Ongetwijfeld dé highlight van het onlangs verschenen macOS Catalina is Sidecar. Hiermee maak je van je iPad een extra beeldscherm, draadloos en zonder gedoe of het hoeven installeren van extra apps. En het extra scherm is meer dan alleen een monitor!

Normaal gesproken is het niet gebruikelijk dat je voor onderweg een extra monitor meesleept voor bij je MacBook. Niet alleen is het onhandig, ook heb je er altijd een stopcontact voor nodig. Met de komst van macOS Catalina kun je echter je iPad inzetten als extra beeldscherm. De resolutie van Apple's tablet is daarvoor ruim voldoende. Tegelijkertijd biedt de iPad extra mogelijkheden. Ten eerste zorgt de Sidecar-modus zoals de koppeltechniek officieel heet voor dus een uitbreiding van je beeldscherm. Verder krijg je er ook een touchbar bij, ideaal voor als jij een Mac zonder dat onderdeel aan boord hebt. En tot slot kun je het scherm ook als tekentablet gebruiken. Dat werkt helemaal mooi in combinatie met de Apple Pencil, waarmee je dan in elke macOS-fotobewerker of tekenprogramma heel precies kunt werken. Sidecar werkt simpel, maar vereist op je Mac macOS Catalina en op je iPad iPadOS (ofwel iOS 13 voor de iPad). Vervolgens is het zaak om Bluetooth in te schakelen op je iPad. Je ziet dan in macOS op je computer of laptop een nieuw pictogram in de menubalk verschijnen. Het ziet er - meestal - uit als een gestileerd beeldscherm, maar al even vaak is het een liggende iPad. Klik hierop en klik dan in het geopende contextmenu onder Verbind met op iPad (Pro) van... Nadat je scherm even heel kort op zwart flitst zie je nu op je iPad het extra scherm, klaar om te gebruiken!

©PXimport

Rangschikken schermen

Standaard gaat macOS Catalina ervan uit dat je iPad rechts van je computer staat. Is dat bij jou nou net niet het geval, klik dan weer op het Sidecar-pictogram in de menubalk, en dan in het contextmenu op Open beeldschermvoorkeuren. Klik in het daarop geopende venster op de knop Rangschikking en sleep je het iPad-scherm naar de gewenste positie. Je kunt het instellingenvenster vervolgens sluiten. Beweeg je de cursor nu met de muis of trackpad in de richting van je iPad, dan zie je dat die vervolgens daar verschijnt. Vensters zijn eenvoudig naar het iPad-scherm te verslepen. Wat in ieder geval opvalt is dat het - ook draadloos - allemaal ongelooflijk soepel oogt. Geen haperingen, niks. Overigens: loopt het in jouw geval draadloos nou net wat minder soepel (vanwege storende frequenties bijvoorbeeld), dan is ook een kabelverbinding mogelijk.

©PXimport

Sidecar opties

Sidecar biedt een paar opties. Klik hiervoor weer op het Sidecar-pictogram in de menubalk en kies deze keer voor Open Sidecar-voorkeuren. Je kunt nu aangeven of je wel of geen touchbar wilt zien, of wel of geen navigatiekolom. De touchbar is overigens app-gevoelig, ofwel toont afhankelijk van waar je mee bezig bent verschillende opties. En ach ja: reageert jouw touchbar nergens op? Probeer dan eens het volgende: klik in de menubalk op de appel en dan Systeemvoorkeuren. Klik in het geopende venster op Beveiliging en privacy. Vervolgens klik je op Firewall. Als deze is ingeschakeld, klik je op het hangslot en voer je je systeemwachtwoord in of gebruik je de vingerafdruklezer. Klik nu op Firewallopties en schakel de optie Sta automatisch toe dat ingebouwde software inkomende verbindingen ontvangtuit. Mocht het straks nóg niet werken, dan kun je ook de optie daaronder (Sta automatisch toe dat gedownloade ondertekende software inkomende verbindingen ontvangt) uitzetten, maar in principe moet de eerste optie uitzetten volstaan. Grote kans dat het dan wel werkt!

©PXimport

Navigatiekolom

De Navigatiekolom links op het iPad-scherm biedt toegang tot extraatjes als een schermtoetsenbord en speciale toetsen. Ook is er een knop - de onderste om precies te zijn - om vanaf je iPad Sidecar te stoppen. Al die extraatjes kunnen van pas komen als je vanaf de bank je bij bijvoorbeeld aan de tv in de huiskamer gekoppelde MacBook wilt bedienen! Ook zijn ze handig in een ander scenario, namelijk als je gebruik wilt maken van de Pencil om nauwkeurig te tekenen in bijvoorbeeld Photoshop. Dat kan op twee manieren. Ten eerste door simpelweg het Photoshop-venster naar het iPad-scherm te slepen en daarin te werken. Feitelijk is dat de beste manier, ook al omdat dialoogvenster dan op het scherm van je Mac worden getoond en je optimaal gebruik maakt van beide schermen. Tijdens het tekenen zul je zien dat het niet alleen heel nauwkeurig werkt, maar ook dat de drukgevoeligheid van de Pencil beschikbaar is (in ieder geval in Photoshop)! Het maakt dat je geen aparte tekentablet meer nodig hebt. Bovendien voelt het op deze manier werken logischer aan, omdat je direct onder de je pen ziet gebeuren wat je doet. De andere manier is om op het Sidecar-pictogram in de menubalk te klikken en te klikken op de op Synchrone weergave ingebouwd Retina-scherm. Er is ook een synchrone weergave voor het Sidecar-scherm beschikbaar (vaak pas na het overschakelen), maar die zorgt dat de resolutie van je Mac-scherm (tijdelijk) wordt verlaagd naar de iPad-resolutie. Voor tekenen op de iPad werkt dat trouwens prima, maar het levert een wat beroerder ogend geheel op. Het best kun je dus gebruik maken van de allereerste optie: de iPad als extra scherm en vervolgens het Photoshop-venster daarheen slepen.

Het mooie van Sidecar is dat alle opties 'on the fly' werken. Soepel en snel, als ware het een echte externe monitor. Je kunt - als je de navigatie- en touchbalk niet gebruikt trouwens nog wat extra schermruimte creëren door deze simpelweg uit te zetten. Sidecar is zonder meer de meest waardevolle feature van macOS Catalina! Tot slot: om de verbinding met je iPad als extern scherm weer te verbreken klik je op het Sidecar-pictogram in de menubalk, gevolgd door een klik op Verbreek.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.