WordPress is veruit het populairste beheersysteem voor blogs en websites. Dat maakt het helaas ook een populair doelwit onder hackers. Een van de maatregelen om het systeem veiliger te maken is het aanzetten van tweestapsverificatie. We laten zien hoe je dat doet.

Het is raadzaam WordPress op meerdere fronten te beveiligen. Dat begint natuurlijk met up-to-date software, zodat bekende veiligheidsgaten gedicht zijn, maar ook het gebruik van sterke inlogwachtwoorden en de juiste rechten voor de gebruikers. Het toevoegen van tweestapsverificatie voor alle gebruikers is een mooie aanvulling.

Voor een blog op WordPress is die mogelijkheid er standaard. Voor een WordPress-site op je eigen hostingaccount kun je de optie handmatig toevoegen. Het is vooraf wel sterk aan te raden je website of blog via https aan te bieden om bijvoorbeeld het onderscheppen van je wachtwoord te voorkomen. Als je een usb-sleutel wilt gebruiken voor tweestapsverificatie is dit zelfs verplicht. Het beveiligen van je website is gelukkig steeds gemakkelijker, mede dankzij de (gratis) certificaten van Let’s Encrypt.

WordPress plug-ins downloaden

Tweestapsverificatie is (nog) geen standaard onderdeel van WordPress maar je kunt het met een plug-in wel eenvoudig toevoegen. Er zijn talloze plug-ins beschikbaar, maar ze werken niet allemaal even goed. Bij sommige moet je ook betalen voor extra features, zoals het ondersteunen van meerdere gebruikers. Een van de populairste plug-ins (Clef) stopte er vorig jaar helaas opeens mee. We kiezen in deze workshop voor de gratis plug-in Two-Factor. Aan deze betrouwbare en goed gewaardeerde plug-in wordt door een groot aantal personen bijgedragen en hij biedt voor de meeste mensen genoeg opties.

Wie WordPress op meerdere fronten wil beschermen (sowieso een goed idee) kan ook een beveiligingsplug-in als Shield Security for WordPress installeren. Deze uitgebreide plug-in omvat onder andere een firewall, malware-scanner en tweestapsverificatie. Maar zoals gezegd gebruiken we voor dit artikel Two-Factor als losse plugin.

©PXimport

Met de plug-in Two-Factor kun je tweestapsverificatie voor alle gebruikers aanzetten. Voor de toegang kan een app zoals Google Authenticator of Authy worden gebruikt. Eventueel kun je ook een u2f-usb-sleutel gebruiken of ervoor kiezen om de toegangscodes per e-mail te ontvangen. Verder biedt de plug-in diverse back-up verificatiecodes voor eenmalig gebruik, om toegang te herstellen.

Tweestapsverificatie inschakelen

Begin uiteraard met een up-to-date installatie van WordPress. Log vervolgens in bij het beheergedeelte van WordPress en ga naar Plugins / Nieuwe plugin. Zoek naar de plugin Two-Factor van George Stephanis en kies Nu installeren. Ga naar Geïnstalleerde plugins om hem te activeren. Je kunt nu de gewenste gebruikersaccounts gaan beschermen.

Ga naar Gebruikers / Alle gebruikers en kies het account dat je wilt beschermen. Onderaan de pagina vind je alle opties voor Two-Factor. Zet om te beginnen bij Email een vinkje in het vak Enabled, zodat je toegangscodes per e-mail kunt ontvangen. Dat is handig als je bijvoorbeeld je smartphone een keer niet bij de hand hebt. Het is ook slim om Backup Verification Codes te activeren. Klik daarna op Generate Verification Codes om nieuwe back-upcodes aan te maken.

Al die back-upcodes kun je (eenmalig) gebruiken om de toegang te herstellen. Nu kun je de app instellen voor het maken van toegangscodes. Zet hiervoor bij Time Based One-Time Password een vinkje in het vak Enabled en maak ook Primary actief om dit tot de hoofdmethode voor inloggen te maken. Druk op View Options. Hier zie je een qr-code die je kunt scannen met Google Authenticator of een van de andere apps, en daaronder de sleutel als leesbare tekst om eventueel ergens op te schrijven. Genereer daarmee meteen een toegangscode met de app, vul die in en klik ten slotte onderaan de pagina op Profiel bijwerken.

©PXimport

Om te testen of het werkt log je uit en vervolgens opnieuw in met je gebruikersnaam en wachtwoord. Daarna zal WordPress vragen om de toegangscode die je uiteraard met de app kunt genereren. Een prettige bijkomstigheid van deze plug-in is dat toegangscodes die net zijn verlopen ook nog werken. Verder kun je, mocht je geen toegang tot je smartphone met de app hebben, ook kiezen voor een van de back-up methodes, zoals een toegangscode per e-mail of één van de back-upcodes voor eenmalig gebruik.

Vertrouw je liever op toegangscodes per e-mail dan is het, vooral bij een nieuwe installatie van WordPress, wel verstandig om te testen of e-mail daadwerkelijk werkt. Wil je Two-Factor niet meer gebruiken? Dan kun je er gemakkelijk weer van af komen. Ga naar Plugins / Geïnstalleerde plugins en kies Deactiveren en daarna eventueel Verwijderen. Je kunt nu weer op de gebruikelijke manier inloggen met alleen een gebruikersnaam en wachtwoord.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!