Wij zijn op zoek naar een pc die zich als een kameleon gedraagt: hij moet zijn hand niet omdraaien voor Windows 8, Windows 7, Linux… én OS X Mountain Lion. Dat laatste vereist wat planning, maar met de juiste ingrediënten kan een kind de was doen!

Wie zelf de gevolgen van de recessie in zijn portemonnee merkt, zal niet staan te springen om zijn oude Mac Pro te vervangen door een gloednieuw en peperduur model. Het goedkoopste model kost € 2599 en daar koop je met gemak een heel aardige pc voor. Maar ja, als je niet van plan bent Windows als je primaire besturingssysteem te gebruiken, moet je dan puur en alleen voor OS X alsnog de hoofdprijs betalen… of niet?

Vind je het zelf geen probleem om een pc in elkaar te schroeven, dan is er wel degelijk een goedkopere manier om OS X te draaien. Natuurlijk, als je met losse componenten werkt heeft dat gevolgen voor de garantie van de pc als geheel en vaak loop je bij een kant-en-klare pc ook minder tegen compatibiliteitsproblemen aan.

Eisenpakket

In ons geval willen we een pc samenstellen die aan een aantal eisen voldoet. Allereerst moet hij optimaal OS X (Mountain Lion) draaien. De pc moet tevens krachtig genoeg zijn, zodat we onder OS X aan foto- en videobewerking kunnen doen. De derde eis is dat we tevens Windows 7 of Windows 8 kunnen installeren. Er zijn namelijk maar weinig topgames (zoals een Black Ops II) die onder OS X draaien. Windows (én een goede grafische kaart) zijn dus onze laatste eis.

Dat je OS X kunt draaien op pc-hardware is geen geheim meer. Steeds meer hardware wordt ondersteund, zo niet door Apple zelf, dan wel door derde partijen. Het beste kun je als uitgangspunt naar de website www.tonymacx86.com surfen. Hier vind je nette ‘ingrediënten’-lijstjes om een OS X-compatibele pc in elkaar te schroeven en tref je een community aan die je met je problemen verder kan helpen.

Ook wij gaan uit van de suggesties op Tony Mac x86, en wel voor de zwaarste pc uit hun lijst van aanbevelingen. Waarom? Simpel: we willen de komende jaren niet elke keer een nieuwe pc in elkaar hoeven sleutelen. Onze computer moet meerdere jaren meegaan en vanuit dat oogpunt willen we ook hoogwaardige componenten. Vind je het zelf geen probleem om elke paar jaar componenten te vervangen, dan kan je uiteraard met een goedkopere samenstelling uit de voeten (voor rond de € 600 heb je al een heel aardige ‘Hackintosh’). Maar wij willen meer: ons systeem is straks niet alleen in staat de zwaarste games met gemak te draaien, het is ook nog eens overklokbaar, mochten we ooit wat aan prestaties tekort komen.

Moederbord

De keuze voor het moederbord is, samen met de grafische kaart, veruit de belangrijkste beslissing. De nieuwste generatie Gigabyte-moederborden is snel, stabiel en uitermate geschikt voor het werken met zowel OS X als Windows. Dat heeft te maken met de manier waarop het powermanagement op dit moederbord is geïmplementeerd en de gebruikte chipsets. Bij de installatie van OS X is het alleen nodig om nog een stuurprogramma (kext) voor de netwerkinterface en de audiochipset aan te passen (verderop vertellen we je hoe). Alle overige componenten worden automatisch herkend door OS X. Wij kiezen uiteraard voor een moederbord met een Thunderbolt-aansluiting – wat Apple betreft de opvolger van de Firewire interface en daarnaast ook nog de nieuwe grafische interface voor de Apple MacBooks. Met deze eis in het achterhoofd is er slechts één moederbord dat aan onze eisen voldoet: de GA-Z77X-UP5-TH. Dit Ivy Bridge-moederbord heeft alles in huis wat we eisen. Overigens heeft het moederbord zelf (in combinatie met de juiste processor) ook een ingebouwde grafische chipset, maar vanwege de lage prestaties van dit soort oplossingen, gaan we daar geen gebruik van maken.

Grafische kaart en processor

Nvidia is de nieuwe huisleverancier van grafische kaarten voor Apple en dat is te merken aan het gemak waarmee deze worden herkend. Waar voorheen AMD Radeon-kaarten de voorkeur waren, is Mountain Lion nu bijzonder lief voor alle 6-serie GeForce-kaarten. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit welke kaart je hier kiest, alle varianten vanaf de GeForce GT 640 tot de GTX 680 (en mogelijk ook de 690) doen het goed en worden zonder aanpassingen herkend. Omdat we van plan zijn serieus te gamen, gaan wij voor de (prijzige) Asus GeForce GTX 670.

Harde schijf of ssd?

