Sinds gisteravond is de zevende versie van Apple's besturingssysteem voor de iPhone, iPad en iPad touch beschikbaar. iOS 7 zou volgens Apple zelf een nieuw perspectief werpen op het mobiele besturingssysteem. Biedt dit vernieuwde perspectief voldoende reden tot overstappen?

Om deze vraag te beantwoorden ben ik aan de slag gegaan met het nieuwe besturingssysteem. Mijn bevindingen heb ik in deze review opgesomd. De review baseer ik grotendeels op het gebruik op mijn iPhone 5, maar uiteraard zullen de bevindingen hierbij grotendeels ook opgaan voor de iPad en iPod touch.

Het thuisscherm van iOS 7

Het lijkt bijna onvermijdelijk om deze review af te trappen met het vernieuwde thuisscherm van iOS 7. Zo heeft Apple sinds de introductie van de eerste iPhone in 2007 nauwelijks radicale wijzigingen aangebracht in de vormgeving hiervan. Met iOS 7 komt daar dus verandering in.

Apple heeft er hierbij voor gekozen om de algehele vormgeving van het homescreen een stuk strakker te maken. Zo zijn veel schaduwen, details en driedimensionale vormen vervangen voor strakke lijnen en platte onderdelen. Dit wordt gecombineerd met de nodige verzadiging van kleuren in het besturingssysteem. Gelukkig is wel de vertrouwde indeling van iOS 6 behouden gebleven.

Waar de voorgaande versies van het besturingssysteem nog redelijk neutraal waren, zijn de kleuren van iOS 7 alles behalve dat. Zo zul je op het thuisscherm alleen al worden verwelkomt door knallende kleuren waar je niet omheen kan. De kleuren kwamen op mij in het begin wat kinderlijk over, maar na verloop van tijd lijkt dit wel iets minder te worden. Zelf ervaar ik zelfs na een korte testperiode dat bij een vergelijking met iOS 6, nu pas duidelijk wordt hoe erg de vormgeving hiervan was gedateerd. Hiermee denk ik dat het voornamelijk een kwestie van tijd is voor ik de nieuwe vormgeving van het thuisscherm niet meer los kan laten.

©PXimport

Het nieuwe homescreen van iOS 7 is behoorlijk kleurrijk

Apps in iOS 7

Ook alle standaardapps van Apple hebben een volledig nieuwe vormgeving gekregen. Hierbij valt op dat er, net al bij het thuisscherm, voor is gekozen om functies en de indeling grotendeels te behouden. Zo lijkt het op het eerste gezicht alsof de apps volledig vernieuwd zijn, maar wanneer je kritisch kijkt, zul je zien dat het voornamelijk de schil is die een metamorfose heeft doorgemaakt.

Dat Apple zich bij deze apps voornamelijk op de vormgeving heeft gericht, lijkt overigens niet af te doen aan de bedoeling die het bedrijf hiermee heeft gehad. Zo moet er in iOS 7 meer harmonie zijn in het gehele besturingssysteem. Dit komt voornamelijk terug bij de vormgeving van de standaardapps van Apple.

Hierbij laat het gebruik van consistente kleuren en strakke vormen duidelijk zien dat deze apps onderdeel uitmaken van een geheel. Bij bepaalde apps, zoals Safari en het kompas is de vormgeving in mijn ogen iets te minimalistisch, maar dit zal wellicht deel uitmaken van het gewenningsproces van iOS 7. Bij apps als de App Store, Herinneringen en Foto's kan overigens alleen maar worden gezegd dat deze apps er echt heel erg op vooruit zijn gegaan.

Animaties in iOS 7

Naast de visuele verbetering van statische objecten, worden er met iOS 7 ook nieuwe animaties in het besturingssysteem verwerkt. Een voorbeeld hiervan is dat je nu echt het gevoel hebt om door apps heen te vliegen wanneer je een app of map opent of sluit. Een andere vernieuwing is dat de achtergrond op je thuisscherm nu meebeweegt met de bewegingen van het apparaat. Tijdens de keynote van iOS 7 wist deze functie me behoorlijk enthousiast te maken, maar in de praktijk moet worden geconstateerd dat dit vooral een gimmick is die je na een paar uur al niet meer opvalt.

