Zoek je het begrip ‘virtualisatie’ op, dan is de kans groot dat je met heel wat uiteenlopende definities te maken krijgt. Dat is niet zo verwonderlijk want er zijn diverse types virtualisatie – afhankelijk van de bron wel tot 10 verschillende. In dit artikel focussen wij ons op de twee bekendste types systeemvirtualisatie en komt ook applicatievirtualisatie aan bod.

Wanneer we een poging wagen tot een overkoepelende definitie voor virtualisatie, dan komen we uit op iets als ‘het emuleren of simuleren van een object of een bron in software op zo’n manier dat die op precies dezelfde manier functioneert als het overeenkomstige fysieke object’. Er wordt dus op een of andere manier van abstractie gebruik gemaakt, zodat software zich als hardware gedraagt. Deze objecten of bronnen kunnen overigens zeer divers zijn, zoals computerhardware, opslagapparaten en netwerkbronnen, maar bijvoorbeeld ook desktops – of vdi (virtual desktop infrastructure) in een meer geavanceerde vorm – en applicaties.

Hoewel, bij deze laatste categorie (applicatievirtualisatie) gaat het doorgaans om het isoleren van individuele apps van het onderliggende besturingsysteem en van andere toepassingen in een zogenoemde sandbox. Ook al beschouwen sommige experts (zoals Wilders Security) dit niet als virtualisatie in strikte zin, hebben we hier er toch de nodige aandacht aan besteed.

Virtualisatie van vroeger en nu

De eerste vormen van virtualisatie vinden we al terug in de jaren 60 van de vorige eeuw, toen systeembronnen, zoals beschikbaar gesteld door mainframes, logisch werden opgesplitst tussen verschillende applicaties. Intussen is het begrip virtualisatie ook op andere manieren doorgedrongen tot in allerlei populaire applicaties, frameworks en besturingssystemen.

Zo maken de meeste moderne browsers gebruik van een of andere vorm van sandboxing: bij Chrome bijvoorbeeld wordt zowat elk proces en elke extensie gesandboxt. Ook in html5 tref je een vorm van sandboxing aan: dat voorziet in een sandbox-attribuut voor gebruik met iframes, bijvoorbeeld om het doorsturen van data of het uitvoeren van een script te blokkeren. Je kunt hier zelf mee experimenteren. Voer het script in het linkerpaneel uit, waarbij je ook een keer de waarde ="allow-scripts" aan het sandbox-attribuut toevoegt; alleen dan zal de functie Get date and time werken.

©PXimport

Het zal je weinig verbazen dat ook steeds meer security suites sandboxing aanwenden voor een nog betere beveiliging, waaronder die van Kaspersky, Comodo en Avast. Deze laatste voorziet tevens in een autosandbox-functionaliteit, waarbij verdachte bestanden automatisch in een sandbox belanden. Je legt hierbij zelf de criteria vast en je kunt ook uitzonderingen definiëren.

Windows Defender Application Guard

Ook Microsoft zet meer en meer in op diverse vormen van virtualisatie en sandboxing. Zo kun je (sinds Windows 10 versie 1803 ook voor Windows Pro 64 bit) de ingebouwde Windows Defender Application Guard activeren voor gebruik in Edge. Hierbij wordt de browser met behulp van Hyper-V in een eigen virtuele machine (vm) opgesloten, waarbij uitsluitend nog een sterk uitgeklede Windows-versie actief is.

Deze vm heeft bijvoorbeeld geen toegang tot de printer, het klembord of externe bestanden. Je moet WDAG dan wel eerst even inschakelen via Windows Configuratiescherm / Programma’s / Windows-onderdelen in- of uitschakelen. Vervolgens klik je in Edge het knopje met de drie puntjes aan en kies je Nieuw Application Guard-venster.

De functie Virtualization Based Security (VBS) van Microsoft is nog dieper verankerd in Windows en maakt gebruik van hardwarevirtualisatie. In essentie gebruikt Microsoft hiervoor Hyper-V om het OS te booten, waarna deze hypervisor als een compleet afgeschermd geheugengebied wordt gebruikt voor het bewaren van allerlei privacygevoelige informatie, zoals toegangsgegevens. Je kunt VBS onder meer activeren vanuit de groepsbeleidseditor (gpedit.msc), via Computerconfiguratie / Beheersjablonen / Systeem / Device Guard / Beveiliging op basis van virtualisatie inschakelen. Neem hier wel grondig de verschillende opties door.

Overigens heeft Microsoft voor de komende versie van Windows 10 Enterprise – Pro volgt ongetwijfeld later – de sandboxfunctie InPrivate Desktop aangekondigd. Dat is een vorm van containertechnologie die een beheerder toelaat om snel een soort van vm op te starten om daarin een niet-vertrouwde app te draaien.

