Op 9 januari 2007 kondigde Steve Jobs de allereerste iPhone aan. Een, voor die tijd, revolutionaire smartphone, die door critici met veel gehoon werd ontvangen, omdat Apple er nogal eigenaardige gedachten op nahield. Tien jaar later en heel wat iPhones verder is duidelijk dat Apple heel wat teweeg heeft gebracht.

Voordat Apple met de iPhone kwam, hadden smartphones geen aanraakschermen, en wilde het maar niet lukken om betaalde apps te realiseren. Mensen wilden niet betalen voor apps, bovendien was daar geen goede methode voor, én er was geruzie over de verdeelsleutel: ging het meeste naar de ontwikkelaars van de app, de fabrikant, of de provider? Apple bracht daar verandering in. We zetten tien jaar iPhones voor je op een rij.

iPhone (2007)

Hoewel voor die tijd revolutionair, zouden we de allereerste iPhone nu allesbehalve indrukwekkend vinden. Het was de eerste smartphone die het toetsenbord achterwege liet en ging voor bediening via een aanraakscherm. Het was ook de eerste smartphone waarop degelijk internet mogelijk was (afhankelijk van je verbinding). iPhone bevatte wel apps, maar die kwamen allemaal van Apple zelf. In Nederland is de originele iPhone nooit uitgebracht.

©PXimport

iPhone 3G (2008)

De eerste iPhone die in Nederland te koop was, was de iPhone 3G. Vergelijkbaar met het oorspronkelijke model uit 2007, maar nu met ondersteuning voor 3G én met GPS ingebouwd. Waar de eerste iPhone vooral populair was onder early adopters, was het de iPhone 3G die het toestel mainstream maakte. Dat kwam niet in de laatste plaats door de lancering van de App Store, waarmee ontwikkelaars in staat werden gesteld om apps te verkopen voor de iPhone. Providers ontvingen hier geen cent van, en waren daar allesbehalve blij mee.

©PXimport

iPhone 3GS (2009)

De iPhone 3GS was het eerste toestel waarbij de beroemde ‘s’ werd gebruikt, welke door de jaren heen bekend zou worden als het ‘tussentoestel’. Dit hield in: geen grote veranderingen aan het ontwerp, wel een aantal handige nieuwe functies. De ‘s’ stond overigens voor Speed. De camera kreeg een upgrade naar 3 megapixels en het was nu voor het eerst ook mogelijk om video te schieten. De 3GS was ook het model dat het eindelijk mogelijk maakte om teksten te kopiëren en plakken, een functie die belachelijk laat verscheen op een smartphone van dit kaliber.

©PXimport

iPhone 4 (2010)

De iPhone 4 was de eerste écht grote stap in de ontwikkeling van het toestel sinds de lancering van het eerste model drie jaar daarvoor. Het ontwerp was strakker, moderner en met een metalen rand die moest dienen als antenne. Die rand zorgde nogal voor wat ophef omdat het signaal weg zou vallen als je hem ‘verkeerd’ vasthield, hetgeen leidde tot de beroemde Apple quote: ‘you’re using it wrong’. De iPhone 4 was het eerste toestel met een Retina display en daarnaast had het een veel krachtigere processor. De camera kreeg een upgrade naar 5 megapixels, mét flitser. Ook was dit de eerste iPhone met een gyroscoop. De iPhone 4 kwam met iOS 4 (voorheen iPhone OS) waardoor multitasking mogelijk werd en, inmiddels niet meer weg te denken: FaceTime).

©PXimport

iPhone 4S (2011)

2011 was weer een s jaar, en hoewel dat in principe staat voor minimale upgrades, kreeg de camera een flinke metamorfose: namelijk 8 megapixels. Belangrijker dan de hardware, was in dit geval de software: iOS 5. Niet langer was het nodig om je iPhone te synchroniseren via je pc, Apple knipte het draadje door en vanaf dat moment zou alles draadloos zijn. Daarnaast was iOS 5 de versie waarin iMessage verscheen, en de spraakassistent Siri, al moesten we daar in Nederland nog wat langer op wachten. Een dag na de aankondiging van het toestel, overleed Apple-oprichter Steve Jobs.

