In href="https://computertotaal.nl/artikelen/pc/zo-gebruik-je-je-processor-optimaal/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">eerdere artikelen </a>hebben we gezien hoe je het processorgebruik van je pc systeemwijd en per applicatie kunt monitoren en hoe zich dat (voor de cpu) ook wat laat bijsturen. In dit artikel trekken we de optimalisaties een stevig eind door, tot in het hart van de processors. Je hebt meteen door dat we het over ‘overklokken’ hebben.

Het lijkt wat paradoxaal, maar in dit artikel rond overklokken komt het eigenlijke overklokproces niet eens zo heel uitgebreid aan bod. Dit heeft twee redenen. Om te beginnen kunnen we helaas geen rechttoe rechtaan stappenplan meegeven, omdat de exacte procedure ook afhangt van de gebruikte tool en van je moederbord en processors. Verder kun je overklokken het best zien als een onderdeel van een vijfstappenproces: informatie verzamelen, stresstesten, benchmarken, overklokken en checken. Het lijkt ons niet verstandig om ons hier alleen op het vierde onderdeel te richten.

Wat moet je nu precies verstaan onder ‘overklokken’? Je moet weten dat elke processor een zekere kloksnelheid heeft, uitgedrukt in hertz. Die geeft aan hoe vaak per seconde een instructie door de processor wordt uitgevoerd. Moderne processoren werken aan miljarden klokcycli per seconde (GHz). Je kunt weliswaar niet het aantal instructies per cyclus verhogen, maar wel de frequentie van de cycli opvoeren. Overklokken is dus in essentie het verhogen van de kloksnelheid van je processor, wat tot betere prestaties kan leiden. Alles bij elkaar is het dus best wel een delicate ingreep en juist daarom hoort dit ook deel uit te maken van een doordachte aanpak: in de vermelde vijf stappen dus.

Informatie verzamelen

Logischerwijs moet je eerst weten over welk moederbord en welke processor(s) je precies beschikt. De app Systeeminformatie (druk op Windows-toets+R en voer msinfo32 uit) geeft je een snel overzicht met statische informatie, maar er zijn grondiger tools.

Voor je cpu kun je het populaire CPU-Z inzetten. Hier lees je op het tabblad CPU detailinformatie af met onder meer de realtime waarden van de kloksnelheid (Core Speed) en het voltage (Core VID). Via Tools / Clocks kun je ook de kloksnelheid van de afzonderlijke cpu-kernen aflezen. Die kan wel variëren, afhankelijk van mogelijke energiebesparingsmodi. Wissel in Windows Energiebeheer bijvoorbeeld maar eens tussen de schema’s Energiebesparing en Hoge prestaties: je merkt meteen het verschil.

Je doet er ook goed aan de cpu-temperatuur te meten, want die zal tijdens het overklokken wellicht hoger uitvallen. Een handige tool hiervoor is Core Temp. Die geeft nauwkeurig de temperatuur van elke processorkern weer op basis van een DTS (Digital Thermal Sensor) die zich in elke kern bevindt. Meestal vertelt Core Temp je ook de Tj. Max-waarde. Dit is de maximumtemperatuur die je processor mag bereiken, voordat die automatisch terugschroeft om af te koelen. Tijdens het overklokken houd je de cpu-temperatuur het liefst minstens 15 °C onder deze Tj. Max of, als deze waarde ontbreekt, bij voorkeur onder de 80 °C.

Voor realtime informatie over je GPU kun je GPU-Z gebruiken. Op het tabblad Sensors vind je onder meer de kloksnelheid, temperatuur en belasting, evenals trouwens de cpu-temperatuur.

©PXimport

Stresstesten

Voor je begint te overklokken, voer je het best ook een stresstest uit op je cpu en/of gpu. Zo controleer je of die wel stabiel genoeg zijn voor je overklokplannen. Kijk meteen even na of alle ventilators schoon zijn en soepel draaien.

