Als je de specificaties van de Honor 70 bekijkt, lijkt het een aantrekkelijke mid-range smartphone voor een schappelijke prijs. Bovendien ziet het toestel er ook nog eens goed uit. Maar is de Honor 70 de juiste keuze voor jou? Je leest het in deze Honor 70 review.

Honor was al lange onderdeel van Huawei. Maar sinds vorig jaar is dat niet meer het geval en trekt het dochtermerk, nu als zelfstandig bedrijf, haar eigen plan. Dat is meteen terug te zien aan het design van de Honor 70. Het toestel oogt behoorlijk premium met zijn slanke, metalen design en gebogen schermranden. Toegegeven, het ziet er fantastisch en oogstrelend uit, maar het design heeft wel altijd een groot nadeel gehad. Omdat de schermranden doorlopen, kan het zijn dat die aanrakingen registreren via je handpalm. En dat heeft invloed op de directe bediening van de smartphone.

Mooie maar fragiele smartphone

Het ontwerp maakt de smartphone ook erg kwetsbaar, waardoor het eigenlijk een must is om een hoesje aan te schaffen voor de duurzaamheid. Dat is op zich al geen gek idee, aangezien je bijna altijd beter een hoesje kunt nemen. Opvallender is dat de Honor 70 geen waterbestendigheidscertificaat heeft. Ook is het enigszins vreemd dat er geen koptelefoonaansluiting zit. Meestal zie je die wel bij toestellen in dit segment. Hier vinden we alleen een usb-c-poort aan de onderkant.

Gelukkig ligt het toestel lekker in de hand. De hoeken zijn niet scherp en met 178 gram voelt het nooit zwaar aan. Wat vooral direct opvalt is het indrukwekkende scherm. Honor hecht daar duidelijk veel waarde aan. Het is een 6,67 inch oled-scherm met een verversingssnelheid van 120Hz, HDR10-certificaat en een hoge resolutie van 1080 bij 2400 pixels. De maximale helderheid haalt een indrukwekkende 900 nits. Alles bij elkaar levert dat een extreem kleurrijk, gedetailleerd, scherp en helder display op.

Dagelijkse alleskunner

Het toestel is uitgerust met een midrange processor van de bovenste plank. Dat betekent dat je er prima nieuwe Android-games op kunt spelen en veel apps tegelijkertijd kunt laten draaien en zonder gestotter allerlei dagelijkse taken mee uitvoert. Dit is typisch zo’n toestel dat laat zien dat je geen duizend euro of meer voor een dagelijkse alleskunner meer hoeft neer te tellen . Verder is de Honor 70 uitgerust met 128 of 256 GB aan opslagruimte en 8 GB aan werkgeheugen. In beide gevallen zijn dat prima configuraties voor de genoemde prijs.

Qua accuduur zit het ook wel snor met de Honor 70. Je komt met gemak de dag door (tenzij je natuurlijk heel de dag Call of Duty Mobile of Horizon Chase zit te spelen). Wanneer je het gebruik minimaliseert dan kun je zelfs de anderhalve dag aantikken met 4.800 mAh aan vermogen. Mocht je toch juice tekort komen, dan kun je met dertig minuten opladen ongeveer tachtig procent aan energie terugkrijgen. En met 45 tot 50 minuten opladen is de accu weer helemaal vol. In beide gevallen moet je rekenen vanaf nul procent accu, tot aan de genoemde accupercentages.

Software valt tegen

Eén van de grootste nadelen van de Honor 70 is de software. Niet alleen voelt de software-omgeving aan als een gedateerde Huawei-skin, ook is het zo dat er heel veel apps vooraf geïnstalleerd worden. Gelukkig kun je een hoop van die apps gewoon verwijderen, maar het is stom dat dat moet. Het niveau van de beveiligingspatch staat nog op 1 juli, dus ook dat kan beter. Het is wachten totdat Honor de beloofde Magic UI-softwareskinupdate uitbrengt. Dat moet in december gebeuren. Verder is de belofte van twee Android-upgrades en drie jaar aan beveiligingsupdates best karig.

Daarnaast is er nog iets dat een beetje tegenvalt. Dit is echter niet iets dat per se roet in het eten hoeft te gooien. De Honor 70 beschikt niet over stereospeakers. Dat betekent dat wanneer je ergens naar kijkt of luistert, het altijd minder goed klinkt dan op vergelijkbare smartphones die daar wél over beschikken. Denk dan bijvoorbeeld aan de Oppo Reno 8 Pro- en Xiaomi 12-smartphones, met vergelijkbare verkoopprijzen. Tel daar het gebrek van een koptelefoonaansluiting bij op en je wordt haast gedwongen te investeren in een goed setje draadloze oordoppen of een koptelefoon.

Camera maakt mooie kiekjes

Over het algemeen zijn we te spreken over de camerakwaliteit. De 54 megapixelsensor kan heel goed omgaan met een breed bereik aan kleuren, dankzij de HDR-ondersteuning. In dit geval houdt dat in dat je ook details in schaduwen kunt zien, uiteraard wanneer er genoeg belichting is. Soms kunnen details juist ook weer een beetje wegvallen, bijvoorbeeld in een breed wolkendek. Maar dat is verwaarloosbaar, aangezien details die er echt toe doen juist mooi opvallen. Kleuren spatten echt van het oled-scherm en zien er tevens mooi uit wanneer je de foto’s overzet naar een pc.

Waar we minder over te spreken zijn: de kwaliteit van de avondmodus. Wanneer de zon ondergaat en je buiten, met beperkt licht foto’s maakt, dan is de kwaliteit niet top. De relatief grote lens kan op zich veel licht doorlaten waar dat beschikbaar is en vier pixels tot één pixel combineren voor een mooi effect. Maar het gebrek aan een optische beeldstabilisator zorgt ervoor dat foto’s in de avonden een beetje uitgewassen overkomen. De groothoeklens heeft last van vervormingen, maar in de macromodus legt die juist fantastisch veel details vast.

Conclusie

Onderaan de streep heeft de Honor 70 twee grote nadelen: de software voelt achterhaald (en er zijn veel vooraf geïnstalleerde apps) en de camera maakt in de avond gewoonweg slechte foto’s. Dan heb je nog wat andere elementen die wat tegenvallen, zoals het gebrek aan een waterbestendigheidscertificaat, het gebrek aan stereospeakers en een koptelefoonaansluiting en dat het toestel best fragiel is. Sommige dingen kun je zelf oplossen, maar in andere gevallen moet je wellicht investeren in accessoires om het gemis op te vangen. Dat is wel vervelend.

Maar als je door die punten kunt heen kijken, dan houd je een premium ogende smartphone over die een mooie prijs-kwaliteitverhouding aanbiedt. Dat komt onder meer door het gewicht, het design en het fantastische oled-scherm – en ja, ook de camera, die overdag mooie kiekjes maakt. Alternatieven voor dit toestel zijn de Oppo Reno 8 Pro (met iets betere software) of de Xiaomi 12 (met vergelijkbare hardware) en anders, voor soms een paar tientjes meer, de Pixel 7 van Google. Dat toestel biedt de beste software-ervaring en het beste camerasysteem aan van dit moment.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.