©PXimport

iPhone 5 (2012)

Het volgende toestel, de iPhone 5, zorgde voor een flinke verandering, omdat Apple het toestel langer maakte; iets dat redelijk omstreden was, omdat Steve Jobs altijd had geroepen dat niemand een grotere iPhone nodig had. Tim Cook, die de leiding van het bedrijf inmiddels over had genomen, en de zijnen, dachten daar blijkbaar anders over. De iPhone 5 had nog steeds een 8 megapixelcamera, maar nu ook een HD camera voor Facetime aan de voorkant. Ook was het toestel weer vele malen sneller dan z’n voorganger, iets dat langzamerhand minder relevant begon te worden, omdat de toestellen al razendsnel waren. Met de komst van de iPhone 5 kwam ook iOS 6: de introductie van Apple Maps (Google Maps werd de deur gewezen), Passbook en meer functies voor Siri (waar wij op dat moment nog steeds geen drol aan hadden in Nederland).

©PXimport

iPhone 5C (2013)

2013 was het jaar waarin Apple besloot dat de release van één iPhone niet genoeg was, en het toestel kwam daarom met maar liefst twee toestellen. De iPhone 5C was in principe gewoon de iPhone 5 in een goedkoper nieuw jasje. Hiermee probeerde Apple kopers te paaien die wat minder konden of wilden uitgeven aan een smartphone.

©PXimport

iPhone 5S (2013)

Naast de iPhone 5C was er ook weer het beroemde S model. De iPhone 5S had een 64-bit A7 processor en een M7 Motion processor, waardoor de iPhone veel beter werd in het bijhouden van gegevens, voor, bijvoorbeeld, fitness apps. Ook de 5S moest het helaas nog steeds doen met een 8 megapixelcamera. Nieuw aan dit toestel was de vingerafdruksensor in combinatie met Touch ID, waardoor het mogelijk werd om je iPhone te ontgrendelen met behulp van je vingerafdruk.

©PXimport

iPhone 6 (2014)

Ook de iPhone 6 zorgde wederom voor een verandering in het ontwerp: het display zou voortaan een afmeting hebben van 4,7 inch. De 6 was ook het eerste model waarin NFC werd ingebouwd, om betalen mogelijk te maken via Apple Pay. Hoewel wij inmiddels van Siri konden genieten in Nederland, is Apple Pay iets dat tot op de dag van vandaag nog niet mogelijk is in Nederland. De camera kreeg ook eindelijk weer een upgrade, maar het aantal megapixels bleef nog steeds op 8 staan.

©PXimport

iPhone 6 Plus (2014)

De echt grote innovatie van 2014 schuilde echter in de iPhone 6 Plus, het eerste toestel van Apple met een display van maar liefst 5,5 inch. Tijdens de aankondiging werd het toestel dan ook meer dan eens gekscherend de iPad nano genoemd. De iPhone 6 Plus bevat alle specificaties van de iPhone 6, maar heeft een batterij die vele malen langer meegaat, én bevat een beeldstabilisator, waardoor video’s die je met het toestel schiet een stuk minder schokken.

©PXimport

iPhone 6S (2015)

Het was weer tijd voor een ‘s’ jaar, en dit jaar besloot Apple om weinig veranderingen door te voeren. Het ontwerp van de 6s is daarom vrijwel identiek aan dat van het voorgaande model. Het toestel introduceerde voor het eerst Force Touch, een technologie waarbij het aanraakscherm voelt hoe hard je drukt, waardoor er een hele nieuwe navigatielaag werd toegevoegd aan iOS. Ook werden hier voor het eerst de Live Photo’s geïntroduceerd, foto’s die bewegen wanneer je ze ingedrukt houdt. De camera heeft een flinke upgrade gekregen: 12 megapixels om precies te zijn, mét ondersteuning voor 4K video.

©PXimport

iPhone 6S Plus (2015)

Over de iPhone 6S Plus is eigenlijk niet zo heel veel interessants te melden. Het toestel is, wederom, identiek aan de iPhone 6S, met als verschil het 5,5-inch display en het feit dat de camera optische beeldstabilisatie bevat.