Je vindt zo’n stresstest op het tabblad Bench van CPU-Z, via de knop Stress CPU, maar hier valt niks aan in te stellen. Betere tools zijn daarom IntelBurnTest, het multiplatform Prime95 en het fraaie OCCT. We lichten die laatste er even uit.

Open eerst de rubriek Monitor en bekijk de tabbladen. Je komt hier onder meer de temperatuur en de ventilatorsnelheid (rpm) van je cpu te weten. De eigenlijke stresstest vind je bij Test. Selecteer hier CPU. Bij Looptijd stel je de testduur in; de overige instellingen kun je ongemoeid laten. Je start de test met een druk op de rode pijlknop. Laat hem gerust enkele uren draaien, maar houd wel de temperatuur in het oog. Handig is dat je hier ook de afstand in °C tot de Tj. Max-waarde afleest.

Er zijn natuurlijk ook tools om je gpu te stresstesten. Een degelijk en gratis programma is MSI Kombustor. Er zijn verschillende stresstests beschikbaar en je stelt zelf de gewenste testresolutie in. Je mag verschillende tests opeenvolgend uitvoeren, maar controleer wel goed de gpu-temperatuur (linksonder). Je kunt zo’n test op elk moment weer afsluiten en via Log File de resultaten analyseren, waaronder de framerates (fps).

©PXimport

Benchmarken

Je doet er verstandig aan eerst ook nog wat benchmarks uit te voeren. Dat geeft je een goed idee van de huidige prestaties van je cpu en/of gpu, zodat je die kunt vergelijken met de resultaten na het overklokken.

We focussen ons eerst op de cpu en komen alweer uit bij CPU-Z. Op het tabblad Bench vind je namelijk een eenvoudige benchmarker. Je selecteert bij Reference een cpu waarmee je de prestatie van je eigen cpu wilt vergelijken en je start zowel een single- als multithread-test met Bench CPU. Klik op Submit and Compare om de resultaten te uploaden en klik vervolgens op je score om die tegen andere cpu’s af te zetten.

Een andere benchmarker is Cinebench. Deze tool, te vinden in de Microsoft Store, rendert tijdens de test een complexe afbeelding en is iets meer op high-endsystemen gericht. Via Preferences stel je zelf in hoeveel simultane threads je wilt aanspreken. Na afloop volgt een rangschikking met andere cpu’s.

Voor je gpu kun je onder meer terecht bij GFXBench, waar je kunt kiezen of je alle tests in één keer wilt doen of alleen de tests die je zelf selecteert, en bij PassMark PerformanceTest (30 dagen gratis). Via de knoppen 2D en 3D kun je hier verschillende tests laten lopen die je zelf selecteert. Na afloop kun je dan je eigen videokaart afzetten tegen baselines en (vergelijkbare) gpu’s.

©PXimport

Overklokken (cpu)

Alles is nu klaar voor het eigenlijke overklokken. Met de juiste tools (en geschikte processors, zoals de Intel K- en X-reeks en AMD Ryzen) kan dat veilig verlopen, maar je doet dit hoe dan ook op eigen risico.

Tot de betere overkloktools voor Intel-cpu’s behoren Intel Extreme Tuning Utility en Intel Performance Maximizer (althans voor de 9de generatie K-processors). Voor AMD-cpu’s is AMD Ryzen Master een aanrader.

We hebben helaas niet de ruimte om deze tools stap voor stap door te nemen, maar belangrijk is dat je weet dat de cpu-frequentie door drie factoren wordt bepaald: het voltage van de processorkernen (VCore), de basiskloksnelheid (BCLK) en de core multipliers. Stel, je BCLK is 100 MHz en je multipliers staan ingesteld op 44. Je komt dan uit op een frequentie van 100 x 44 = 4400 MHz (4,4 GHz). Om te overklokken, verhoog je alle multipliers tegelijk in stapjes van 1, zodat (in dit voorbeeld) de frequentie telkens met 100 Mhz verhoogt.

