Waarom maken fabrikanten het doelbewust lastig om apparaten aan elkaar te koppelen?

Ook zo'n hekel aan dat eeuwige geknoei op hotelkamers met verloopstekkers? Onlangs was ik op bezoek bij het hoofdkwartier van Microsoft in Seattle. Uiteraard is het eerste wat je als rechtgeaarde nerd na een vlucht van 10.000 kilometer doet, je e-mail lezen. De internetkabel was snel genoeg gevonden, maar daarna ging het fout: de verloopstekkers voor het Amerikaanse stroomnet lagen nog keurig in Amsterdam. Er zijn subtiele en minder subtiele methodes om zo'n probleem te verhelpen. Een vriend, ooit actief in de hackerwereld, zweert erbij om in dergelijke gevallen een flinke trap tegen de wandcontactdoos te geven, en vervolgens met nijptang en schroevendraaier (daarmee kom je blijkbaar nog altijd door de vliegveldbeveiliging) zelf een verbinding met het stroomnet te maken. In Seattle was dat niet nodig, met dank aan een vriendelijke conciërge die afdoende bleek voorbereid op vergeetachtige Europeanen. Al dat gezoek (en eventueel eigen geknutsel aan stopcontacten) zou natuurlijk overbodig zijn als landen het eens zouden worden over één universele stekker. Die is er na vele decennia nog steeds niet. De Europese Unie komt er onderling niet eens uit. Zonder verloopstekkers kom je in Ierland of Groot-Brittannië niet ver. Fabrikanten hebben zich er al lang bij neergelegd: duurdere apparaten worden vaak geleverd met speciale verwisselbare stekkers voor meerdere gebieden. Blijkbaar is het economisch zinvoller om die speciale stekkers aan de consument in rekening te brengen, dan wereldwijd een en dezelfde stekker te gaan gebruiken. Er zit enige logica in die redenering. Alle stopcontacten in huizen vervangen is een relatief duur karweitje. Bovendien worden de meeste apparaten nog altijd voor een lokale markt geproduceerd en ook alleen daar gebruikt. Wie zonodig wil reizen, moet dan maar bloeden. Die uitvlucht geldt echter niet voor fabrikanten die hun best doen om de stekkerverwarring groter te maken. Laptopboeren hebben hier bijvoorbeeld een handje van. Zo heeft mijn Acer Travelmate 800 Lcib geen ouderwetse seriële poort. Dat is vervelend, want zelfs nu zijn er nog randapparaten die prijs stellen op deze antieke koppelingsmethode. Op de Travelmate was er helaas geen plek meer voor. Hoe kan het ook anders, als Acer ervoor kiest om een aardig deel van de achterkant te gebruiken voor een zelf ontworpen poort. Eentje met liefst honderd pinnetjes, te gebruiken voor het aansluiten van een docking station waarop - hoe kan het ook anders - wél een seriële poort zit. Voor slechts € 124 is dit docking station van mij en kan ik de seriële poort weer gebruiken. Dat is natuurlijk redelijk bizar. Dezelfde Acer beschikt namelijk wél over een printerpoort en vier usb 2.0-aansluitingen, plus een smartcard-reader die feitelijk ongebruikt blijft. (Goed, het ding is inzetbaar als diefstalbeveiliging, maar om bruikbaar te zijn, moet je er wel aan denken om elke keer bij het uitschakelen een chipkaart uit het apparaat te verwijderen.) Tezamen met de dockingpoort zitten er op de Acer dus twee niet-standaard aansluitingen, die blijkbaar zinvoller worden geacht dan het ondersteunen van oude. In zekere zin zijn de acties van Acer ernstiger dan die van de ruziënde wereldoverheden, die het maar niet eens kunnen worden over één soort stekker. Zij kunnen zich beroepen op een situatie die historisch zo gegroeid is. Absurd is het daarentegen dat computerfabrikanten doelbewust breken met de geschiedenis. Logischerwijs kan er maar één reden zijn voor het introduceren van nieuwe poorten ten koste van oude: winstbejag. Prima, als rechtse bal heb ik daar geen enkele moeite mee. Maar doe het dan wel fair. Als Acer zonodig geld wil verdienen, dan kan dat door producten aan te bieden die de consument nieuwe mogelijkheden geven, in plaats van ze te beperken in hun huidige. Uw columnist heeft - niets onmenselijks is mij vreemd - uit pure rancune vriendelijk bedankt voor het docking station en voor € 50 een usb-naar-serieel-kabel gekocht. Nee, niet van het merk Acer.

