Gebruikers moeten veel meer verantwoordelijkheid bij het kopen en gebruiken van online apparaten. Dat zegt Raj Samani, Chief Technology Officer bij Intel Security. Het bedrijf heeft zijn McAfee-beveiligingssoftware in een aantal routers weten te verwerken, maar het ligt nog vooral aan de gebruikers om goed op te letten als het gaat om 'slimme' apparaten, zegt Samani.

Intel staat dit jaar op het Mobile World Congress in Barcelona om te praten over de beveiliging van Internet of Things-apparatuur. Die is namelijk nog steeds niet op orde. Vorig jaar in november wist een botnet van IoT-apparaten een groot deel van het internet offline te halen, door te zoeken naar tienduizenden onbeveiligde verbonden apparaten zoals beveiligingscamera's en slimme thermostaten. Het bedrijf probeert dat tegen te gaan door een eigen securityscanner in te bouwen in een router, die het in samenwerking met een aantal fabrikanten maakt. Zo moeten catastrofes als Mirai in de toekomst worden voorkomen.

Concreet gevaar

"Mirai was een wake-up-call voor veel fabrikanten, maar veel gebruikers hadden er uiteindelijk niet zoveel last van. "Hun uploadsnelheid ging wat omlaag en ze konden hun favoriete websites niet meer bekijken, maar uiteindelijk is dat niet zo erg. Daarom was Mirai geen grote ramp voor veel consumenten."
 

"Het gevaar van slecht beveiligd IoT is op dit moment voor consumenten niet duidelijk"

Samani noemt het voorbeeld van het stelen van iemands creditcardgegevens. "Als ik nu een pistool trek en je je kaart afhandig maakt, heeft dat impact. Als je gegevens gestolen worden via internet wordt dat al minder, want dan bel je even naar je bank en blokkeer je die kaart. Echte identiteitsdiefstal lijkt nóg abstracter, maar dat levert uiteindelijk wel de grootste schade op."
 

Ontbrekende urgentie

Dat is precies het probleem met de huidige staat van IoT, zegt Samani. De urgentie ontbreekt. "Als gebruikers geen concrete gevaren zien zijn ze niet zo bezig met security." Dat betekent volgens Samani overigens niet dat kopers de beveiliging van hun IoT-apparaten niet belangrijk vinden. "Consumenten willen vooral gebruiksgemak, dus dat alles gewoon meteen werkt zonder dat het ingewikkeld moet zijn. Maar daar zit beveiliging wel in. Gebruikers willen heus wel dat hun gekochte apparaat veilig is - ze willen er alleen zelf niet mee bezig hoeven zijn."
 

Wachtwoord veranderen

In de praktijk betekent dat dat veel verbonden apparaten nog steeds een standaard wachtwoord hebben zoals 'root' of 'admin'. In veel gevallen is dat niet te veranderen, al zou dat al veel problemen schelen volgens Samani. "Fabrikanten moeten de grens zoeken tussen gebruiksgemak en veiligheid. Zorg bijvoorbeeld dat gebruikers tijdens het installeren meteen een eigen wachtwoord kiezen. Dan ben je al ver.
 

Grote rol voor tech

Het Internet of Things is veel meer dan een paar al dan niet zinloze gadgets die toevallig met internet zijn verbonden. "Het gaat om je auto, die nu al deels 'connected' is. Als je een pacemaker draagt ben je blij dat het goed is voor je hart, maar waarschijnlijk is ook dat apparaat op de één of andere manier verbonden. Hetzelfde geldt voor smart-tv's die steeds goedkoper worden, en het feit dat huishoudens gemiddeld meer slimme apparaten krijgen. Alles is connected, slim, verbonden. Dát bedoelen we met het 'internet of things', dat is allang geen hype meer."

"Technologie bepaalt alles in ons leven"

Dan gaat Samani op een wat filosofische toon verder. "Technologie raakt aan alles in ons leven. Het bepaalt hoe we onze kinderen opvoeden of hoe we werken. Als we niets doen aan de beveiliging daarvan, dan bepaalt de technologie straks hoe we leven. Dat wil je niet.
 

Bewust van data

'Data is het nieuwe olie', is een populaire nieuwe uitdrukking die steeds vaker klinkt, en volgens Samani is dat inderdaad zo. We beseffen het ons alleen niet vaak genoeg. "Nu al is de handel in gegevens een miljardenindustrie als je kijkt naar hoeveel bedrijven eraan verdienen. In de toekomst gaat het zelfs om triljoenen. Daar moeten consumenten meer rekening mee houden." Hij geeft het voorbeeld van een proef waarbij mensen op straat hun emailadres moesten afgeven om een gratis reep chocolade te krijgen. "Als je dat meemaakt, moet je de afweging maken wat de reep waard is. Dat is veel minder dan de persoonlijke data die je ermee afstaat, dus 'betaal' je eigenlijk meer dan het product waard is. Dan moet je als consument zeggen: 'Hou je chocolade maar bij je'."
 

"Stel vragen"

Volgens Samani moeten consumenten ook hun verantwoordelijkheid nemen als het gaat om het kopen van nieuwe apparaten. "Vraag je af hoe het zit et de beveiliging van het apparaat dat je koopt. Neem het voorbeeld van de Jeep van Chrysler die vorig jaar werd gehackt. Als je nu van plan bent een Jeep te kopen, vraag dan aan Chrysler hoe dat zit. 'Hoe kan ik jullie nog vertrouwen?' En als het antwoord je niet aanstaat, moet je die auto dan wel kopen?"
 

Verantwoordelijkheid

"De markt reageert niet op beveiliging"

Overigens is dat makkelijker gezegd dan gedaan, zet Samani. De markt reageert bijvoorbeeld helemaal niet op beveiliging. "Als fabrikant A voor 50 euro een slimme deurbel maakt, en fabrikant B voor 65 euro een deurbel die een half jaar later uit komt maar die wel veel meer aandacht heeft voor beveiliging, dan blijven mensen de eerste, goedkopere deurbel kopen." Samani denkt dan ook dat fabrikanten en 'de industrie' beter moeten nadenken over hoe zij beveiliging een standaard-onderdeel kunnen maken van 'connected' apparatuur.
 

Toekomstwens

Of dat gaat gebeuren, is maar de vraag. Al jaren blijkt dat consumenten hun beveiliging alleen op papier hoog in het vaandel hebben staan. Bij iedere databreach zijn "123456" en "password" nog steeds de meestgebruikte wachtwoorden. Ziet Samani dat in de toekomst ineens anders worden? Hij blijft er wat vaag over. "Het is belangrijk dat wij als industrie beter laten zien wat de concrete gevaren zijn van datalekken en slecht beveiligde apparaten. Daar gaan we de komende maanden veel meer van laten zien, met video's waarin we concrete aanvallen laten zien en hoe die consumenten kunnen raken."

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.