De AOC U28G2XU is een van de eerste 4K-monitoren die de hoge resolutie combineert met een hoge refreshrate en doet dat voor een schappelijke prijs. Deze monitor stelt niet snel teleur met zijn goede kleurweergave en een ergonomische standaard, maar een krachtige videokaart is wel een vereiste. Voor HDR-weergave kun je beter verder kijken en ook consolegamers zullen een duurder model moeten zoeken, want HDMI 2.1-ondersteuning ontbreekt.

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: hoewel het de goedkoopste 4K 144Hz-monitor is, vinden we dit exemplaar voorlopig nog niet in de budgetbak. Met een prijs van ongeveer 700 euro is de monitor eigenlijk vooral het minst duur. Voor dat bedrag verwachten we ook een goede kleurweergave, een fatsoenlijk contrast en een standaard die meer doet dan alleen het scherm omhooghouden.

©PXimport

Design en features

Het design van de AOC U28G2XU is weinig verrassend en ligt in lijn met wat we gewend zijn van moderne gaming monitoren: een matzwarte behuizing met scherpe hoeken en rode accenten. Niet iedereen zal het even mooi vinden, maar als gamer kom je er bijna niet onderuit. Gelukkig is de eveneens puntige voet wel van alle gemakken voorzien en lekker stabiel. De monitor is in hoogte verstelbaar en kan alle kanten op draaien en leunen. Mocht je nog wat meer bewegingsvrijheid nodig hebben, of de voet simpelweg niet mooi vinden, dan is er een VESA-montagepunt zodat je ook een andere standaard kunt gebruiken.

Een irritatiepuntje is de bediening van het OSD. We zien tegenwoordig steeds meer monitoren met een handige joystick, maar bij de U28G2XU moet je het nog doen met een stel knopjes. Dat is geen probleem als het menu overzichtelijk is en de knoppen een logische functie hebben, maar ook dat is helaas niet het geval. De knoppen wisselen geregeld van functie als je door het menu bladert en het is soms niet duidelijk welke instellingen gelinkt zijn aan een profiel en welke niet. Daarnaast voelen alle knoppen exact hetzelfde aan en zijn ze niet te onderscheiden van de aan/uit-knop. Er staan wel icoontjes in het plastic, maar als je niet direct in de zon zit, zijn die bijna niet zichtbaar.

Een andere vreemde keus is het ontbreken van een HDMI 2.1-poort. Voor de pc is dat geen probleem omdat Displayport 1.4 dan ook een optie is, maar voor de consoles heb je HDMI 2.1 nodig om 4K 120Hz weer te kunnen geven. Met de HDMI 2.0-poorten is 4K 60Hz helaas het maximaal haalbare. Veel concurrerende schermen beschikken wel over HDMI 2.1, maar dan zal je nog dieper in je buidel moeten tasten.

©PXimport

Beeldkwaliteit

Met de monitor aangesloten via DisplayPort 1.4 kan het echte werk beginnen. De 4K-resolutie op 28 inch is duidelijk een grote stap vooruit in termen van scherpte vergeleken met een 1440p-monitor, maar zonder de schaal aan te passen in Windows is alles eigenlijk net te klein. Omdat het aanpassen van de schaal in Windows 11 sterk is verbeterd ten opzichte van Windows 10, is dat eigenlijk een must met deze monitor. Daar zal niet iedereen even blij mee zijn, maar er zijn inmiddels genoeg trucjes om Windows 11 veel op Windows 10 te laten lijken.

Kijken we naar de prestaties van het paneel zelf, dan wordt al vrij snel duidelijk waarom dit de goedkoopste monitor van zijn soort is. AOC specificeert zelf een piekhelderheid van 400 cd/m2 en behaalt daarmee het minimum voor HDR-weergave, maar in werkelijkheid meten we bij dit exemplaar 293.6 cd/m2. Dat is prima voor SD-beeld, maar deze monitor is duidelijk niet geschikt voor gebruik met HDR-beelden. Het contrast is met 1124:1 wel redelijk in de lijn der verwachting van een IPS-paneel.

©PXimport

Standaard is de kalibratie van het paneel verrassend goed. 99.3% van het sRGB-spectrum kan worden weergegeven en de monitor haalt 85.6% van DCI-P3, niet slecht voor een gaming-monitor. De precisie is met het standaardprofiel ruim voldoende voor de meeste gebruikers en komt uit op een gemiddelde deltaE van 2.32. Mocht je thuis de mogelijkheid hebben om het scherm te kalibreren, dan kun je die deltaE verlagen tot een uitstekende 0.9.

De kracht van de monitor is echter niet goed te meten, maar merk je pas als er een game wordt opgestart. De combinatie van de hoge resolutie en snelle refreshrate is puur genieten. Games als Cyberpunk 2077, Far Cry 6 en Project Cars 2 komen door de grote hoeveelheid details erg goed tot hun recht in 4K, maar zijn met 60Hz erg traag als je sneller gewend bent. Deze monitor is in die gevallen dus echt een uitkomst voor iedereen die het kan betalen en beschikt over een GPU van de bovenste plank.

©PXimport

Doelgroep

De monitor laat mooie kleuren zien, heeft een hoge resolutie, is lekker snel en is de goedkoopste in zijn soort. Op zichzelf is de AOC U28G2XU dus een aanrader voor iedereen die geen HDMI 2.1 nodig heeft, maar er is een flinke kanttekening. Wij hebben deze monitor kunnen testen op een systeem met een RTX 3090, maar zelfs dat is niet altijd genoeg om 144Hz te halen op een resolutie zo hoog als deze. Games zoals Cyberpunk 2077 vragen zo veel van de videokaart, dat de instellingen een eind omlaag geschroefd moeten worden om gebruik te kunnen maken van die hoge refreshrate.

Heb je de loterij gewonnen of ben je CEO van Amazon, dan kun je natuurlijk die RTX 3090 wel betalen, maar in dat geval is het vreemd om de goedkoopste monitor in zijn soort erbij te kopen. Dan is een paar honderd euro extra voor een model met goede HDR-ondersteuning en HDMI 2.1 geen probleem.

Met een meer realistische videokaart, zoals een Nvidia RTX 3060 of AMD RX 6600, wordt het ook in lichtere games een uitdaging om de 144 fps te halen. Het is natuurlijk altijd mogelijk om de resolutie terug te schroeven, maar waarom zou je dan zo veel betalen voor een 4K-monitor? De doelgroep is ons dus niet helemaal duidelijk. Laat het ons weten in de reacties als jij wel binnen deze niche past!

Conclusie

De AOC U28G2XU is een van de eerste 4K-monitoren die de hoge resolutie combineert met een hoge refreshrate en doet dat voor een schappelijke prijs. Deze monitor stelt niet snel teleur met zijn goede kleurweergave en een ergonomische standaard, maar een krachtige videokaart is wel een vereiste. Voor HDR-weergave kun je beter verder kijken en ook consolegamers zullen een duurder model moeten zoeken, want HDMI 2.1-ondersteuning ontbreekt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.