Wij zijn op zoek naar een pc die zich als een kameleon gedraagt: hij moet zijn hand niet omdraaien voor Windows 8, Windows 7, Linux… én OS X Mountain Lion. Dat laatste vereist wat planning, maar met de juiste ingrediënten kan een kind de was doen!

Wie zelf de gevolgen van de recessie in zijn portemonnee merkt, zal niet staan te springen om zijn oude Mac Pro te vervangen door een gloednieuw en peperduur model. Het goedkoopste model kost € 2599 en daar koop je met gemak een heel aardige pc voor. Maar ja, als je niet van plan bent Windows als je primaire besturingssysteem te gebruiken, moet je dan puur en alleen voor OS X alsnog de hoofdprijs betalen… of niet?

Vind je het zelf geen probleem om een pc in elkaar te schroeven, dan is er wel degelijk een goedkopere manier om OS X te draaien. Natuurlijk, als je met losse componenten werkt heeft dat gevolgen voor de garantie van de pc als geheel en vaak loop je bij een kant-en-klare pc ook minder tegen compatibiliteitsproblemen aan.

Eisenpakket

In ons geval willen we een pc samenstellen die aan een aantal eisen voldoet. Allereerst moet hij optimaal OS X (Mountain Lion) draaien. De pc moet tevens krachtig genoeg zijn, zodat we onder OS X aan foto- en videobewerking kunnen doen. De derde eis is dat we tevens Windows 7 of Windows 8 kunnen installeren. Er zijn namelijk maar weinig topgames (zoals een Black Ops II) die onder OS X draaien. Windows (én een goede grafische kaart) zijn dus onze laatste eis.

Dat je OS X kunt draaien op pc-hardware is geen geheim meer. Steeds meer hardware wordt ondersteund, zo niet door Apple zelf, dan wel door derde partijen. Het beste kun je als uitgangspunt naar de website www.tonymacx86.com surfen. Hier vind je nette ‘ingrediënten’-lijstjes om een OS X-compatibele pc in elkaar te schroeven en tref je een community aan die je met je problemen verder kan helpen.

Ook wij gaan uit van de suggesties op Tony Mac x86, en wel voor de zwaarste pc uit hun lijst van aanbevelingen. Waarom? Simpel: we willen de komende jaren niet elke keer een nieuwe pc in elkaar hoeven sleutelen. Onze computer moet meerdere jaren meegaan en vanuit dat oogpunt willen we ook hoogwaardige componenten. Vind je het zelf geen probleem om elke paar jaar componenten te vervangen, dan kan je uiteraard met een goedkopere samenstelling uit de voeten (voor rond de € 600 heb je al een heel aardige ‘Hackintosh’). Maar wij willen meer: ons systeem is straks niet alleen in staat de zwaarste games met gemak te draaien, het is ook nog eens overklokbaar, mochten we ooit wat aan prestaties tekort komen.

Moederbord

De keuze voor het moederbord is, samen met de grafische kaart, veruit de belangrijkste beslissing. De nieuwste generatie Gigabyte-moederborden is snel, stabiel en uitermate geschikt voor het werken met zowel OS X als Windows. Dat heeft te maken met de manier waarop het powermanagement op dit moederbord is geïmplementeerd en de gebruikte chipsets. Bij de installatie van OS X is het alleen nodig om nog een stuurprogramma (kext) voor de netwerkinterface en de audiochipset aan te passen (verderop vertellen we je hoe). Alle overige componenten worden automatisch herkend door OS X. Wij kiezen uiteraard voor een moederbord met een Thunderbolt-aansluiting – wat Apple betreft de opvolger van de Firewire interface en daarnaast ook nog de nieuwe grafische interface voor de Apple MacBooks. Met deze eis in het achterhoofd is er slechts één moederbord dat aan onze eisen voldoet: de GA-Z77X-UP5-TH. Dit Ivy Bridge-moederbord heeft alles in huis wat we eisen. Overigens heeft het moederbord zelf (in combinatie met de juiste processor) ook een ingebouwde grafische chipset, maar vanwege de lage prestaties van dit soort oplossingen, gaan we daar geen gebruik van maken.

