In mijn geval is er geen sleutelmoment aan te wijzen waarop ik besloot te wisselen van telefoon. Het was een geleidelijk proces. Ik droeg een paar maanden lang zowel de Galaxy S III als de iPhone 4S elke dag bij me, en ik hield beide toestellen gesynchroniseerd. Telkens wanneer ik een telefoon nodig had, kon ik kiezen: de Galaxy S III of de iPhone 4S…

Het heeft niet lang geduurd voordat ik merkte dat ik bijna altijd voor de Samsung-telefoon koos. Ik ging meestal voor de iPhone wanneer ik informatie nodig had die alleen eenvoudig tussen Apple-apparaten te synchroniseren was (Reminders, documenten in iCloud). Ik ben van die diensten inmiddels overgestapt op platform-onafhankelijke alternatieven, iets wat ik eigenlijk ook had moeten doen als ik iOS was blijven gebruiken.

Daarna gebruikte ik de iPhone nog maar voor één ding: foto’s maken. De camera van iPhone blijft namelijk een stuk beter dan die van de concurrenten.

Loslaten

Ik merkte dat ik de Samsung-smartphone iedere avond moest opladen, terwijl de batterij van de iPhone ineens wel een week meeging. Dat was dan ook het moment dat ik me realiseerde dat ik over een ongegrond, egocentrisch stigma heen moest stappen (“maar, ik ben een iPhone gebruiker. En dit is geen iPhone!”) en het los moest laten.

Een overgang naar Android is bijzonder zwaar, vooral omdat veel van de problemen met Android algemeen bekend zijn en overal eindeloos herhaald worden. Ik heb ze dan ook allemaal gehoord. Ik ben waarschijnlijk zelf ook een van de tech-columnisten die dergelijke kritieken heeft geuit. Maar het is 2013 en bijna alle belangrijke telefoons worden geleverd met Android 4.1 of 4.2. De meeste problemen waar ik tussen 2009 en 2011 over klaagde zijn opgelost, of zijn lang niet zo ernstig meer als ze ooit waren.

En die conclusie had een net zo groot aandeel in mijn besluit om over te stappen als de vier sleutelfuncties van Android die ik in Deel 1 en Deel 2 beschreven heb. Toen Google de grootste kritiekpunten binnen Android had aangepakt, bracht het bedrijf Android in een positie waarin het voor mij wel eens een aantrekkelijke optie zou kunnen zijn wanneer er een hoogwaardige telefoon bij geleverd zou worden.

Fragmentatie

Fragmentatie is een logisch probleem waar je mee te maken krijgt als je software vrijgeeft voor zo’n enorm breed scala aan apparaten. Fragmentatie lijkt echter geen invloed te hebben op de Google Play-bibliotheek. Ik gebruik dezelfde (grote) collectie apps op elke Android-telefoon die ik test, en ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een app tegenkwam die niet op alle apparaten werkte. Zelfs spelletjes, die intensieve en specifieke eisen stellen aan de hardware, lijken op vrijwel alle apparaten te werken.

Malware

Malware is zeker een bedreiging, maar na het onderwerp een jaar lang uitgebreid onderzocht te hebben, geloof ik dat het een beheersbaar probleem is. Het is een bekend verhaal: als je niet onbewust malware op je telefoon wilt installeren, installeer dan geen illegale software. Dat is namelijk de primaire bron van kwaadaardige Android-software.

En verder, als je alleen maar gebruikmaakt van Android’s eigen app-archief (Google Play), dan zal je 99,5 procent van alle Android-malware omzeilen. Wil je dat het risico bijna nul is? Besteed vijf of tien minuten aan het lezen van de app-beschrijving in de Play Store voordat je een app installeert. De app-beschrijvingen bevatten veel meer informatie (waaronder het aantal downloads en een lijst van toestemmingen die de app vereist) dan de iTunes App Store. Voor maximale veiligheid: vermijd apps met weinig downloads en slechts enkele reviews.

Lees op de volgende pagina verder over de stabiliteit van iOS en Android…

Android-telefoons kun je (in zekere zin) jailbreaken zodat ze ook software van derden draaien. Je hoeft hiervoor alleen maar wat te graven in de instellingen en een knop om te zetten. Dat verhoogt uiteraard wel de risico’s. Android-telefoons kunnen ook ‘gepwned’ worden via kwaadaardige links (via sites, e-mails of sms-berichten), zoals elke andere telefoon.

Het komt simpelweg op het volgende neer: Ja, een Android-telefoon is minder veilig dan een iPhone… maar dat wil niet zeggen dat hij ‘onveilig’ is. De controlepunten die ik gebruik wanneer ik nieuwe software installeer op een Android-apparaat, zijn niet anders dan bij mijn iPhone. Kortom, ik heb niet het gevoel dat mijn Galaxy S III minder veilig is om te gebruiken.

