Review Sony MDR-M1 – Heeft meer dan 30 jaar op zich laten wachten
De Sony MDR-M1 mag dan wel een hoofdtelefoon voor professioneel gebruik zijn, dat betekent niet dat de gewone consument er niet van kan genieten. De koptelefoon volgt de MDR-7506 op, die in, let op, 1991 op de markt kwam. Die was wel toe aan een update.
De Sony MDR-M1 klinkt minder kleurrijk dan je zou willen. Het doel van deze koptelefoon is dat het geluid zo natuurgetrouw als mogelijk over te brengen, zoals de maker dat bedoeld heeft. En zodat muziekmakers heel goed kun mix kunnen afstellen, omdat ze goed onderscheid kunnen maken tussen alle lagen. In beide gevallen slaagt de koptelefoon wat ons betreft, en hebben we het hier over een waardige opvolger van de 7506 uit 1991. Dat geldt voor muziekproducten (in spe) en algemene muziekliefhebbers op zoek naar een fijne koptelefoon.
- Comfort
- Audioweergave
- Afneembare kabels
- Repareerbaar
- Warmteontwikkeling
- Minder kleurrijk
Als iets niet kapot is, moet je het niet maken. Dat mantra hangt al jarenlang boven het bed van de Sony-ontwerper die de Sony MDR-7506 maakte. Die koptelefoon is jarenlang de populaire keuze onder professionals geweest in de audiowereld. Meer dan dertig jaar om precies te zijn, aangezien het model in 1991 op de markt verscheen. Goede isolatie, inmiddels een prijs van onder de 100 euro, het neutrale geluid, brede frequentiebereik en de comfortabele fit hebben allemaal bijgedragen aan dat succes. Maar nu is het tijd aan zijn opvolger: de Sony MDR-M1.
Tussentijds zijn er natuurlijk meerdere koptelefoons voor professionals uitgekomen uit de stallen van Sony. Zo verscheen vorig jaar nog de MDR-MV1, een koptelefoon die overtuigt met een accurate geluidsproductie, comfortabele kussens voor lang luisterplezier en een uitzonderlijk frequentiebereik. Met zijn prijskaartje van 400 euro ligt de hoofdtelefoon soms net buiten het bereik van (beginnende) producenten. Maar met de Sony MDR-M1 kan de Japanse audioproduct daar wat aan doen. Deze bedrade koptelefoon kost namelijk 250 euro (tijdens de lancering).
©Wesley Akkerman
Dit is de Sony MDR-M1
Voor dat bedrag krijg je een koptelefoon met twee verwijderbare kabels: één van 1,2 meter lang voor verbinding met een telefoon of speler, en nog één van pakweg 2,3 meter, bedoeld voor studiowerk. Je schroeft de kabel echt in de koptelefoon vast, zodat die niet losschiet wanneer je beweegt. Houd daar wel rekening mee wanneer je de kabel in een laptop plugt, of ander apparaat dat van een bureau kan schuiven tijdens het opstaan. Verder kunnen we het waarderen dat de koptelefoon repareerbaar is: je kunt de oorkussens gemakkelijk zelf vervangen.
In de basis zie je het er nog steeds van af dat de Sony MDR-M1 in dezelfde lijn valt als de 7506 en eerdergenoemde MV1. Ze hebben alle drie duidelijk dezelfde designtaal. Enerzijds wellicht een beetje achterhaald, maar anderzijds ook erg tof dat Sony het simpel houdt. De M1 oogt meer opgefrist ten opzichte van het eerdere model, maar heeft nog steeds geen overbodige fratsen. Alleen die blauwe sticker vinden we jammer. Die hebben we dan ook proberen te verwijderen, maar die missie slaagde niet echt. Nu zit er moeilijk verwijderbare stickerresidu op een cup.