Grafische kaart en processor

Nvidia is de nieuwe huisleverancier van grafische kaarten voor Apple en dat is te merken aan het gemak waarmee deze worden herkend. Waar voorheen AMD Radeon-kaarten de voorkeur waren, is Mountain Lion nu bijzonder lief voor alle 6-serie GeForce-kaarten. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit welke kaart je hier kiest, alle varianten vanaf de GeForce GT 640 tot de GTX 680 (en mogelijk ook de 690) doen het goed en worden zonder aanpassingen herkend. Omdat we van plan zijn serieus te gamen, gaan wij voor de (prijzige) Asus GeForce GTX 670.

Harde schijf of ssd?

Ga je voor een harde schijf (veel opslagcapaciteit en relatief goedkoop) of voor een solid state drive (razendsnel, maar duurder)? Dat is natuurlijk helemaal afhankelijk van je persoonlijke voorkeur, maar voor de installatie van OS X maakt het in ieder geval weinig uit. Voor ons systeem kiezen we een (forse) ssd van Crucial als opstartschijf. Crucial heeft een goede reputatie, onder meer omdat het hoge kwaliteit firmware op zijn schijven levert en deze ook vaak genoeg ververst. Samsung en Intel zijn goede alternatieven: bepaal wat je wilt uitgeven aan een solid state drive en kies dan de grootte die je kunt kopen.

Geheugen en processor

Een moederbord doet natuurlijk weinig zonder geheugen en processor. Om met de laatste te beginnen: we willen graag dat ons systeem makkelijk over te klokken is. Bij Intel moet je dan kijken naar processors met een K aan het einde van het typenummer. Wat ons betreft is de Core i7-3770K een van de meest interessante modellen in het assortiment, vanwege de uitgebalanceerde prijs-prestatieverhouding. Die gaat dus in het winkelmandje.

Qua geheugen raden we je vooral aan om voor een A-merk te kiezen en geen goedkoop merkloos setje in je moederbord te stoppen. Uit prestatieoverwegingen kiezen we voor modules die op 1600 MHz draaien. Corsair heeft een leuk kitje met vier 4 GB-modules: dat levert ons 16 GB aan geheugencapaciteit op. Een lekker ruime hoeveelheid voor videobewerking. Let er op dat de modules in dit kitje behoorlijk hoog zijn en dat je met grotere cpu-koelers in de clinch kunt komen. De standaard Intel-koeler levert in ieder geval geen problemen op.

Bluetooth en wifi

Als je onder Windows en OS X de beschikking wilt hebben over wifi en/of bluetooth, dan zijn er verschillende manieren om dat te bereiken. Bij ons GA-Z77X-UP5-TH-moederbord wordt standaard een wifi- & bluetooth-kaart geleverd, die je in een pci-express-sleuf steekt. Helaas kan OS X niets met de wifi-chipset op deze insteekkaart; de bluetooth module wordt gelukkig wel herkend. Wil je toch wifi gebruiken, koop dan de TP-LINK TL-WDN4800. Deze wordt onmiddellijk en zonder aanpassingen herkend als AirPort-kaart. Je kunt bluetooth ook uiteraard via losse dongles inschakelen, zoals met de Belkin F8T016 of een IOGear GBU421/GBU521. Dit soort modules vind je vaak het snelste en goedkoopste op eBay, omdat ze in Nederland lastig verkrijgbaar zijn. Je kunt ook bluetooth-dongles aanschaffen bij retailers als de MediaMarkt, maar de daadwerkelijke chipset wordt zelden op de verpakking genoemd. Zo weet je dus nooit of de dongle onder OS X werkt en of er bepaalde problemen met de drivers zijn. Niet ondersteunde dongles vertonen vaak problemen met de slaapstand of met het in stand houden van een stabiele verbinding.

Voeding

Kies een voeding die krachtig genoeg is om je gehele pc inclusief alle componenten van energie te voorzien en kies bij voorkeur niet voor een merkloze voeding, omdat de kwaliteit van je voeding erg belangrijk is voor de levensduur van je pc. Heb je voor een gemiddelde grafische kaart gekozen, dan kom je met een 650-watt voeding wel uit. Wij kiezen voor een 750-watt voeding, zodat we er zeker van zijn dat onze Asus-kaart niets tekort komt.