Denk je net goed bezig te zijn met een A+++-wasdroger, blijkt die vanaf juli 2025 opeens een magere C te scoren. Wat is hier aan de hand? Geen paniek: je apparaat is niet plotseling minder efficiënt geworden, het energielabel wordt een stuk strenger. In dit artikel lees je waarom de regels zijn veranderd, wat het nieuwe label precies meet en hoe je wél de juiste conclusies trekt bij je volgende aankoop.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bemmel & Kroon

Vanaf 1 juli 2025 – morgen dus! – verandert het energielabel van wasdrogers in heel Europa. De bekende klassen als A+, A++ en A+++ verdwijnen en maken plaats voor een overzichtelijker schaal van A tot en met G. Hierdoor krijgen veel huidige A+++-drogers voortaan een label C. Niet omdat ze slechter presteren, maar omdat de normering strenger en toekomstbestendiger wordt.

Waarom een nieuw energielabel nodig was

Het oude systeem was zijn doel voorbijgeschoten. Doordat fabrikanten steeds energiezuinigere apparaten ontwikkelden, werden er voortdurend plussen aan de A-klasse toegevoegd. Daardoor ontstond een wildgroei aan energielabels die de consument eerder in verwarring bracht dan hielp. Met het nieuwe label keert de rust terug: één heldere schaal die opnieuw ruimte laat aan de top. De zuinigste klasse A blijft voorlopig zelfs leeg, zodat alleen uitzonderlijk efficiënte apparaten die plek mogen innemen.

©Bemmel & Kroon

Wat je ziet op het nieuwe label

Het nieuwe energielabel bevat veel meer informatie dan alleen een letter. Naast de energieklasse geeft het label nu ook inzicht in het verbruik per honderd droogbeurten, gemeten volgens een gestandaardiseerd Eco-programma. Ook de programmaduur, het maximale vulgewicht van de trommel, het geluidsniveau in decibel en de condensatie-efficiëntie staan erop vermeld. Via een QR-code kun je bovendien extra technische details opzoeken in de Europese EPREL-database. Deze toevoegingen zorgen ervoor dat je als consument beter kunt inschatten welk apparaat past bij jouw huishouden en gebruik. Meer informatie vind je op deze pagina.

©Bemmel & Kroon

1. QR-code met link naar de EU database
2. Energie-efficiëntieklasse
3. Energieverbruik in kWh/100 droogcycli*
4. Condensatie-efficiëntieklasse en -percentage

5. Geluidklasse en geluidemissie in dB(A)**
6. Maximale laadcapaciteit (nominale capaciteit in kg)**
7. Duur in uren en minuten**

* Waarden gelden voor een gewogen gemiddelde van halve en volle ladingen met een verhouding van 0,62 (24x volle lading, 76x halve lading).
** Droogcyclus van katoen eco-programma bij volle lading.

Het lastige van vergelijken

Oude en nieuwe energielabels kun je niet zomaar naast elkaar leggen. Een A+++-droger uit 2024 kan volgens de nieuwe testmethodes een label C krijgen, terwijl het apparaat in de praktijk nog steeds even zuinig is. Dat verschil komt puur door de aangescherpte meetnormen, en niet door een verandering in prestaties. Laat je dus niet misleiden door een ogenschijnlijke 'verslechtering' van het label, maar kijk naar de echte verbruiksgegevens en technische kenmerken van jouw wasdroger.

Wat dit voor jouw keuze betekent

Bij het kopen van een nieuwe droger is het dus belangrijk om verder te kijken dan alleen de letter op het label. De vermelding van het energieverbruik per honderd droogcycli geeft je een veel concreter beeld van de stroomkosten op jaarbasis. Ook het geluidsniveau, de capaciteit van de trommel en de duur van het droogprogramma bepalen in sterke mate hoe comfortabel en efficiënt het apparaat in de praktijk is. Dankzij de QR-code kun je bovendien snel en eenvoudig controleren of de technische gegevens aansluiten bij je verwachtingen.

©Viktoria

Slim kiezen met het nieuwe label

De vernieuwde energielabels maken het makkelijker om een slimme, bewuste keuze te maken. Niet alleen zie je in één oogopslag hoe energiezuinig een apparaat is volgens de nieuwste normen, je hebt ook toegang tot de details die er écht toe doen. Zo kun je jouw keuze afstemmen op wat je belangrijk vindt: lage kosten, weinig geluid, korte droogtijd of een groot vulgewicht. Door te letten op de werkelijke prestaties in plaats van alleen op een letter, maak je een duurzame keuze die ook op de lange termijn rendeert.

Wil je hulp bij het kiezen van een energiezuinige droger of persoonlijk advies over welk type het best bij jouw huishouden past? Laat je dan informeren door een specialist, zodat je met vertrouwen de juiste keuze maakt voor nu én de toekomst.

