22 beschrijfbare dvd's beoordeeld. Het zal je maar gebeuren! Heb je je bruiloftsvideo op dvd gebrand, blijkt de film al na een maand niet meer af te spelen! Beschrijfbare dvd's zijn handzaam en je kunt er veel op kwijt, maar met de duurzaamheid ervan lijkt het af en toe treurig gesteld. Hoe zit het werkelijk met de kwaliteit van dvd+r en dvd-r?

"Uit verschillende hoeken hoor je de laatste tijd dat cd-r's onbetrouwbaar zouden zijn. Bij sommige merken zouden de gegevens al na een aantal maanden niet meer te lezen zijn, wat niet handig is als de schijfjes gebruikt worden om belangrijke gegevens op staan; weg vakantiefoto's, weg documenten. Nu de beschrijfbare dvd gepromoot wordt als het perfecte medium om eigengemaakte video's op te slaan, vragen wij ons natuurlijk af of het met de dvd beter gesteld is. En hoe zit het met tussen de merken onderling, is daar kwaliteitsverschil te merken? Is een dure beschrijfbare merk-dvd beter dan een goedkope dvd-recordable die vanaf tien stuks in een 'cakebox' verkocht wordt? Wij kochten van alle in Nederland verkrijgbare beschrijfbare dvd's een aantal exemplaren voor een vergelijkende test. Verschillende standaarden De beschrijfbare dvd is een relatief nieuw medium. Een enkele standaard is er nog niet. Sterker nog: er zijn op dit moment maar liefst drie verschillende standaarden voor beschrijfbare dvd's: dvd-ram, dvd-r en dvd+r. Dvd-ram is de oudste standaard. Deze valt vooral op door zijn cartridgeverpakking, waardoor hij er anders uitziet dan een gewone dvd. Dvd-ram is vanwege zijn uitgebreide foutcorrectie bij uitstek geschikt voor dataopslag. Voor thuisgebruik en dvd-video speelt het formaat echter nauwelijks een rol. Hier wordt de markt gedomineerd door de elkaar beconcurrerende dvd-r en dvd+r-standaarden. Het door Pioneer ontwikkelde dvd-r lijkt qua opbouw het meeste op een traditionele cd-r. Het grootste voordeel van dvd-r is de prijs: dvd-r-schijfjes zijn stukken goedkoper te produceren dan dvd+r. Concurrent Dvd+r werd onder andere ontwikkeld door HP en Philips. Qua opbouw komt de dvd+r heel dicht in de buurt van de normale dvd-schijf. Dit heeft als pluspunt dat deze standaard een goede compatibiliteit met stand-alone dvd-spelers kent. Een ander voordeel is 'lossless linking'. Door deze techniek kunt u meerdere videosessies op verschillende tijdstippen op een dvd+r-schijf branden. Hoewel het er op lijkt dat de dvd+r-technologie de beste papieren in huis heeft, is de strijd nog niet gestreden. Naast de éénmalig beschrijfbare dvd-r en dvd+r schijfjes, zijn er ook herschrijfbare varianten van deze schijfjes op de markt. Deze rewriteables worden aangeduid met de termen dvd-rw en dvd+rw. Omdat rewriteables door hun hogere prijs minder populair zijn dan de recordables nemen we ze in deze test niet mee. Ook het verouderde dvd-ram laten we in deze test buiten beschouwing. Prijsverschillen Het eerste wat bij een rondje dvd-shoppen opvalt, is dat de meeste bekende merken er voor kiezen om de dvd's per stuk of per pak te verkopen. Dit in tegenstelling tot de kleinere merken, die juist alleen in grootverpakkingen leveren. Hoewel de prijs per dvd dan vaak een stuk goedkoper uitvalt, is het prijsverschil met merk-dvd's minder groot wanneer u alsnog losse dvd-doosjes moet aanschaffen om de dvd's in te bewaren. Naast de prijsverschillen binnen de standaarden, bestaan er ook duidelijke prijsverschillen tussen de twee standaarden. Zo zijn schijfjes van het type dvd-r in vergelijking goedkoper dan dvd+r. Toch lijkt het er op dat dvd+r-media de overhand beginnen te krijgen: het aanbod aan dvd-r's is flink gedaald ten opzichte van dvd+r's, , vooral nu een aantal fabrikanten die tot dusver alleen dvd-r-branders uitbrachten overgestapt zijn op dual-formatbranders die met beide standaarden overweg kunnen. Veel van hetzelfde Van alle op de Nederlandse markt verkrijgbare merken die per stuk of per verpakking van maximaal 10 stuks verkrijgbaar zijn, halen we een aantal schijfjes in huis. Voordat we met de branders aan de slag gaan, achterhalen we eerst de herkomst. Hoewel dvd's namelijk onder