Het valt niet uit te sluiten dat je hierbij ook de Vcore wat moet verhogen voor meer stabiliteit, maar ook dat doe je dan in stapjes van maximaal +0,05 V. Tijdens het hele proces draai je het best ook een tool als CPU-Z – hoewel ook de Intel-tool een stresstest aan boord heeft – en voer je hiermee regelmatig korte stresstests uit. Haal er tevens de tool Core Temp bij om de cpu-temperatuur in de gaten te houden.

©PXimport

Overklokken (gpu)

Net als bij de cpu is het stapsgewijs overklokken van de gpu op zich wel veilig, maar ook dit doe je op eigen risico. Voor het overklokken van gpu’s is het gratis MSI Afterburner een prima tool. Zorg ook dat je MSI Kombustor hebt geïnstalleerd.

Start Afterburner op en klik daar op de K-toets om ook Kombustor op te starten. Verhoog nu de Core Clock (MHz) – dus niet het Core Voltage – in stapjes van circa 20. Zodra je boven de 50 gaat, werk je het best in stapjes van 10. Bevestig na elke verhoging met Toepassen (de knop met het vinkje). Lukt het zo niet, dan zet je (indien mogelijk) de schuifknoppen bij Power Limit (%) en bij Temp Limit (°C) tijdelijk op het maximum, en stel je via de A-knop de Fan Speed (%) in op circa 75%. Bevestig met Toepassen.

Tijdens de verhogingen laat je continu de stresstest van Kombustor draaien, waar je de resultaten in de gaten houdt, zoals de temperatuur van gpu en cpu. Worden de temperaturen te hoog of crasht de stresstest, zet dan de verhoging zo’n 10% lager dan je huidige testwaarde.

Vervolgens kun je ook de Memory Clock wat verhogen, in stapjes van maximaal 10. Ook hier blijf je het best zo’n 10% onder de waarde waarop de stresstest iets te veeleisend blijkt. Daarna klik je op Opslaan (diskette-icoon) en op profielknop 1. Ten slotte klik je rechtsboven op de Windows-knop, zodat je systeem voortaan opstart met de huidige profielwaarden.

©PXimport

Checken

Niet alleen tijdens het eigenlijke overklokproces moet je met behulp van stresstests de resultaten en de temperaturen in de gaten houden, maar je doet er goed aan om ook na het overklokken enkele keren wat langduriger stresstests uit te voeren. Voer ook dezelfde benchmarks uit als voor het overklokken, want het geeft best wel voldoening als je merkt dat je inspanningen daadwerkelijk resulteren in betere prestaties van je processor(s). Veel succes.

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is geen simpele 'frietpan zonder olie'. Met twee manden én een stoomfunctie richt dit apparaat zich op de thuiskok die net iets meer wil. Denk aan een hele kip bereiden met stoom en hete lucht, of tegelijkertijd een hoofd- en bijgerecht klaarmaken. In deze review lees je wat er goed gaat, wat beter kan en voor wie deze airfryer echt een aanwinst is.

Eerste indruk

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is een airfryer met wat extra's: een stoomfunctie. Dit apparaat heeft twee manden met een totale capaciteit van 9 liter: een grotere lade van 6 liter voor hoofdgerechten en een kleinere van 3 liter voor bijgerechten of snacks. Volgens Philips kun je hiermee verschillende ingrediënten tegelijkertijd bereiden, met een keuze uit frituren, stomen of een combinatie van beide.

De machine in het kort: de airfryer is uitgerust met zogeheten RapidAir Plus-technologie, alleen beschikbaar bij Philips, waarbij hete lucht snel en gelijkmatig rondom de ingrediënten circuleert. Op papier betekent dat tot 90 procent minder vet dan bij friet en snacks uit de friteuse, al is uit onderzoek al gebleken dat dat een wel heel positieve vergelijking is.