©PXimport

Systeemvereisten voor virtualisatie

De tendens lijkt ons in elk geval onmiskenbaar: virtualisatie wordt steeds meer toegepast, ook in producten die niet op bedrijfsomgevingen zijn gericht.

Bij geavanceerde thuisgebruikers is echter vooral het concept van systeemvirtualisatie doorgedrongen. Hierbij zorgt een virtuele machine manager – oftewel hypervisor – ervoor dat er meerdere besturingssystemen naast elkaar kunnen draaien op een enkele computer, doordat er voor elk OS de nodige hardware wordt geëmuleerd.

De voordelen zijn duidelijk. Naast een duidelijke kostenbesparing (er is slechts één fysieke machine nodig) en de relatieve gebruiksvriendelijkheid (minder lastig dan multiboot-operaties) draaien vm’s ook veilig geïsoleerd van elkaar en zo nodig zelfs van het onderliggende OS. Verder zorgt encapsulatie ervoor dat een complete vm zich als een enkel bestand laat opslaan, wat handig is bij migratie- en back-up-scenario’s.

We onderscheiden twee hoofdtypes bij hypervisors: type 1, ook wel native of ‘bare metal’ genoemd, en type 2 oftewel hosted hypervisors. Bare-metal-hypervisors, zoals Microsoft Hyper-V, Citrix XenServer en VMware vSphere/ESXi) draaien rechtstreeks op de hardware van de machine, zonder onderliggend OS. Hosted hypervisors, zoals Oracle VM VirtualBox, VMware Workstation en Parallels Desktop, draaien bovenop een conventioneel OS. Type 1-hypervisors zijn doorgaans stabieler en presteren beter, maar type 2-hypervisors laten zich wel makkelijker installeren en ondersteunen doorgaans meer hardware doordat die ondersteuning door het onderliggende OS wordt afgehandeld.

De meeste hypervisors stellen tot slot duidelijke eisen aan de hardware, vooral wat betreft de cpu. Doorgaans heb je een 64bit-processor nodig die overweg kan met SLAT (second level address translation) en vooral ook virtualisatie ondersteunt. Dat is het geval bij de meeste moderne cpu’s van AMD (AMD-V) en Intel (Intel VT). Controleer in je bios of deze functie wel is ingeschakeld. Je vindt die in een menu als Chipset, Advanced CPU Configuration of Northbridge.

Blijft de deur van je wasmachine dicht, ook al is het programma afgelopen, en krijg je hem niet open? Dat probleem komt vaak voor en heeft meestal een eenvoudige oorzaak. In dit artikel noemen we vijf redenen waarom de deur niet opengaat en wat je zelf kunt doen om dat snel en veilig op te lossen.

Ook interessant: Slimmer wassen: deze functies maken je wasmachine nét even handiger

Het komt vaker voor dan je denkt: de wasmachine is klaar, maar de deur weigert open te gaan. Lastig, zeker als je schone was nog nat in de trommel ligt. Gelukkig is er meestal geen reden tot paniek. Vaak ligt het aan een simpele oorzaak die je zelf kunt oplossen.

1 - Water in de trommel

De meest voorkomende boosdoener is achtergebleven water. Zolang er water in de machine zit, blijft de deur bewust op slot om lekkage te voorkomen. Zie je nog water in de trommel? Start dan opnieuw het afvoerprogramma. Werkt dat niet, maak dan het filter onderin schoon en laat via het slangetje of de opening het restwater weglopen. Vaak schiet de deur daarna vanzelf los.

2 - Het kinderslot is ingeschakeld

Sommige modellen hebben een kinderslot of extra beveiliging. Staat dit ingeschakeld, dan blijft de deur dicht, ook al is het programma afgerond. Controleer in de handleiding hoe je het slot uitschakelt. Meestal gaat het om een combinatie van knoppen op het display. Pas als dit is gedeactiveerd, kun je de deur openen.

©Engin Akyurt

3 - Elektronische vertraging of reset

Bij veel moderne machines zit er enkele minuten vertraging tussen het einde van het programma en het ontgrendelen van de deur. Even wachten kan dus al genoeg zijn. Blijft de deur toch op slot, haal de stekker er een paar minuten uit en sluit hem opnieuw aan. Zo wordt de elektronica gereset en komt de deur vaak alsnog vrij.

4 - Handmatige noodontgrendeling

Lukt het nog steeds niet, dan is er vaak een handmatige oplossing. De meeste wasmachines hebben een noodontgrendeling, meestal te vinden achter het klepje bij het filter of onderaan de machine. Door hier voorzichtig aan te trekken, kun je de deur veilig openen zonder schade. Raadpleeg de handleiding voor de exacte plek en werkwijze.

