De Sony Hear.on Wireless NC is een draadloze variant van de Hear.on-koptelefoon, die ik vorig jaar testte. Voor deze bluetooth-variant betaal je echter wel fors meer, maar je krijgt er wel noise cancellation bij. Is de koptelefoon de investering waard?

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Vorig jaar was ik behoorlijk onder de indruk van de Hear.on-koptelefoon van Sony. Dit was vooral te danken aan het kraakheldere geluid. Hierdoor was het natuurlijk erg prettig om muziek te luisteren via de koptelefoon, maar vond hij ook regelmatig zijn weg naar m'n laptop. De koptelefoon leende zich namelijk ook prima voor het kijken (of bewerken) van video's en het spelen van games. Hiermee onderscheidt de Hear.on zich van veel andere koptelefoons, die juist bas oppompen om muziek prettiger te laten klinken. Uiteindelijk was ik na het testen dusdanig verkocht dat ik na het schrijven van de review de koptelefoon heb besteld, maar voor z'n 180 euro moest ik bij het afrekenen wel even slikken. Lees ook: Muziek streamen in de allerhoogste kwaliteit.

Dure extraatjes

Voor het afrekenen van de Hear.on Wireless NC is het helemaal even slikken. 300 euro. Dat is een flinke meerprijs van zo'n 120 euro voor bluetooth en noise cancellation. De koptelefoon kan net als zijn bedrade broer high-res audio aan. Dat is een term die overladen is met marketing-nonsense en frequenties die voor mensen niet eens hoorbaar kunnen zijn. Bovendien heb je het draadje nodig om de beste geluidskwaliteit te kunnen garanderen. Die gelukkig gewoon meegeleverd is, zodat je de keuze hebt tussen bluetooth of bedraad. Bovendien kun je makkelijk een ander 3,5 mm-kabeltje aansluiten bij draadbreuk, of wanneer je hem gewoonweg vergeet. Overigens zit er ook een doosje bij om te koptelefoon veilig in mee te nemen. Helaas heeft deze wel een wat lomp formaat.

Het geluid vind ik zeker de moeite waard, maar niet helemaal hetzelfde als de gewone Hear.on. De draadloze variant heeft een basgeluid dat iets zwaarder klinkt, wat lekker is voor muziek, maar minder voor andere doeleinden. Gelukkig is het geluid zeker helder genoeg om ook andere klanken goed te onderscheiden. De koptelefoon weegt wat zwaarder door z'n elektronica, batterijtje en metalen bouw bovendien zit hij wat strak op je hoofd, wellicht is dat bewust gedaan om het buitengeluid goed te kunnen weren als de noise cancellation aan staat. Gelukkig zit hij nog steeds erg comfortabel, vooral dankzij de goede kussentjes op de oren.

De bouwkwaliteit is een van de sterkste punten. De afwerking is van metaal en de kussentjes van zacht rubber-achtig leer. De kleuren zijn ook erg mooi, alhoewel je door het metaal wel op moet letten op krasjes. De koptelefoon is in te klappen om hem makkelijk mee te kunnen nemen.

Subtiele omgevingsonderdrukking

Via een knopje op de koptelefoon kun je noise cancellation aanzetten. Wanneer dit aan staat merk je een lichte druk op je oren, waar je even aan moet wennen. De noise cancellation is wel redelijk subtiel. Persoonlijk vind ik dat erg prettig, de geluiden in je omgeving vervagen heel ver naar de achtergrond, maar je wordt niet volledig afgesloten. Andere noise cancelling-koptelefoons die ik heb getest werkten té goed, waardoor ik regelmatig schrok van mensen in mijn omgeving en onbereikbaar was. Deelnemen aan het verkeer is dan helemaal vragen om problemen, alhoewel ik dat nog steeds afraad noise cancelling aan te zetten op de Hear.on op straat.

Via een knopje op de koptelefoon kun je noise cancelling bedienen, maar er zijn meerdere knopjes te vinden voor bediening van de muziek en volume. Maar omdat deze knopjes bij het dragen achter je oren zitten, zijn ze bijzonder lastig te vinden. Gedurende de testperiode bleef ik maar zoeken met m'n vingers om het volgende nummer aan te zetten. Ik denk dat je hier op termijn aan kunt wennen, maar deze knopjes aan een klein blokje aan het kabeltje zouden een prettige toevoeging zijn.

De batterij voor noise cancellation en bluetooth wordt opgeladen via een micro-usb-poort. Je hoeft je weinig zorgen te maken over het regelmatig opladen van de koptelefoon. Tijdens de testperiode van enkele weken hebben we de batterij niet leeg gekregen.

Conclusie

De Hear.on is net als zijn bedrade broer een uitstekende koptelefoon met een helder geluid en uitstekende bouwkwaliteit. Het geluid heeft een iets te opgepompte bas als je hem ook aansluit op je pc. Ook met de prijs heb ik een beetje moeite. Maar heb je dat voor een goede draadloze koptelefoon met noise cancellation over, dan is de Hear.on Wireless NC een goede keuze.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.