MS-DOS, de voorganger van Windows, is nog altijd springlevend! In Windows 10 is DOS zelfs voor het eerst sinds vele jaren verbeterd. Met DOS gaan dingen vaak nog steeds veel sneller dan met Windows én met DOS kun je dingen die Windows nog steeds niet kan.

Tip 01: DOS starten

Zes klikken zijn er nodig om in Windows 10 het IP-adres van een netwerkverbinding te weten. Of je opent de opdrachtprompt en voert het commando ipconfig uit, dat gaat sneller en geeft betere informatie. Systeembeheerders weten het dus wel, die gebruiken de opdrachtprompt en echt niet alleen om een IP-adres te vinden.

De opdrachtprompt in Windows is een voorbeeld van een command-line-interface (CLI), een manier van computergebruik waarbij je tekstcommando's typt en die laat uitvoeren. Met een commando kun je informatie vragen, maar ook dingen configureren. Ook Linux en OS X hebben zo'n CLI. Windows heeft er zelfs twee, want naast de DOS-prompt is er ook PowerShell, dat krachtiger maar ook lastiger is. Om de Opdrachtprompt te starten, klik je op Start en typ je de zoekterm Opdrachtprompt of cmd (da's immers korter). De Opdrachtprompt wordt gevonden, klik erop of druk op Enter om de Opdrachtprompt te starten. Of nog sneller: klik met de linkermuisknop op Start en kies Opdrachtprompt.

Een korte geschiedenis van DOS

MS-DOS was het besturingssysteem vóór Windows. DOS was niet grafisch en kende geen muis. Had je DOS opgestart, dan was het scherm leeg en donker met slechts een knipperende cursor die uitnodigde om een commando te typen. Je kon dan een programma starten (één tegelijk) of iets aanpassen aan de configuratie van DOS, zoals hoe het geheugen werd gebruikt. Daar waren DOS-gebruikers heel veel tijd aan kwijt. DOS is het programma dat Microsoft heeft groot gemaakt. Het kocht DOS in 1981 van een klein bedrijfje in Seattle en noemde het MS-DOS.

De opmars van MS-DOS begon toen IBM een computer uitbracht voor persoonlijk gebruik en met elke computer MS-DOS meeleverde als besturingssysteem. Het was een revolutie: binnen een paar jaar stond op elk bureau een computer en op elke computer stond MS-DOS. Computers werden krachtiger en de muis deed zijn intrede. Microsoft reageerde hierop door Windows te ontwikkelen, een programma dat je vanaf DOS opstartte en dat de computer een grafische schil gaf. Het duurde tot Windows 95 tot Windows niet meer afhankelijk was van DOS en sindsdien is met elke versie van Windows de rol van DOS kleiner geworden. Nu zit er geen DOS meer 'onder' Windows, maar nog wel een DOS 'in' Windows waar je nog altijd DOS-commando's kunt uitvoeren.

Tip 02: Transparantie

De Opdrachtprompt of de DOS-prompt zoals velen het noemen, is in Windows 10 transparant gemaakt. Dit is handig als je een commando uitvoert dat je bijvoorbeeld in de browser afleest. En ook op computers met een klein beeldscherm zoals een laptop of tablet zou dat praktisch kunnen zijn. De transparantie heeft echter ook een groot nadeel: niet alleen de achtergrond van het venster wordt transparant, ook de tekst. En die wordt echt veel minder goed leesbaar. Het kan zijn dat je deze vernieuwing van de Windows Opdrachtprompt het liefst zo snel mogelijk terugdraait. Klik in dat geval met de rechtermuisknop op de titelbalk van de Opdrachtprompt en kies Eigenschappen / Kleuren. Onderaan dit tabblad staat de optie Matheid. Verplaats de schuif naar rechts voor minder transparantie en klik daarna op OK. Wil je ooit toch even door het venster kijken, dan kun je dat altijd live doen via Ctrl+Shift+Plusteken of Ctrl+Shift+Minteken of door met de Ctrl+Shift ingedrukt het scrollwiel van de muis te draaien.

