Het ventileren van je woning is erg belangrijk, maar er zijn verschillende manieren om dit te doen. In dit artikel bespreken we welke opties je hebt voor ventilatie. Ook gaan we dieper in op de verschillen tussen centrale en decentrale ventilatiesystemen.

In principe is ventileren niet meer of minder dan het aanvoeren van verse lucht en het afvoeren van vuile lucht. Frisse lucht zorgt voor een aangenamer binnenklimaat, voorkomt vochtproblemen en vermindert gezondheidsproblemen. Daarnaast kan goede ventilatie bijdragen aan een lagere energierekening. Het is dus geen slecht idee om je te verdiepen in de verschillende soorten ventilatiesystemen.

Ventileren kan op deze manieren

Het ventileren van je huis kan op verschillende manieren. Zo bestaat er natuurlijke ventilatie in de vorm van kieren en gaten, ventilatieroosters en het regelmatig openzetten van ramen en deuren. De laatstgenoemde optie is het minst effectief, omdat je de ramen en deuren in de wintermaanden vanwege de kou doorgaans niet voor een langere tijd open laat. 

Daarnaast kun je kiezen voor mechanische ventilatie. Er zijn zowel volledig mechanische ventilatiesystemen als gecombineerde systemen. In het laatste geval is er bijvoorbeeld sprake van een natuurlijke toevoer en een mechanische afvoer of juist andersom. Als het systeem zowel over een mechanische toevoer als een mechanische afvoer beschikt, spreken we van balansventilatie. Het ventilatiesysteem zorgt namelijk voor een evenwicht, oftewel balans, tussen de aan- en afvoer van lucht. 

Balansventilatie maakt over het algemeen gebruik van warmteterugwinning (WTW). De luchtstromen bij een dergelijk systeem zijn gescheiden. De ene regelt de aanvoer van verse lucht van buiten en de andere zorgt voor de afvoer van vervuilde binnenlucht. De WTW-unit bevat een warmtewisselaar die de warmte van de afgevoerde binnenlucht overdraagt op de koelere buitenlucht die wordt aangevoerd. Hierbij mengen de twee luchtstromen niet. Doordat de verse binnenlucht automatisch wordt verwarmd door de oude lucht, hoef je minder te stoken. Het ventilatiesysteem bevat doorgaans ook filters om de verse buitenlucht te filteren voordat de lucht het huis in wordt geblazen. 

Ook interessant: Dit is waarom je je slaapkamer elke dag zou moeten luchten

Centrale of decentrale ventilatie: dit zijn de verschillen

Een centraal ventilatiesysteem bestaat uit één apparaat dat de aan- en afvoer van lucht in alle aangesloten ruimtes regelt. Die ruimtes staan in verbinding met elkaar door middel van een buizennetwerk. Centrale ventilatie kan voor alle kamers in je woning gebruikt worden, maar je kunt er ook voor kiezen om alleen het toilet, de badkamer en de keuken aan te sluiten op het centrale systeem. 

Bij decentrale ventilatie is er juist sprake van een apart apparaat per ruimte. Dat betekent dat je in elke ruimte die je mechanisch wilt ventileren dus een apart ventilatiesysteem moet aanbrengen. Er is dan ook geen luchtdoorstroom tussen de verschillende ruimtes van je woning. Beide opties hebben zo hun voor- en nadelen. Of je beter voor een centraal of decentraal systeem kunt kiezen, hangt niet alleen af van je wensen, maar ook van je woonsituatie. 

©ronstik

Moet ik kiezen voor een centraal of decentraal ventilatiesysteem?

Een centraal ventilatiesysteem klinkt als de meest aantrekkelijke keuze, maar voor een bestaande woning is de installatie ervan erg ingrijpend. Hoewel je maar één systeem nodig hebt om alle kamers in huis te ventileren, moet de lucht ook ergens doorheen verplaatst worden. Dit gebeurt door middel van een netwerk van buizen. In oudere woningen is hier bij de bouw geen rekening mee gehouden. Dat betekent dat er veel boorwerk moet plaatsvinden, zoals in de plafonds en muren. Daarnaast lopen de buizen – doorgaans afgewerkt met koven – voor een deel door de kamers, waardoor je effectieve ruimte in je woning mist. De ventilatiekanalen kunnen ook nog eens voor de nodige geluidshinder zorgen. 