Stabiliteit en betrouwbaarheid

Android is minder stabiel en betrouwbaar dan iOS, maar dat wil niet zeggen dat het “instabiel en onbetrouwbaar” is. Ik moet mijn iPhone zo’n tien keer per jaar geforceerd opnieuw opstarten. Op Android is dat misschien vijfentwintig keer. Dus ja, bij Android is het meer, maar beide apparaten hebben zo zeldzaam een schop onder hun kont nodig, dat ik me niet eens kan herinneren wanneer ik die voor het laatst heb moeten geven.

De frequentie waarmee apps crashen ligt waarschijnlijk nog dichterbij elkaar. Het belangrijkste verschil is dat een iOS-app elegant crasht. Het vervaagt langzaam naar de app launcher. Een Android-app crasht soms zelfs met een dialoogvenster en een keiharde foutcode.

Je zou kunnen zeggen dat Android behulpzamer is dan iOS wanneer het vast komt te zitten. Wanneer een iOS-app blijft crashen, kan de gebruiker alleen maar wachten totdat de ontwikkelaar van de app een update vrijgeeft, of hij of zij kan de app de-installeren. Een Android-gebruiker kan met behulp van de foutcode op internet zoeken naar een oplossing. Een gevorderde Android-gebruiker kan zelf ook een actieve rol spelen bij het oplossen van het probleem, mocht hij of zij dat willen, door handmatig de cache en de opslag van de app in kwestie beschikbaar te stellen.

Dat gezegd hebbende, ja, de gebruiker had natuurlijk liever gewild dat de app helemaal niet zou crashen. Kortom, ik geef iOS een 9 voor stabiliteit en betrouwbaarheid. Android krijgt een 8. Het is een verschil dat op een jaarlijkse spreadsheet gemakkelijk te zien is maar in het dagelijks gebruik is er weinig onderscheid merkbaar.

Waar zijn de apps?

Android’s Play Store is niet zo rijk gevuld als de iTunes App Store, maar de twee liggen erg dicht bij elkaar. Ik zou ook zeker niet zijn overgestapt als ik de apps niet had kunnen vinden die ik nodig heb om de Galaxy S III net zo prettig te laten werken als mijn iPhone.

Meestal kon ik simpelweg Android-versies vinden van dezelfde apps die ik op iOS gebruikten, met dezelfde functionaliteit. Als me dat niet lukte, vond ik al gauw een vervanger die me even goed beviel of zelfs beter was. BeyondPod is net zo goed als Downcast, en Press is de Google Reader-app die ik steeds voor mijn iPhone hoopte te vinden. Ik kan geen enkele exclusieve iOS-app noemen die belangrijk genoeg is om mij bij de iPhone te houden.

Apple-apps

In mijn ervaring is de enige significante beperking van de Play Store dat de allerbeste apps die beschikbaar zijn op iOS, vaak beter zijn dan de allerbeste apps die beschikbaar zijn op Android. Ik denk dan met name aan de apps die Apple zelf creëert. iPhoto, iMovie en iWork zijn adembenemende prestaties; stuk voor stuk voorbeelden van een top-ontwikkelaar die zich een weg weet te banen door de beperkingen van een handheld-apparaat. Ik kan geen vergelijkbare voorbeelden bedenken in de Android app store.

Dit wil niet zeggen dat iOS-apps ‘beter’ zijn. Ik denk namelijk dat het niet langer zo is dat iOS-apps beter ontworpen zijn dan Android-apps. Sterker nog, de meeste top-apps die cross-platform zijn, hebben op alle apparaten een identieke gebruikersinterface.

Ook is het niet waar dat de Android-edities van succesvolle apps doorgaans veel later verschijnen dan de iOS-versie, of helemaal nooit. iOS heeft op dat gebied misschien een klein voordeel, maar ik vind het minimaal. Het echte voordeel van de iOS App Store is dat nieuwe ideeën vaak eerst daar terechtkomen, en vervolgens na een succesvolle incubatieperiode op Android verschijnen. Android-gebruikers hebben Flipboard, Instagram en Path, maar ze hebben er wel op moeten wachten.

Lees op de volgende pagina verder over de fragmentatie van het Android-platform…

Veiligheid, stabiliteit, en software. Ik kan niet zeggen dat Android beter is dan iOS in een van deze categorieën. Maar het zit er nu zo dichtbij dat zich niet één obstakel vormde voor het overstappen. Het verschil is voor mij zo klein dat het teniet gedaan wordt door de voordelen van Android. Wat natuurlijk niet per definitie wil zeggen dat Android-apparaten de beste telefoons zijn, of dat het platform vrij is van frustraties.