veel verschillende merknamen op de markt gebracht worden, blijken ze vaak uit dezelfde fabriek te komen. Voor een goede vergelijking is het belangrijk om te weten waar de schijfjes vandaan komen. Dit kunnen we achterhalen aan de hand van de mediacode die tijdens de productie aan elke schijf meegegeven wordt. Om deze code uit te lezen, gebruiken we het freewareprogramma DVD Identifier. Helaas is een strikte mediacode alleen bij de dvd+r uit te lezen; bij de dvd-r-standaard is het bepalen van de herkomst lastiger, omdat fabrikanten daarbij niet verplicht zijn om de schijfjes van een duidelijke code te voorzien. Van de dertien dvd+r-schijfjes in deze test blijken er maar liefst negen afkomstig uit de fabriek van Ricoh. De overige vier komen van Taiyo Yuden (TYG) en MCC (ieder twee stuks). MCC en Taiyo Yuden vinden we ook terug tussen de negen dvd-r-schijfjes. De derde grote speler bij deze standaard is Ritek. Daarnaast zijn er bij de dvd-r-schijfjes een aantal onbekende fabrikantnamen te vinden, zoals EuroDig en SKC. U kunt zelf controleren waar uw dvd+r of dvd-r vandaan komt door een (liefst onbeschreven) schijfje in uw dvd-brander uit te lezen met DVD Identifier (http://dvd.identifier.cdfreaks.com). Inmiddels zijn ook verschillende postorderbedrijven begonnen met het weergeven van de mediacode, zodat u bij het bestellen al weet wat u in huis haalt. Brandgevaar Tijd om de proef op de som te nemen. Om de kwaliteit van de schijfjes te testen, creëren we in ons lab een testopstelling met twee pc's, elk uitgerust met een eigen dvd-brander. In de eerste plaatsen we de Sony DRU-510 , in de ander een Plextor PX 708A. Beide branders zijn zogeheten dual-formatbranders die zowel met dvd-r als dvd+r overweg kunnen. Voor we met de test beginnen, zorgen we ook dat beide branders voorzien zijn van de meest recente firmware. Dit is belangrijk, omdat in de firmware telkens de optimale schrijfstrategieën bijgewerkt worden. Zo weet de brander aan de hand van de mediacode precies hoe een lege dvd-recordable het beste beschreven kan worden. Met verouderde firmware kunt u rekenen op vreemde foutmeldingen en afgebroken brandpogingen. Dus zolang er nieuwe schijfjes op de markt komen is het zaak om de firmware van uw brander up-to-date te houden. Voor het branden zelf maken we op beide machines gebruik van het ImgBurn, dat werkt met de brandfunctionaliteit van Nero Burning ROM (v6.00.023). Met beide dvd-schrijvers branden we in twee schijfjes, waarbij we de door de leverancier gecertificeerde brandsnelheid aanhouden. Ondanks onze firmware-updates, lopen we bij een aantal merken tegen problemen op: zo heeft de Sony-brander problemen met het beschrijven van zowel Emtec als Sentinel terwijl de Plextor zich in een Datasafe-schijfje verslikt. Bij herhaling gaat het wel goed. Opvallend is dat de problemen zich vooral voordoen bij de goedkopere merken: bij de grote merken verloopt alles zonder problemen. Onleesbaar! Het branden van de dvd's is natuurlijk maar de helft van het verhaal: de informatie op de schijven moet ook goed leesbaar zijn. Om de toegankelijkheid van de beschreven dvd's te testen maken we gebruik van een afzonderlijke dvd-romspeler. Dergelijke spelers zijn namelijk een stuk strenger en zien minder snel fouten over het hoofd dan dvd-schrijvers. In onze derde testmachine plaatsen we daarom de Lite_on LTD-166S, opnieuw voorzien van de laatste firmware. Voor de beoordeling van de kwaliteit van weggeschreven data gebruiken we het freewareprogramma Nero CD Speed 2.02 (www.cdspeed2000.com). Het doel van tool is om een dvd op een zo hoog mogelijke snelheid uit te lezen en het resultaat hiervan in een grafiek weer te geven. Het idee hierachter is, dat als er schrijffouten op een dvd zitten, de maximale leessnelheid niet gehaald wordt. In de grafieken vertaalt dit zich in een onregelmatige lijn. De grafieken met uitleg leest u vanaf pagina XX. Overigens is het zaak om bij het uitlezen met CD Speed zo min mogelijk programma's open te hebben. Hoewel de invloed niet dramatisch is, vertekent intensief processor- of hader schijfgebruik