Wij zijn op zoek naar een pc die zich als een kameleon gedraagt: hij moet zijn hand niet omdraaien voor Windows 8, Windows 7, Linux… én OS X Mountain Lion. Dat laatste vereist wat planning, maar met de juiste ingrediënten kan een kind de was doen!

Wie zelf de gevolgen van de recessie in zijn portemonnee merkt, zal niet staan te springen om zijn oude Mac Pro te vervangen door een gloednieuw en peperduur model. Het goedkoopste model kost € 2599 en daar koop je met gemak een heel aardige pc voor. Maar ja, als je niet van plan bent Windows als je primaire besturingssysteem te gebruiken, moet je dan puur en alleen voor OS X alsnog de hoofdprijs betalen… of niet?

Vind je het zelf geen probleem om een pc in elkaar te schroeven, dan is er wel degelijk een goedkopere manier om OS X te draaien. Natuurlijk, als je met losse componenten werkt heeft dat gevolgen voor de garantie van de pc als geheel en vaak loop je bij een kant-en-klare pc ook minder tegen compatibiliteitsproblemen aan.

Eisenpakket

In ons geval willen we een pc samenstellen die aan een aantal eisen voldoet. Allereerst moet hij optimaal OS X (Mountain Lion) draaien. De pc moet tevens krachtig genoeg zijn, zodat we onder OS X aan foto- en videobewerking kunnen doen. De derde eis is dat we tevens Windows 7 of Windows 8 kunnen installeren. Er zijn namelijk maar weinig topgames (zoals een Black Ops II) die onder OS X draaien. Windows (én een goede grafische kaart) zijn dus onze laatste eis.

Dat je OS X kunt draaien op pc-hardware is geen geheim meer. Steeds meer hardware wordt ondersteund, zo niet door Apple zelf, dan wel door derde partijen. Het beste kun je als uitgangspunt naar de website www.tonymacx86.com surfen. Hier vind je nette ‘ingrediënten’-lijstjes om een OS X-compatibele pc in elkaar te schroeven en tref je een community aan die je met je problemen verder kan helpen.

Ook wij gaan uit van de suggesties op Tony Mac x86, en wel voor de zwaarste pc uit hun lijst van aanbevelingen. Waarom? Simpel: we willen de komende jaren niet elke keer een nieuwe pc in elkaar hoeven sleutelen. Onze computer moet meerdere jaren meegaan en vanuit dat oogpunt willen we ook hoogwaardige componenten. Vind je het zelf geen probleem om elke paar jaar componenten te vervangen, dan kan je uiteraard met een goedkopere samenstelling uit de voeten (voor rond de € 600 heb je al een heel aardige ‘Hackintosh’). Maar wij willen meer: ons systeem is straks niet alleen in staat de zwaarste games met gemak te draaien, het is ook nog eens overklokbaar, mochten we ooit wat aan prestaties tekort komen.

Moederbord

De keuze voor het moederbord is, samen met de grafische kaart, veruit de belangrijkste beslissing. De nieuwste generatie Gigabyte-moederborden is snel, stabiel en uitermate geschikt voor het werken met zowel OS X als Windows. Dat heeft te maken met de manier waarop het powermanagement op dit moederbord is geïmplementeerd en de gebruikte chipsets. Bij de installatie van OS X is het alleen nodig om nog een stuurprogramma (kext) voor de netwerkinterface en de audiochipset aan te passen (verderop vertellen we je hoe). Alle overige componenten worden automatisch herkend door OS X. Wij kiezen uiteraard voor een moederbord met een Thunderbolt-aansluiting – wat Apple betreft de opvolger van de Firewire interface en daarnaast ook nog de nieuwe grafische interface voor de Apple MacBooks. Met deze eis in het achterhoofd is er slechts één moederbord dat aan onze eisen voldoet: de GA-Z77X-UP5-TH. Dit Ivy Bridge-moederbord heeft alles in huis wat we eisen. Overigens heeft het moederbord zelf (in combinatie met de juiste processor) ook een ingebouwde grafische chipset, maar vanwege de lage prestaties van dit soort oplossingen, gaan we daar geen gebruik van maken.