Fragmentatie

Het grootste probleem van Android is de fragmentatie van het platform voor OS-updates. Wanneer Apple bugs repareert of functionaliteiten toevoegt aan iOS, krijgen alle iPhones deze updates tegelijkertijd. Android-gebruikers krijgen dit soort eenvoud alleen wanneer ze een Nexus-apparaat hebben. Die toestellen ontvangen hun systeemupdates rechtstreeks van Google.

De Samsung Galaxy S III werd aan het eind van de lente gelanceerd, met Android 4.0. Google begon in juli Nexus-apparaten met Android 4.1 te verkopen. Tegen de tijd dat mijn provider de update naar mijn telefoon had gestuurd (in december) hadden S III-eigenaren bij T-Mobile het nieuwe OS al ruim een maand… en was Google al Nexus-apparaten met Android 4.2 aan het verkopen.

Verbazingwekkend, toch? En de Galaxy S III is niet een of andere obscure mediaspeler uit Noord-Korea. Het is de meest verkochte Android-telefoon van de meest dominante smartphonefabrikant. Ik ben ervan overtuigd dat de Galaxy S III updates zal blijven ontvangen zolang het apparaat in omloop is. Maar ik ben er ook van overtuigd dat het altijd een gedoe zal blijven.

En wie is er eigenlijk verantwoordelijk voor de bug fixes? Dat is een ander belangrijk probleem. Zelfs een patch voor een kritiek probleem moet verschillende hindernissen passeren voordat ik deze ontvang. Eerst repareert Google Android. Dan krijgt Samsung de patch en past deze toe op haar eigen OS-distributie. De provider krijgt de update van Samsung, en dan, eindelijk, komt de update bij de klant terecht.

Bij elke stap van het proces kan er van alles verkeerd gaan… en bij dit voorbeeld wordt ervan uitgegaan dat Google, Samsung en de provider geen tijd verspillen met gekibbel over waar het probleem zit.

Junk apps

Een ander vreselijk probleem met Android: bloatware en crapware. Telefoons worden vaak geleverd met enorm veel apps en widgets die de gebruiker geen voordeel brengen, en zelfs proberen de gebruiker betaalde diensten van de telefoonmaatschappij aan te smeren. Sommige maatschappijen vergrendelen deze apps ook nog op het apparaat zodat ze niet verwijderd kunnen worden.

De Galaxy S III is (grotendeels) vrij van deze praktijken. Nexus-apparaten hebben helemaal geen crapware omdat Google het merk ‘puur Android’ wil houden. Maar God helpe de onervaren gebruiker die een winkel binnenloopt en een willekeurig Android-apparaten oppakt. Deze mensen vragen zich met recht af waarom het thuisscherm van de app launcher een enorme NASCAR-widget bevat, in plaats van een snelkoppeling naar de internetbrowser.

Energiebeheer

Ik zou willen dat mijn Android-telefoon even agressief was als iOS wanneer het aankomt op het beschermen van de batterijduur. Veel Android-apps kunnen er bijvoorbeeld mee wegkomen dat ze de GPS-functie aan te laten staan terwijl deze al lang niet meer gebruikt wordt. iOS houdt gelukkig een liniaal in de aanslag. Het tikt een app meteen op de vingers wanneer deze onnodig energie lijkt te verbruiken.

De Galaxy S III heeft een ongeveer even lange batterijduur als de iPhone 5 en de iPhone 4S. Maar de accu heeft aanzienlijk meer vermogen dan die in de iPhone. Ik vraag me dan ook echt af hoeveel langer dit toestel het vol zou houden met een verbeterd energiebeheer.

De camera

Dit is niet echt een fout van Android, maar jeetje wat mis ik de iPhone-camera! Ik heb afgelopen najaar een aantal nauwgezette cross-platform cameratests uitgevoerd. Ik heb een aantal blinde vergelijkingen op mijn Flickr-account gepost en was blij om te zien dat lezers vaak een Galaxy S III-foto verkozen boven eentje van de iPhone 5.

Geweldig, maar je prijst een camera natuurlijk niet alleen voor het maken van geweldige foto’s buiten op een zonnige dag. De iPhone kan onder de meest ellendige omstandigheden nog prima foto’s maken. Daarom heb ik nog steeds vaak mijn iPhone 4S bij me. Het is een kleine camera die geweldige foto’s maakt en ook nog eens over iPhoto beschikt.