5 - Defecte vergrendeling

Als geen van deze stappen helpt, kan de vergrendeling zelf kapot zijn. Dit onderdeel slijt met de tijd en kan uiteindelijk defect raken. Soms helpt het tijdelijk om de machine spanningsvrij te maken, maar blijft de deur gesloten, dan is vervanging van het slot nodig. Dit is werk voor een monteur.

Wanneer moet je hulp inschakelen?

Blijft de deur hardnekkig dicht of merk je andere signalen, zoals vreemde geluiden of een brandlucht, stop dan direct met zelf proberen. Forceren kan schade veroorzaken. In dat geval is het verstandig een monteur te bellen.

Een geblokkeerde deur hoeft in elk lang niet altijd een groot probleem te zijn. Vaak is een eenvoudige reset, het verwijderen van restwater of het uitschakelen van het kinderslot al genoeg. Lukt het niet, dan kan de noodontgrendeling of een monteur uitkomst bieden. Met regelmatig onderhoud en een beetje oplettendheid verklein je de kans dat je opnieuw voor een gesloten deur staat.

Liquid Glass is een nieuwe manier waarop Apple de vormgeving van knoppen, tabbladen, iconen en widgets neerzet. Alles krijgt een glasachtige uitstraling: halfdoorzichtig en met kleuren die meekomen uit je wallpaper of de inhoud van een app. Het reageert bovendien vloeiend op beweging, omdat het beeld steeds in realtime wordt opgebouwd. Zo ontstaat een herkenbare stijl die op al je Apple-apparaten hetzelfde aanvoelt.

Op je iPhone zie je Liquid Glass meteen terug in het toegangsscherm, het Dock, de zoekbalk en appmappen. Iconen ogen daarbij gelaagd en glanzend of zelfs helemaal doorzichtig. Wil je dat proberen, houd dan je beginscherm ingedrukt tot de iconen bewegen, tik op Wijzig, kies Pas aan en zet Helder aan. Tik daarna ergens op het scherm om te bevestigen. Je ziet direct hoe de achtergrond subtiel door de iconen heen komt. Vind je het toch minder prettig, dan kun je op dezelfde plek altijd terug naar Automatisch of Donker.

Op welke toestellen en vanaf welke versie?

Liquid Glass is onderdeel van iOS 26, dat vanaf 15 september beschikbaar is voor alle ondersteunde iPhones. Extra downloads zijn niet nodig. Apple geeft aan dat iPhone 11 en iPhone SE (2e generatie) en nieuwer worden ondersteund.

Wil je nagaan of jouw toestel in aanmerking komt, open Instellingen, kies Algemeen en tik op Software-update. Zie je iOS 26 staan, dan kun je meteen bijwerken. Maak vooraf een back-up en update je apps. Voer de update bij voorkeur uit via wifi en zorg dat de batterij minstens halfvol is, of sluit je iPhone aan op de oplader. Wil je controleren of de installatie geslaagd is, ga dan in Instellingen naar Algemeen, open Info en bekijk het versienummer.

Ook iPadOS 26 en macOS Tahoe 26 ondersteunen Liquid Glass, zodat de uitstraling op je iPad en Mac aansluit bij die van je iPhone. Apple heeft dezelfde stijl bovendien doorgetrokken naar watchOS en tvOS, waardoor al je apparaten er herkenbaar en consistent uitzien.

©Apple

Zo maak je Liquid Glass rustiger

Liquid Glass helemaal uitschakelen kan niet, maar je kunt het effect wel verzachten. Open Instellingen, tik op Toegankelijkheid, kies Weergave en tekstgrootte en zet Maak minder doorzichtig aan. Achtergronden worden dan donkerder, waardoor contrast en leesbaarheid verbeteren zonder dat de glaslook verdwijnt.

Wil je nog meer verschil zien, zet op dezelfde pagina ook Verhoog contrast aan. Voor een snelle manier ga je in Instellingen naar Toegankelijkheid, open je Activeringsknop en vink je Maak minder doorzichtig aan. Je kunt de functie dan via het bedieningspaneel eenvoudig aanpassen.

Vind je vooral de transparante iconen te overheersend, houd dan opnieuw je beginscherm ingedrukt, tik op Wijzig, kies Pas aan en ga terug naar Automatisch of Donker. Donkere achtergronden en de Donkere modus (te vinden bij Beeldscherm en helderheid) dempen het glaseffect eveneens, bijvoorbeeld buiten in fel zonlicht. Zo houd je in elke situatie zelf de regie over hoe nadrukkelijk Liquid Glass aanwezig is.