de meetresultaten. Wat bij het vergelijken van de verschillende grafieken onmiddellijk opvalt, is dat de mediacode een redelijk goede maatstaf blijkt om de kwaliteit van de dvd te beoordelen. Bij de dvd+r blijken alle schijven met mediacode RICOH-R00-01 precies dezelfde perfecte curve te laten zien, terwijl de RICOH-R01-02 schijfjes juist altijd zwakke plekken aan het einde vertonen. Ook de Taiyo Yuden-schijfjes presteren optimaal, terwijl de MCC-schijfjes die door de Sony gebrand zijn wat minder goed presteren dan die door de Plextor gebrand zijn; in dit geval is de Sony-firmware duidelijk de schuldige. Afgezien van één Traxdata-dvd, kunnen de data alle dvd's teruggelezen worden. Bij de dvd-r-schijfjes is het beeld minder positief. Van maar liefst drie van de negen merken - Emtec, Sentinel en Princo, allemaal van de kleinere onbekende fabrieken - kunnen er één of meerdere schijfjes al gelijk na het branden niet meer uitgelezen worden. Bij de dvd-r's van Nashua valt op dat de schijfjes uit twee verschillende fabrieken afkomstig zijn; de schijfjes mét opdruk zijn uitstekend uit te lezen, de blanco schijfjes niet. De schijfjes uit de fabrieken van Ritek, MCC en Taiyo Yuden presteren bij het dvd-r-formaat het best. Conclusie Een belangrijke conclusie is dat een merknamen alleen geen goede indicatie vormt voor de kwaliteit van een beschrijfbare dvd; deze kwaliteit hangt in de eerste plaats af van de fabriek waar het schijfje geproduceerd is. Aangezien zelfs de grote merken nogal eens van leverancier veranderen, kunt u het beste zelf controleren waar u mee van doen hebt, of inslaan bij een winkel die de moeite neemt de mediacode vooraf te controleren. Toch blijkt uit onze test wel dat de grotere merken over het algemeen kiezen voor kwalitatief betere fabrieken en dat we de meeste problemen juist met de onbekende goedkope merken tegenkomen, met Datasafe als positieve uitzondering op deze regel. Daarnaast blijken dvd's uit sommige fabrieken (MCC en Ritek) op de ene brander beter te presteren dan op de andere brander. Het is daarom verstandig om eerst wat te experimenteren met verschillende mediacodes voordat u grote hoeveelheden van een bepaald type koopt. Echte afraders zijn in ieder geval de dvd-r-schijven van Emtec, Sentinel en Princo: deze blijken al direct na het branden onleesbaar voor onze referentiespeler *** Kader Wordt vervolgd Natuurlijk zijn we niet alleen ge'nteresseerd in hoe de schijfjes nu presteren, maar ook hoe ze over enkele maanden hun werk nog doen. Daarom verdelen we de geteste dvd-schijfjes in twee stapels. De ene stapel leggen we, netjes in hun doosje, in de kast. De andere stapel leggen we open en bloot op de vensterbank om ze volop aan zonlicht en stof bloot te stellen. Over drie maanden zullen we alle metingen nog eens herhalen en kijken of de kwaliteit van de dvd-media schrikbarend afneemt, of dat blijkt dat ze wel tegen een stootje kunnen. In PCM 5 leest u het resultaat ***/kader ***kader (4e pagina, boven de eerste grafieken) Hoe werkt cd-speed De freewaretool Nero CD Speed biedt de mogelijkheid om een aantal aspecten van gebrande cd- of dvd-recordables en -rewritables te testen. Eén van deze aspecten is de kwaliteit van de schijf. Dit gebeurt op een vrij eenvoudige manier: CD Speed probeert de schijf op een zo hoog mogelijke snelheid uit te lezen. Bij een perfecte schijf zal deze snelheid dus geheel afhankelijk zijn van de cd- of dvd-rom-speler. In de grafiek vertaalt dit zich in een perfecte rechte groene lijn (clv: de constant lineaire snelheid) en een mooie gele curve (cav: de constante hoeksnelheid). Zodra er fysieke problemen met de schijf zijn en de speler moeite heeft met het uitlezen, dan zal de speler de snelheid aanpassen om de schijf toch goed uit te kunnen lezen. De ernst van de fout op het medium kan dus vrijwel direct worden afgelezen aan de leessnelheid. Zolang CD Speed de test succesvol afsluit valt een cd- of dvd-recordable te gebruiken. Veel leesfouten zijn wel een indicatie dat de gegevens binnen niet al te lange tijd niet meer leesbaar kunnen zijn. ***/kader "