©PXimport

iPhone SE (2016)

Dit was een toestel dat eigenlijk niemand had zien aankomen. Het toestel werd gelanceerd in maart, in plaats van in september en het kan worden gezien als de opvolger van de iPhone 5S, met daarin een aantal van de technische snufjes uit de iPhone 6 (de processor, de iSight-camera, Live Photos enzovoort. De prijs van dit toestel lag een stuk lager dan die van de 6s.

©PXimport

iPhone 7 (2016)

Qua ontwerp is ook aan de iPhone 7 niets spectaculairs veranderd ten opzichte van z’n voorganger, met uitzondering van de gloednieuwe kleur: Jet Black (een kleur die stiekem gewoon doet denken aan het zwart van de iPhone 3GS. Nieuw aan dit toestel is ook het feit dat de Thuisknop geen fysieke knop meer is, maar softwarematig wordt aangestuurd. Hierdoor zou deze minder snel kapot moeten gaan. De iPhone 7 is ook het eerste toestel met stereo luidsprekers en heeft daarnaast een betere 12 MP sensor, met meer lichtgevoeligheid. De FaceTime-camera is in dit model gepromoveerd van 5 MP naar 7. Omstreden in dit toestel is het weglaten van de analoge koptelefoonuitgang. Koptelefoons moeten voortaan worden aangesloten via de Lightning-sensor, draadloos óf met de door Apple meegeleverde Dongle.

©PXimport

iPhone 7 Plus (2016)

Dit keer maakt het Plus-model wel degelijk verschil. Uiteraard krijg je wederom het grotere display én een batterij die langer meegaat voordat je moet opladen, maar anders aan dit toestel is ook de dubbele camera. Door deze camera kun je eenvoudig foto’s van ver en dichtbij nemen, maar daarnaast heeft Apple de Portret-functie toegevoegd. Met deze functie kun je foto’s maken waarbij (dankzij de twee camera’s) scherptediepte wordt gesimuleerd. Het is trucage, maar het effect is bijna niet van echt te onderscheiden.

©PXimport

En dan nu..

De iPhone 7s? 8? Edition? X? De geruchten gaan al weken, maar het wachten is op het Apple Event. Dan zullen we weten hoe de nieuwe iPhone heet, wat hij kan, wanneer we hem kunnen kopen en hoeveel we daarvoor moeten neerleggen.

Alvast nieuwsgierig wat je (waarschijnlijk) kunt verwachten? Je leest het hier!

Bluetooth-speakers zijn er in overvloed, waardoor fabrikanten zich maar moeilijk kunnen onderscheiden. Met zijn kersverse Grip doet JBL een dappere poging. Volgens het Amerikaanse merk is deze draadloze luidspreker met ingebouwde verlichting erg krachtig. Bijzonder, want de behuizing is niet veel groter dan een colablikje. Maakt JBL zijn belofte waar?

De Grip is een begrijpelijke toevoeging binnen het uitgebreide gamma van de bekende audiofabrikant. Ten opzichte van de goedkopere GO 4 en Clip 5 is dit nieuwe model weliswaar iets groter, maar je krijgt daar een voller geluid voor terug. Vergelijken we de Grip met de iets duurdere Flip 7, dan is de cilindervormige behuizing van 6,4 × 15,3 × 6,5 centimeter juist weer iets compacter. Logischerwijs zag JBL dus een kans om dit gat in zijn assortiment te vullen. De speaker heeft een adviesprijs van 99,99 euro.

©Maikel Dijkhuizen

Luistertijd en bouwkwaliteit

Wie de JBL Grip koopt, moet zelf voor een usb-c-kabel zorgen, want deze kabel zit niet in het productdoosje. Eenmaal opgeladen gaat de accu van 2600 mAh op een gemiddeld volumeniveau ongeveer veertien uur mee. Normaal gesproken hebben JBL-speakers een stevige constructie. Dat is bij de Grip ook het geval, al kunnen we de behuizing op bepaalde plekken diep indrukken. Gelukkig veren het textiel en kunststof soepel terug. Wellicht verklaart het flexibele materiaal het lichte gewicht van 385 gram. Toch gaat deze luidspreker naar verwachting niet zo gauw stuk. JBL claimt dat de Grip een val van één meter hoogte op beton moeiteloos overleeft. Bovendien voldoet dit product aan de eisen van de IP68-norm. Het speakerkastje is dus volledig dompel- en stofdicht. Zeker voor luistersessies in de buitenlucht is dat natuurlijk een pluspunt. Dankzij de geïntegreerde lus hang je de Grip makkelijk ergens aan op.