Grafische kaart en processor

Nvidia is de nieuwe huisleverancier van grafische kaarten voor Apple en dat is te merken aan het gemak waarmee deze worden herkend. Waar voorheen AMD Radeon-kaarten de voorkeur waren, is Mountain Lion nu bijzonder lief voor alle 6-serie GeForce-kaarten. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit welke kaart je hier kiest, alle varianten vanaf de GeForce GT 640 tot de GTX 680 (en mogelijk ook de 690) doen het goed en worden zonder aanpassingen herkend. Omdat we van plan zijn serieus te gamen, gaan wij voor de (prijzige) Asus GeForce GTX 670.

Harde schijf of ssd?

Ga je voor een harde schijf (veel opslagcapaciteit en relatief goedkoop) of voor een solid state drive (razendsnel, maar duurder)? Dat is natuurlijk helemaal afhankelijk van je persoonlijke voorkeur, maar voor de installatie van OS X maakt het in ieder geval weinig uit. Voor ons systeem kiezen we een (forse) ssd van Crucial als opstartschijf. Crucial heeft een goede reputatie, onder meer omdat het hoge kwaliteit firmware op zijn schijven levert en deze ook vaak genoeg ververst. Samsung en Intel zijn goede alternatieven: bepaal wat je wilt uitgeven aan een solid state drive en kies dan de grootte die je kunt kopen.

Geheugen en processor

Een moederbord doet natuurlijk weinig zonder geheugen en processor. Om met de laatste te beginnen: we willen graag dat ons systeem makkelijk over te klokken is. Bij Intel moet je dan kijken naar processors met een K aan het einde van het typenummer. Wat ons betreft is de Core i7-3770K een van de meest interessante modellen in het assortiment, vanwege de uitgebalanceerde prijs-prestatieverhouding. Die gaat dus in het winkelmandje.

Qua geheugen raden we je vooral aan om voor een A-merk te kiezen en geen goedkoop merkloos setje in je moederbord te stoppen. Uit prestatieoverwegingen kiezen we voor modules die op 1600 MHz draaien. Corsair heeft een leuk kitje met vier 4 GB-modules: dat levert ons 16 GB aan geheugencapaciteit op. Een lekker ruime hoeveelheid voor videobewerking. Let er op dat de modules in dit kitje behoorlijk hoog zijn en dat je met grotere cpu-koelers in de clinch kunt komen. De standaard Intel-koeler levert in ieder geval geen problemen op.

Bluetooth en wifi

Als je onder Windows en OS X de beschikking wilt hebben over wifi en/of bluetooth, dan zijn er verschillende manieren om dat te bereiken. Bij ons GA-Z77X-UP5-TH-moederbord wordt standaard een wifi- & bluetooth-kaart geleverd, die je in een pci-express-sleuf steekt. Helaas kan OS X niets met de wifi-chipset op deze insteekkaart; de bluetooth module wordt gelukkig wel herkend. Wil je toch wifi gebruiken, koop dan de TP-LINK TL-WDN4800. Deze wordt onmiddellijk en zonder aanpassingen herkend als AirPort-kaart. Je kunt bluetooth ook uiteraard via losse dongles inschakelen, zoals met de Belkin F8T016 of een IOGear GBU421/GBU521. Dit soort modules vind je vaak het snelste en goedkoopste op eBay, omdat ze in Nederland lastig verkrijgbaar zijn. Je kunt ook bluetooth-dongles aanschaffen bij retailers als de MediaMarkt, maar de daadwerkelijke chipset wordt zelden op de verpakking genoemd. Zo weet je dus nooit of de dongle onder OS X werkt en of er bepaalde problemen met de drivers zijn. Niet ondersteunde dongles vertonen vaak problemen met de slaapstand of met het in stand houden van een stabiele verbinding.

