Het delen van Office-documenten tussen de iPad en de pc levert veel gebruikers problemen op. Vooral het gebruik van Dropbox in plaats van iCloud staat garant voor vele frustraties.

Gebruik je Dropbox en Apple's eigen iWork-suite op de iPad (bestaande uit Numbers, Pages en Keynote) dan zul je op een probleem stuiten bij het openen van documenten afkomstig van Microsoft Office. De documenten kunnen namelijk niet eenvoudig vanuit Dropbox in iWork-programma's geopend worden en voor zover ik dat kan overzien, is dat bewust gedaan.

Op een Windows pc integreert Dropbox zichzelf met het besturingssysteem en maakt het zelf een map aan binnen het bestandssysteem waardoor het met alle mogelijk software compatible is. Het besturingssysteem van de iPad, iOS, kent geen voor de gebruiker toegankelijk bestandssysteem. Iedere app beheert zijn eigen bestanden. Daarnaast bepaalt ook iedere app voor zichzelf met welke app het bestanden wil delen en hoe het de bestanden daadwerkelijk deelt.

Het gemis van de Verkenner

(Veel mensen zien dit als een voordeel van iOS omdat het zaken eenvoudiger zou maken. Ik ben het daar niet mee eens. Als je echt probeert serieus op een iPad probeert te werken, maken dit soort compatibiliteitstoestanden het erg echt niet eenvoudiger op. Het wordt zo onmogelijk om de bestanden voor een bepaald project gegroepeerd bij elkaar te houden.)

iWork accepteert bestanden vanuit Dropbox, maar kan ze niet terug plaatsen. Je kunt een .xls of .xlsx bestand uit de iOS Dropbox app delen met de iWork spreadsheetapplicatie door op het deelicoontje te drukken en 'Numbers' te slecteren. Maar als je klaar bent met het bewerken van de spreadsheet en je drukt op het deelicoontje in Numbers, dan krijg je geen optie te zien waarmee je het bestand terug naar Dropbox kunt sturen. De beste optie is dan alleen nog het bestand naar jezelf te e-mailen.

En ook dan krijg je problemen op je bord. Alhoewel iWork-apps bestanden van nieuwe Office-versies kunnen openen, kunnen ze alleen in het oude formaat (tot Office 2003) schrijven. Dat betekent dat als je een .xlsx bestand gaat bewerken, je deze alleen kunt terugsturen als een .xls. De beste oplossing is eigenlijk om afstand te doen van de apps van iWork.

Het alternatief

Office2 HD is een van de kantoorpakketten op de iPad die met iWork kan concurreren. Het ondersteunt niet alleen Dropbox, het heeft de service compleet ingebouwd; je hoeft hierdoor niet langer de app van Dropbox apart te opeen. Je kunt een bestand rechtstreeks vanuit de Dropbox cloud naar Office HD laden en als je het bestand opslaat, komt deze gewoon netjes direct in Dropbox terecht.

De app is niet duur. Het volledige pakket, inclusief de tekstverwerker, spreadsheet en presentatie, kost slechts 5,99 EUR. Maar het is niet de enige Dropbox-vriendelijke app voor de iPad (wel de goedkoopste en mijn persoonlijke favoriet). Kijk hier voor een volledige roundup van Office-applicaties voor de iPad.

'Echte' Office op de iPad kun je krijgen via OnLive Desktop, maar ook dat werkt niet bepaald ideaal.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.