©Maikel Dijkhuizen

Muziek luisteren

Zodra de Grip met een bluetooth-bron is verbonden, bedien je de muziekweergave eenvoudig vanaf de speaker. Boven het JBL-logo vind je twee volumeknoppen en een play/pauze-toets. Door tweemaal op laatstgenoemde knop te drukken, kun je nummers skippen. Bovenop is er nog een optie om een andere geschikte JBL-speaker draadloos te koppelen. Je profiteert dan van een grootser geluid. Hoewel veel cilindervormige luidsprekers een zogeheten 360 graden-geluid ondersteunen, is dat bij dit exemplaar helaas niet het geval. De achterkant klinkt beduidend minder dan de voorkant.

Bij eenvoudige muziekcomposities, podcasts en luisterboeken is de geluidskwaliteit goed. Het is nogal verrassend hoeveel volume dit kleine apparaatje kan produceren. Met name bij opzwepende genres als dance en hiphop komt dat goed van pas. Verder zijn mensen duidelijk te verstaan, zodat je bijvoorbeeld een radioshow of audioboek makkelijk kunt volgen. Bij bombastische muziekstukken met veel instrumenten schiet de Grip iets tekort. Denk bijvoorbeeld aan genres als rock, metal en klassiek. Logisch, want het is ondoenlijk om de benodigde audiofrequenties uit een enkele fullrange-audiodriver te persen. Zeker op een wat hoger volumeniveau klinken dergelijke nummers ietwat chaotisch. Geen schande, want dat is vrijwel bij alle bluetooth-speakers met slechts één actieve audiodriver het geval.

©Maikel Dijkhuizen

Sfeerverlichting en app

Op de achterkant zit een ledstrip van zo'n 6,5 centimeter. Dat geeft met name in het donker een leuk effect. Druk meermaals op de bijbehorende lichtknop voor verschillende thema's. Via de JBL Portable-app pas je optioneel de lichtintensiteit en kleur aan. Ook om andere redenen loont het de moeite om deze app op je smartphone te installeren. Je zet hiermee onder andere diverse equalizerinstellingen naar je hand. Kies bijvoorbeeld voor Chill, Vocal of Energetic. Tot slot stelt JBL vanuit de app regelmatig software-updates beschikbaar.

©Maikel Dijkhuizen

JBL Grip kopen?

Als je een compacte luidspreker met IP68-certificering wilt kopen, is de JBL Grip het overwegen waard. Je haalt voor amper honderd euro een degelijke speaker in huis die in alle weersomstandigheden blijft doorspelen. Overige pluspunten zijn de respectabele accuduur en geïntegreerde verlichting. Voor audiopuristen is de aanwezigheid van één actieve driver een nadeel. Dat geeft op audiovlak namelijk beperkingen. Zoek je een bluetooth-speaker die alle muziekstijlen op een hoog volumeniveau zonder vervorming laat horen, dan is de Grip niet de beste keuze.

Hoeveel smartphone krijg je voor een scherpe prijs? In deze uitgebreide test vergelijken we negen populaire smartphones die tussen de 200 en 300 euro kosten. Uit die ervaringen blijkt dat een budgetsmartphone in heel wat gevallen voldoende kan zijn, maar er ook duidelijk argumenten zijn om door te sparen voor een duurder model.