Voeding

Kies een voeding die krachtig genoeg is om je gehele pc inclusief alle componenten van energie te voorzien en kies bij voorkeur niet voor een merkloze voeding, omdat de kwaliteit van je voeding erg belangrijk is voor de levensduur van je pc. Heb je voor een gemiddelde grafische kaart gekozen, dan kom je met een 650-watt voeding wel uit. Wij kiezen voor een 750-watt voeding, zodat we er zeker van zijn dat onze Asus-kaart niets tekort komt.

Kijk ook meteen of je voeding modulair is, dat wil zeggen: dat je kabels naar wens kunt aansluiten of afkoppelen. Dit scheelt een forse kabelkluwen in je pc-kast en zorgt voor een betere airflow.

Kast

Als je Apple-hardware gewend bent, is het lastig om een pc-kast te vinden die qua design voldoet aan je eisen. Om maar een vergelijking met de autowereld te trekken: de gemiddelde pc-kast is een Ford F150, maar wij zijn op zoek naar een Fisker Karma! Shop rustig rond naar een kast die aan je eisen en smaak voldoet, op veel online computerwinkels vind je uitgebreide foto’s én specificaties van de kasten.

Heb je nog een oude G5 Mac Pro liggen en ben je een beetje handig met een dremel, dan kan je deze kast aanpassen om je nieuwe Hackintosh erin te huisvesten. Wij hebben weinig behoefte om te boren, zagen, lijmen en knutselen, dus gaan we voor een relatief onschuldig ogende kast van Taiwanese makelij.

In elkaar steken en installeren

Het in elkaar zetten van de computer is een half uurtje werk en zullen we hier niet verder beschrijven. Een paar tips: zorg voor een laagje koelpasta tussen processor en processorkoeler, vergeet de aansluitblokjes voor power/reset/leds niet, en vergeet niet je sata3-schijf ook daadwerkelijk in sata3-aansluitingen te steken.

De volgende stap is het geschikt maken van je harde schijf om er ook daadwerkelijk OS X van te starten. Daartoe moet Chimera op de schijf geïnstalleerd worden. Steek de tweede usb-stick in de computer en kopieer MultiBeast naar je desktop. Start het en klik een paar keer op Ga Door en Akkoord tot je het installatiescherm ziet (zie afbeelding).

Het is nu zaak om vinkjes te zetten bij de juiste kexts voor Drivers & Bootloaders. Voor onze hardwareconfiguratie moeten we kiezen voor Drivers, Audio, Realtek ALC8xx, Without DSDT, ALC898, voor Drivers, Disk, TRIM Enabler, 10.8.1+ TRIM Patch, en voor Drivers, Network, Intel – hnak’s AppleIntelE1000e v2.7. Uiteraard heb je voor een andere hardwareconfiguratie andere kexts nodig, maar daarvoor biedt TonyMacx86 je voldoende hulp.

Selecteer ook bij Customization, System Definitions, Mac Pro, Mac Pro 5,1 (dit zorgt ervoor dat OS X denkt dat het geïnstalleerd is op de meest recente Mac Pro) en vergewis je ervan dat bovenin beeld UserDSDT or DSDT-Free Installation aangevinkt is. Laat MultiBeast de aanpassingen uitvoeren. Let op: herstart je systeem nog niet! Je zult één kext moeten verwijderen, die anders roet in het eten gaat gooien. Ga naar het vergrootglas rechts bovenin de menubalk, tik erop en typ nu ‘terminal’ gevolgd door een Enter.

In het terminalvenster typ je de volgende opdracht:
sudo rm –R /System/Library/Extensions/AppleTyMCEDriver.kext

Je zult deze opdracht moeten bevestigen met het systeemwachtwoord, dat je bij installatie van OS X hebt aangemaakt. Nu kan je OS X afsluiten, de usb-sticks uit je computer trekken en opnieuw opstarten. Voilà, je hebt een razendsnelle computer op OS X, voor een fractie van de prijs van een écht Apple-systeem.