Kijk ook meteen of je voeding modulair is, dat wil zeggen: dat je kabels naar wens kunt aansluiten of afkoppelen. Dit scheelt een forse kabelkluwen in je pc-kast en zorgt voor een betere airflow.

Kast

Als je Apple-hardware gewend bent, is het lastig om een pc-kast te vinden die qua design voldoet aan je eisen. Om maar een vergelijking met de autowereld te trekken: de gemiddelde pc-kast is een Ford F150, maar wij zijn op zoek naar een Fisker Karma! Shop rustig rond naar een kast die aan je eisen en smaak voldoet, op veel online computerwinkels vind je uitgebreide foto’s én specificaties van de kasten.

Heb je nog een oude G5 Mac Pro liggen en ben je een beetje handig met een dremel, dan kan je deze kast aanpassen om je nieuwe Hackintosh erin te huisvesten. Wij hebben weinig behoefte om te boren, zagen, lijmen en knutselen, dus gaan we voor een relatief onschuldig ogende kast van Taiwanese makelij.

In elkaar steken en installeren

Het in elkaar zetten van de computer is een half uurtje werk en zullen we hier niet verder beschrijven. Een paar tips: zorg voor een laagje koelpasta tussen processor en processorkoeler, vergeet de aansluitblokjes voor power/reset/leds niet, en vergeet niet je sata3-schijf ook daadwerkelijk in sata3-aansluitingen te steken.

De volgende stap is het geschikt maken van je harde schijf om er ook daadwerkelijk OS X van te starten. Daartoe moet Chimera op de schijf geïnstalleerd worden. Steek de tweede usb-stick in de computer en kopieer MultiBeast naar je desktop. Start het en klik een paar keer op Ga Door en Akkoord tot je het installatiescherm ziet (zie afbeelding).

Het is nu zaak om vinkjes te zetten bij de juiste kexts voor Drivers & Bootloaders. Voor onze hardwareconfiguratie moeten we kiezen voor Drivers, Audio, Realtek ALC8xx, Without DSDT, ALC898, voor Drivers, Disk, TRIM Enabler, 10.8.1+ TRIM Patch, en voor Drivers, Network, Intel – hnak’s AppleIntelE1000e v2.7. Uiteraard heb je voor een andere hardwareconfiguratie andere kexts nodig, maar daarvoor biedt TonyMacx86 je voldoende hulp.

Selecteer ook bij Customization, System Definitions, Mac Pro, Mac Pro 5,1 (dit zorgt ervoor dat OS X denkt dat het geïnstalleerd is op de meest recente Mac Pro) en vergewis je ervan dat bovenin beeld UserDSDT or DSDT-Free Installation aangevinkt is. Laat MultiBeast de aanpassingen uitvoeren. Let op: herstart je systeem nog niet! Je zult één kext moeten verwijderen, die anders roet in het eten gaat gooien. Ga naar het vergrootglas rechts bovenin de menubalk, tik erop en typ nu ‘terminal’ gevolgd door een Enter.

In het terminalvenster typ je de volgende opdracht:
sudo rm –R /System/Library/Extensions/AppleTyMCEDriver.kext

Je zult deze opdracht moeten bevestigen met het systeemwachtwoord, dat je bij installatie van OS X hebt aangemaakt. Nu kan je OS X afsluiten, de usb-sticks uit je computer trekken en opnieuw opstarten. Voilà, je hebt een razendsnelle computer op OS X, voor een fractie van de prijs van een écht Apple-systeem.

Het installatiemenu van MultiBeast.

De juiste kexts installeren voor je computer.

Kies in het installatiemenu voor Nederlands en zoek daarna in de menubalk naar het Schijfhulpprogramma. Je kunt nu de harde schijf partitioneren voor OS X door in de linkerkolom de schijf te selecteren, rechts op Partitioneren te klikken en te kiezen voor Huidige. Bij Opties… kies je voor de GUID-partitietabel. Geef je schijf een passende naam en kies bij Structuur voor Mac OS Uitgebreid (journaled). Vervolgens voer je de aanpassingen uit met Pas toe en Partitioneer. Na enkele seconden is je harde schijf klaar. Sluit het Schijfhulpprogramma en je kunt je partitie aanklikken in het installatieprogramma. Laat het installatieproces verder z’n werk doen.