Ga je voor een harde schijf (veel opslagcapaciteit en relatief goedkoop) of voor een solid state drive (razendsnel, maar duurder)? Dat is natuurlijk helemaal afhankelijk van je persoonlijke voorkeur, maar voor de installatie van OS X maakt het in ieder geval weinig uit. Voor ons systeem kiezen we een (forse) ssd van Crucial als opstartschijf. Crucial heeft een goede reputatie, onder meer omdat het hoge kwaliteit firmware op zijn schijven levert en deze ook vaak genoeg ververst. Samsung en Intel zijn goede alternatieven: bepaal wat je wilt uitgeven aan een solid state drive en kies dan de grootte die je kunt kopen.

Geheugen en processor

Een moederbord doet natuurlijk weinig zonder geheugen en processor. Om met de laatste te beginnen: we willen graag dat ons systeem makkelijk over te klokken is. Bij Intel moet je dan kijken naar processors met een K aan het einde van het typenummer. Wat ons betreft is de Core i7-3770K een van de meest interessante modellen in het assortiment, vanwege de uitgebalanceerde prijs-prestatieverhouding. Die gaat dus in het winkelmandje.

Qua geheugen raden we je vooral aan om voor een A-merk te kiezen en geen goedkoop merkloos setje in je moederbord te stoppen. Uit prestatieoverwegingen kiezen we voor modules die op 1600 MHz draaien. Corsair heeft een leuk kitje met vier 4 GB-modules: dat levert ons 16 GB aan geheugencapaciteit op. Een lekker ruime hoeveelheid voor videobewerking. Let er op dat de modules in dit kitje behoorlijk hoog zijn en dat je met grotere cpu-koelers in de clinch kunt komen. De standaard Intel-koeler levert in ieder geval geen problemen op.

Bluetooth en wifi

Als je onder Windows en OS X de beschikking wilt hebben over wifi en/of bluetooth, dan zijn er verschillende manieren om dat te bereiken. Bij ons GA-Z77X-UP5-TH-moederbord wordt standaard een wifi- & bluetooth-kaart geleverd, die je in een pci-express-sleuf steekt. Helaas kan OS X niets met de wifi-chipset op deze insteekkaart; de bluetooth module wordt gelukkig wel herkend. Wil je toch wifi gebruiken, koop dan de TP-LINK TL-WDN4800. Deze wordt onmiddellijk en zonder aanpassingen herkend als AirPort-kaart. Je kunt bluetooth ook uiteraard via losse dongles inschakelen, zoals met de Belkin F8T016 of een IOGear GBU421/GBU521. Dit soort modules vind je vaak het snelste en goedkoopste op eBay, omdat ze in Nederland lastig verkrijgbaar zijn. Je kunt ook bluetooth-dongles aanschaffen bij retailers als de MediaMarkt, maar de daadwerkelijke chipset wordt zelden op de verpakking genoemd. Zo weet je dus nooit of de dongle onder OS X werkt en of er bepaalde problemen met de drivers zijn. Niet ondersteunde dongles vertonen vaak problemen met de slaapstand of met het in stand houden van een stabiele verbinding.

Voeding

Kies een voeding die krachtig genoeg is om je gehele pc inclusief alle componenten van energie te voorzien en kies bij voorkeur niet voor een merkloze voeding, omdat de kwaliteit van je voeding erg belangrijk is voor de levensduur van je pc. Heb je voor een gemiddelde grafische kaart gekozen, dan kom je met een 650-watt voeding wel uit. Wij kiezen voor een 750-watt voeding, zodat we er zeker van zijn dat onze Asus-kaart niets tekort komt.

Kijk ook meteen of je voeding modulair is, dat wil zeggen: dat je kabels naar wens kunt aansluiten of afkoppelen. Dit scheelt een forse kabelkluwen in je pc-kast en zorgt voor een betere airflow.

Kast

Als je Apple-hardware gewend bent, is het lastig om een pc-kast te vinden die qua design voldoet aan je eisen. Om maar een vergelijking met de autowereld te trekken: de gemiddelde pc-kast is een Ford F150, maar wij zijn op zoek naar een Fisker Karma! Shop rustig rond naar een kast die aan je eisen en smaak voldoet, op veel online computerwinkels vind je uitgebreide foto’s én specificaties van de kasten.

Heb je nog een oude G5 Mac Pro liggen en ben je een beetje handig met een dremel, dan kan je deze kast aanpassen om je nieuwe Hackintosh erin te huisvesten. Wij hebben weinig behoefte om te boren, zagen, lijmen en knutselen, dus gaan we voor een relatief onschuldig ogende kast van Taiwanese makelij.

In elkaar steken en installeren

Het in elkaar zetten van de computer is een half uurtje werk en zullen we hier niet verder beschrijven. Een paar tips: zorg voor een laagje koelpasta tussen processor en processorkoeler, vergeet de aansluitblokjes voor power/reset/leds niet, en vergeet niet je sata3-schijf ook daadwerkelijk in sata3-aansluitingen te steken.

De volgende stap is het geschikt maken van je harde schijf om er ook daadwerkelijk OS X van te starten. Daartoe moet Chimera op de schijf geïnstalleerd worden. Steek de tweede usb-stick in de computer en kopieer MultiBeast naar je desktop. Start het en klik een paar keer op Ga Door en Akkoord tot je het installatiescherm ziet (zie afbeelding).