©PXimport

Tip 02 De transparantie van de opdrachtprompt laat zich volledig aanpassen.

Tip 03: Kleuren aanpassen

Ten behoeve van de duidelijkheid is in de screenshots voor dit artikel de transparantie helemaal uitgezet, je hoeft dat niet per se zelf ook te doen, de transparantie kan heel mooi en handig zijn. Naast de transparantie zijn ook de kleuren van groot belang bij het gemak waarmee je de tekst leest. De standaardkleuren zijn goed, maar kunnen beter, je kunt dan zowel input als output beter lezen.

Ook hiervoor moet je op het tabblad Kleuren zijn. Selecteer bijvoorbeeld Schermtekst en kies daarna in de balk met kleuren eronder paars, groen of rood, of welke kleur je ook maar wilt. De verandering wordt niet direct in het opdrachtvenster getoond, maar er is wel een preview op het tabblad zelf. Je kunt ook nog een andere Schermachtergrond kiezen, dat is de vervanger van dan het zwart, en hetzelfde geldt voor de tekst en achtergrond van geselecteerde tekst via Pop-uptekst en Pop-upachtergrond. Is alles mooi en goed leesbaar, klik dan op OK.

©PXimport

Tip 03 Pas de kleuren aan voor maximale leesbaarheid.

Korte cursus MS-DOS

Wil je DOS gebruiken, maar ben je onbekend met het gebruik van een opdrachtprompt en DOS, begin dan hier. Heb je de opdrachtprompt gestart, dan knippert er een horizontaal streepje. Dat is de cursor en elk commando dat je invoert komt daar te staan. Pas wanneer je op de Enter-toets drukt, wordt het uitgevoerd. Het resultaat van een opdracht verschijnt bijna altijd hier in het venster. Tik het commando ipconfig en voer het uit door op Enter te drukken. Je ziet nu een lijst met de netwerkkaarten ('Ethernet adapter') en bij elke zie je de netwerkgegevens waaronder het IPv4-address. Wil je meer informatie over een commando, gebruik dan achter het commando de optie /?. Dus ipconfig /? geeft informatie over het commando ipconfig plus alle opties die je kunt gebruiken. Meer DOS-commando's leren? Behalve de commando's in dit artikel zijn er nog veel meer en online is er heel veel informatie over te vinden.

©PXimport

Gebruik de command-line reference (die je krijgt door het commando plus /? te tikken) en andere sites om meer DOS-commando's te leren.

Tip 04: Venstergrootte

Afhankelijk van het commando komt er meer of minder output terug. Het is echter haast nooit handig wanneer de output zo breed is dat deze het scherm uitloopt of wanneer je moet gaan scrollen om alles te zien. In Windows 7 en 8(.1)was het daarom beter om op het tabblad Indeling met de opties Breedte en Hoogte het formaat van het venster aan te passen. In Windows 10 hoeft dit niet meer. Je kunt het scherm natuurlijk groter maken, vooral de hoogte is wel handig, maar de breedte wordt nu vervangen door de optie Tekstterugloopuitvoer bij formaat wijzigen. Je kunt gewoon met een smal venster beginnen en als de tekst eens te breed is, maak je gewoon dan met de muis het venster breder. De tekst zal zich dan net als in een tekstverwerker opnieuw ordenen in het venster en wat niet zichtbaar was, wordt zichtbaar. Het commando opnieuw uitvoeren zoals in Windows 7 en 8(.1), wat ook lang niet altijd wenselijk is, is nu ook niet meer nodig.

©PXimport

Tip 04 Verander je de venstergrootte, dan verandert de tekst nu gewoon mee.