Lees op de volgende pagina verder over de camera van de iPhone…

De iPhone is nog steeds de enige telefoon die heeft wat ik beschouw als ‘een echte camera’ in plaats van ‘een geweldige smartphone-camera’. Zowel Nokia als HTC hebben solide eerste stappen gezet om hun camera’s aan die norm te laten voldoen. Maar terwijl ze op hun camera wijzen als een belangrijke functie, kan alleen Apple beweren dat hun camera daadwerkelijk geweldig is.

Ja, ik ben een Android gebruiker

Zoals ik helemaal aan het begin al zei, dit is niet een verhaal dat vertelt waarom Android zoveel beter is dan iOS. Dit is het verhaal van deze ene kerel die van telefoon gewisseld is. De overstap van Andy Ihnatko op Android is natuurlijk niet echt een cruciaal moment in de geschiedenis van mobiel computergebruik. Ik dacht alleen dat een gedetailleerde beschrijving van mijn observaties, bezorgdheden en ervaringen, interessant zouden kunnen zijn voor mensen die nieuwsgierig zijn naar Android. En gezien de revolutionaire verbeteringen van het platform in het afgelopen jaar, dacht ik dat het meer dan tijd was.

Toch heb ik dit artikel een aantal weken laten liggen. Ik ben het blijven herlezen en herschrijven, en zodoende heb ik het uitgebreid van een column tot een meerdelige serie. Ik wilde er gewoon zeker van zijn dat ik mijn meningen en intenties duidelijk overbracht. Ik verwachtte dat wat ik schreef voor veel mensen waardevol zou kunnen zijn, terwijl anderen er zeker over zouden gaan klagen, en dat beide partijen sterke argumenten zouden hebben om hun standpunt te staven. En dat bleek te kloppen.

Ik had ook gelijk toen ik voorspelde dat een klein percentage Android-gebruikers en Apple-fans zich zouden verenigen, en deze serie onterecht zouden opvatten als een genadeloze sneer naar Apple. De leden van beide stammen moeten even goed luisteren: Het is nu eens tijd om op te houden over ‘iOS versus Android’. Dat stadium zijn we nu wel voorbij. Vanaf nu zouden we het over ‘iOS en Android’ moeten hebben.

We zouden allemaal blij moeten zijn dat consumenten kunnen kiezen tussen deze twee zeer gepolijste platforms. Ze worden geproduceerd met creativiteit en trots door twee bedrijven met sterk verschillende filosofieën, die verschillende doelgroepen hebben. We zouden ook geïntrigeerd moeten zijn door Windows Phone, nieuwsgierig moeten zijn naar BlackBerry 10 en hopen dat het Ubuntu-project tot iets geweldigs uitgroeit.

De beste tijd

Ik ben om een prachtige redden overgestapt: omdat Apple, Google, BlackBerry en andere fabrikanten, allemaal met elkaar concurreren om een telefoon en besturingssysteem te produceren waar ik, persoonlijk, dol op kan zijn. Is er ooit een betere tijd geweest om een tech-consument te zijn?

Ik ben niet overgestapt omdat Apple een steekje heeft laten vallen. Het gaat prima met Apple. De iPhone en iOS zijn geweldige producten die mensen op een directe manier blijven aanspreken. De iPhone en iOS worden met elke update beter en indrukwekkender, ondanks een aantal goed gedocumenteerde hobbels onderweg.

Maar terwijl niets kan tippen aan de stijl van een iPhone 5, lijkt een goede Android-telefoon niet langer op een afstandsbediening van de DVD-speler die je negen jaar geleden weggegooid hebt. Als ik vandaag naar de markt kijk, blijf ik erbij dat deze twee platforms op gelijke voet staan. Ze hebben elk hun sterke en zwakke punten. Het is slechts een kwestie van uitzoeken welk apparaat het beste bij je past.

De iPhone past niet langer bij me

Ik heb Apple altijd bewonderd omdat het bedrijf een tunnelvisie vermijdt, terwijl het zich toch niet laat afleiden van een duidelijke definitie van wat het bedrijf zou moeten doen. Apple voegt nieuwe dingen toe aan diens productlijn op dezelfde manier als dat een architect nieuwe gebouwen toevoegt aan een landschap.

Lees op de volgende pagina de definitieve conclusie…

Met elke stap en elke update verhoogt Apple de aantrekkingskracht van haar producten voor de algemene consument. Deze mensen willen dat het document dat ze up hun notebook hebben aangemaakt, op miraculeuze wijze ook op hun desktop en telefoon verschijnt. Ze willen een desktop die er mooi strak uitziet. Ze kopen waarschijnlijk een nieuwe zonder er ook maar aan denken om hun huidige desktop te upgraden.