De maximale baktemperatuur bedraagt 200 graden Celsius en er zijn 12 voorgeprogrammeerde programma's beschikbaar. De bediening verloopt via een digitaal aanraakscherm, waarbij temperatuur en tijd handmatig kunnen worden aangepast.

De bouwkwaliteit van het (erg grote) apparaat is degelijk, met een zilverkleurige roestvrijstalen afwerking. De airfryer weegt ruim 8,7 kilo. Met afmetingen van 35,1 x 38,2 x 44,3 cm neemt hij bovendien behoorlijk wat ruimte in op het aanrecht. Philips stelt dat het ontwerp compacter is dan andere modellen met twee manden naast elkaar. Dat is niet helemaal zo; de eerder geteste Ninja was duidelijk een slag kleiner.

©Saskia van Weert

Uitpakken en installatie

De airfryer zit in een grote doos en is goed beschermd tegen beschadiging tijdens het transport. Na het uitpakken van de airfryer kwamen er drie zaken in me op:

Punt 2 komen we verderop op terug. Maar eerst naar de handleiding: die zit er niet bij. Best een teleurstelling, want het is geen apparaat dat je zonder instructies uit de losse pols meteen intuïtief bedient. Wel staan er QR-codes op de doos, die na het scannen een online pdf openen van… meer dan 1800 pagina's! Alle verschillende talen zijn gebundeld in één bestand, waarbij Nederlands op pagina 704 begint. Dat is totaal onwerkbaar. Op de eigen pc heb ik er een kleiner bestand van gemaakt met alleen de eigen taal, en dat is meteen ook een advies aan Philips: niet doen, zo. Het hoeft ook weer geen full colour-boek te zijn, maar iets van een handzaam bestand zou prettig zijn.

Wat er wél bij zit, is een zwart-witte quickstartgids waarvan me niet duidelijk is wat de bedoeling van de handelingen is. Aangeraden wordt, zo maak ik eruit op, om het stoomgedeelte van de airfryer een reinigingsprogramma te laten doorlopen. De auteur van deze review is nog geen 50 en heeft goede ogen, maar deze folder was zo onduidelijk dat ik hem maar even heb laten zitten.

Handleiding: een gemiste kans

De pdf-handleiding die er wél is, is niet foutloos. Op zich wordt de werking van de airfryer goed uitgelegd. Er is een algemeen gedeelte, een deel over eten maken met de airfryerfunctie, vervolgens een deel over de combinatie van stomen en airfryen én er is een deel over de stoomfunctie, met telkens een tabelletje erbij van welk eten er hoelang in moet.

Echter, meerdere malen wordt aangehaald dat wortelgroenten zoals bloemkool en broccoli in de airfryer kunnen worden bereid. Dat zijn echter geen wortelgroenten. Slordig. Ook staat het gedeelte over friet maken vlak onder de stoominstructies. En zonder te testen kunnen we dit zeggen: friet maak je niet met stoom – zelfs niet in deze airfryer.

Er staan wel meer wat vreemde dingen in de handleiding, zoals dat je de mandjes met eten meermaals dient om te schudden boven de gootsteen. Daar zie ik echt het nut niet van in. Ik vermoed dat de handleiding is vertaald uit het Engels en dat men Amerikaans-achtige claims wil voorkomen door maar zo veel mogelijk aandacht aan veiligheid te besteden. De waarschuwing over de hete buitenkant is wel op zijn plaats: die klopt.

©Saskia van Weert

Het waterreservoir van de Philips-airfryer.

Uiterlijk en indeling

Het is een robuuste machine, rvs en matgrijs. Aan de achterzijde zitten twee afstandhouders die ervoor zorgen dat je hem niet te dicht tegen de muur zet. De warme lucht en stoom moeten tijdens het gebruik immers wel weg kunnen. Bovenop zit een bakje om water in te doen als je de stoomfunctie gebruikt. Links een kleine lade met airfryerfunctie voor kleine gerechten, rechts een grote lade die met alle functies overweg kan: airfryen, stomen, en stomen + airfryen.

