internet vullen met veel te diep gaande teksten over waarom Bloodborne beter is dan het gros van de andere games op de markt.

Bovendien nemen we de Chalice Dungeons (automatisch gegenereerde en eventueel door spelers gedeelde kerkers met unieke wapens en bazen) niet eens mee in deze recensie, totdat we zien wat het effect gaat zijn. Hetzelfde geldt voor het online multiplayer-component, waarin spelers met en tegen elkaar kunnen spelen binnen deze spelwereld. Ook die zal zijn waarde pas bewijzen als de spelwereld bevolkt wordt door kundige spelers met hoge levels. We bedenken ons nu dat we nog niet eens verteld hebben dat spelers online boodschappen voor elkaar kunnen achterlaten om anderen bijvoorbeeld te waarschuwen.

Of het feit dat… Weet je, misschien moeten we het hier maar bij laten. Als Bloodborne ons iets leert, dan is het wel dat overdaad schaadt. Sterker nog, als From Software een recensent was in plaats van een game-ontwikkelaar, dan zou diens recensie heel simpel zijn. Overweldigend goed. 

Door Simon Zijlemans

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Daarom gaan we een paar keer per week op zoek naar zulke deals. Met de feestdagen voor de deur kijken we dit keer naar 5.1-surroundsets voor de woonkamer. Want wat is er nou leuker om je favoriete film of serie te kijken met supergoed geluid? Of bij het gamen? Voor minder dan 300 euro welteverstaan.

Een 5.1 speakerset is een geluidssysteem dat is opgebouwd uit zes verschillende luidsprekers. Het cijfer 5 staat voor de satellietluidsprekers: een middenkanaal voor spraak, twee speakers voorin (links en rechts) en twee speakers die je achter je plaatst. De .1 verwijst naar de subwoofer, die specifiek de lage bastonen voor zijn rekening neemt. Doordat deze luidsprekers rondom de luisterpositie worden geplaatst, komt het geluid vanuit verschillende richtingen op je af. Dit creëert een ruimtelijk effect waardoor je bij het kijken van films en series of het spelen van games wordt omringd door geluid.

Logitech Z906

Deze set is ontworpen om meerdere audiobronnen tegelijkertijd te kunnen verwerken. Je sluit tot zes apparaten aan, zoals een televisie, gameconsole of computer, via de beschikbare digitale optische, digitale coaxiale of analoge ingangen. De set beschikt over een bedieningsconsole die je stapelt bij je apparatuur en een draadloze afstandsbediening voor bediening vanaf de bank. Het systeem levert een continu vermogen van 500 watt en is THX-gecertificeerd, wat betekent dat het voldoet aan specifieke prestatie-eisen voor bioscoopgeluid. De decodering ondersteunt Dolby Digital en DTS-soundtracks. Naast de subwoofer krijg je vier satellietluidsprekers en een middenkanaal die je flexibel kunt plaatsen.

Sony HT-S40R

Bij dit systeem worden de achterste luidsprekers aangestuurd door een draadloze versterker, waardoor er geen kabels van de soundbar voorin de kamer naar achteren hoeven te lopen. De soundbar zelf beschikt over drie kanalen en werkt samen met de subwoofer en de twee achterspeakers voor de 5.1-weergave. Het totale uitgangsvermogen bedraagt 600 watt. Voor de connectiviteit maak je gebruik van HDMI ARC, een optische ingang of een analoge aansluiting. Daarnaast is er Bluetooth 5.0 aanwezig voor het streamen van audio vanaf mobiele apparaten. De soundbar kan aan de muur worden bevestigd of voor de televisie worden geplaatst.

Trust GXT 658 Tytan

Dit geluidssysteem is eigenlijk voornamelijk bedoeld voor games en in combinatie met een pc of gameconsole, waarbij de houten subwoofer het middelpunt vormt. De basweergave is gesynchroniseerd met geïntegreerde LED-verlichting die reageert op het ritme van het geluid. Het systeem schakelt automatisch naar een stand-by modus wanneer het niet in gebruik is. De set wordt geleverd met een afstandsbediening waarmee je onder andere de bas en het volume regelt. De kabels voor de achterste luidsprekers hebben een lengte van 8 meter, wat plaatsing in grotere ruimtes mogelijk maakt zonder verlengsnoeren. Het piekvermogen ligt op 180 watt.

Hisense AX5100G

Dit audiosysteem ondersteunt Dolby Atmos-technologie voor een ruimtelijke geluidsweergave. De set bestaat uit een soundbar, een losse subwoofer en twee achterluidsprekers. Met een totaal vermogen van 340 watt worden de verschillende frequenties verdeeld over de speakers. Je hebt de beschikking over diverse equalizer-modi, waaronder instellingen voor nieuws, film en games. Aansluiten op de televisie gaat via HDMI eARC, maar er zijn ook opties voor USB en een optische kabel. De achterspeakers plaats je achter de luisterpositie om het surround-effect van de 5.1-opstelling te completeren.

Sony HT-S20R

Je installeert dit systeem met een soundbar, subwoofer en twee bedrade achterspeakers. De soundbar verzorgt de linker-, rechter- en middenkanalen, terwijl de externe subwoofer de lage tonen voor zijn rekening neemt. Het systeem heeft een totaal vermogen van 400 watt en ondersteunt Dolby Digital. Via de USB-poort speel je audiobestanden direct af van een geheugenstick. Voor de verbinding met de televisie gebruik je HDMI ARC, maar als je televisie dit niet ondersteunt, zijn er optische en analoge ingangen beschikbaar. De set beschikt over diverse geluidsmodi die je met een knop op de afstandsbediening selecteert.

AOC brengt met de Gaming 25G4KUR een monitor op de markt die volledig is afgestemd op competitieve gamers. Het 24,5-inch scherm haalt een verversingssnelheid tot 420 Hz en biedt snelle reactietijden, Adaptive-Sync en ergonomische instelmogelijkheden.

Supersnel beeld voor competitieve spelers

De AOC Gaming 25G4KUR (adviesprijs 259 euro) is bedoeld voor wie elke milliseconde telt. Dankzij een overklokte verversingssnelheid van 420 Hz (400 Hz standaard) en een responstijd tot 0,3 milliseconde reageert het scherm vrijwel direct op elke actie. Dat maakt hem geschikt voor snelle shooters, esports-toernooien en spelers die vloeiende bewegingen en minimale vertraging willen.

Het 24,5-inch formaat is populair onder professionele esports-spelers, omdat het speelveld overzichtelijk blijft zonder dat de ogen veel hoeven te bewegen. De Full HD-resolutie zorgt ervoor dat hoge framerates haalbaar zijn, zelfs met een middenklasse grafische kaart.

©AGON by AOC

Heldere kleuren en vloeiende beelden

De 25G4KUR gebruikt een Fast IPS-paneel met brede kijkhoeken en een kleurdekking van 121 procent sRGB. Het scherm is compatibel met NVIDIA G-SYNC. Adaptive-Sync, zorgt ervoor dat beelden vloeiend blijven zonder haperingen of tearing. DisplayHDR 400 biedt bovendien een iets hoger contrast en betere helderheid dan standaard SDR-monitoren.

Ontworpen voor urenlang gamen

AOC rust de monitor uit met functies die lange gamesessies comfortabeler moeten maken. De flicker-free achtergrondverlichting en blauwlichtreductie verminderen vermoeide ogen, terwijl de ergonomische standaard in hoogte verstelbaar is en kantel-, draai- en rotatiefuncties heeft. Via AOC's G-Menu-software kunnen spelers profielen aanmaken, instellingen aanpassen en de Low Input Lag-modus activeren.