Het installatiemenu van OS X.

Is de installatie afgelopen, dan zal je computer herstarten. Let goed op: start wederom vanaf je usb-stick! Als het goed is zie je nu in het Chimera-scherm ook de zojuist geprepareerde schijfpartitie staan. Selecteer deze en start verder vanaf de harde schijf. Apple vervolgt nu de installatieprocedure met een aantal vragen. Heb je deze doorlopen, dan zit je, als alles goed is gegaan, in OS X.

Steek de usb-stick in de pc en zet hem aan. Kies in het bootmenu voor de usb-schijf (meestal USB-HDD). Als het goed is verschijnt hierna het Chimera opstartscherm, waar je normaal gesproken op de Enter-toets kunt drukken om meteen door te gaan. In ons geval drukken we op de spatie-toets en voeren we bij ‘boot options:’ de tekst GraphicsEnabler=No in. Let op de hoofdletters! Wil je helemaal op de hoogte blijven van wat er tijdens het installatieproces gebeurt, dan kun je er ook nog -v (van verbose mode) achter typen. Druk op Enter om het installatieproces te beginnen.

Voor de installatie van OS X mag je gerust een uurtje uittrekken. Je hebt toegang tot een computer met OS X nodig, alsmede een usb-stick van (minimaal) 8 GB. Wij gaan er voor het gemak even vanuit dat je OS X Mountain Lion hebt aangeschaft op een Mac. Haal dan bij tonymacx86.com het programma UniBeast op (http://bit.ly/WqtN68, registratie op het forum vereist). Download ook vast MultiBeast en zet dit op een tweede usb-stick als je die hebt.

Vervolgens prepareer je de usb-stick voor gebruik. Steek hem in een onder OS X werkende computer en start Schijfhulpprogramma (Disk Utility), selecteer Partioneren en selecteer 1 partitie (zie afbeelding). Kies bij opties Master Boot Record (zie afbeelding). Klik daarna op OK, geef de usb-stick een duidelijke naam en kies bij Structuur voor Mac OS Uitgebreid (journaled). Vervolgens klik je op Pas toe en Partioneer. Na enkele seconden is de usb-stick klaar voor Unibeast.

Als je UniBeast hebt gestart, zal deze zelf de gedownloade Mountain Lion vinden. Kies bij het installatiedoel voor je usb-stick en klik op Install. UniBeast zegt er meerdere uren over te doen, maar in de praktijk is je usb-stick na 10 tot 15 minuten klaar.

Usb-stick partitioneren met Disk Utility.

Kies niet voor GUID, maar voor Master Boot Record.

Tabbladen zijn handig, maar kunnen al snel uitmonden in een onoverzichtelijke wirwar. Om dat probleem aan te pakken, introduceerde Google Chrome tabgroepen: een slimme manier om je openstaande tabs te ordenen en labelen.

Stap 1: Nieuwe groepen

Zorg eerst dat je de nieuwste versie van Chrome op je laptop hebt staan. Klik op de drie puntjes rechtsboven, kies Help / Over Google Chrome en installeer eventueel de update. Om tabbladgroepen in de vingers te krijgen, open je snel een paar tabbladen. Denk aan pagina's over hetzelfde onderwerp of project. Klik met de rechtermuisknop op een tabblad en kies Toevoegen aan een nieuwe groep.

Stap 2: Naam en kleur

Er verschijnt een venstertje waarin je de groep een naam en kleur kunt geven. Kies een korte, herkenbare naam die het onderwerp van de groep weergeeft, zoals 'Werk', 'Recepten' of 'Vakantieplanning'. Een kleur toewijzen helpt je om snel onderscheid te maken tussen verschillende groepen. De groep verschijnt vervolgens als een gekleurde knop tussen je tabbladen. Een groot voordeel: als je op de groepsnaam klikt, worden de bijbehorende tabbladen ingeklapt, dat bespaart ruimte.