Het is nu zaak om vinkjes te zetten bij de juiste kexts voor Drivers & Bootloaders. Voor onze hardwareconfiguratie moeten we kiezen voor Drivers, Audio, Realtek ALC8xx, Without DSDT, ALC898, voor Drivers, Disk, TRIM Enabler, 10.8.1+ TRIM Patch, en voor Drivers, Network, Intel – hnak’s AppleIntelE1000e v2.7. Uiteraard heb je voor een andere hardwareconfiguratie andere kexts nodig, maar daarvoor biedt TonyMacx86 je voldoende hulp.

Selecteer ook bij Customization, System Definitions, Mac Pro, Mac Pro 5,1 (dit zorgt ervoor dat OS X denkt dat het geïnstalleerd is op de meest recente Mac Pro) en vergewis je ervan dat bovenin beeld UserDSDT or DSDT-Free Installation aangevinkt is. Laat MultiBeast de aanpassingen uitvoeren. Let op: herstart je systeem nog niet! Je zult één kext moeten verwijderen, die anders roet in het eten gaat gooien. Ga naar het vergrootglas rechts bovenin de menubalk, tik erop en typ nu ‘terminal’ gevolgd door een Enter.

In het terminalvenster typ je de volgende opdracht:
sudo rm –R /System/Library/Extensions/AppleTyMCEDriver.kext

Je zult deze opdracht moeten bevestigen met het systeemwachtwoord, dat je bij installatie van OS X hebt aangemaakt. Nu kan je OS X afsluiten, de usb-sticks uit je computer trekken en opnieuw opstarten. Voilà, je hebt een razendsnelle computer op OS X, voor een fractie van de prijs van een écht Apple-systeem.

Het installatiemenu van MultiBeast.

De juiste kexts installeren voor je computer.

Kies in het installatiemenu voor Nederlands en zoek daarna in de menubalk naar het Schijfhulpprogramma. Je kunt nu de harde schijf partitioneren voor OS X door in de linkerkolom de schijf te selecteren, rechts op Partitioneren te klikken en te kiezen voor Huidige. Bij Opties… kies je voor de GUID-partitietabel. Geef je schijf een passende naam en kies bij Structuur voor Mac OS Uitgebreid (journaled). Vervolgens voer je de aanpassingen uit met Pas toe en Partitioneer. Na enkele seconden is je harde schijf klaar. Sluit het Schijfhulpprogramma en je kunt je partitie aanklikken in het installatieprogramma. Laat het installatieproces verder z’n werk doen.

Het installatiemenu van OS X.

Is de installatie afgelopen, dan zal je computer herstarten. Let goed op: start wederom vanaf je usb-stick! Als het goed is zie je nu in het Chimera-scherm ook de zojuist geprepareerde schijfpartitie staan. Selecteer deze en start verder vanaf de harde schijf. Apple vervolgt nu de installatieprocedure met een aantal vragen. Heb je deze doorlopen, dan zit je, als alles goed is gegaan, in OS X.

Steek de usb-stick in de pc en zet hem aan. Kies in het bootmenu voor de usb-schijf (meestal USB-HDD). Als het goed is verschijnt hierna het Chimera opstartscherm, waar je normaal gesproken op de Enter-toets kunt drukken om meteen door te gaan. In ons geval drukken we op de spatie-toets en voeren we bij ‘boot options:’ de tekst GraphicsEnabler=No in. Let op de hoofdletters! Wil je helemaal op de hoogte blijven van wat er tijdens het installatieproces gebeurt, dan kun je er ook nog -v (van verbose mode) achter typen. Druk op Enter om het installatieproces te beginnen.

Voor de installatie van OS X mag je gerust een uurtje uittrekken. Je hebt toegang tot een computer met OS X nodig, alsmede een usb-stick van (minimaal) 8 GB. Wij gaan er voor het gemak even vanuit dat je OS X Mountain Lion hebt aangeschaft op een Mac. Haal dan bij tonymacx86.com het programma UniBeast op (http://bit.ly/WqtN68, registratie op het forum vereist). Download ook vast MultiBeast en zet dit op een tweede usb-stick als je die hebt.

Vervolgens prepareer je de usb-stick voor gebruik. Steek hem in een onder OS X werkende computer en start Schijfhulpprogramma (Disk Utility), selecteer Partioneren en selecteer 1 partitie (zie afbeelding). Kies bij opties Master Boot Record (zie afbeelding). Klik daarna op OK, geef de usb-stick een duidelijke naam en kies bij Structuur voor Mac OS Uitgebreid (journaled). Vervolgens klik je op Pas toe en Partioneer. Na enkele seconden is de usb-stick klaar voor Unibeast.

Als je UniBeast hebt gestart, zal deze zelf de gedownloade Mountain Lion vinden. Kies bij het installatiedoel voor je usb-stick en klik op Install. UniBeast zegt er meerdere uren over te doen, maar in de praktijk is je usb-stick na 10 tot 15 minuten klaar.

Usb-stick partitioneren met Disk Utility.

Kies niet voor GUID, maar voor Master Boot Record.

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.