We testen voortdurend smartphones in allerlei prijsklassen, waaronder het goedkope segment tot 300 euro. Heb je interesse in een budgetsmartphone, dan kun je bij veel merken terecht. Uiteraard van bekende namen als Samsung en Motorola en de Chinese grootmachten als Xiaomi en Oppo. Nieuwere merken zoals HMD en Nothing willen ook een puntje van de taart claimen. In deze test bespreken we – in willekeurige volgorde – smartphones van Samsung, Motorola, Xiaomi, Poco, Nothing, Oppo en HMD.

Testverantwoording

We hebben negen budgetsmartphones getest. In dit geval zijn dit toestellen die bij bekende (web)winkels tussen de 200 en 300 euro kosten. We hebben bij het selecteren van de geteste smartphones gekeken naar de straatprijzen van bekende aanbieders in november 2025. We nemen dus niet de adviesprijzen van fabrikanten, want die zijn veelal hoger. De straatprijzen geven het meest realistische beeld van de smartphones die je voor een bepaald budget kunt kopen.

Bij het testen van een toestel letten we onder andere op de bouw- en schermkwaliteit, aanvullende technische functies als de mate van repareerbaarheid en in hoeverre het apparaat bestand is tegen stof en water. We noteren ook hoe een smartphone bevalt in het dagelijks gebruik, van de snelheid en de accuduur tot hoe snel het opladen verloopt en of het opladen ook draadloos kan. Natuurlijk maken we ook de nodige foto’s en video’s met een smartphone, zowel overdag als in het donker. We nemen verder de geïnstalleerde softwareschil en het beloofde updatebeleid onder de loep. Zo kun je ook vergelijken tot wanneer je een smartphone comfortabel en veilig kunt gebruiken. Tot slot besteden we aandacht aan eventuele onderscheidende functies van een smartphone. Die zijn er namelijk, ook in het budgetsegment.

©Livinsky Alex

CMF Phone 2 Pro

De CMF Phone 2 Pro is een toestel van techbedrijf Nothing, en de tweede smartphone in de CMF-lijn. De telefoon heeft een industrieel ontwerp dat duidelijk opvalt ten opzichte van de concurrentie en is geschikt voor los verkrijgbare accessoires van Nothing.

Nothing brengt een magnetische kaarthouder uit die je op de achterkant kunt plakken, een setje cameralenzen om meer functies aan de camera’s toe te voegen en een nekkoord. Enkel het nekkoord werkt ook met de vorige CMF-smartphone, waar overigens na de initiële drie accessoires geen nieuwe extra’s voor zijn uitgebracht. Nothings modulaire strategie weet ons daarom nog niet te overtuigen.

De CMF Phone 2 Pro doet dat als telefoon beter. Het 6,77inch-oledscherm (120 Hz) ziet er erg goed uit, onder de motorkap draait een prima MediaTek-processor met 8 GB werkgeheugen en de opslagcapaciteit bedraagt 128 GB. Blij zijn we met de hoofdcamera en de zoomcamera. De groothoekcamera is kwalitatief minder goed. De 5000mAh-batterij gaat zonder zorgen een lange dag mee. ‘s Nachts opladen is aan te bevelen. Dat kan met maximaal 33 watt via usb-c. De CMF Phone 2 Pro draait op Android 15, krijgt drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. De softwareschil voegt visueel toffe functies toe en is vrij van bloatware.

Samsung Galaxy A36

Als je een betaalbare, moderne Samsung-smartphone zoekt, kun je bijvoorbeeld de Galaxy A26 overwegen. In deze test bespreken we beide modellen, te beginnen met de A36. Die weet ons niet helemaal te overtuigen. Ja, het toestel is waterdicht, kan tegen stof en heeft een prachtig 6,7inch-oledscherm met 120Hz-verversingssnelheid. Ook de accuduur is ruimschoots voldoende, wat knap is omdat de 5000mAh-accu niet bijzonder groot is. Opladen kan de smartphone met maximaal 45 watt en dat is ook lekker rap.

