Grote ophef deze ochtend over een plan van verzekeraar Achmea: Dat wil persoonlijke gegevens van gebruikers verzamelen om kortingen te bieden op verzekeringen. Zo kun je de data van je Nest-rookmelder en -thermostaat aan Achmea geven, in ruil voor korting op je inboedelverzekering. Hoe zit dat precies? 4 vragen over het plan.

1. Wat gaat er precies gebeuren?

Achmea gaat samenwerken met diverse bedrijven die slimme apparatuur maken, om gegevens over het gedrag van verzekerden te verzamelen. Denk daarbij aan een kastje in je auto dat meet wanneer je te hard rijdt. Wanneer je netjes rijdt, krijg je van Achmea korting op je autoverzekering.

Dat programma is overigens op vrijwillige basis. Klanten kunnen er gebruik van maken om korting te krijgen, maar als ze dat niet willen, betalen ze gewoon hun normale premie.

2. Om wat voor data gaat het dan?

Achmea wil niet veel kwijt over de precieze inhoud van het programma. Het nieuws van vandaag komt uit het Financieel Dagblad, dat een profiel maakte over hoe verzekeraars omgaan met moderne technologie en big data. Als we vragen om een reactie bij Achmea verwijst de verzekeraar alleen naar het artikel.

In het artikel worden 2 voorbeelden prominent genoemd. Als eerste gaat het om 'een kastje' dat gebruikers in hun auto kunnen monteren, dat meet hoe hard je rijdt en je snel optrekt of afremt. Op basis daarvan kan Achmea een profiel maken van je rijgedrag. Rij je heel goed, krijg je bijvoorbeeld 35% korting op je autoverzekering, rij je 'gemiddeld' wordt dat 10% korting, of als je dagelijks gaat straatracen betaal je de volle mep.

Achmea wil nog niet zeggen hoe dat kastje eruit komt te zien of hoe het precies werkt, maar laat wel weten dat het in gesprek is met TomTom die dat bijvoorbeeld kan maken.

Googles rookmelder
Iets controversiëler is de samenwerking met Nest, de maker van slimme rookmelders en thermostaten. Saillant detail: Nest is sinds vorig jaar onderdeel van Google (inmiddels Alphabet). Nest verzamelt onder andere gegevens zoals wanneer je uit huis bent, en heeft een ingebouwde bewegingssensor, maar het is niet helemaal duidelijk welke gegevens Achmea van Nest wil gebruiken.

In Amerika heeft Nest een eigen programma, waarbij het verzekeraars toegang kan geven tot gegevens - ook allemaal na opt-in van de gebruikers. In dat plan krijgen verzekeraars eens per dag te weten of je rookmelder nog werkt en of de batterijen het nog doen.

3. Waarom wil Achmea dat?

Het klinkt als een radicaal plan, maar Achmea heeft er wel goede bedoelingen mee. "Als een gebruikers veilig leeft, is dat voor zowel hemzelf als voor ons voordelig", zeggen de bedenkers meerdere keren in het artikel in het FD. Dat klopt ook wel; iemand die een werkende rookmelder in huis heeft hangen is daarmee beter beschermd dan iemand die dat niet heeft, en de kans op brandschade is bij zo iemand groter.

De verzekerde kan dan ook veel geld besparen op zijn verzekering door veilig te leven. En omdat klanten veiliger leven, hoeft Achmea minder vaak geld uit te keren. Een win-win-situatie dus, zou je denken.

4. Dat klinkt best bekend, toch?

Achmea is zeker niet het eerste bedrijf dat 'Big Data' gebruikt om klanten 'relevante korting' aan te bieden, en ook zeker niet het eerste dat daardoor onder vuur komt te liggen. Neem bijvoorbeeld ING, die vorig jaar met het onzalige plan kwam om financiële gegevens van klanten te verkopen aan adverteerders. Dat plan werd na de grote commotie die ontstond stopgezet.

Een belangrijke nuance daarin is overigens wel dat ING actief klantgegevens aan externe adverteerders wilde verkopen. Achmea zegt de gegevens alleen intern te gebruiken.

Ook Albert Heijn kreeg daar ooit kritiek op, toen het in 2013 besloot persoonlijke aanbiedingen te doen op basis van je koopgeschiedenis. Dat was gekoppeld aan je bonuskaart. Ook op dat systeem werd veel gemopperd, maar de plannen zijn wel doorgezet.

5. Waar komt al die ophef dan vandaan?

Niet iedereen is blij met het plan. Sterker nog, deze ochtend kwamen er bakken kritiek op de plannen van Achmea, van bezorgde burgers tot privacyvoorvechters als Bits Of Freedom.

Het grootste bezwaar is volgens critici dat gebruikers worden verleid erg persoonlijke data te overhandigen, en dat mensen die dat niet willen dus meer moeten betalen. Privacyvoorvechters zijn vooral bang dat het plan de deur openzet om privacygegevens als valuta te zien: Betalen met een stukje van je privacy dus.

Wat ook niet genoemd wordt is dat niet alleen Achmea de gegevens kan inzien, maar die in theorie ook kan uitwisselen met haar dochtermaatschappijen - en dat zijn er nog al wat. Zilveren Kruis, Centraal Beheer, Interpolis, FBTO en Inshared zijn bijvoorbeeld allemaal onderdeel van Achmea.

Op dit moment is er weinig bekend over de inhoud van de plannen. In het artikel staat vermeld dat Achmea nog onderzoek doet naar de mogelijkheden, maar het bedrijf wil niet reageren op de commotie of op het artikel.

Wat vind jij? Zou je gebruik maken van zo'n aanbod? Of gaat Achmea hiermee veel te ver? We horen het graag van je in de reacties!

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.