De lades zijn verschillend ingedeeld. De kleine lade heeft een roostertje op de bodem dat je eruit kunt halen en dat ervoor zorgt dat de hete lucht ook onder het eten komt. In de grote lade zit een soort binnenpan, die er eveneens uit te halen is voor schoonmaakdoeleinden. De vierkante binnenpan past maar op één manier in de lade, dus je kunt hem er niet per ongeluk verkeerd in duwen.

©Saskia van Weert

Bediening en interface

De bediening lijkt heel ingewikkeld, en dat komt doordat er uit de doos een transparante sticker over het bedieningspaneel zit geplakt met werkelijk álle beschikbare knopjes erop. Na het verwijderen van de sticker blijkt het aantal keuzemogelijkheden behoorlijk mee te vallen.

Na het indrukken van de aan-uitknop kies je welke lade(s) je wilt gebruiken, en alleen de knoppen die van toepassing zijn op de gekozen lade en daarna de gekozen functie, lichten op. Als je lade 1 selecteert, zie je dus alléén de knoppen voor tijd en temperatuur en de voorkeuzemenu's. Kies je lade 2, dan heb je meer keuzes, namelijk voor airfryer, stomen en een combinatie ervan, maar ook de voorkeuzemenu's en reinigingsprogramma's.

Voorkeuzeprogramma's zijn overigens niet 'magisch'. Het zijn vastgestelde combinaties van een bepaalde tijd en een bepaalde temperatuur. Ze staan duidelijk in de handleiding beschreven. Tijdens de testperiode zijn ze niet gebruikt; ze zijn namelijk bedoeld voor een vaste hoeveelheid ingrediënten. Als je er meer of minder in doet, werkt het al meteen minder goed en moet je alsnog zelf de tijd aanpassen.

©Saskia van Weert

De sticker die over het bedieningspaneel zit geplakt toont alle beschikbare knoppen.

Prestaties: airfryen

Voor 'klassiek' airfryen heb je de keuze uit de kleine en de grote lade. De kleine is vooral geschikt voor bijvoorbeeld één kroket of één afbakbroodje. Voor de meeste bereidingen zul je vooral de grote mand gebruiken. De prestaties zijn prima; zeker in de grote mand is eten sneller gaar en krokant dan in airfryers van andere merken. Philips was het eerste grote bedrijf dat airfryers op de markt bracht en die voorsprong uit zich nog steeds in de kwaliteit van de meeste modellen – zeker de wat duurdere, zoals deze met veel vermogen.

©Saskia van Weert

Prestaties: stomen

Wil je de airfryer gebruiken om te stomen, dan vul je eerst het reservoir bovenop met water. Stomen is zoals eerder gemeld alleen beschikbaar in de grote mand. Iets als aardappels of groente stomen gaat prima, al duurt het simpelweg lang. Reken op zeker een halfuur voor een portie aardappelpartjes. Dat is overigens vergelijkbaar met reguliere stoomapparaten.

Aandachtspunt is het geluid: als de machine gaat stomen, maakt hij een geluid als een beademingsapparaat – om de zoveel tijd klinkt er telkens een opvallende 'puf'. Na het stomen moet het water in het reservoir afkoelen en kun je dat bakje leegschenken, schoonmaken en afdrogen. Je kunt het water om hygiënische redenen niet zo op de machine laten staan. Dat leeggieten is iets wat je in het begin zeker zult vergeten.

Prestaties: airfryen en stomen gecombineerd

Wat deze airfryer uniek maakt, is de combinatie van stomen en airfryen. Hoewel de auteur een doorgewinterde airfryergebruiker is en er zelfs een kookboekje over heeft geschreven, was het echt even zoeken naar wat er dan precies in kan worden klaargemaakt. Philips zelf geeft als suggestie om een hele kip erin te bereiden. Dat ging prima. Een experiment met broccoli mislukte helaas; de roosjes waren verbrand.