Tip 05: Tekst selecteren

Tekst selecteren was een drama in de vorige versies van de Opdrachtprompt. Eerst moest je rechtsklikken en aangeven dat je tekst wilde markeren, om daarna alleen via blokselectie tekst te kunnen selecteren. Blokselectie betekent dat je een vierkant trekt en alles daarbinnen wordt geselecteerd en de rest niet. In Windows 10 is dit aangepast en werkt het selecteren van tekst net zoals we dat gewend zijn van bijvoorbeeld Word. Via de toetscombinatie Ctrl+M schakel je naar de modus Markeren en je ziet dit ook in de titelbalk. Nu kun je met de muis ergens in het venster klikken en daarna met de linkermuisknop ingedrukt precies dat selecteren wat je wilt. Wil je toch nog een blok selecteren (wat zeker handig kan zijn bij commando's als dir en dir /w waarbij je mappen en bestanden in een map opvraagt), druk dan eerst de Alt-toets in en houdt die ingedrukt als je de muis gebruikt om te selecteren.

©PXimport

Tip 05 Ook blokselectie is nog gewoon mogelijk in de nieuwe Opdrachtprompt.

Tip 06: Snel selecteren

Wil je altijd direct tekst kunnen selecteren zonder eerst naar de modus Markeren te schakelen, dan is dat ook mogelijk. Hiervoor open je eerst weer de Eigenschappen van de Opdrachtprompt door op de titelbalk te klikken met de rechtermuisknop. Zet in het tabblad Opties een vinkje bij Modus Snel bewerken en klik dan op OK. Voortaan hoef je nu niet meer naar markeren te schakelen, maar kun je meteen beginnen met selecteren als dat nodig is. Mocht het niet direct werken, dan de Opdrachtprompt sluiten en weer openen.

Tip 07: Kopiëren en plakken

Kopiëren en plakken was ook altijd lastig om uit te voeren in de oude Opdrachtprompt (het resultaat was soms onvoorspelbaar). In Windows 10 kun je nu gewoon de bekende toetscombinaties gebruiken, Ctrl+C om te kopiëren en Ctrl+V om te plakken. Natuurlijk geldt de beperking dat je alleen kunt plakken achter de knipperende cursor, maar verder werkt ook dit net als in een gewone teksteditor. Om te kopiëren moet je eerst dat selecteren wat je wilt kopiëren. De optie om te plakken is vooral handig wanneer je naar een andere map wilt gaan. Voor de cursor zie je in de Opdrachtprompt het volledige pad van de map waar de opdrachtprompt nu is geopend. Commando's met betrekking op mappen en bestanden worden in die map uitgevoerd. Het commando om naar een andere plek in de mappenlijst te gaan is cd gevolgd door het volledige pad van de nieuwe plek. Dat pad kun je nu snel kopiëren in Windows Verkenner of in een documentje waar dat instaat en dan achter cd plakken.

©PXimport

Tip 07 Selecteer en plak daarna lange padnamen in de opdrachtprompt.

Dubbelrol Ctrl+C

Ben je bekend met de oudere versie van de Opdrachtprompt, dan weet je mogelijk dat Ctrl+C al een functie had. Met Ctrl+C kon je een lopende uitvoering van een commando, stoppen. In Windows 10 is dit zo opgelost: heb je geen tekst geselecteerd, dan wordt het break-commando uitgevoerd. Heb je wel tekst geselecteerd, dan wordt de eerste keer dat je Ctrl+C gebruikt de tekst gekopieerd, maar ook de selectie opgeheven, zodat wanneer je dan nog een keer Ctrl+C gebruikt alsnog het break-commando wordt gegeven.