Het installatiemenu van MultiBeast.

De juiste kexts installeren voor je computer.

Kies in het installatiemenu voor Nederlands en zoek daarna in de menubalk naar het Schijfhulpprogramma. Je kunt nu de harde schijf partitioneren voor OS X door in de linkerkolom de schijf te selecteren, rechts op Partitioneren te klikken en te kiezen voor Huidige. Bij Opties… kies je voor de GUID-partitietabel. Geef je schijf een passende naam en kies bij Structuur voor Mac OS Uitgebreid (journaled). Vervolgens voer je de aanpassingen uit met Pas toe en Partitioneer. Na enkele seconden is je harde schijf klaar. Sluit het Schijfhulpprogramma en je kunt je partitie aanklikken in het installatieprogramma. Laat het installatieproces verder z’n werk doen.

Het installatiemenu van OS X.

Is de installatie afgelopen, dan zal je computer herstarten. Let goed op: start wederom vanaf je usb-stick! Als het goed is zie je nu in het Chimera-scherm ook de zojuist geprepareerde schijfpartitie staan. Selecteer deze en start verder vanaf de harde schijf. Apple vervolgt nu de installatieprocedure met een aantal vragen. Heb je deze doorlopen, dan zit je, als alles goed is gegaan, in OS X.

Steek de usb-stick in de pc en zet hem aan. Kies in het bootmenu voor de usb-schijf (meestal USB-HDD). Als het goed is verschijnt hierna het Chimera opstartscherm, waar je normaal gesproken op de Enter-toets kunt drukken om meteen door te gaan. In ons geval drukken we op de spatie-toets en voeren we bij ‘boot options:’ de tekst GraphicsEnabler=No in. Let op de hoofdletters! Wil je helemaal op de hoogte blijven van wat er tijdens het installatieproces gebeurt, dan kun je er ook nog -v (van verbose mode) achter typen. Druk op Enter om het installatieproces te beginnen.

Voor de installatie van OS X mag je gerust een uurtje uittrekken. Je hebt toegang tot een computer met OS X nodig, alsmede een usb-stick van (minimaal) 8 GB. Wij gaan er voor het gemak even vanuit dat je OS X Mountain Lion hebt aangeschaft op een Mac. Haal dan bij tonymacx86.com het programma UniBeast op (http://bit.ly/WqtN68, registratie op het forum vereist). Download ook vast MultiBeast en zet dit op een tweede usb-stick als je die hebt.

Vervolgens prepareer je de usb-stick voor gebruik. Steek hem in een onder OS X werkende computer en start Schijfhulpprogramma (Disk Utility), selecteer Partioneren en selecteer 1 partitie (zie afbeelding). Kies bij opties Master Boot Record (zie afbeelding). Klik daarna op OK, geef de usb-stick een duidelijke naam en kies bij Structuur voor Mac OS Uitgebreid (journaled). Vervolgens klik je op Pas toe en Partioneer. Na enkele seconden is de usb-stick klaar voor Unibeast.

Als je UniBeast hebt gestart, zal deze zelf de gedownloade Mountain Lion vinden. Kies bij het installatiedoel voor je usb-stick en klik op Install. UniBeast zegt er meerdere uren over te doen, maar in de praktijk is je usb-stick na 10 tot 15 minuten klaar.

Usb-stick partitioneren met Disk Utility.

Kies niet voor GUID, maar voor Master Boot Record.

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we binnen een bepaald thema naar zulke deals. Ben je op zoek naar een goedkope soundbar waarmee je het tv-geluid kunt verbeteren? Vandaag hebben we vijf interessante modellen voor je gespot.