Het controlecentrum van iOS 7

Een nieuwe functie die Apple heeft toegevoegd, is het Controlecentrum. Deze functie maakt het mogelijk om snel instellingen te raadplegen. Het Controlecentrum kan tevoorschijn worden gehaald door vanaf de onderkant van het scherm naar boven te vegen. Met deze beweging zal er een soort Berichtencentrum tevoorschijn komen in de onderkant van je beeldscherm. In het Controlecentrum zijn onder andere knoppen voor wifi, Bluetooth en automatische rotatie aanwezig. Ook heeft Apple enkele nieuwe functies in het Controlecentrum geïmplementeerd, waaronder een zaklamp en AirDrop.

Ik moet eerlijk zeggen dat het Controlecentrum een functie is die ik al lang miste in iOS. Zo hebben veel Android-toestellen bijvoorbeeld al wel de mogelijkheid om snel instellingen aan te passen. Het moet dus worden gezegd dat Controlecentrum misschien niet de meest originele toevoeging is aan iOS 7, maar het is zeker wel een van de handigste. Het oproepen van het Controlecentrum werkt intuïtief en eenmaal opgeroepen heb je het gevoel volledige controle over je iPhone te hebben. Dit maakt het des te meer onvoorstelbaar dat we deze functie nu pas terugzien in iOS.

©PXimport

Het Controlecentrum is vanaf het eerste gebruik onmisbaar

Apple's AirDrop

AirDrop maakt het sinds enkele jaren mogelijk om snel bestanden uit te wisselen tussen computers met het Mac OS X-besturingssysteem. Met de introductie van deze dienst in iOS 7 wordt het nu ook mogelijk om bestanden uit te wisselen tussen bijvoorbeeld een iPhone en Mac of een iPhone en iPad. Zo kan je nu bijvoorbeeld snel foto's, video's of andere bestanden delen met anderen, zonder dat je hiervoor afhankelijk bent van een actieve internetverbinding.

Het gebruik van AirDrop op mijn iPhone doet me erg denken aan de tijd waarin ik Bluetooth gebruikte om bestanden te delen met vrienden. iOS heeft deze functionaliteit nooit standaard aan boord gehad, waardoor ik de laatste jaren mijn e-mail heb gebruikt als vervanging van Bluetooth voor het verzenden van bestanden.

Aangezien AirDrop over wifi werkt, zijn de snelheden waarmee je bestanden kan versturen erg hoog. Hiermee heeft Apple dus een prima functie in handen. Het enige nadeel is wel dat AirDrop alleen kan worden gebruikt bij apparaten van Apple. Voor andere apparaten zul je dus nog steeds gebruik moeten maken van een alternatieve oplossing, zoals e-mail.

De vernieuwde camera-app in iOS 7

Anders dan de meeste apps in iOS 7, heeft de camera app ook enkele nieuwe functies gekregen. Zo is het nu mogelijk om foto's met gelijke verhoudingen te maken en ook zijn er filters toegevoegd aan de app. Vooral dit laatste is een leuke toevoeging, aangezien je foto's nu dus direct kan voorzien van een filter en dit niet later in een andere app moet doen. Overigens heb ik wel moeten ervaren dat de filters nu niet zo bijzonder zijn als veel filters die in apps van derden terugkomen. Het is dus nog steeds nuttig om ook deze apps te blijven gebruiken.

©PXimport

De nieuwe camera app heeft verschillende leuke filters

Prestaties van iOS 7

Uiteraard blijft het na een update van iOS altijd de vraag of dit geen negatieve effecten heeft op de prestaties van jouw iPhone, iPad of iPod touch. Ik heb voor deze review geen uitvoerige accu- of snelheidstest uitgevoerd, maar het lijkt erop dat iOS 7 weinig tot geen invloed heeft op de prestaties van mijn iPhone 5. Uiteraard kan ik niet met zekerheid zeggen of dit ook geldt voor andere iOS apparaten.

Conclusie

iOS 7 is een besturingssysteem dat elke iPhone, iPad of iPod touch in een volledig nieuw jasje steekt. De nieuwe vormgeving is strak en zorgt voor veel consistentie over de hele breedte van het besturingssysteem. Helaas zijn de gebruikte kleuren in mijn ogen wat kinderlijk en soms is het minimalisme iets te ver doorgeslagen. Gelukkig heeft iOS 7 meer te bieden dan enkel cosmetische verbeteringen, want voornamelijk het Controlecentrum en AirDrop bieden iOS gebruikers handige functionaliteit die vanaf het eerste gebruik onmisbaar is. Naar mijn mening maakt dit alles bij elkaar de update meer dan waard.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.