Zomaar op een link in een app klikken, dat kan voor problemen zorgen. Gelukkig zijn er 'linkcheckers' waarmee je links kunt controleren op malware en kunt zien op welke pagina je precies uitkomt, vóórdat je naar de website wordt gestuurd. Handig dus, als je niet graag op onbekende links klikt. In dit artikel leggen we uit hoe je daarvoor je de Android-app URLCheck kunt gebruiken.

Ook interessant: Malafide apps op Android? Zo ontwijk je ze!

Dit artikel richt zich specifiek op de URLCheck-app, aangezien deze, in tegenstelling tot veel van dergelijke apps, gewoon te downloaden is in de Google Play Store. Ook zijn er meer dan genoeg opties. De app is helaas niet beschikbaar voor iPhones.

Als je URLCheck voor het eerst opstart, krijg je een uitleg te zien. Tussendoor wordt je gevraagd om de app als je standaardbrowser in te stellen. Alleen dan is URLCheck in staat om links te 'onderscheppen' voordat ze in je browser worden geopend. Op sommige Android-telefoons moet je daarnaast toestemming geven dat de app 'ondersteunde koppelingen' kan openen.

Modules aanpassen

Op de volgende tutorialpagina krijg je de vraag of je de Modules wilt aanpassen. Hiermee kun je zelf kiezen welke opties je te zien krijgt als je een link opent met URLCheck. De meeste modules zijn standaard geactiveerd. Over het algemeen zullen deze standaardopties waarschijnlijk voldoende zijn, maar als je meer mogelijkheden zoekt (of juist een optie wilt deactiveren), kun je de modules even langs gaan.

Wat in ieder geval handig is, is dat je bepaalde opties automatisch kunt activeren. Normaal gesproken moet je op een aantal verschillende knoppen drukken om een link volledig uit te kunnen pakken, maar door wat in de instellingen te prutsen kunnen we dat in de meeste gevallen reduceren naar één knop. Het is daarom aan te raden om het schuifje achter URL Cleaner-> Automatisch toepassen op aan te zetten, en onder Status code de optie Vervang omleidings-URL’s automatisch te activeren.

Links uitpakken

Als je klaar bent met instellen, druk dan op de Google-link onderaan. Daarmee kun je testen of de app werkt. Als het goed is wordt je niet meteen naar Google gebracht, maar krijg je eerst een pop-up in beeld met verschillende opties. Doordat wij wat modules hebben aangepast, hebben we het aantal opties tot een minimum beperkt. Bij de meeste links hoef je alleen nog op de knop Controleer de status te klikken. De url wordt dan automatisch uitgepakt, mits deze door een url-shortener is gehaald. De link https://bit.ly/VerkorteURL wordt dan bijvoorbeeld https://id.nl/zekerheid-en-gemak/veilig-online/beveiligingssoftware/zo-bescherm-je-jezelf-tegen-phishing.

Sommige links bevatten daarnaast wat trackinginformatie; elementen waarmee de 'linkmaker' kan zien dat je op de url hebt gedrukt. In veel gevallen geldt dat alles na de '?' in een link weggelaten kan worden. Als daarachter nog een hoop variabelen staan, is de kans dus groot dat de link trackingparameters bevat (al zijn er zeker uitzonderingen, zoals bij YouTube-videolinks). Soms worden die variabelen meteen weggehaald nadat je op de Controleer de status-knop drukt, maar soms is de link wat taaier. Als je nogmaals op die knop drukt, wordt de link meestal wel volledig opgeschoond.

Veiligheid links controleren

De Hosts-optie onderaan kun je gebruiken om gewaarschuwd te worden voor potentieel onveilige sites. Hierbij wordt namelijk gebruikgemaakt van een uitgebreide database van domeinnamen waarvan bekend is dat ze schadelijke content zoals malware en adware bevatten, maar ook zitten er nepnieuws-, gok- en pornosites tussen. Als je op de url klikt van een site die op deze lijst staat, krijg je in de pop-up een waarschuwing te zien. Om de hostdatabase te activeren, moet je eenmalig op de Hosts-knop drukken en vervolgens op Ok.

Links openen in de gewenste browser/app

Als je helemaal klaar bent, kun je met de grote knop onderaan de gewenste app of browser kiezen om de link mee te openen. Je opent standaard de meestgebruikte app/browser, maar met het pijltje omlaag kun je een andere app/browser kiezen. Met de optie rechts van die knop kun je links direct in een incognitotabblad openen, al werkt dit alleen in de FireFox-browser. Ook is het mogelijk om de link te kopiëren en te delen.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!