Ongetwijfeld dé highlight van het onlangs verschenen macOS Catalina is Sidecar. Hiermee maak je van je iPad een extra beeldscherm, draadloos en zonder gedoe of het hoeven installeren van extra apps. En het extra scherm is meer dan alleen een monitor!

Normaal gesproken is het niet gebruikelijk dat je voor onderweg een extra monitor meesleept voor bij je MacBook. Niet alleen is het onhandig, ook heb je er altijd een stopcontact voor nodig. Met de komst van macOS Catalina kun je echter je iPad inzetten als extra beeldscherm. De resolutie van Apple's tablet is daarvoor ruim voldoende. Tegelijkertijd biedt de iPad extra mogelijkheden. Ten eerste zorgt de Sidecar-modus zoals de koppeltechniek officieel heet voor dus een uitbreiding van je beeldscherm. Verder krijg je er ook een touchbar bij, ideaal voor als jij een Mac zonder dat onderdeel aan boord hebt. En tot slot kun je het scherm ook als tekentablet gebruiken. Dat werkt helemaal mooi in combinatie met de Apple Pencil, waarmee je dan in elke macOS-fotobewerker of tekenprogramma heel precies kunt werken. Sidecar werkt simpel, maar vereist op je Mac macOS Catalina en op je iPad iPadOS (ofwel iOS 13 voor de iPad). Vervolgens is het zaak om Bluetooth in te schakelen op je iPad. Je ziet dan in macOS op je computer of laptop een nieuw pictogram in de menubalk verschijnen. Het ziet er - meestal - uit als een gestileerd beeldscherm, maar al even vaak is het een liggende iPad. Klik hierop en klik dan in het geopende contextmenu onder Verbind met op iPad (Pro) van... Nadat je scherm even heel kort op zwart flitst zie je nu op je iPad het extra scherm, klaar om te gebruiken!

©PXimport

Rangschikken schermen

Standaard gaat macOS Catalina ervan uit dat je iPad rechts van je computer staat. Is dat bij jou nou net niet het geval, klik dan weer op het Sidecar-pictogram in de menubalk, en dan in het contextmenu op Open beeldschermvoorkeuren. Klik in het daarop geopende venster op de knop Rangschikking en sleep je het iPad-scherm naar de gewenste positie. Je kunt het instellingenvenster vervolgens sluiten. Beweeg je de cursor nu met de muis of trackpad in de richting van je iPad, dan zie je dat die vervolgens daar verschijnt. Vensters zijn eenvoudig naar het iPad-scherm te verslepen. Wat in ieder geval opvalt is dat het - ook draadloos - allemaal ongelooflijk soepel oogt. Geen haperingen, niks. Overigens: loopt het in jouw geval draadloos nou net wat minder soepel (vanwege storende frequenties bijvoorbeeld), dan is ook een kabelverbinding mogelijk.

©PXimport

Sidecar opties

Sidecar biedt een paar opties. Klik hiervoor weer op het Sidecar-pictogram in de menubalk en kies deze keer voor Open Sidecar-voorkeuren. Je kunt nu aangeven of je wel of geen touchbar wilt zien, of wel of geen navigatiekolom. De touchbar is overigens app-gevoelig, ofwel toont afhankelijk van waar je mee bezig bent verschillende opties. En ach ja: reageert jouw touchbar nergens op? Probeer dan eens het volgende: klik in de menubalk op de appel en dan Systeemvoorkeuren. Klik in het geopende venster op Beveiliging en privacy. Vervolgens klik je op Firewall. Als deze is ingeschakeld, klik je op het hangslot en voer je je systeemwachtwoord in of gebruik je de vingerafdruklezer. Klik nu op Firewallopties en schakel de optie Sta automatisch toe dat ingebouwde software inkomende verbindingen ontvangtuit. Mocht het straks nóg niet werken, dan kun je ook de optie daaronder (Sta automatisch toe dat gedownloade ondertekende software inkomende verbindingen ontvangt) uitzetten, maar in principe moet de eerste optie uitzetten volstaan. Grote kans dat het dan wel werkt!

©PXimport

Navigatiekolom

De Navigatiekolom links op het iPad-scherm biedt toegang tot extraatjes als een schermtoetsenbord en speciale toetsen. Ook is er een knop - de onderste om precies te zijn - om vanaf je iPad Sidecar te stoppen. Al die extraatjes kunnen van pas komen als je vanaf de bank je bij bijvoorbeeld aan de tv in de huiskamer gekoppelde MacBook wilt bedienen! Ook zijn ze handig in een ander scenario, namelijk als je gebruik wilt maken van de Pencil om nauwkeurig te tekenen in bijvoorbeeld Photoshop. Dat kan op twee manieren. Ten eerste door simpelweg het Photoshop-venster naar het iPad-scherm te slepen en daarin te werken. Feitelijk is dat de beste manier, ook al omdat dialoogvenster dan op het scherm van je Mac worden getoond en je optimaal gebruik maakt van beide schermen. Tijdens het tekenen zul je zien dat het niet alleen heel nauwkeurig werkt, maar ook dat de drukgevoeligheid van de Pencil beschikbaar is (in ieder geval in Photoshop)! Het maakt dat je geen aparte tekentablet meer nodig hebt. Bovendien voelt het op deze manier werken logischer aan, omdat je direct onder de je pen ziet gebeuren wat je doet. De andere manier is om op het Sidecar-pictogram in de menubalk te klikken en te klikken op de op Synchrone weergave ingebouwd Retina-scherm. Er is ook een synchrone weergave voor het Sidecar-scherm beschikbaar (vaak pas na het overschakelen), maar die zorgt dat de resolutie van je Mac-scherm (tijdelijk) wordt verlaagd naar de iPad-resolutie. Voor tekenen op de iPad werkt dat trouwens prima, maar het levert een wat beroerder ogend geheel op. Het best kun je dus gebruik maken van de allereerste optie: de iPad als extra scherm en vervolgens het Photoshop-venster daarheen slepen.

Het mooie van Sidecar is dat alle opties 'on the fly' werken. Soepel en snel, als ware het een echte externe monitor. Je kunt - als je de navigatie- en touchbalk niet gebruikt trouwens nog wat extra schermruimte creëren door deze simpelweg uit te zetten. Sidecar is zonder meer de meest waardevolle feature van macOS Catalina! Tot slot: om de verbinding met je iPad als extern scherm weer te verbreken klik je op het Sidecar-pictogram in de menubalk, gevolgd door een klik op Verbreek.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.