Deze functie is vooral geschikt voor koks die een experiment niet schuwen. Heb je een stoomoven of zou je die graag willen, dan is deze combinatie van airfryen en stomen een alternatief dat, zeker in vergelijking met een stoomoven, een stuk voordeliger is.

©Philips

Extra functies

De airfryer is voorzien van allemaal snufjes. Bijvoorbeeld de functie om middels een piepgeluid te worden gewaarschuwd dat je eten in de mand moet worden omgeschud. Ben je een ervaren airfryergebruiker, dan is die functie niet nodig, want je bent er al aan gewend om regelmatig de boel te schudden. Voor beginners kan dat echter een nuttige wenk zijn om een optimaal resultaat te krijgen.

Ook handig is de stoomreiniging. Maak je vaak vlees, kip of vette snacks in de airfryer klaar, dan kan het mandje gaan aankoeken en na verloop van tijd is het amper nog goed schoon te krijgen. Met de stoomreiniging wordt het mandje goed doorgestoomd, waarna je de mand met vuil water leeggooit, omspoelt en in de airfryer 5 minuten laat opdrogen.

De moeite van het vermelden waard is het geluid, of het gebrek daaraan. Tijdens het stomen hoor je zoals gemeld een pufgeluid, maar voor het overige is de airfryer stil. Je hoort hem wel, maar duidelijk minder dan andere airfryers. Ook de piep die je hoort als het eten klaar is – die bij Ninja bijvoorbeeld keihard is – is bescheiden. Dat is zeker een pluspunt.

Conclusie: kopen of niet?

De airfryer is veelzijdig, voorzien van een hoop toeters en bellen, en door de stoomfunctie biedt hij meerwaarde vergeleken met airfryers die dat niet kunnen. Het apparaat is wel groot en zwaar, heeft een enorm lange handleiding en is daardoor niet intuïtief te gebruiken – je moet er echt tijd in investeren om hem goed te leren kennen. De mandjes en roosters kunnen in de vaatwasser, maar de buitenzijde en het waterreservoir zijn vlekgevoelig. De prestaties zijn goed.

Al met al is deze airfryer een aanrader voor de thuiskoks die hoge eisen stellen aan hun apparaat, bereid zijn om er veel mee te experimenteren en creatief zijn in het bedenken van gerechten die de stoomfunctie goed benutten. Ben je alleen op zoek naar een apparaat om friet en snacks mee te maken? Dan zijn simpelere modellen een betere keuze.

Een stofzuiger is zo vanzelfsprekend dat je bijna vergeet wat een handig en onmisbaar apparaat het eigenlijk is. Maar als je een nieuwe zoekt, zie je al snel: er is ontzettend veel keuze. Welke stofzuiger past nu echt bij jouw vloer, gezin en manier van wonen?

Verschillende soorten stofzuigers

Zoals gezegd: de keuze is enorm. Wanneer je een nieuwe stofzuiger zoekt, kun je kiezen tussen traditionele sledestofzuigers met of zonder zak, draadloze steelstofzuigers, robotstofzuigers, kruimeldieven en modellen die speciaal zijn ontworpen voor mensen met allergieën of huisdieren. Elk type heeft z'n eigen voordelen, zoals je in de tabel hieronder ziet. Wat bij jou past, hangt af van hoe en waar je het apparaat wilt gebruiken.

©Starcom

Je vloer is grotendeels bepalend

Stofzuigen doe je vooral om je vloer schoon te houden. Het soort vloer in huis bepaalt daarom voor een groot deel welke stofzuiger handig is. Bij harde vloeren let je op andere dingen dan bij tapijt. Handig om vooraf te bedenken waar de stofzuiger het meeste werk moet verrichten.