Denon DHT-S216

Zoek je een betaalbare soundbar van een bekend hifimerk? In dat geval is de Denon DHT-S216 een interessante kandidaat. Ondanks zijn lage prijskaartje oogt de behuizing erg chic. De stoffen afwerking aan de voorzijde geeft dit audiosysteem een luxe uitstraling. Vanwege de bescheiden hoogte van slechts zes centimeter zet je de DHT-S216 probleemloos voor de meeste televisies neer. Daarnaast kun je het apparaat ook ophangen. Je combineert deze soundbar bij voorkeur met een middelgrote of grote smart-tv, want de behuizing meet 89 centimeter lang.

Een pluspunt is dat je de soundbar op vrijwel elke televisie kunt aansluiten. De achterzijde telt twee HDMI-poorten, een optische ingang en een analoge aansluiting. Dat is erg netjes voor een product in deze prijsklasse. Mooi meegenomen is dat de DHT-S216 videostreams met een meerkanaals audiospoor kan verwerken, zoals Dolby Digital en DTS Virtual:X. De betere films en series klinken hierdoor ruimtelijk. Verder kun je ook nog muziek streamen. Koppel een smartphone of tablet via bluetooth en kies in een willekeurige muziek-app een leuke afspeellijst.

JBL Bar 2.0 All-in-One MK2

Deze compacte soundbar van JBL matcht prima met een wat kleinere televisie. De strak vormgegeven behuizing meet namelijk 61,4 × 5,6 × 9 centimeter. Nuttig voor wie bijvoorbeeld het geluid van een slaapkamer-tv wil upgraden. Met een uitgangsvermogen van 80 watt is de Bar 2.0 All-in-One MK2 behoorlijk krachtig. Je verbindt dit audiosysteem via HDMI of een optische ingang met een beeldbuis. Bij geschikte films, series en tv-programma’s kan de soundbar een Dolby Digital-audiospoor verwerken. Verder is er een bluetooth-adapter ingebouwd, waardoor je rechtstreeks vanaf een mobiel apparaat liedjes streamt.

De Bar 2.0 All-in-One MK2 is maar 5,6 centimeter hoog, zodat hij waarschijnlijk niet jouw tv-scherm blokkeert. Ophangen kan trouwens ook, want de fabrikant levert een eenvoudige muurmontageset mee. Gebruik voor de bediening de knoppen bovenop de behuizing of de inbegrepen afstandsbediening. Benieuwd naar ervaringen van andere gebruikers? Deze onafhankelijke reviewers komen tot een gezamenlijk oordeel van een 8,2.

Bose TV Speaker

Normaal gesproken hebben producten van de Britse audiospecialist Bose een behoorlijke prijs, maar dat valt bij deze soundbar alleszins mee. Een enkele webshop duikt zelfs net onder de prijsgrens van tweehonderd euro. Buiten een schappelijk prijskaartje heeft de Bose TV Speaker ook nog eens een goede reputatie. Zo krijgt dit product van ruim dertig Kieskeurig.nl-bezoekers een gemiddelde beoordeling van een 8,3. Een pluspunt is dat je het apparaat op verschillende manieren met een televisie kunt verbinden. Kies tussen HDMI, de optische aansluiting of de analoge 3,5mm-geluidsingang. Een nuttige functie is dat je met de dialoogfunctie menselijke stemmen kunt versterken. Daarnaast heeft de afstandsbediening een knop om het basniveau op te voeren.

Zoals je van een Bose-product mag verwachten, leent het audiosysteem zich ook goed voor het luisteren van muziek. Verbind een smartphone of tablet via bluetooth en laat je favoriete afspeellijsten op deze soundbar los. Met een maximaal vermogen van honderd watt realiseert de TV Speaker in een kleine tot middelgrote kamer een vol geluid. De stijlvolle behuizing is voor soundbar-begrippen erg compact. Zo bedragen de afmetingen slechts 59,4 × 5,6 × 10,2 centimeter. Houd er rekening mee dat de fabrikant geen HDMI-kabel meelevert.