©Wesley Akkerman
In het teken van comfort
Dat kleine smetje daargelaten zijn we louter positief over het basale doch effectieve ontwerp, omdat het helemaal in het teken staat van comfort. De koptelefoon beschikt over zachte, dikke oorkussens. Bovendien is er een evenzo zachte band die op het hoofd rust. De band trekt niet aan je haar en zet ook geen overbodige druk op je schedel. Het gesloten design van de Sony MDR-M1 zorgt logischerwijs voor wat warmteontwikkeling bij de oren, maar echt oncomfortabel wordt het nooit. Je kunt de koptelefoon tot slot plat opvouwen en zodoende makkelijk meenemen.
Die zachte oorkussen bevatten de dynamische drivers van 40 millimeter, die voorzien zijn van een zogeheten neodymiummagneet. Dat laatste moet ervoor zorgen dat de Sony MDR-M1 een hogere gevoeligheid heeft (hij kan harder spelen met hetzelfde vermogen), verbeterde basweergave en minder vervorming. Sony meldt een gevoeligheid van 102 decibel; het frequentiebereik gaat van 5 Hz tot 80 kHz, waardoor er meer ruimte is voor diepere bas en detail in hogere tonen. Dat is breder dan wat standaard koptelefoons aanbieden. Die houden het meestal op 20 Hz tot 20 kHz.
©Wesley Akkerman
Geluidsgolven krijgen alle ruimte
Bij dit soort specificaties is het altijd nog maar de vraag wat je daar daadwerkelijk van meekrijgt. Het menselijk oor pakt de geluidsgevolgen aan de uiterste kanten van het genoemde spectrum niet op. Bovendien is de kwaliteit van de audiobron ook van belang. Als die geen muziek in hogere resoluties ondersteunt, heb je vrij weinig aan al dat extra bereik. Het grote voordeel van dat brede spectrum is dat muziek niet afgemeten wordt. De golven, zowel hoog als laag, krijgen alle ruimte om te bewegen, waardoor de muziek ontzettend neutraal klinkt.
De gesloten koptelefoon zal nooit echt geschikt zijn voor het meest wijde of dimensionale geluid, maar voor de meeste genres zal dit echt wel van hoog niveau. We bekijken dit voornamelijk vanuit het perspectief van de gemiddelde consument, die op zoek is naar een goede, bedrade koptelefoon. De nadruk van de Sony MDR-M1 ligt echter op het midden, het centrum, van de audio. Het product kan goed onderscheid maken tussen de verschillende kanalen, en biedt daardoor een duidelijke, schone en effectieve presentatie van het stereoveld aan.
©Wesley Akkerman
De baslaag heeft wat opvallende elementen. Hoewel de Sony MDR-M1 redelijk diep kan gaan, en daar ook verschil aanbrengt in lagen, vinden we de weergave tegelijkertijd te neutraal om echt bijzonder te zijn. Begrijp ons niet verkeerd: het klinkt voortreffelijk, maar hier merk je enigszins dat je iets minder betaalt dan voor bijvoorbeeld de MV1. In de hogere regionen merken we vooral soepelheid op. Je hoort geen scherpte in s-geluiden. Over het algemeen klinkt de MDR-M1 helder, gedetailleerd en gebalanceerd; maar minder kleurrijk dan we zouden willen.
Sony MDR-M1 kopen?
De Sony MDR-M1 klinkt minder kleurrijk dan je zou willen. Het doel van deze koptelefoon is dat het geluid zo natuurgetrouw als mogelijk over te brengen, zoals de maker dat bedoeld heeft. En zodat muziekmakers heel goed kun mix kunnen afstellen, omdat ze goed onderscheid kunnen maken tussen alle lagen. In beide gevallen slaagt de koptelefoon wat ons betreft, en hebben we het hier over een waardige opvolger van de 7506 uit 1991. Dat geldt voor muziekproducten (in spe) en algemene muziekliefhebbers op zoek naar een fijne koptelefoon.