Tip 08: Toetscombinaties

Behalve de al genoemde toetscombinaties zijn er nog veel meer handige toetscombinaties die nu werken binnen de Windows 10 Opdrachtprompt. Helaas is er nog geen Microsoft-documentatie die ze allemaal beschrijft, maar met wat zoeken en proberen kun je er een groot aantal ontdekken. Voor tekstselectie: Shift+PijltjeLinks of Shift+PijltjeRechts vergroot de selectie met één teken; Shift+PijltjeOmhoog of Shift+PijltjeOmlaag vergroot de selectie met één regel; Shift+End of Shift+Home vergroot selectie tot einde of begin van de regel; en tot slot Ctrl+A selecteert alles. Ctrl+A is daarom handig om de output van één of meerdere commando's te bewaren of te delen met anderen. Er zijn ook handige toetscombinaties om door de output te scrollen: Ctrl+PijltjeOmhoog of Ctrl+PijltjeOmlaag bladert regel voor regel door het venster van de Opdrachtprompt. Meer informatie is hier te vinden (Engelstalig): deze gaat over de Opdrachtprompt van Windows Server 2016, maar dit geldt ook voor Windows 10.

©PXimport

Tip 08 Meer info over de toetscombinaties van de Windows 10 Opdrachtprompt vind je op deze Engelstalige pagina.

Alternatieve prompt

De Windows 10 Opdrachtprompt is wel verbeterd, maar nog niet perfect. Van de enorme wensenlijst die Windows Insiders tijdens de ontwikkeling van Windows 10 hadden opgesteld (tabbladen, behouden geschiedenis tussen sessies, syntax-highlighting, autocomplete) zijn maar heel weinig functies uiteindelijk in de definitieve versie meegenomen. Wil je een opdrachtprompt met echt nieuwe mogelijkheden? Ze bestaan, al is het aantal alternatieven zeer beperkt - althans wanneer je de kwaliteit en stabiliteit en betrouwbaarheid zoekt die hierbij zeker nodig zijn. Het enige alternatief dat dan overblijft is het tooltje TCC/LE.

Je kunt het downloaden via www.jpsoft.com en het is gratis. Een vergelijking tussen TCC/LE en de Windows-opdrachtprompt vind je hier. TCC/LE heeft meer opdrachten en variabelen. Echt interessant wordt het wanneer je niet kiest voor TCC/LE, maar voor Take Command, de betaalde uitgebreide versie van TCC/LE. Dan krijg je een volwaardig Windows-programma met een tabblad-weergave zodat je gemakkelijk meerdere prompts gebruikt, een debugger voor batchfiles, ingebouwde ondersteuning voor ftp en http en nog veel meer. Kijk op hun website voor een proefversie van dertig dagen.

©PXimport

Take Command is de überprompt voor Windows met heel veel functionaliteit en opties.

Tip 09: Zoeken

De zoekfunctie van de Windows 10 Opdrachtprompt werkt nu veel beter dan die van de oude. Zoeken is nu daadwerkelijk vinden én de functie is veel gemakkelijker te bedienen. Met Ctrl+F open je op elk moment een zoekvenster, typ de letters of cijfers die je zoekt en druk op Enter. De plek waar de zoekopdracht wordt gevonden, wordt netjes gemarkeerd en met elke volgende druk op Enter wordt weer verder gezocht. Zoek je heel precies, dan kun je gebruikmaken van de optie Identieke hoofdletters/kleine letters. Zoek je specifiek de tekst IPv6 en niet ipv6, dan zul je die vinden.

©PXimport

Tip 09 De zoekfunctie van de Opdrachtprompt werkt veel makkelijker dan voorheen. Je roept hem op via Ctrl+F.

Tip 10: Admin of niet

De Opdrachtprompt kun je gebruiken met de rechten van een administrator en zonder. Zonder administrator-rechten is veiliger, want je kunt dan geen belangrijke systeeminstellingen wijzigen. Dit is ook de standaard. Heb je een keer wel administrator-rechten nodig, start de prompt dan niet door op Enter te drukken maar gebruik de combinatie Ctrl+Shift+Enter. Of rechtsklik op Start en kies Opdrachtprompt (administrator). Wel uitkijken!

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.