Lees ook: Zo vind je de ideale soundbar voor jouw televisie

Sharp HT-SBW182

De Sharp HT-SBW182 is een goedkope soundbar met een losse subwoofer. Je zet deze basspeaker neer op een willekeurige plek op de vloer. Een kabel trekken is niet nodig, want de subwoofer communiceert draadloos met de soundbar. Logischerwijs is dit audiosysteem een goede keuze voor liefhebbers van een flinke portie bas. De HT-SBW182 voorziet films en series van een diepe laagweergave. Het totale vermogen bedraagt maximaal 160 watt, waardoor je het volume flink kunt opschroeven.

Met een lengte van 74 centimeter is deze soundbar niet zo lang. Je kunt hem met een kleine of middelgrote smart-tv combineren. Verbind beide apparaten met een optische kabel of HDMI-snoertje. Daarnaast is er nog een analoge 3,5mm-audiopoort. Tot slot bevindt zich in de behuizing een bluetooth-ontvanger, zodat je muziek vanaf een mobiel apparaat kunt streamen. Je past met de aanwezige equalizer de geluidsinstellingen naar eigen smaak aan.

TCL S45H

TCL timmert in de drukbezette televisiemarkt de laatste jaren stevig aan de weg. Bij ID.nl zijn we gek op producten die veel bieden voor weinig, en de TCL S45H (ook wel S45HE) past perfect in dat plaatje. Voor een bedrag ver onder de honderd euro haal je met deze soundbar een flinke audio-upgrade in huis. Verwacht geen losse subwoofer die de vloer laat trillen; dit is een compact 2.0-kanaals alles-in-één systeem. Toch weet TCL indruk te maken met ondersteuning voor zowel Dolby Atmos als DTS Virtual:X, features die je doorgaans pas in veel duurdere modellen terugvindt.

Dankzij het slimme ‘Dual Bass’-systeem en de speciale akoestische kamers klinken films en series een stuk voller en ruimtelijker dan via je standaard tv-speakers. Bovendien is hij met HDMI eARC, optische aansluiting en Bluetooth 5.2 helemaal bij de tijd. Zoek je een betaalbare oplossing voor de slaapkamer of een kleine woonkamer zonder gedoe met extra kabels en kasten? Dan biedt dit model absoluut waar voor je geld.

Je smartphone is tegenwoordig veel meer dan een telefoon; het is de kluis van je digitale leven. Bankzaken, privéfoto's, e-mails en locatiegegevens: het staat er allemaal op. Het goed beveiligen van die toegang is dus geen overbodige luxe. Maar kies je voor het ouderwetse wachtwoord, je vingerafdruk of toch je gezicht? Wij leggen de voor- en nadelen van elke methode naast elkaar.

De klassieker: pincode of wachtwoord

Elke telefoon vraagt erom bij het opstarten: een code. Dit is de basisbeveiliging. Zonder code kun je vaak geen gezichtsherkenning of vingerafdruk instellen. Maar is het ook de beste methode voor dagelijks gebruik?

©ID.nl

Pincode of wachtwoord: de voordelen

• Veiligheid in eigen hand

Het sterke aan een code is dat het in je hoofd zit. Maar een code als 1234 of 0000 is zo gekraakt. Maar kies je voor een langere cijferreeks? Dan is het voor iemand die je smartphone in handen krijgt digitaal gezien nagenoeg onmogelijk om de code te kraken. Voeg je ook letters toe, (zie kader), dan is dit digitaal gezien de moeilijkste methode om te kraken.

• Juridisch sterker

Een interessant weetje: in veel rechtsgebieden val je met een toegangscode onder het zwijgrecht. De politie mag je vaak niet dwingen je code af te staan. Je vinger op een scanner leggen kan in sommige situaties wel als dwangmiddel worden ingezet.

Pincode of wachtwoord: de nadelen

• Afkijken

Iemand die in de trein over je schouder meekijkt, heeft je pincode zo gezien. Ook vette vingers op het scherm kunnen je patroon verraden.

• Gemak

Tachtig keer per dag een lange code intikken gaat vervelen. Mensen kiezen daardoor vaak voor een te simpele code, en dat maakt het juist onveilig.

