Als het gaat om betaalbare budgetsmartphones, dan kun je eigenlijk niet om de Samsung Galaxy A16 heen. De A10-serie staat bekend om zijn betrouwbare prestaties. Hoe vergaat het de 219 euro (adviesprijs) kostende A16? Dat lees je in deze review.

De Samsung Galaxy A16 heeft zowel een goedkoop als premium uiterlijk. Als we kijken naar de achterkant van het toestel, dan spreekt het duidelijk de Samsung-designtaal van duurdere Galaxy's, zoals bijvoorbeeld de Galaxy S23-lijn. Het apparaat heeft een strakke vormgeving en cameralenzen die netjes in de behuizing verwerkt zijn. Maar tegelijkertijd is de A16 gemaakt van (hoogwaardig) plastic en zien we voorop dikke schermranden zitten. De kin is behoorlijk aanwezig en de selfiecamera steekt flink af in het gigantische oledpaneel.

Het toestel heeft weinig aspecten die storen. De afgeronde randen voelen zacht aan en zorgen ervoor dat de smartphone prettig in de hand ligt. Dankzij het gebruik van plastic is het toestel bovendien lekker licht. Aan de rechterkant zit een subtiele verhoging, waarmee je eenvoudig de powerknop kunt vinden zonder te kijken. In die knop is ook de vingerafdrukscanner verwerkt. Hoewel deze prima werkt, valt wel op dat hij aan de trage kant is. Snelheid is duidelijk niet de prioriteit van deze smartphone.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Niet de snelste, maar…

De keuze voor de Samsung Exynos 1330-processor bevestigt dit beeld. Hoewel deze op papier tot veertig procent sneller is dan de Mediatek-processor in de A15, merk je daar in de praktijk niet altijd veel van. De interface reageert soms traag en het openen van apps kost wat tijd. Dit hoort bij de klasse van het toestel en is geen verrassing, gezien de prijs van 219 euro. Het is belangrijk om te realiseren dat dit geen high-end model is. Qua snelheid is dit model vergelijkbaar met de OnePlus Nord CE 4 Lite en Sony Xperia 10 V.

Meestal maakt Samsung een hoop goed met zijn displays. Aanvankelijk stelt die van de Samsung Galaxy A16 niet teleur. Het riante oleddisplay is 6,7 inch groot en biedt diepe zwartwaarden en levendige kleuren. De verversingssnelheid van 90 Hertz is lager dan op concurrerende toestellen (die al op 120 Hertz zitten). Ook de maximale helderheid laat wat te wensen over. Voor binnengebruik is het een prima smartphone, maar toestellen als de Nord CE 4 Lite en Moto G84 presteren beter. Tot slot is het gebrek aan een HDR-certificaat erg jammer.

Acceptabele foto's

De Samsung Galaxy A16 heeft een eenvoudige cameraopstelling. Achterop vind je een hoofdlens van 50 megapixel, een groothoeklens van 5 megapixel en een macrolens van 2 megapixel. Over het algemeen, en onder ideale lichtomstandigheden, maken de camera's prima foto's met veel detail en kleur. Maar zoals we vaker bij Samsung zien, werkt het camerasysteem hard om de beelden te verfraaien, wat kan leiden tot overdreven verzadigde kleuren. Portretfoto's doen het daarentegen goed, met een mooi vervaagde achtergrond.

Wanneer je foto's in de avond maakt, of zonder ideale lichtomstandigheden, dan laat de kwaliteit echter snel te wensen over. Foto's ogen korrelig en missen de dynamische diepte waar Samsung-smartphones vaak om bekendstaan. Nu moeten we zeggen dat de avondmodus daarin een handje kan helpen, maar verwacht geen wonderen. Ook de frontcamera heeft moeite in donkere omstandigheden, wat zichtbaar wordt bij selfies of videobellen. Een ander minpunt is dat video's alleen in 1080p bij 30 fps kunnen worden opgenomen, terwijl sommige concurrenten 4K ondersteunen.

Lang updatebeleid

Iets dat we altijd aan Samsung kunnen waarderen is de consistente software-ervaring over de hele Galaxy-reeks. Ook de Galaxy A16 draait op Android 14 met One UI 6.1 en voelt net zo strak aan als de duurdere modellen. Daarnaast zijn er nauwelijks vooraf geïnstalleerde apps die niet van Google of Samsung zelf afkomstig zijn. Het updatebeleid belooft zes jaar aan Android-upgrades en beveiligingsupdates, wat een sterk punt is. Toch roept dit vragen op, want de huidige prestaties laten al te wensen over. Het is de vraag of dit toestel over zes jaar nog soepel genoeg draait.

Een beperking is het werkgeheugen van 4 GB, waardoor functies als Galaxy AI ontbreken. Voor sommige gebruikers is dat geen gemis, maar het benadrukt wel de kloof tussen de snelheid van de processor en wat de software vraagt. Samsung zou er goed aan doen om de software verder te optimaliseren, zodat het prestatieniveau op peil blijft. Zonder die optimalisaties verliezen de beloofde zes upgrades hun waarde. Wat betreft de batterij: deze houdt het ongeveer een dag vol en laadt in anderhalf uur volledig op..

Samsung Galaxy A16 kopen?

Vergeleken met de Galaxy A15 heeft Samsung de Galaxy A16 op een paar punten verbeterd. Zo is het scherm groter, het updatebeleid verlengd en de processor iets krachtiger. Toch blijft veel onveranderd, zoals de hoeveelheid werkgeheugen, het camerasysteem en de accu. Het grootste struikelblok is ook dit jaar de processor, die constant roet in het eten gooit. Hoewel we minder hoge eisen stellen aan budgetsmartphones, blijft de vraag of dit toestel zonder problemen de zes jaar aan ondersteuning kan doorstaan.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.