Samsungs updatebeleid is met zes jaar Android- én beveiligingsupdates ook erg goed. Veel fabrikanten van budgetsmartphones kunnen hier nog een voorbeeld aan nemen. Maar die merken focussen zich weer op betere specificaties en op dat punt laat Samsung steken vallen met de A36. Het toestel is simpelweg traag in gebruik, zowel bij het navigeren door de softwareschil als bij het gebruiken van apps en games. De foto- en videokwaliteit valt ons ook tegen. Voor sociale media is de kwaliteit op zich prima, maar het moge duidelijk zijn dat je in dit prijssegment smartphones kunt kopen die realistischere plaatjes schieten. Door de zwakke prestaties vragen we ons ten zeerste af of de A36 na jarenlang gebruik én allemaal software-updates nog wel mee kan komen.

Motorola Edge 50 Neo

Motorola biedt heel wat betaalbare smartphones aan in zijn Moto G- en Edge-series. De nieuwe Edge 60-serie is nog aan de dure kant en verderop in deze test bespreken we een Moto G-model. We zijn ook in de Edge 50 Neo gedoken, die nu bijna een jaar op de markt is. Dit toestel is met name interessant voor wie veel functies in een compacter toestel zoekt. De Edge 50 Neo weegt namelijk slechts 171 gram en is met zijn 6,4inch-scherm ook wat handzamer dan veel concurrenten. Het 120Hz-oledscherm laat een goede indruk achter. De gebruikte MediaTek-processor is niet de snelste, maar dat wordt deels gecompenseerd door liefst 12 GB werkgeheugen. Helemaal royaal is de opslagcapaciteit van 512 GB. Ook aanwezig zijn functies als e-sim, wifi 6E en draadloos opladen (met maximaal 15 watt). Dat laatste is best zeldzaam in dit prijssegment. Via de usb-c-poort kan de smartphone laden met maximaal 65 watt, al dien je zelf de juiste adapter te regelen. Het toestel heeft drie prima camera’s achterop, waarvan de hoofdcamera en groothoeklens optische beeldstabilisatie (OIS) hebben. Motorola geeft de Edge 50 Neo vijf jaar Android-upgrades en beveiligingsupdates. Dat is netjes en – verwarrend – langer dan de meeste duurdere Motorola-smartphones.

Xiaomi Redmi Note 14 Pro 5G

Let goed op, want Xiaomi’s Redmi Note 14-serie bestaat uit een handvol toestellen. Die hebben onder andere Pro- en Pro Plus-aanduidingen en zijn er soms ook al 4G- en 5G-versies, met iets uiteenlopende specificaties. Wij hebben de Note 14 Pro 5G onder handen genomen, die net onder de prijsgrens van deze test valt. Het toestel komt luxe over met zijn stevige behuizing, die ook een IP68-certificering bevat tegen water en stof. De smartphone heeft een groot 6,67inch-oledscherm (120 Hz) met scherpe resolutie van 2712 × 1220 pixels, dat een genot is om naar te kijken.

De prestaties zijn dankzij de vlotte MediaTek-processor ook dik in orde, geholpen door 8 GB werkgeheugen. Met 256 GB is de opslagcapaciteit van gebruikelijke grootte. Dankzij de 5110mAh-accu kun je de smartphone meer dan een dag gebruiken. Opladen gaat snel via de usb-c-poort (maximaal 45 watt) en we worden blij van de goede hoofdcamera. De extra camera’s vallen ons kwalitatief helaas tegen. Xiaomi’s softwareschil MIUI bevalt ook minder goed dan de andere geteste softwareschillen. MIUI bevat heel veel extra apps en onnodige functies en toont bovendien reclames. Het updatebeleid is met drie Android-upgrades (waarvan Android 15 er al één was) en vier jaar beveiligingsupdates ook wat benedengemiddeld.

Samsung Galaxy A26 5G

Iets eerder in dit artikel hierboven bespraken we de Galaxy A36 van Samsung, die wat duurder is dan de A26 die we nu toelichten. Wat direct opvalt, is dat Samsung nog meer compromissen moest sluiten om tot de lagere prijs te komen. Zo heeft de Galaxy A26 een usb 2.0-poort en is het sterk verouderde wifi 5 de hoogste wifistandaard. In de praktijk vallen ook de macrocamera en groothoekcamera erg tegen en heeft de gebruikte processor ook moeite om ons bij te benen. Het snelheidsverschil met sommige andere geteste telefoons is duidelijk merkbaar.