Met een centraal ventilatiesysteem bespaar je energie doordat je maar één systeem hoeft te laten draaien, maar de aanschaf van de unit zelf is vaak duurder dan van een aantal decentrale systemen (tenzij je natuurlijk alle ruimtes van een decentrale unit voorziet). De nadelen voor bestaande woningen zijn echter niet zomaar te overzien. Je kunt dan ook het beste kiezen voor centrale ventilatie als je voor een nieuwbouwwoning kiest. Het ventilatieplan moet dan wel af zijn voordat de woning gebouwd is. Je kunt er ook voor kiezen als je al van plan bent om flink te verbouwen. 

Decentrale ventilatie is een goede optie als je minder geld wilt uitgeven aan je ventilatie en niet per se elke ruimte mechanisch wilt ventileren. Het plaatsen van dit systeem heeft minder impact omdat er geen boorwerk noodzakelijk is. Aan de andere kant moet je wel meerdere ventilatiesystemen plaatsen, wat weer ruimte in beslag neemt. Meerdere systemen betekent ook meer stroomverbruik. Doordat er geen ventilatiekanalen nodig zijn, is er van geluidshinder echter vrijwel geen sprake. Een decentraal systeem is vooral aan te raden in bestaande woningen, waarbij je zonder een al te drastische verbouwing de belangrijkste kamers in huis goed kunt ventileren. 

Dit zijn de prijzen van centrale en decentrale ventilatiesystemen

De prijzen van een ventilatiesysteem zijn afhankelijk van het type dat je kiest. Centrale mechanische ventilatie met natuurlijke luchtaanvoer of -afvoer kost tussen de 3.500 en 4.000 euro, terwijl je voor centrale balansventilatie al snel tussen de 6.500 en 8.500 euro betaalt. Bij een decentrale unit kun je rekenen op zo'n 650 euro per apparaat als er sprake is van natuurlijke luchtafvoer. Bij balansventilatie kom je uit op 1.000 tot 1.500 euro per unit. Een goedkopere oplossing is het plaatsen van een inbouwventilator in een kleine ruimte zoals het toilet of in de badkamer. Zo'n ventilator heb je al voor een paar tientjes en voert de vuile lucht af via een opening in het dak of in de muur.

Lees ook: Luchtreiniger in huis? Ook dan moet je ventileren!

💡 Tip: Neem een vakman in de arm wanneer je ventilatie wilt aanleggen!

Maak je weleens een filmpje? Daarin zitten meestal stukken die oninteressant zijn. Met de gratis tool VLC media player kun je zo’n video moeiteloos en nauwkeurig tot op het frame inkorten.

Mediatitel verbergen

VLC media player (www.videolan.org) is een van de populairste mediaspelers. Niet alleen omdat de opensource-software voortdurend wordt verbeterd, maar vooral omdat de app zoveel verschillende media moeiteloos kan afspelen en converteren. We gebruiken de tool ook graag om video in te korten. Standaard toont VLC in het begin gedurende enkele seconden de naam van het videobestand. Vind je dat (net als wij) storend, vooral als je in die zone een knip wilt geven? Schakel dit uit door de Eenvoudige voorkeuren te openen met Ctrl+P (met de P van preferences, op de Mac gebruik je Cmd+,). Ga naar het tabblad Ondertitels / OSD en haal het vinkje weg bij de optie Mediatitel weergeven bij starten van de video.

Beginpositie bepalen

Het splitsen van een video in VLC verloopt anders dan bij een gewone videobewerkingstool waar je een slider moet verplaatsen. Met VLC maak je een opname van het deel van de video dat je wilt extraheren uit een langer filmpje. Het ingekorte fragment wordt dan opgeslagen als een nieuw videobestand en het oorspronkelijke bestand blijft ongewijzigd. Open VLC en klik op Open bestand om de video te selecteren die je wilt inkorten. Laad de video en zoek de exacte positie waar je de video wilt splitsen. Om het je gemakkelijk te maken, kun je de spatiebalk gebruiken om het filmpje te pauzeren en met dezelfde toets zet je het terug in gang. Je kunt de video frame voor frame afspelen door de E-toets in te drukken. Als je de E-toets continu indrukt, verspringt de video in slow motion. Op deze manier ga je naar de plaats waar je de beginknip wilt geven. Klik dan op de rode opnameknop links onder de video.

Opnemen

Laat de video verder lopen en/of gebruik de E-toets om de plaats te zoeken waar je het fragment wilt beëindigen. Klik opnieuw op dezelfde opnameknop om de laatste knip te geven. Dat is alles. De ingekorte video wordt automatisch opgeslagen in de map Video's op je computer. Op de Mac komt dit fragment in de map Films.

