Jellyfin is een gratis mediaserver die volledig gebaseerd is op niet-propriëtaire software. Ofwel vrije software waar je meer eigen zeggenschap over hebt. Films streamen naar al je apparaten doe je er als volgt mee.

Jellyfin werd ontwikkeld door de Emby-community, uit onvrede over de beslissing om Emby deels ‘closedsource’ te maken en features achter een betaalmuur te plaatsen. Het is beschikbaar voor zowat alle platformen, van Linux tot macOS en Windows. Je kunt het bovendien in Docker en als portable tool (met een .NET Core-runtime) draaien.

Via de knop Stable (of, als je dat verkiest, Unstable) krijg je de nodige commando’s voor Docker en de Linux-distributies te zien. Ook zijn er mobiele Jellyfin-apps voor zowel iOS als Android; je vindt deze in de officiële app-stores.

In dit artikel gaan we aan de slag met de stabiele Windows-versie 10.6.4 (64 bit). Start het gedownloade exe-bestand op. De optie Install as a Service (Advanced Users) kan handig zijn, omdat je je dan niet bij Windows hoeft aan te melden. Wel maakt dit het delen van bibliotheken iets lastiger. Jellyfin maakt hiervoor van nssm (the Non-Sucking Service Manager).

Druk enkele keren op Next (je kunt de standaardopties ongemoeid laten) en laat desgewenst het vinkje staan bij Start Service after Install. Voltooi de installatie.

Bibliotheken toevoegen

Als het goed is, vind je Jellyfin Server nu terug via services.msc en is die actief. Dat merk je trouwens snel genoeg als je met je browser naar http://localhost:8096 gaat. Een snelstartgids helpt je door de diverse stappen van de initiële configuratie, waarbij je onder meer de interfacetaal (waaronder Dutch) kiest, en een Gebruikersnaam en Wachtwoord voor het beheeraccount instelt.

Even later beland je in het beheer van je mediabibliotheken. Klik hier op Voeg Media Bibliotheek toe, duid het beoogde Inhoud type aan, zoals Films, Muziek, TV series of Foto’s, en kies een duidelijke Weergave naam. Klik op het plusknopje bij Mappen en verwijs naar de gewenste mediamap(pen) voor deze bibliotheek. Je kunt hier ook een unc-pad naar een gedeelde netwerkmap invullen.

©PXimport

Krijg je een foutmelding over een ontoegankelijk pad, dan heeft dat met de installatie als service te maken. Die draait namelijk onder een specifiek account (Network service) dat wellicht geen toegang heeft. 

Dat is op te lossen door de machtigingen van die map vanuit het contextmenu van de Verkenner via Eigenschappen / Beveiliging aan te passen, zodat Gebruikers – en Network service – ook de nodige rechten toegekend krijgen. Op deze manier kun je uiteraard nog andere bibliotheken toevoegen.

Heb je een of meer bibliotheken toegevoegd, druk dan op de knop Volgende en stel de globale taal- en landinstelling in. In het volgende venster geef je aan of je ook remote connecties met je Jellyfin-server wilt toestaan. Het vinkje bij Schakel automatisch poort vertalen in laat je veiligheidshalve beter weg, eventueel kun je een en ander zelf regelen via een vpn of met port forwarding.

Rond af met Voltooien en meld je als beheerder aan bij Jellyfin. Klik op het hamburgericoon en kies Beheerder / Dashboard om toegang te krijgen tot heel wat interessante instellingen, onder meer in de rubrieken Afspelen / Transcoderen, DLNA, Netwerken en Plug-ins. 

Gebruiksbeheer

We kunnen ons tot slot best voorstellen dat je bijvoorbeeld ook gezinsleden toegang wilt geven tot (sommige) mediabronnen. Open hiervoor de rubriek Gebruikers, druk op de plusknop en kies Lokale gebruiker toevoegen. Kies een gebruikersnaam en geef aan tot welke bibliotheken die toegang krijgt.

Kik vervolgens bij een gebruiker op het knopje met de drie puntjes om in detail de machtigingen en mogelijkheden in te stellen. Zo leg je op het tabblad Profiel vast welke diensten en functies die mag gebruiken, zoals Deze gebruiker kan de server beheren.

Voor ouders van jongere kinderen kan het tabblad Ouderlijk toezicht best nuttig zijn. Afhankelijk van het eerder ingestelde land kun je bij Maximaal toegestane kijkwijzer classificatie namelijk een gepaste leeftijdscategorie instellen en via Schema Toegang leg je een beperkend tijdsschema vast. Bevestig je keuzes met Opslaan. Veel kijkplezier!

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.