Het zijn slechts neutrale observaties, geen bijtende beschuldigingen. Apple’s focus op consumenten heeft gezorgd voor iCloud, de strakke iMac van 2012 en een simpeler mechanisme om foto’s te delen via Facebook en Twitter. Dit zijn perfecte producten voor consumenten. Ik beveel de iPhone en iOS dan ook nog steeds sterk aan voor mensen die duidelijk de functie van hun telefoon kunnen definiëren.

De iPhone is ook nog steeds mijn standaard aanbeveling voor mensen die voor zo min mogelijk verrassingen willen komen te staan en de eenvoudigste telefoon willen. Een iPhone is een genot, van het moment dat je hem uit de doos haalt, en zo lang je het apparaat wilt blijven gebruiken. Een Android-apparaat wordt pas een genot na zo’n

week of twee, nadat je een aantal kleine aanpassingen hebt gedaan die het van iets “goeds voor de massa” omtoveren tot iets “geweldigs voor jou persoonlijk”. Android wordt steeds beter naarmate je het vaker gebruikt, omdat het zich aan jou blijft aanpassen.

Keuzes, keuzes, keuzes. Is het niet geweldig?

En tot slot… Ik zal dit verhaal op dezelfde manier afsluiten als dat ik zoveel discussies over Apple-producten heb afgesloten: Ik ben overgestapt van de iPhone op de Galaxy S III omdat deze het beste is voor het soort dingen waarvoor ik mijn telefoon gebruik. En zodra er iets beters tevoorschijn komt, zal ik opnieuw switchen.

Ik wed dat het eerste apparaat dat me eraan zal doen denken om over te schakelen van Android op iets anders van Apple afkomstig zal zijn. Ik ben nog steeds dol op mijn MacBook en heb er geen moment aan gedacht om daarvan over te stappen, ondanks het feit dat ik een heleboel functies en concepten van Windows 8 zie zitten. En hoewel ik Android goed vind als telefoon-OS, is het op tablets nog altijd hopeloos. Mijn iPad is nog steeds de trouwe tablet die ik overal mee naartoe neem, en het blijft een onmisbaar onderdeel van mijn workflow.

En ik ben nog steeds een Apple-fan en nog steeds blij om een Apple-gebruiker te zijn. Het is een opluchting te weten dat ik, mocht ik in 2003 besloten hebben om een Apple-tatoeage te laten zetten, deze nog niet had hoeven laten weglaseren.

Dit is een vrij vertaald artikel van onze zustersite TechHive.com, geschreven door Andy Ihnatko (@ihnatko). De mening van de auteur komt dan ook niet per definitie overeen met die van Computer!Totaal.

De laatste paar maanden verschijnen er steeds potentere midrange smartphones. Nu zit je met de Motorola Edge 60 Pro wel aan de bovenste kant van die markt, maar dat neemt niet weg dat je nog steeds veel waar voor je geld kunt krijgen.

De Motorola Edge 60 Pro ligt in de winkels voor een adviesprijs van 599,99 euro. Voor dat geld krijg je een royale 12 GB werkgeheugen en 512 GB opslagruimte – een uitstekende deal dus. De prijs is gelijk gebleven aan die van zijn voorganger, maar onder de motorkap is er wel het nodige veranderd. De nieuwe Edge heeft een snellere processor, een krachtiger accu, een volledig vernieuwd camerasysteem en – opvallend – een flinke upgrade van het oplaadvermogen.

Net als eerdere modellen is de Edge 60 Pro slank, licht en compact, met een luxe uitstraling dankzij de aflopende schermranden. Met een gewicht van 186 gram ligt het toestel prettig in de hand. De achterkant is bekleed met veganistisch leer, wat niet alleen zorgt voor extra grip, maar ook voorkomt dat je last hebt van vingerafdrukken. En met zowel een IP68- als IP69-certificering is de smartphone uitstekend bestand tegen water en stof.

©Wesley Akkerman

Duurzaam en prachtig display

Terwijl veel andere fabrikanten de gebogen schermranden inmiddels links laten liggen, gaat Motorola er juist vol voor. Het geeft de Edge 60 Pro een premium uitstraling, maar brengt ook een klein nadeel met zich mee: in fel licht kunnen de randen reflecteren, iets waar je bij een plat scherm geen last van hebt. Storend is het niet direct, maar het valt wel op. Gelukkig maakt het p-oledscherm veel goed. Kleuren spatten van het display, het contrast is uitstekend en content kijken is dan ook een genot.