Het roept twijfels op over de prestaties van de A26 na een paar jaar gebruik. Op papier kan de smartphone lang mee. Samsung garandeert namelijk zes jaar updates, wat gelet op de scherpe prijs een erg sterk updatebeleid is. De A26 scoort ook pluspunten met zijn accuduur van ruim een dag, zijn goede hoofdcamera en zijn mooie oledscherm met 120Hz-verversingssnelheid. Dat scherm is 6,7 inch groot en heeft een wat ouderwetse waterdruppel-inkeping bovenin voor de selfiecamera. Moderner is de IP67-certificering, die aangeeft dat het toestel bestand is tegen stof en water. Ten opzichte van sommige andere geteste smartphones vinden we dat de Galaxy A26 meer duidelijke aandachtspunten heeft.

Poco X7 Pro

Op de valreep kan hij mee, deze 8/256GB-versie van de Poco X7 Pro. Het zustermerk van Xiaomi verkoopt ook een 12/512GB-variant, die duurder is. Wat opvalt aan deze Poco X7 Pro is allereerst zijn ontwerp. Dit toestel is duidelijk gemaakt voor wie aandacht wil trekken. Spreekt het hippe ontwerp je niet aan, dan biedt een hoesje uitkomst. De smartphone is waterdicht en stofbestendig en heeft een groot 6,67inch-oledscherm. Met een resolutie van 2712 × 1220 pixels oogt het beeld erg scherp. Een 120Hz-verversingssnelheid maakt het scherm soepel in gebruik.

Ook soepel zijn de prestaties: dankzij de MediaTek-processor en 8 GB werkgeheugen is de telefoon erg snel. Van de camera’s zijn we minder onder de indruk, al kun je er prima mee uit de voeten. Vrolijker worden we van de accuduur. De 6000mAh-accu is op papier bovengemiddeld groot en gaat in de praktijk ook uren langer mee dan veel andere smartphones. Opladen kan vlot via de usb-c-poort. Poco levert de X7 Pro met Android 15 en garandeert drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Dat is aardig, maar korter dan heel wat concurrenten. Jammer is dat Poco zijn softwareschil volstopt met commerciële apps en games, al kun je een deel zelf verwijderen.

Oppo A5 Pro 5G

Heb je behoefte aan een erg stevige smartphone, dan lijkt de Oppo A5 Pro (5G) een boeiende kandidaat. Dit toestel is IP66-, IP68- en IP69-gecertificeerd. Wat wil zeggen dat het toestel bestand is tegen stof, een val in het water en een harde waterstraal. Oppo zegt ook dat de smartphone geen schade oploopt door extreme temperaturen en dat er extra stevig glas voor het beeldscherm geplaatst is. Prettig is dat het stevige karakter van het Oppo-toestel helemaal niet opvalt. Er zit geen klepje voor de usb-c-poort, het toestel is met 194 gram niet bovengemiddeld zwaar en voelt ook aan als een reguliere telefoon. De prijs vinden we erg vriendelijk, zeker als je weet dat Oppo drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates garandeert.

De fabrikant heeft een extra grote accu (5800mAh-capaciteit) in zijn budgetsmartphone gestopt. Wij kunnen dan ook twee dagen vooruit met de A5 Pro (5G), al komt dat ook deels omdat het HD-scherm minder stroom verbruikt dan de Full-HD-schermen in concurrerende telefoons. Het HD-scherm oogt duidelijk minder scherp en is een stevige compromis. Op alle andere vlakken presteert de Oppo A5 Pro prima, zonder onderscheidend te zijn. Van Oppo’s drukke softwareschil vol bloatware zijn we minder gecharmeerd.

Motorola Moto G75 (Redactietip)

De Motorola Moto G75 is één van de vele Moto G-smartphones. Een ietwat verwarrende strategie van het merk, maar goed om te weten is dat de G75 een van de betere keuzes is. Niet alleen ten opzichte van zijn broers, maar ook in vergelijking met de concurrerende smartphones in deze test. Dat begint bij de buitenkant. De Moto G75 draagt een MIL-STF-810H-certificering, wat inhoudt dat hij een val van 1,2 meter hoogte moet overleven en IP68-gecertificeerd is. De smartphone kan dus tegen stof en water. Ook ondersteund zijn e-sim en draadloos opladen (met maximaal 15 watt), twee functies die we op maar weinig andere budgettelefoons terugzien.

