Android is het meest gebruikte mobiele besturingssysteem. De meest recente versies bieden behoorlijk wat bescherming tegen malware en laten je afgewogen beslissingen maken over je privacy. Maar is dat genoeg en waar moet je toch op blijven letten?

Android heeft eigenlijk een vergelijkbaar probleem als Windows. Het is een 'allemans-besturingssysteem' dat op een enorme waaier aan hardware draait. Tegelijkertijd updaten veel fabrikanten - zeker de B-merken - Android veelal niet naar de meest recente versie. Dat levert zonder meer potentiële beveiligingsproblemen op. Gelukkig kan Google tegenwoordig zelf veiligheidspatches uitbrengen via app store Google Play, maar alleen in de meest recente versies van Android. 

Dat is dan ook meteen dé eerste regel betreffende beveiliging van je toestel: draai je een oudere versie dan Android 10 en is de fabrikant van je toestel niet van plan een upgrade uit te brengen, dan is het eigenlijk gewoon tijd om naar een nieuw toestel uit te kijken. Na verloop van tijd worden de risico's simpelweg te groot.

Van veel Android-versies is een lange lijst aan lekken bekend en die wordt actief gebruikt. Ongepatchte smartphones, tablets en settop-boxen zijn een geliefd doel. Bedenkt daarbij dat er nog altijd veel gebruik gemaakt wordt van antieke Android-versies als KitKat. Niet goed, heb je nog ergens iets dergelijks in gebruik, dan is het tijd om er afscheid van te nemen.

Virusscanner?

Zeker als je ook apps van buiten de Google Play app store installeert is een virusscanner eigenlijk aanbevelenswaardig. De kans dat er iets vervelends meelift is gewoon aanwezig. Gelukkig geldt dat veel fabrikanten van virusscanners de activatiecode van je desktop-scanner ook op je mobiel laten gebruiken, zeker in de meer uitgebreidere versie van beveiligingspakketten. Maak daar gebruik van, je hoeft dan niks extra's te betalen voor het gebruik van je Android-scanner, zolang je dezelfde gebruikt als op je Windows-pc of Mac. 

Wel geldt dat een mobiele virusscanner zonder meer impact heeft op de prestaties (en indirect het batterijverbruik) van je telefoon of tablet. Echter: bij moderne scanners in combinatie met enigszins recente hardware valt dat tegenwoordig gelukkig reuze mee. Bedenk verder ook dat er wel degelijk af en toe spy- of malware wordt gevonden in apps uit Google Play en je snapt dat een virusscanner onder Android zinvol is.

©PXimport

Gezond verstand

We duiken zo wat settings in betreffende veiligheid en privacy onder Android. Voordat we dat doen, maken we echter nog even aanspraak op je gezonde verstand. Weet je niet precies van de hoed en de rand als het gaat om veiligheid en privacy, hou het dan echt bij apps uit de officiële Google Play appwinkel. Deze apps worden door Google zelf in de gaten gehouden, gescand op malware enzovoort. 

Vermijd zinloze fun-apps van onbekende makers, of apps waarvan de naam heel erg lijkt op die van een gerenommeerde app. Wellicht probeert een maker gewoon mee te liften op het succes van die grote naam, maar ook kan het zijn dat je op deze manier in de val wordt gelokt om een malafide 'klinkt-als'-app te installeren. 

Ga zeker ook niet alleen voor de gratis apps. Soms is het gewoon beter om wat geld uit te geven aan betrouwbare software dan steeds maar weer voor kosteloze alternatieven te gaan. Hoe aanlokkelijk dat ook klinkt. Onder de streep blijkt vaak dat je niets voor niets krijgt. Veel gratis apps genereren inkomsten door bijvoorbeeld gebruikersgegevens te verzamelen en verkopen. Vraag jezelf af of je dat echt oké vindt.

Privacy

Op naar de beloofde privacy- en veiligheidsinstellingen. Start daarvoor - hoe kan het haast ook anders - de app Instellingen. Tik hierin allereerst eens op Privacy. Het heeft weinig zin om alle opties te doorlopen: deze spreken voor zich. Waar het om gaat is dat je hier eens heel kritisch moet kijken naar waar je wel en geen toestemming voor wilt geven. Met andere woorden: wat wil je dat Google van je weet, gebaseerd op gebruik van je Android-toestel en apps? Check ook zeker even welke apps toegang tot bepaalde onderdelen als je contacten, agenda, microfoon en meer hebben. Daarvoor tik je - nog altijd onder Privacy - op Rechtenbeheer. Per categorie zie je nu apps die van zo'n onderdeel gebruik maken. Vraag je daarbij af of iets als bijvoorbeeld een Tetris-kloon echt toegang tot je contacten en (of) camera nodig heeft. Ofwel: wees kritisch en gezond achterdochtig! Doorloop verder onder Privacy ook nog even de Geavanceerde instellingen.

©PXimport

Beveiliging

Keer terug naar het hoofdpaneel van de app Instellingen en tik daarin op Beveiliging. Zorg dat Vind mijn apparaat aan staat. Wordt jouw telefoon of tablet ooit gestolen, dan kun je op afstand je gegevens veiligstellen, bijvoorbeeld. Of gewoon het toestel terugvinden als je het eens kwijt bent. Tik ook zeker even op Versleuteling en gegevens en zorg dat de op je apparaat aanwezige gegevens versleuteld zijn. Zonder wachtwoord of toegangscode (dat had je toch wel al ingesteld...?) kan niemand er dan bij. Check ook de andere onder Beveiliging vallende zaken kritisch.

©PXimport

Weg met onbekende apps

Zoals gezegd kun je in principe apps van andere bronnen dan Google Play installeren. Het is onverstandig om dat te doen, tenzij je heel precies weet waar je mee bezig bent. De optie om dit te doen hoort standaard uitgeschakeld te zijn. In de meer recente versies van Android - waar we ons op focussen - doe je dat door in Instellingen op Apps en meldingen te tikken. Tik vervolgens op Speciale app-toegang en dan op Onbekende apps installeren. Je ziet nu een lijst van eventuele apps die je poogde te installeren van buiten de app-store (en ook zie je hier vreemd genoeg apps die ooit wel uit Google Play zijn binnengehaald, maar daar inmiddels niet meer te vinden zijn). Per 'onbekende' app kun je nu middel een schakelaar aangeven of je installatie en gebruik ervan wel of niet toestaat.

©PXimport

Google Play

Ook Google Play, Google's app store - kent wat specifieke instellingen. Start de app en tik op de knop met de drie streepjes linksboven in beeld. Tik in het geopende menu op Instellingen en doorloop alle opties weer eens kritisch. En daarmee komen we weer op de factor gezond verstand. Er is geen enkel besturingssysteem dat je beschermd tegen laksheid. Als je ondanks je onderbuikgevoel toch op een link in een mail van je 'bank' (die toch telkens weer aangeeft nooit mail te zullen sturen, zeker niet mail voorzien van links) dan heb je afgeroepen leed toch wel vooral aan jezelf te danken. Ook het bezoeken van malafide of twijfelachtige websites tegen beter weten in en installeren van ongevraagd aangeboden apps: typische gevalletjes van 'eigen schuld, dikke bult'. Daar beschermt ook de allerbeste beveiligingssoftware je niet tegen...

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.