De vingerafdrukscanner zit netjes in het scherm verwerkt en reageert snel. Het display zelf biedt een scherpe resolutie van 2712 bij 1220 pixels en een verversingssnelheid tot 120 Hertz, wat zorgt voor soepele beelden. Ook de helderheid is dik in orde, zelfs op zonnige dagen. Mooi meegenomen is de keuze voor het stevige Gorilla Glass 7i aan de voorkant, een krasbestendige laag die tegen een stootje kan en het scherm goed beschermt bij dagelijks gebruik.

©Wesley Akkerman

Capabele processor voor gaming

De Motorola Edge 60 Pro draait op de Mediatek Dimensity 8350 Extreme, en dat is een flinke stap vooruit ten opzichte van de Edge 50 Pro. Vooral voor wie graag games op zijn smartphone speelt, is dit goed nieuws. Maar ook bij alledaags gebruik – van appen en mailen tot bellen, browsen en foto's maken – draait het toestel soepel. Tijdens het testen zijn we geen haperingen, vertragingen of andere storende zaken tegengekomen.

Ben je van plan om te gamen op de Edge 60 Pro, houd er dan wel rekening mee dat het toestel bij intensief gebruik warm kan worden. Dat gebeurt niet snel, maar bij grafisch zware 3D-games kan de temperatuur merkbaar oplopen, wat de prestaties wel iets kan beïnvloeden. De meeste casual games draaien probleemloos, maar bij zwaardere titels uit de Play Store speel je doorgaans op medium instellingen. Dat is niet ongebruikelijk in deze prijsklasse, en het toestel houdt zich daar prima staande.

©Wesley Akkerman

Meer energie, iets langere laadtijd

Een van de grootste veranderingen ten opzichte van het vorige model is de accu. Die heeft nu een indrukwekkende capaciteit van 6000 mAh, terwijl de voorganger met 4500 mAh al prima presteerde. Met de Edge 60 Pro haal je moeiteloos het einde van dag twee, zelfs als je af en toe een potje gamet. Die extra accuduur komt echter met een kleine keerzijde: de oplaadsnelheid is verlaagd van 125 naar 90 watt. Nog steeds snel, maar wel een stapje terug.

In de praktijk merk je daar weinig van. Tenzij je de Edge 60 Pro direct naast zijn voorganger legt, zul je het verschil nauwelijks opmerken. Opladen van 0 naar 100 procent duurt minder dan 50 minuten, en met een halfuurtje zit je vaak al rond de 75 procent. Draadloos laden is wél flink afgeremd: dat gaat nu met maximaal 15 watt, terwijl dat bij het vorige model nog 50 watt was. Een duidelijke concessie, al zal het voor veel gebruikers geen breekpunt zijn.

©Wesley Akkerman

De software was altijd zo goed…

Op softwaregebied heeft Motorola een aantal veranderingen doorgevoerd die niet voor iedereen positief zullen uitpakken. Zo staan er nu meer vooraf geïnstalleerde apps op het toestel, en is er een nieuwe AI-omgeving toegevoegd, ontwikkeld in samenwerking met Perplexity AI. Net als bij de Nothing Phone 3a krijg je daar via een aparte knop snel toegang toe. Daarmee kun je bijvoorbeeld meldingen laten samenvatten of informatie opvragen.

Leuk in theorie, maar in de praktijk werkt dat nog niet met alle apps. Toch zitten er handige functies tussen: zo kun je de assistent vragen om iets voor je te onthouden, zoals een foto of screenshot, die je later eenvoudig kunt terugvinden. Een duidelijke beperking is echter dat deze AI-functies alleen in het Engels werken. En hoewel we in Nederland vaak prima overweg kunnen met die taal, gaat dat ongetwijfeld ten koste van de toegankelijkheid voor sommige gebruikers.

©Wesley Akkerman

50x

Veel AI-opties

Een andere nieuwe functie is Playlist Studio. Daarmee kun je een afspeellijst laten samenstellen op basis van je eigen prompt. Klinkt veelbelovend, maar er zit een flinke beperking aan: het werkt alleen met Amazon Music, en dan ook nog uitsluitend als je een actief abonnement hebt. Daardoor zal deze functie voor veel gebruikers nauwelijks bruikbaar zijn. Image Studio – eveneens in samenwerking met Perplexity – is wél geslaagd. Hiermee maak je eenvoudig achtergronden, stickers en andere visuals, precies zoals je zou verwachten.

Daarnaast kun je rekenen op de kracht van Google Gemini, die je activeert door de powerknop ingedrukt te houden. Daarmee stel je vragen of geef je opdrachten, net als bij Google Assistant. Ook Circle to Search is aanwezig, een handige manier om snel informatie op te vragen over elementen uit foto's of screenshots. De nieuwe Moto AI-knop aan de linkerkant van het toestel is speciaal bedoeld voor deze AI-functies, maar is helaas niet aanpasbaar. Zonde, vooral voor wie weinig gebruikmaakt van Motorola's eigen AI-platform.