Daar staat tegenover dat die smartphones veelal een oledscherm hebben en de Moto G75 het moet doen met een iets minder mooi lcd-scherm. Dat scherm meet maar liefst 6,78 inch, toont een Full-HD-resolutie en heeft een 120Hz-verversingssnelheid. Onder de motorkap draait een aardige processor met 8 GB werkgeheugen, maar er zijn snellere geteste smartphones. De opslagcapaciteit is met 256 GB wel van gebruikelijke grootte.

Motorola maakt een goede sier met zijn goede hoofdcamera en groothoekcamera – die ook een nauwkeurige macromodus heeft. Ook het updatebeleid is positief verrassend. De Moto G75 krijgt vijf Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. Motorola’s softwareschil is lekker rustig.

HMD Fusion

De HMD Fusion is misschien wel de opvallendste smartphone in deze vergelijkende test. Dat komt door twee uiterlijke aspecten. Enerzijds is de Fusion zo ontwikkeld dat je hem met behulp van gereedschap en handleidingen van reparatiebedrijf iFixit zelf grotendeels uit elkaar kunt halen. Daarna kun je onderdelen vervangen. iFixit biedt onder meer een nieuw batterij, scherm en achterkant aan. De prijzen bedragen enkele tientjes per onderdeel. We waarderen deze duurzame aanpak van HMD.

Ook interessant zijn de pogo-pinnetjes op de achterkant van de smartphone, waar je speciale HMD-hoesjes aan kunt bevestigen. Zo’n hoesje biedt bijvoorbeeld een flitser aan de voorkant (voor betere selfies in het donker), de mogelijkheid om de smartphone draadloos op te laden of te veranderen in een handheld. De prijzen van de hoesjes vallen ons ook mee.

Toch kunnen we de HMD Fusion moeilijk aanraden. Als smartphone valt hij ons namelijk nogal tegen. Het HD-scherm ziet er niet zo fraai uit, door de eenvoudige Snapdragon-processor is de telefoon – nu al – vrij traag en HMD belooft slechts twee Android-upgrades en drie jaar beveiligingsupdates. Een telefoon uitbreiden met toffe hoesjes en onderdelen vervangen willen wij pas doen als de basis goed is. De HMD Fusion weet daar niet in te overtuigen.

Conclusie

Na het testen van negen budgetsmartphones, hebben we – niet voor het eerst – gemerkt dat er veel verschil zit in de totale gebruikservaring van goedkope toestellen. Natuurlijk, ten opzichte van bijvoorbeeld drie jaar geleden krijg je nu sowieso een betere telefoon voor hetzelfde geld. De geteste budgetsmartphones hebben allemaal een stevig ontwerp, voldoende werkgeheugen en opslagcapaciteit. Er is ook ruimte gekomen voor innovatie, zo laten Nothing en HMD zien met hun modulaire toestellen. Sommige merken geven hun budgetsmartphones ook een serieus updatebeleid. Met name Samsung en Motorola scoren goed op dit vlak. Deze test maakt ook duidelijk dat elk merk – nog steeds – compromissen moet sluiten om een prima budgettelefoon uit te brengen. Zo kiezen HMD en Oppo voor een HD-scherm, heeft een Samsung-model wifi5-ondersteuning en stopt Xiaomi zijn software vol reclames.

Onder de streep zijn we aangenaam verrast door veel smartphones, de Motorola Edge 50 Neo voorop. Die biedt een heel fijn totaalpakket voor een scherpe prijs. Dit toestel krijgt dan ook het predicaat Best getest. Onze Redactietip blijkt na grondig nadenken óók een Motorola-smartphone, namelijk de Moto G75. Die is nog goedkoper maar bevalt ook hartstikke goed, te danken aan prettige specificaties en rustige software die zes jaar updates krijgt.