Een nieuwe oven, koelkast of vaatwasser kiezen begint niet bij het design of de functies – het begint met een meetlint. Want hoe mooi of geavanceerd een apparaat ook is, als het nét niet past, zit je met een kostbare misser. Een paar millimeter speling kan het verschil maken tussen een perfect passende keuken en een frustrerende inbouwervaring. Met deze meetinstructies weet je zeker dat je straks niet voor verrassingen komt te staan.

Goed meten is het halve werk

Voordat je aan de slag gaat met meten, is het slim om een paar basisregels aan te houden. Gebruik altijd een betrouwbare rolmaat en eventueel een digitale schuifmaat voor extra precisie. Meet de binnenafmetingen van de nis (dus niet de buitenkant van je keukenkast) en noteer breedte, hoogte én diepte.

Houd daarnaast rekening met de ventilatieruimte: meestal is 2 tot 5 cm aan de achterkant en zijkanten nodig. En check of er ruimte is voor stopcontacten, wateraansluitingen en kabeldoorvoeren – die bepalen vaak óók of het apparaat goed kan worden geplaatst.

©Andrey Sinenkiy

Waar moet je op letten per apparaat?

Elk soort inbouwapparaat heeft zijn eigen eisen en aandachtspunten. Hieronder lees je per type waar je bij het opmeten en installeren specifiek op moet letten. Zo kom je niet voor verrassingen te staan.

Inbouwkoelkast of -vriezer

De hoogte van de nis is hier allesbepalend. Veelvoorkomende maten voor inbouwkoelkasten en -vriezers zijn 88, 140 en 178 cm, maar afwijkingen komen vaak voor. Let op het deursysteem: een sleepdeurmechanisme vraagt meestal om iets meer ruimte in de breedte. Diepte is vaak 55 cm, maar modellen met een ventilator achterop kunnen richting de 60 cm gaan.

Inbouwoven of -magnetron

Standaard? Niet helemaal. De nisbreedte is meestal 56 cm, terwijl het frontpaneel iets breder is (ca. 59,5 cm) voor een nette aansluiting. Hoogtes verschillen: compacte ovens zijn 45 cm hoog, standaardmodellen 60 cm. Magnetrons vragen soms extra ruimte aan de bovenkant voor uitstekende bedieningspanelen.

Inbouwvaatwasser

Hier draait het vooral om hoogte. Die varieert tussen 81,5 en 87 cm, met verstelbare poten voor wat speling. Meet ook de plinthoogte (van vloer tot onderkant kast), en vergeet de watertoevoer niet – reken op zo’n 5 cm extra ruimte in de diepte voor de slang.

Inbouw-espressomachine

Kleiner apparaat, maar niettemin precisiewerk. De breedte is vaak rond de 56 cm, maar de diepte varieert sterk. Let vooral op het waterreservoir (dat tot 55 cm diep kan zijn) en op kleppen of deurtjes die naar voren openen: die hebben extra werkruimte nodig.

©Cristina Villar Martin | Ladanifer

Veelgemaakte fouten die je makkelijk voorkomt

Zelfs met zorgvuldige metingen kan het misgaan, vaak doordat kleine details worden vergeten. Denk aan ventilatieruimte, uitstekende stekkers of leidingen die net in de weg zitten. Een handige tip: plak een strook tape op de vloer op de plek waar de achterkant van het apparaat komt, en markeer waar stekkers en leidingen zitten. Zo zie je snel of er iets in de weg zit.

Ook niet onbelangrijk: controleer of de nis waterpas is! Zeker bij koelkasten met uitschuiflades kan een scheve ondergrond voor problemen zorgen. Pas waar nodig je kast of ondervloer aan voordat je installeert.

Bij renovaties gelden vaak afwijkende maten. Oudere keukens hebben soms dikkere wanden of ongebruikelijke dieptes. Meet dus altijd de huidige situatie én de specificaties van je nieuwe apparaat. Twijfel je? Schakel een keukenexpert in, zeker bij combinaties zoals een oven met magnetron, waarbij elk detail telt.

En tot slot: de allerbelangrijkste stap

Het klinkt als een open deur, maar het voorkomt de meeste problemen: meet altijd twee keer! Schrijf je maten op en leg ze naast de officiële productspecificaties. Let daarbij op details als verstelbare voetjes, uitsparingen voor de deur of een uitschuifbaar bedieningspaneel. Zo weet je zeker dat jouw nieuwe inbouwapparaat niet alleen technisch past, maar ook mooi aansluit bij de rest van je keuken. Want uiteindelijk draait het om één ding: alles moet kloppen – tot op de millimeter.