Het merk Nothing is inmiddels berucht én geliefd om zijn semi-transparante telefoons, dappere designkeuzes en de knipoog naar oldskool tech. Vandaag voegt het bedrijf daar een betaalbare variant aan toe: de Phone (3a) Lite. Die naam roept meteen vragen op, want hoe 'Lite' is hij eigenlijk?

Vandaag heeft Nothing de Phone (3a) Lite officieel onthuld. Vanaf 4 november ligt het toestel ook daadwerkelijk in de winkel voor een bedrag van 249 euro. Er zijn twee uitvoeringen beschikbaar met 8 GB RAM en 128 of 256 GB opslag, en die zijn leverbaar in de kleuren zwart en wit. Beide varianten bieden ruimte voor een microSD-kaart tot 2 TB, wat in deze prijsklasse vrij uitzonderlijk is.

Met die vriendelijke prijs positioneert Nothing het toestel overigens slim tussen de budget- en middenklasse in. Dus ónder de Nothing Phone (3a), maar boven instappers van bijvoorbeeld Realme of Motorola.

©Nothing

Kleine concessies

De transparante achterkant blijft, maar het Glyph-systeem – de lichtstrips waarmee je meldingen op de achterkant kunt waarnemen – lijkt te ontbreken. Nothing vermeldt het in elk geval niet op de officiële pagina, wat doet vermoeden dat het systeem hier is geschrapt of versoberd. Het toestel heeft een glass finish en een IP54-certificering tegen stof en spatwater, maar is vermoedelijk niet volledig van glas.

Het scherm is een 6,77-inch amoledpaneel met een resolutie van 1084 × 2392 pixels, een piekhelderheid van 3000 nits en een adaptieve verversing van 120 Hz. Het toestel draait op een MediaTek Dimensity 7300 Pro-chip (8-core, 4 nm, tot 2,5 GHz) met een Mali-G615 GPU. Niet de snelste op aarde, maar ruim voldoende voor dagelijks gebruik en je favoriete spelletjes. De batterij heeft een vermogen van 5000 mAh en kun je met 33 watt opladen; in twintig minuten zit je op 50 procent, volledig laden duurt ongeveer een uur. Ook reverse charging (5 watt) wordt ondersteund.

De camera’s zijn inmiddels officieel bevestigd: een 50 MP-hoofdcamera (f/1.88), een 8 MP-ultragroothoeklens (f/2.2) en een 2 MP-macrocamera (f/2.4). De selfiecamera telt 16 MP. Video’s schiet je in 4K met 30 fps of 1080p met tot 60 fps. Daarmee is het een nette, zij het eenvoudige, cameraconfiguratie voor deze prijsklasse.

Software

De telefoon draait op Nothing OS 3.5 (gebaseerd op Android 15). Versie 4.0, gebaseerd op Android 16, volgt later met nieuwe camera- en lockscreenfuncties zoals Stretch mode en Lock Glimpse.

Die laatste optie zorgt trouwens wel voor enige opschudding: Lock Glimpse zou advertenties laten zien op je vergrendelscherm. Gebruikers moeten naar links vegen om ze te bekijken en de functie is weliswaar opt-in, maar het is wél een breuk met Nothings eerdere ‘geen bloatware, geen onzin’-imago. Het voelt een beetje wrang: het merk dat ooit minimalisme predikte, introduceert nu vrijwillige reclame. Maar goed, een kleine prijs voor een lage prijs, zullen we maar zeggen.

Niettemin lijkt de Nothing Phone (3a) Lite een charmant compromis. Minder luxe, minder toeters en bellen, maar nog steeds een eigen gezicht in een markt vol generieke toestellen. Wie vooral design en merkbeleving zoekt voor een zacht prijsje, zal hier vermoedelijk blij van worden.

©Nothing

Conclusie

Met de Phone (3a) Lite brengt Nothing een deel van zijn kenmerkende design naar een lagere prijsklasse. De hardware is degelijk, de prijs scherp en de uitstraling is toch herkenbaar. Maar er zijn ook duidelijke concessies: geen Glyph-lichtshow deze keer, de camera’s zijn bescheiden, en die optionele advertenties...? Nou ja, een aantrekkelijke instapper dus, zolang je weet wat je inlevert voor dat lagere prijskaartje.