Stofzuigers voor harde vloeren

Laminaat, parket, plavuizen of een gietvloer? Dan is een model dat goed scoort op 'stofopname harde vloer' belangrijk. Op het label zie je hoe goed een stofzuiger presteert, van D (minimaal 98 procent opname) tot A+++ (nog beter). Voor kwetsbare vloeren is een parketborstel aan te raden: die voorkomt krassen en glijdt soepel over het oppervlak. Soms wordt een parketzuigmond meteen meegeleverd, soms moet je hem los kopen. In het laatste geval is het wel belangrijk dat je goed controleert of 'ie op jouw stofzuiger past.

Stofzuigers voor tapijt

Tapijt vraagt om een krachtigere aanpak. Vooral bij hoogpolig tapijt is een turboborstel handig: een opzetstuk met een draaiende borstel die diep liggend vuil omhoog haalt. Bij laagpolig tapijt kun je uit de voeten met een combiborstel. Ook de stofopname voor tapijt wordt genoemd op het label: bij het laagste classificering (D) moet de stofopname minimaal 75 procent zijn. Dat is minder dan bij harde vloeren, dus een label A of hoger loont. Let ook op het vermogen van de stofzuiger: hoe krachtiger, hoe beter voor dik tapijt.

©gunnar3000

Stofzuigers voor huisdieren

Haren van hond of kat vind je overal terug. Een turboborstel is dan bijna onmisbaar, zeker als je huisdieren op de bank of in het kleed liggen. Ook voor steelstofzuigers zijn er turboborstels te koop. Let op het vermogen: 800 watt of meer is aan te raden. En hoewel een zak niet verplicht is, is het wel zo prettig met al die losse haren. Het legen van een zakloze stofzuiger kan in dit geval een stoffige klus zijn.

Houd ook rekening met het geluid. Sommige stofzuigers halen makkelijk 80 decibel, wat vervelend kan zijn voor gevoelige huisdieren. Op het label zie je het geluidsniveau. Minder dan 60 decibel is prettig stil: dan kun je zelfs stofzuigen terwijl de tv aanstaat.

©Надія Коваль - stock.adobe.com

Stofzuigers voor allergieën

Heb je een stofallergie, astma of hooikoorts? Let dan extra op de stofuitstoot van de stofzuiger. Die staat op het label, van A+++ (minimaal) tot D (maximaal 1 procent). Een model met HEPA-filter is extra handig: die filtert zelfs de kleinste stofdeeltjes uit de lucht. Zo voorkom je dat je tijdens het stofzuigen juist meer klachten krijgt.

Klein maar handig: de kruimeldief

Een kruimeldief is perfect voor kleine klusjes: even wat kruimels van tafel, haren van de bank of stof uit een lastig hoekje. Ze werken meestal op een accu, dus let op de accuduur. Ook het soort accu speelt mee in de prestaties. Sommige kruimeldieven maken behoorlijk wat herrie. En kijk of er accessoires bijzitten zoals een verlengstuk of borstel. Nat-droogmodellen kunnen ook vocht opzuigen, bijvoorbeeld gemorste koffie. Dat maakt ze net wat veelzijdiger.

©sebra

Let ook op oplaadtijd en gebruiksduur

Bij oplaadbare modellen – zoals steelstofzuigers en kruimeldieven – is het slim om te checken hoe lang ze meegaan op een volle accu. Je wilt niet halverwege moeten stoppen om op te laden. Minstens zo belangrijk is de oplaadtijd: hoe lang moet het apparaat aan de lader voordat je 'm weer kunt gebruiken? Bij sommige modellen is dat een paar uur, terwijl andere pas na een nacht opladen weer inzetbaar zijn.

Tot slot

Welke stofzuiger het beste bij je past, hangt af van jouw woning, vloer, gezinssamenstelling en wensen. Denk na over waar je hem het vaakst gebruikt, wat je belangrijk vindt – zoals zuigkracht, geluid, accuduur of een HEPA-filter – en waar je eventueel concessies kunt doen. Door goed te vergelijken voordat je een nieuwe stofzuiger kopen gaat, voorkom je frustratie achteraf. En heb je eenmaal de juiste stofzuiger gevonden, dan wordt schoonmaken net een stukje makkelijker.