De OnePlus 13 behoort tot de eerste groep smartphones die beschikt over een Qualcomm Snapdragon 8 Elite-processor. Die chipset biedt meer dan je nodig hebt, en daar betaal je dan ook een hoge prijs voor. Of deze telefoon die prijs waard is, lees je in deze review.

Als je voor de OnePlus 13 kiest, dan heb je de keuze uit twee opties. Het model dat 999 euro kost, heeft 12 GB aan werkgeheugen en 256 GB aan opslagruimte. Als je 150 euro meer inlegt, krijg je respectievelijk 16 en 512 GB. Ten opzichte van de modellen van vorig jaar is dat wederom een hogere prijs. Toen was de duurste versie 999 euro. Ter vergelijking: voor favoriet Pixel 9 Pro XL betaal je 1199 euro voor 16 GB aan werkgeheugen en slechts 128 GB aan opslagruimte. In deze vergelijking krijg je bij OnePlus dus meer voor minder.

Qua ontwerp is er in vergelijking met de OnePlus 12 weinig veranderd. Het is deze keer meer een kwestie van verfijning. De randen van het grote amoledscherm zijn iets platter, maar nog steeds licht gebogen. Daarnaast steekt de cameramodule minder ver uit en krijg je zowel een IP68- als IP69-certificaat. Je toestel is dus waterdicht – zelfs als iemand er een hogedrukreiniger op loslaat. Het model dat wij testen is voorzien van vegan leer en de kleur Midnight Ocean Blue. Een erg fraaie kleur als je het ons vraagt, die enorm veel karakter uitstraalt. Een uniek aanzicht.

©Wesley Akkerman

Toestel met handschoenen gebruiken

Het riante scherm van 6,82 inch heeft zo z'n voor- en nadelen. Nee, het is niet net zo helder als de Pixels en Galaxy's van deze wereld, maar alles blijft onder felle omgevingen prettig leesbaar. Met een hoge QHD-resolutie en een verversingssnelheid van 120 Hz doet het systeem gelukkig niet onder voor de concurrentie. Datzelfde geldt voor de eigenschappen kleur, contrast en flikkeringen. Door relatief unieke dimming-technologie moet het display zachter aanvoelen voor de ogen – maar op dat gebied hebben we geen verschil gemerkt met andere premium smartphones.

Verder heeft OnePlus wederom verbeteringen doorgevoerd op het gebied van energiezuinigheid, waardoor de accu nog iets langer meegaat. Naast Aqua Touch, geïntroduceerd op het model van vorig jaar, is er nu ook Glove Mode. Niet alleen kun je het toestel daardoor prima in de regen gebruiken, ook maakt het niet meer uit of je handschoenen draagt. Toegegeven, het scherm reageert niet goed op élke handschoen, maar als die aan de richtlijnen voldoet, functioneert het zoals geadverteerd. Daardoor zijn er weinig omstandigheden waarin het scherm niet werkt.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Paar tegenvallertjes...

Over de accu gesproken: met maar liefst 6000 mAh houdt de OnePlus 13 het met gemak twee dagen uit onder normale omstandigheden. Je laadt het systeem op met een Supervooc-lader op 100 watt (en anders 50 watt draadloos). Uit de test komt naar voren dat dergelijke snelheden alleen behaald worden als je opladers van OnePlus (of zustermerk Oppo) gebruikt. Verder is het een beetje vervelend dat de magnetische draadloze oplader alleen werkt als je een OnePlus-hoesje aanschaft. De lader en het hoesje koop je samen voor ongeveer 95 euro extra.

En als we het dan toch over zaken hebben die een beetje tegenvallen, komen we aan bij de software-ondersteuning. Die loopt met vier grote updates en zes jaar aan beveiligingsupdates iets achter op Google en Samsung, maar gemiddeld genomen kom je nog wel beter uit dan bij andere merken. De OnePlus 13 draait nu op Android 15 en krijgt dus Android 19. De software zelf lijkt steeds minder op het OxygenOS van vroeger, maar daar zijn we inmiddels aan gewend. Gelukkig werkt alles snel en kom je weinig vooraf geïnstalleerde apps tegen.