Tabbladen kun je later eenvoudig toevoegen: klik met de rechtermuisknop op het gewenste tabblad en kies de gewenste groep.

Stap 3: Groep sluiten

Klik je met de rechtermuisknop op de naam van de tabbladgroep, dan krijg je andere mogelijkheden. Met de optie Nieuw tabblad in groep open je een leeg tabblad in de bestaande groep. Het is ook mogelijk om een bestaand tabblad gewoon in de groep te slepen. Kies je Groep verplaatsen naar een nieuw venster, dan opent Chrome een nieuw browservenster met daarin alle opgenomen tabbladen. Met de opdracht Groep sluiten verdwijnt de groep van je scherm. Dit doe je als je de hele groep niet meer nodig hebt en je de tabbladen niet langer wilt openhouden. Met Groep verwijderen (in sommige versies: Groep opheffen) blijven de tabbladen open, maar worden ze losgekoppeld van de groep. De kleur en de groepsnaam verdwijnen. Dit doe je als je de inhoud nog nodig hebt, maar je geen groepsindeling meer wilt.

5x Chromebooks

Zeg je Chrome, dan denk je ook al snel aan Chromebooks. Hieronder een selectie 5 fijne modellen.

Acer Chromebook Plus 514

Compacte 14-inch Chromebook met vlotte prestaties, lichte aluminium behuizing en degelijke accuduur.

HP Chromebook x360 14b‑cd0625nd

14″ touchscreen Chromebook met 8 GB RAM en 128 GB opslag; geschikt voor alle dagelijkse taken.

Acer Chromebook Plus 515 CB515-2H-32UH

Stevige 15,6″ Chromebook met Full HD-scherm, Intel Core-i3, 8 GB RAM en 128 GB SSD, geschikt voor werk, school, surfen en media.

Lenovo IdeaPad / Slim 3 Chrome / 83BN0038MH

Compacte 14″ Chromebook met Full HD-scherm en Intel Core i3, prima voor school, mail, web en licht werk.

HP Chromebook 14a-nf0050nd

Lichte 14″ Chromebook met Full HD-scherm, Intel N-processor, 4 GB RAM en 128 GB opslag; geschikt voor internet, mail, documenten en basisgebruik op school of werk.

Je staat in de parfumerie en ziet drie flacons die er bijna identiek uitzien. De naam is hetzelfde en het merk is hetzelfde, maar het prijsverschil tussen die drie is groot. Dat komt doordat er eigenlijk drie verschillende varianten zijn: parfum, eau de parfum en eau de toilette. Hoewel het verleidelijk is om simpelweg op het prijskaartje af te gaan, is het slim om te weten wat je precies koopt. De verschillen tussen die drie zijn namelijk groter dan je denkt. Hoe dat precies zit, lees je hier.

Om de juiste keuze te maken, moet je eerst begrijpen hoe een geur eigenlijk in elkaar zit. In de basis bestaat elk luchtje uit een mengsel van alcohol, water en geurstoffen (ook wel parfumolie genoemd). De alcohol fungeert als de drager: zodra je sprayt, verdampt de alcohol en blijven de geurstoffen achter op je huid. Het grote onderscheid tussen de verschillende varianten zit hem puur in de concentratie van die parfumolie. De vuistregel is simpel: hoe hoger het percentage geurstoffen, hoe intenser de geur is en hoe langer je er plezier van hebt.

Parfum (extrait de parfum)

Als we het in de volksmond hebben over 'parfum', bedoelen we vaak gewoon een lekker luchtje. Maar in de officiële termen is parfum (of extrait de parfum) de meest pure en kostbare variant die je kunt kopen. Met een concentratie aan geurstoffen die meestal tussen de 20 en 40 procent ligt, is dit de absolute topklasse.

Omdat de concentratie zo hoog is, bevat deze variant relatief weinig alcohol. Dit maakt puur parfum vaak een uitstekende keuze voor mensen met een gevoelige huid, omdat alcohol de huid kan uitdrogen. De geur is vol, diep en blijft met gemak de hele dag - en vaak zelfs de volgende ochtend nog - hangen. Je hebt er extreem weinig van nodig; vaak wordt parfum daarom niet in een sprayfles verkocht, maar in een klein flesje waarmee je een paar druppels op de huid dept.