Wie heeft er nu geen zin in een lekker verfrissende slushi op warme dagen? Kinderen worden gillend enthousiast bij het idee, en menig volwassene lust best een opwekkende frozen cocktail om de dag mee af te sluiten. De meest uiteenlopende slushi's maak je met de gelijknamige machine van Ninja. ID.nl testte hem.

De Ninja Slushi is precies zo'n apparaat dat je in huis haalt voor het plezier – en waar je daarna stiekem vaker gebruik van maakt dan je vooraf had gedacht. Op het eerste gezicht lijkt het vooral een speelse gadget voor warme dagen, maar eenmaal aan de slag blijken er toch best wat mogelijkheden te zijn om lekkere drankjes te maken voor kinderen en volwassenen.

Mogelijkheden

Wat je ermee kunt? Best veel. De Ninja Slushi biedt vijf programma's voor verschillende soorten drankjes: van granita's tot milkshakes en van frappés tot frozen cocktails. Je hoeft geen ijsblokjes toe te voegen – wat je erin giet, wordt direct verwerkt tot een slushi. Daardoor blijft de smaak van het originele drankje behouden, zonder verdunning. Frisdrank, sap, yoghurt of een zelfgemaakte cocktailbasis: bijna alles verandert in een ijskoud verfrissend drankje, al dan niet met een rietje te nuttigen.

Montage en afmetingen

De Slushi komt in een grote doos en is zorgvuldig verpakt. Monteren en uit elkaar halen voor de schoonmaak is een makkie: je beweegt een hendel aan de bovenzijde naar je toe om het reservoir vaste te maken of los te halen, en een opvangbakje eronder trek je er simpelweg uit.

Het apparaat is best groot en vooral hoog:  41,35 cm lang, 42,98 cm hoog en 16,56 cm breed, met een gewicht van 11 kilo. Het bestaat uit een basis met het bedieningspaneel en erboven een reservoir, voorzien van een klepje om de drank in te gieten en een kraantje om de slushi mee te tappen.

Ninja Slushi bedienen

Het bedieningspaneel is simpel: links de aan-uitknop, vijf tiptoetsen voor de verschillende soorten dranken en een knop om de machine door te spoelen: Rinse. Rechts een indicator om in te stellen hoe sterk de drank gekoeld moet worden. Deze hoef je bij de voorkeuzeprogramma's niet te veranderen, maar kun je wel aanpassen als je dat nodig vindt. Bijvoorbeeld als je de slushi te stroperig of juist te vloeibaar vindt. Hoe sterker de koeling, hoe langer de bereidingstijd. De standaardinstelling voor een slushi van fruitsap of frisdrank doet er ongeveer 30 minuten over.