3x

2x

Veel dataverzameling

Opvallend is dat Motorola twee verschillende nieuwsoverzichten in zijn software-omgeving aanbiedt. Veeg je op het thuisscherm naar rechts, dan verschijnt de vertrouwde Google-feed – al kun je die eventueel uitschakelen. Daarnaast is er binnen het app-overzicht nóg een nieuwsoverzicht, afkomstig van een andere aanbieder. Het maakt duidelijk dat er veel gebeurt op het gebied van dataverzameling en -verwerking. Dat is op zich niets nieuws, maar Motorola zet het nu opvallend zichtbaar neer.

De Edge 60 Pro draait op Android 15 en krijgt drie jaar lang software-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Daarmee loopt Motorola duidelijk achter op merken als Samsung en Google, die ruimere termijnen hanteren. Volgens Motorola sluit dit beleid echter aan op het werkelijke gebruik van hun toestellen. Intern onderzoek zou uitwijzen dat gebruikers hier tevreden mee zijn – reden genoeg voor het bedrijf om daar niets aan te veranderen. Toch voelt het als een gemiste kans: het drukt de langetermijnwaarde van een verder prima smartphone.

1x

0,5x

Solide camera’s, maar…

Het camerasysteem van de Motorola Edge 60 Pro levert over het algemeen degelijke fotoprestaties. De hoofdcamera heeft een resolutie van 50 megapixel, net als de ultragroothoeklens die ook dienstdoet als macrocamera. Daarnaast is er een telelens van 10 megapixel, goed voor 3x optische zoom en tot 50 keer digitale zoom. Aan de voorkant vind je een selfiecamera van eveneens 50 megapixel, met een lichtsensor die zorgt voor betere belichting en witbalans.

De lenzen produceren heldere, scherpe foto's, en dankzij de samenwerking met Pantone ogen kleuren meestal natuurlijk en accuraat, ook bij beweging of in lastige lichtomstandigheden. De HDR-prestaties zijn sterk, met veel detail in zowel lichte als donkere delen. Een minpunt is de neiging tot overbewerking: sommige foto's worden te sterk verscherpt, waardoor ze kunstmatig aanvoelen. Dat doet wat denken aan de beeldverwerking van sommige Samsung-toestellen.

0,5x

1x

Problemen in het donker

De hoofdcamera doet het prima bij daglicht, maar zodra het donker wordt, levert hij zichtbaar in op scherpte en detail. De ultragroothoeklens schiet bij goed licht acceptabele foto's, al vertaalt de sensor-upgrade zich niet altijd in betere beeldkwaliteit. In situaties met weinig licht vallen de prestaties flink tegen. De grootste tegenvaller is de telelens. Door de kleine sensor heeft die moeite met helderheid en dynamisch bereik, en de digitale zoom kun je sowieso beter links laten liggen.

De selfiecamera scoort daarentegen wél punten, met realistische huidtinten en scherpe beelden. Het bokeh-effect – waarbij de achtergrond onscherp wordt – is wisselend, en ook kun je kleurverschillen opmerken tussen de verschillende lenzen. Het zwakste punt van de Edge 60 Pro is echter de videokwaliteit. De beeldstabilisatie schiet tekort, waardoor video's al snel schokkerig aanvoelen. Onbruikbaar is het niet, maar op dit prijsniveau had Motorola meer mogen bieden.

2x

3x

Motorola Edge 60 Pro kopen?

De Motorola Edge 60 Pro scoort op hardwarevlak overtuigend, met een krachtige processor, een indrukwekkende accuduur en een helder, prettig scherm. Toch wordt de gebruikerservaring flink geremd door de software. Waar Motorola vroeger bekendstond om zijn schone Android-ervaring, oogt de Edge 60 Pro rommeliger dan ooit. De hoeveelheid voorgeïnstalleerde apps is toegenomen, en de AI-integratie voelt onaf – zeker omdat ondersteuning voor de Nederlandse taal ontbreekt.

De niet-aanpasbare AI-knop, de dubbele nieuwsfeeds met bijbehorende dataverzameling en het magere updatebeleid van drie jaar werpen een flinke schaduw over de solide hardwarebasis. Deze softwarematige concessies zorgen ervoor dat het toestel niet de verfijnde, toegankelijke ervaring biedt die je van Motorola zou verwachten. Zonder alle onvolwassen AI-toeters en bellen – en ondanks de wisselende camerakwaliteit – hadden we de Edge 60 Pro met gemak kunnen aanraden. Maar nu blijft er vooral een gevoel van gemiste kansen hangen.

