Als je een iPhone of iPad bezit, dan is AirPlay een supermakkelijke manier om muziek te streamen naar een speaker of soundbar. Maar wist je dat je meerdere AirPlay-speakers kunt groeperen?

Lees ook: Hoe groepeer je speakers met Chromecast?

Net zoals Chromecast van Google is Apple AirPlay een streamingfunctie die over alle apps heen werkt. Het zit ingebakken in de software die op je iPhone, iPad en Macs draait. Je kunt het gebruiken om audio te streamen, maar ook video. Of zelfs om het volledige scherm van je mobiel apparaat te tonen op een groot tv-scherm!

Wat is AirPlay?

Kort samengevat is Airplay een streamingfunctie die echt in de Apple-software leeft. Streamingdiensten kunnen het ondersteunen in hun app zelf, door een AirPlay-icoontje aan te bieden. Tik hierop en je krijgt een lijst met beschikbare AirPlay-speakers en -toestellen.

©Jamie Biesemans

Maar AirPlay kan ook via het Bedieningspaneel in iOS of in macOS geactiveerd worden. Op macOS doe je dat door op het icoontje van de volumeregelaar te tikken, rechtsboven op je scherm. 

Zo kun je nagenoeg alles streamen, ook vanuit apps zonder AirPlay-functie. De audio van een game op je iPad naar een soundbar sturen? Dat kan. 

Hoe kun je via AirPlay streamen naar (meerdere) speakers?

Als je enkel Android-apparaten in huis hebt en geen enkel Apple-toestel, dan is dit artikel wellicht wat minder nuttig voor je. AirPlay is immers een streamingfunctie die helemaal in het Apple-universum leeft. Of in ieder geval grotendeels, want er zijn best veel uitzonderingen op de regel. 

Te beginnen met de Apple Music-app voor Windows. Ook deze is in staat om muziek via AirPlay naar een compatibele speaker te sturen. Daarnaast bestaan er apps die van een oude AirPlay-hack gebruikmaken om het streamen mogelijk te maken vanaf een Windows-toestel. TuneBlade of AirParrot bijvoorbeeld. Er zijn daarnaast apps voor Android-apparaten die AirPlay ondersteunen, maar vaak hebben ze wel wat beperkingen. 

©Apple

Naar welke apparaten kun je via Airplay streamen?

Er zijn heel veel audio- en videotoestellen met AirPlay aan boord. Muziek en audio streamen kan naar een enorme hoeveelheid draadloze speakers, soundbars, versterkers, AV-receivers en streamers. Je ziet AirPlay ook vaak naast andere streamingopties. Zo zijn er veel multiroomspeakers met een eigen app die eveneens via AirPlay van muziek kunnen worden voorzien. Die van Sonos of Denon (HEOS) bijvoorbeeld. Apples eigen Homepod-speakers ondersteunen het uiteraard ook.   

Ten slotte zijn er de meeste nieuwere tv's voorzien van AirPlay. Dit is in de eerste plaats handig om video naar een groot scherm te sturen, maar kan ook gebruikt worden om muziek te streamen. Misschien is dat wel nuttig om zo muziek uit een aangesloten soundbar te laten komen. Voor dezelfde reden kan het soms praktisch zijn als je audio streamt naar een Apple TV. 

Wat heb je nodig om te groeperen? 

AirPlay werkt doorgaans heel vlot, ook als je met meerdere Apple-toestellen muziek doorstuurt. Maar je hebt wel te maken met een grote beperking als je voor een feestje een aantal audiotoestellen wilt groeperen. Eigenlijk kun je enkel meerdere speakers tegelijkertijd aansturen via een iPhone of iPad. 

Op een Mac-computer of -laptop vind je de groepeer-optie daarnaast in de Apple Music-app. Maar je kunt niet meerdere apparaten aanwijzen via het volume-icoon of het macOS-bedieningspaneel. Streamen met meerdere speakers vanuit een andere macOS-app kan dus niet. 

Een derde optie is werken via Siri op een Homepod-speaker, waarbij je ook kunt vragen om muziek op andere luidsprekers af te spelen. 

Ten slotte is er een vierde optie: een Apple TV kan ook audio naar meerdere speakers- of audiotoestellen met AirPlay sturen.

©Apple

Hoe stuur je muziek naar meerdere AirPlay-speakers?

1. Kies eerst op je Apple-toestel in een app zoals Spotify of Apple Music wat muziek. Je hoeft hier niet mee te starten, maar het is wel makkelijker omdat je dan meteen hoort of het groeperen gelukt is.

2. Op je iPhone of iPad veeg je naar beneden om het bedieningspaneel zichtbaar te maken. 

©Jamie Biesemans

3. Tik dan op het icoontje met een driehoek met daarboven enkele cirkels (rechtsboven). 

4. Je ziet dan een lijst van speakers en audiotoestellen op het netwerk. Tik op de gewenste apparaten. (Om het eenvoudiger te maken, geef je elke speaker bij voorkeur vooraf een duidelijke naam, zoals 'Keuken' of 'Soundbar').

©Jamie Biesemans

5. Het volume regel je via de slider in de app of de hardwareknoppen op je iPhone of iPad. Dat doe je dan wel meteen voor alle geselecteerde speakers. Wil je één toestel in een groep stiller of luider zetten? Tik dan op het driehoekje naast de actieve (groene) speakergroep in het Bedieningspaneel. Het klapt dan open, waarna je de individuele volumeregelaars kunt aanpassen. De hardwareknoppen op de speaker zelf (of de bijhorende remote) kun je eveneens gebruiken.

©Jamie Biesemans

6. Tik gewoon in de speakerlijst van het Bedieningspaneel van je iPad of iPhone om de groep op te heffen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.