©Wesley Akkerman

Waar het om te doen is

Waar het echter allemaal om te doen is, is de processor. Dat is de gloednieuwe Snapdragon 8 Elite. Op papier 30 tot 40 procent sneller op allerlei belangrijke onderdelen, waardoor je eigenlijk veel meer kracht en snelheid voorgeschoteld krijgt dan je nodig hebt. De cpu's van de afgelopen jaren waren dat eigenlijk ook al, waardoor we nu op een punt zijn dat we echt kunnen spreken van overkill. Dat biedt wel hoop voor de toekomst, want het lijkt erop dat de OnePlus 13 gewoon die zes jaar aan ondersteuning gaat volmaken – als tweedehandsje of anderszins.

Dat betekent in de praktijk dat je moeiteloos kunt doen wat je wilt doen. Apps opstarten, bestanden bijhouden, games spelen – het gaat allemaal als een trein. Uit onze eigen test komt naar voren dat de processor soms een beetje inkakt, maar dan nog blijft het boven het niveau van de OnePlus 12, Galaxy S24 en zeker de recente Pixel-smartphones. OnePlus heeft altijd de neiging de chipset iets af te knijpen ten faveure van een lange accuduur; daar hebben we nu minder moeite mee. Al is het beter dat de fabrikant dit soort praktijken minder heftig zou inkleden.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Heldere foto's met nadruk op blauw

Tot slot is de OnePlus 13 uitgerust met drie camerasensoren van 50 megapixel. Ten opzichte van de OnePlus 12 moet de telelens het met minder pixels doen, terwijl de groothoeklens er juist pixels bij krijgt. In beide gevallen kunnen we de camerasystemen niet betrappen op verschillen die enorm ver uit elkaar liggen. Over het algemeen maakt de OnePlus 13 redelijk heldere beelden die vooral overdag goed uit de verf komen. 's Avonds heeft het systeem de neiging om blauw wat prominenter te maken, maar de helderheid blijft bestaan.

Daardoor kan het zijn dat sommige avondfoto's wat minder natuurlijk ogen in vergelijking met die van bijvoorbeeld een Pixel 9 Pro. Maar daar staat tegenover dat er meer details bewaard blijven. Het kan zijn dat de OnePlus 13 licht te veel ruimte geeft, waardoor sommige shots op een zonnig moment wat detail of kleur verliezen. En zodra je voorbijgaat aan 6x inzoomen, ontstaan er meer problemen met details. De AI strijkt de beelden platter dan je zou willen, waardoor objecten hun finesse missen. Dat doet een dure Samsung dan weer beter.

©Wesley Akkerman

OnePlus 13 kopen?

Onderaan de streep doet de OnePlus 13 weinig fout. De dingen die we tijdens ons gebruik zijn tegengekomen, vinden we in elk geval geen dealbreakers. We weten dat OxygenOS al lang geen OxygenOS meer is en steeds meer richting Oppo's ColorOS kruipt. Daarnaast zijn de camerakwaliteiten nooit de reden geweest om voor OnePlus te kiezen. Dat betekent niet dat je geen mooie shots maakt met dit toestel, maar met andere premium smartphones heb je wellicht een betere ervaring. Het enige dat in de weg zit, is die minimale prijs van 999 euro.

Ook hier plaatsen we de kanttekening dat OnePlus op dit vlak veranderd is. Het merk is allang geen prijsvechter meer. Inmiddels is het basismodel vergelijkbaar geprijsd met concurrerende smartphones, waardoor er in feite een goede reden wegvalt om voor dit toestel te kiezen. Op de typische OnePlus-eigenschappen scoort de 13 gelukkig heel goed. De processor is razendsnel, de accu gaat lang mee, de software stottert niet en het scherm is even prachtig als energiezuinig. Los van die prijs is dit precies wat we van het Chinese merkt gewend zijn.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.