©Ninja

Niet alleen het bedieningspaneel is simpel, de bediening is dat ook. Je kiest wat je wilt maken en zorgt ervoor dat de dranken flink gekoeld zijn, bijvoorbeeld door ze een paar uur in de koelkast te leggen. Dan giet je je mengsel via het klepje in het reservoir en kies je het programma. De Slushi werkt met een ronddraaiende schoep die om een enorm koelelement beweegt, waarin de vloeistof zit. Een pieptoon geeft aan wanneer het programma klaar is. Je kunt dan eventueel de koeling verhogen als de slushi nog te dun is, en wachten tot het resultaat naar wens is, of je begint met tappen. De machine blijft in principe doordraaien tot alle slushi getapt is of je de machine uitzet.

©Saskia van Weert

Het tappen zelf doe je door een glas onder het kraantje te zetten en dat open te doen. In klodders komt de slushi eruit. Dat kan even duren – de verschillende soorten die we getest hebben varieerden sterk in het gemak waarmee de slushi uit de kraan kwam. Is het glas vol, dan even doorroeren en klaar!

Opvallend is dat de Slushi het best werkt als je een flinke hoeveelheid vloeistof gebruikt. Bij de minimale hoeveelheid kan de slushi zich ophopen aan de voorkant van het reservoir, waarna de schoep hem niet meer goed door kan roeren. Maak dus een flinke hoeveelheid. Houd je over, dan kun je de machine uitzetten en de bevroren massa laten smelten en aftappen.

©Ninja

Schoonmaken

Na gebruik, als het reservoir zo leeg mogelijk is, moet je de machine doorspoelen met schoon warm water om achtergebleven deeltjes los te weken van het ijskoude element. Dat werkt goed. Daarna is het zaak de onderdelen af te wassen. De onderdelen zouden in de vaatwasser kunnen, maar dat is niet praktisch want dan blijft er water in staan. Handiger is ondersteboven met de grote opening naar boven een sopje erin te maken, dit goed uit te spoelen, ook het kraantje, en dan alles op een doek aan de lucht laten drogen.

Handige inspiratiegids

Bijzonder fijn zijn de uitgebreide handleiding die Ninja bij de Slushi levert en de inspiratiegids met recepten. Het is de moeite waar deze goed door te lezen. Zo leer je onder meer dat je best slushi's kunt maken van light-/zero-dranken, maar dat er dan wel zoetstof bij moet. Om goed te bevriezen, dienen mengsels minimaal 5 gram suiker per 100 ml te bevatten. Dat is zinvolle informatie om mislukkingen te voorkomen. Ook staan er 'recepten' en tips voor milkshakes en frozen cocktails, met de aanbevolen hoeveelheid (sterke) drank.

Lees ook: Dit zijn dé BBQ-trends voor 2025: van oervuur tot slimme grills

©Saskia van Weert

Testperiode

Het testen ging goed en foutloos. Het is soms wel wat pielen om de slushi uit het kraantje te laten lopen. Als de aanvoer stokt, helpt het om het kraantje even dicht en weer open te doen. Bij stijf bevroren mengsels kan het nodig zijn om de temperatuur wat te verhogen (door een streepje minder te kiezen op het rechterdeel van het bedieningspaneel).

Toch zijn er ook wat kleine nadelen. De Ninja Slushi is vrij fors. Met een inhoud van 2,5 liter kun je wel zeven glazen per keer maken, wat handig is voor feestjes of gezinnen. Maar daar staat tegenover dat het apparaat flink wat aanrechtruimte inneemt. Daarnaast is de prijs aan de hoge kant. Dit is geen essentiële keukenmachine, maar een gadget – eentje die goed werkt en veel plezier oplevert, maar je moet er wel ruimte én budget voor hebben.

Conclusie

Alles bij elkaar is de Ninja Slushi een verrassend leuke aanvulling voor wie van zomerse drankjes houdt. Het apparaat is eenvoudig in gebruik, doet wat het belooft, en levert smaakvolle resultaten zonder gedoe. Niet iets wat iedereen dagelijks zal gebruiken, maar absoluut een aanrader voor gezinnen, feestjes of iedereen die graag zelf experimenteert met ijskoude combinaties. Het is geen onmisbaar keukenapparaat – maar wel een gadget die zijn plek weet te verdienen.