Eau de parfum (EDP)

Kijk je in het badkamerkastje van de gemiddelde Nederlander, dan is de kans groot dat je daar een eau de parfum aantreft. Met een geurconcentratie van 15 tot 20 procent biedt deze variant de gulden middenweg. Het is minder zwaar en olieachtig dan puur parfum, maar krachtig genoeg om een hele werkdag of een avond uit mee te gaan. Meestal blijft een eau de parfum zo'n zes tot acht uur goed waarneembaar.

Eau de parfum richt zich vaak op de zogenoemde 'hartnoten' van een geur. Dit zijn de geuren die tevoorschijn komen nadat de eerste alcohol is verdampt. Hierdoor is de geur vaak wat dieper en warmer, wat hem geschikt maakt voor zowel dagelijks gebruik als speciale gelegenheden.

Eau de toilette (EDT)

De term 'eau de toilette' klinkt chique, maar betekent letterlijk 'toiletwater'. Dit stamt uit de tijd dat men deze geur gebruikte om zich in de ochtend mee op te frissen ('toilet maken'). Deze variant is met een percentage van 5 tot 15 procent geurstoffen een stuk lichter en vluchtiger dan (eau de) parfum.

Waar een eau de parfum de diepte in gaat, focust een eau de toilette zich meestal op de toptonen. Dit zijn vaak frisse citrus- of fruitgeuren die je direct ruikt bij het sprayen, maar die ook sneller vervliegen. Een eau de toilette blijft gemiddeld drie tot vijf uur hangen. Het is dan ook een goede keuze voor mensen die niet van zware, bedwelmende geuren houden, of voor gebruik op kantoor waar je je collega's niet wilt overweldigen. Houd er wel rekening mee dat je deze geur halverwege de dag waarschijnlijk even opnieuw moet aanbrengen.

Prijs versus kwaliteit: wat is nu echt goedkoper?

Het lijkt een simpele rekensom: een grote fles eau de toilette is aan de kassa vaak goedkoper dan een klein flesje eau de parfum. Toch kan die goedkopere fles op de lange termijn duurkoop zijn. Omdat eau de toilette sneller vervliegt, heb je de neiging om royaal te sprayen en dit gedurende de dag te herhalen. Hierdoor gaat de fles veel sneller leeg.

Bij een eau de parfum of puur parfum is de aanschafprijs hoger, maar heb je aan één keer een beetje aanbrengen in de ochtend vaak genoeg voor de hele dag. Je doet dus aanzienlijk langer met de flacon.

Wanneer draag je wat?

Als je twijfelt over welke variant je moet kopen, laat dit dan afhangen van het seizoen en de gelegenheid. Warmte versterkt namelijk geur. In de zomer, wanneer je huid warm is, kan een zwaar parfum al snel te overheersend en plakkerig aanvoelen. Een lichte, frisse eau de toilette is dan perfect. In de winter is het juist andersom: kou zorgt ervoor dat geuren minder goed vrijkomen en snel wegvallen. In die maanden, en zeker 's avonds tijdens een diner of feestje, komt een rijkere eau de parfum of parfum veel beter tot zijn recht.

Haal alles uit je geur

Heb je eenmaal je keuze gemaakt, dan wil je natuurlijk dat je zo lang mogelijk lekker ruikt. Een veelgemaakte fout is het wrijven van de polsen na het sprayen. Doe dit niet; door de wrijving creëer je warmte die de geurmoleculen kapotmaakt, waardoor vooral de frisse toptonen direct verdwijnen en de geur vlakker wordt.

Daarnaast hecht parfum slecht op een droge huid. Wil je dat je geur echt lang blijft hangen? Smeer je huid dan eerst in met een geurloze bodylotion of een crème uit dezelfde geurlijn voordat je gaat sprayen. De vetten in de crème houden de geurstoffen vast, zodat jij - of je nu kiest voor eau de toilette of parfum - de hele dag heerlijk ruikt.