©ID.nl

2. Lekker snel (maar niet altijd even veilig): vingerafdrukscanner

De vingerafdrukscanner is mateloos populair vanwege het enorme gebruiksgemak: in één soepele beweging pak je je telefoon en ben je vrijwel direct binnen. Toch is het belangrijk om te weten dat de ene scanner de andere niet is en dat dit systeem zowel sterke als zwakke punten heeft.

Vingerafdrukscanner: de voordelen

• Snelheid

Het is vaak de snelste manier om je telefoon te openen, zeker als de scanner in de aan-knop verwerkt zit.

• Betrouwbaarheid (bij de juiste techniek)

Heb je een toestel met een fysieke scanner (achterop/zijkant) of een moderne ultrasone scanner (zoals in de Samsung S-serie)? Dan is de beveiliging uitstekend. Ultrasone scanners maken een 3D-map van je vinger en zijn zeer moeilijk te foppen.

Vingerafdrukscanner: de nadelen

• Natte vingers en pleisters

Heb je natte handen? Dan weigeren veel scanners dienst. Ook met een pleister om je vinger herkent de telefoon je niet. Tip: zorg daarom dat je vingerafdrukken van allebei je handen opslaat.

• Ongewenste toegang

Een klein (maar reëel) risico is dat iemand toegang krijgt terwijl je slaapt of bewusteloos bent, door voorzichtig je vinger op de scanner te leggen.

• Onveilige optische scanners

Veel budget-telefoons hebben een 'optische scanner' onder het scherm. Deze maakt een 2D-foto van je vinger. Dit is minder veilig en makkelijker te foppen dan de ultrasone varianten.

©ID.nl

Gezichtsherkenning: gemak of schijnveiligheid?

Telefoon ontgrendelen door ernaar te kijken voelt als magie. Maar pas op: hier zit de grootste valkuil voor consumenten.

Gezichtsherkenning: de voordelen

• Ultiem gemak

Je hoeft niets aan te raken. Kijken is openen. Ideaal als je bijvoorbeeld handschoenen draagt in de winter.

• Extreem veilig (alleen bij 3D)

Heb je een iPhone (FaceID) of een dure Android met 3D-sensoren? Dan worden er duizenden onzichtbare puntjes op je gezicht geprojecteerd om diepte te meten. Dit is amper te misleiden.

Gezichtsherkenning: de nadelen

• Schijnveiligheid (bij 2D)

Veel goedkopere Android-telefoons gebruiken simpelweg de selfiecamera (2D-herkenning). Dit is niet veilig. Soms is een foto van jou (van Facebook of Instagram) al genoeg om in te breken. Gebruik dit type gezichtsherkenning zeker nooit voor je bank-app.

• Toegang tijdens slaap

Als je niet oplet, kan iemand je telefoon voor je gezicht houden terwijl je slaapt om hem te ontgrendelen. Tip: Zet in de instellingen altijd de optie "Aandacht vereist" of "Ogen open" aan. Dan werkt het alleen als je echt naar het scherm kijkt.

Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het best?

Wat de slimste keuze is, hangt volledig af van je toestel. Heb je een iPhone of een high-end Android-telefoon met 3D-scan? Dan kun je gerust gebruikmaken van gezichtsherkenning; dat is niet alleen snel en makkelijk, maar ook veilig. Bezit je echter een middenklasse- of budgettoestel, kies dan liever voor de vingerafdrukscanner. De gezichtsherkenning op deze modellen is namelijk vaak onveilig.

Vergeet ook de basis niet: zorg altijd voor een sterke toegangscode (liefst alfanumeriek of langer dan vier cijfers) als back-up. Start je telefoon bovendien af en toe opnieuw op. Hierdoor wordt de biometrische beveiliging tijdelijk uitgeschakeld, waardoor je telefoon op zijn veiligst is.

📱Ook interessant: Help! Ik ben het wachtwoord van mijn Apple ID vergeten