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we daarom binnen een bepaald thema naar zulke deals. Met een receiver voeg je supergoed geluid toe aan je woonkamer en met de juiste aangesloten speakers bereik je de mooiste surround audio voor de beste films, series en muziek. Wij zochten vijf mooie receivers voor je uit.

Voor goede audio hoef je niet altijd de hoofdprijs te betalen. Van verschillende bekende merken koop je een receiver geschikt voor surround geluid en voor een schappelijke prijs. Wij hebben er vijf voor je op een rijtje gezet.

Sony STR-DH590

Als je gewoon lekker film wilt kijken met stevig geluid, zonder meteen een halve maandhuur uit te geven, zit je met de STR-DH590 van Sony helemaal goed. Hij heeft 5.2-kanalen, dus genoeg voor een surroundopstelling zonder dat je je woonkamer hoeft te verbouwen. En de bluetooth-functionaliteit is ook handig; even snel je telefoon koppelen en je favoriete afspeellijst doorjassen, ideaal. Deze receiver kent verder geen gedoe met eindeloze menu's of apps die je eerst moet installeren. Alles voelt logisch aan en in deze prijsklasse presteert deze receiver erg goed.

🎬 Surround-configuratie: 5.2-kanaals

Marantz NR1510

De Marantz NR1510 is zo'n apparaat waarvan je niet meteen doorhebt hoeveel erin zit. Hij is slank, past makkelijk in je tv-meubel en oogt alsof hij geen vlieg kwaad doet, maar schijn bedriegt. Gooi er een film op of zet een concert aan, en je merkt meteen dat hij z'n mannetje staat. Vooral qua detail in het geluid – alles klinkt helder, van zachte achtergrondmuziek tot explosies in een actiefilm. Deze receiver heeft AirPlay 2, Spotify Connect en HDMI-ARC. Ook handig: hij heeft genoeg HDMI-ingangen voor je consoles, mediaspelers en wat je er verder nog aan wilt hangen. Het voelt allemaal gewoon doordacht en degelijk.

🎬 Surround-configuratie: 5.2-kanaals

Pioneer VSX-534

Deze VSX-534 van Pioneer is wat stoerder qua uiterlijk. Films komen echt tot leven, met een diepe bas en een lekker ruimtelijk effect. Zelfs bij gewoon tv-kijken geeft hij alles net wat meer pit. Wat opvalt, is hoe makkelijk alles ingesteld is. Je sluit je speakers aan, volgt het installatiestapje op het scherm, en je bent klaar. Geen urenlange handleidingen doorspitten. Hij ondersteunt ook Dolby Atmos, dus als je je setup uitbreidt met hoogtekanalen, haal je nog meer uit je luisterervaring.

🎬 Surround-configuratie: 5.2-kanaals

Denon AVR-X1800H

De Denon AVR-X1800H ondersteunt de nieuwste audioformaten, zoals Dolby Atmos en DTS\:X, en dat merk je direct als je een film aanzet. De explosies, stemmen, omgevingsgeluiden – het komt allemaal precies op de juiste plek. Echt een bioscoopgevoel thuis. Bedien je alles liever met je telefoon? Geen probleem. Alles werkt soepel via de app, en het verbinden met je netwerk is in een paar tellen geregeld. Als enige in dit overzicht heeft deze Denon 7.2-kanaals surroundgeluid.

🎬 Surround-configuratie: 7.2-kanaals

Onkyo TX-SR3100

Wat Onkyo met de TX-SR3100 laat zien, is dat je ook zonder tierelantijntjes een goede AV-receiver kunt hebben. Hij laat zien wat belangrijk is: degelijk geluid en een soepele bediening. Het is gewoon een no-nonsense apparaat waar je op kunt rekenen, of je nu een serie kijkt of een game speelt. Deze Onkyo ondersteunt Dolby Atmos en 4K-passthrough, wat hem ook toekomstbestendig maakt. Handig voor wanneer je later je tv of speakers upgradet – deze receiver kan het aan. Alles bij elkaar is het een betrouwbare receiver waar je jarenlang plezier van hebt, zonder dat je eerst een cursus AV-techniek hoeft te volgen.

🎬 Surround-configuratie: 5.2-kanaals