Een oven wordt flink heet tijdens het gebruik, en ook in een magnetron met grill- of ovenfunctie kan de temperatuur behoorlijk oplopen. Daardoor verdampt vet of spettert eten sneller tegen de binnenkant van de deur. Zelfs bij een gewone magnetron kunnen spetters en condens zich ophopen op het ruitje. Na een tijdje is het glas zo vettig of bruin dat je nauwelijks nog naar binnen kunt kijken. Niet gevaarlijk, wél vervelend. Gelukkig is het schoonmaken van die ruit minder lastig dan je denkt!

Lees ook: Magnetron kopen? Dit is waar je op moet letten

Hoe ontstaat die vettige aanslag eigenlijk?

Tijdens het verwarmen van eten verdampt vet. In een oven branden die vetdruppeltjes langzaam in op het glas, zeker bij temperaturen boven de 180 graden. Ook etensresten die over de rand borrelen of spetteren kunnen tegen het ruitje aankomen. In een magnetron gebeurt min of meer hetzelfde, al speelt condens daar ook een rol. Het resultaat is een doffe waas die met alleen een vaatdoekje niet meer weggaat.

Wat heb je nodig?

Met een paar alledaagse schoonmaakmiddelen kun je die bruine aanslag al te lijf gaan:

🞐 Warm water
🞐 Scheutje afwasmiddel
🞐 Zachte doek (liefst microvezel)
🞐 Oude tandenborstel
🞐 Klein beetje baking soda
🞐 Schoonmaakazijn of citroensap
🞐 Eventueel een plastic schrapertje (géén metaal)

Let op: laat de oven of magnetron altijd goed afkoelen voor je begint.

Stap voor stap schoonmaken

Begin met de buitenkant van de ruit. Maak een lauwwarm sopje met afwasmiddel en veeg het glas schoon met een microvezeldoek. Hardnekkige plekken? Maak een dik papje van baking soda en een beetje water. Smeer dit op de vlekken en laat het tien minuten zitten. Daarna veeg je het eenvoudig weg met een vochtige doek.

Voor de binnenkant helpt het om vet eerst los te weken. Maak een doek nat met heet water en een flinke scheut azijn of citroensap. Houd deze een paar minuten tegen de binnenkant van het ruitje aan – of leg de doek er voorzichtig op, als dat lukt. De warmte en het zuur helpen om het vet los te weken. Gebruik daarna een tandenborstel om voorzichtig langs de randjes te schrobben.

Sommige ovens hebben een dubbele glasplaat. In veel gevallen kun je die losmaken om ook daar tussen schoon te maken. Kijk hiervoor in de handleiding van je oven: vaak zitten er klemmetjes of schroeven aan de bovenrand van de ovendeur. Wees voorzichtig en zorg dat je alles stevig terugplaatst.

©Андрей Журавлев

Let op bij zelfreinigende ovens

Heb je een zelfreinigende oven? Dan werkt het schoonmaken net even anders. Sommige ovens hebben een pyrolysefunctie: hierbij wordt de oven verhit tot zo'n 500 graden, waardoor vet en vuil veranderen in as. Dat kun je daarna eenvoudig opvegen met een doek. Andere modellen gebruiken katalyse of stoomreiniging. In al deze gevallen geldt: gebruik géén agressieve middelen op de wanden of het glas, want daarmee kun je de speciale coating beschadigen.

Ook belangrijk: de ruit kan tijdens zo'n reinigingsprogramma flink heet worden. Wacht dus altijd tot de oven volledig is afgekoeld voor je eraan begint. En poets het glas alleen met zachte doeken en neutrale middelen, zoals lauw water met een druppeltje afwasmiddel. Baking soda of citroen kun je in dit geval beter vermijden, tenzij je zeker weet dat jouw oven geen speciale coating heeft.

Wat moet je níet doen?

Gebruik geen schuursponsjes of staalwol. Ook ovenreiniger en agressieve sprays zijn geen goed idee op glas: ze kunnen het ruitje beschadigen of dof maken. Gebruik bij voorkeur ook geen mesjes of metalen schrapers – hoe verleidelijk dat soms ook is. Krassen zijn snel gemaakt en vrijwel niet meer weg te werken.

En daarna? Zo houd je het ruitje schoon

Veeg de ruit na elk gebruik even kort na met een vochtige doek, vooral als je ziet dat er gespetterd is. Dat kost je amper tijd en voorkomt dat vuil zich opbouwt. Gebruik je ovenschalen die kunnen overkoken? Zet er een lekbak onder. En voor magnetrons werkt een eenvoudig spatdekseltje echt verrassend goed – die vangt het meeste op.