De Motorola Moto G9 Play is een scherp geprijsde smartphone met - op papier - prima specificaties. Maar is hij je geld waard? Motorola biedt immers ook vergelijkbaar geprijsde modellen aan en ondervindt ook concurrentie van merken als Xiaomi, Oppo en Samsung. In deze Motorola Moto G9 Play review lees je of het toestel een aanrader is.

Motorola verkoopt de Moto G9 Play in de kleuren blauw en groen voor zo’n 169 euro. Ik testte de groene variant.

Ontwerp en scherm

De smartphone is gemaakt van plastic en dat voel je met name aan de achterkant. Die komt wat goedkoop over, ook omdat hij vingerafdrukken en stof aantrekt. Een matte afwerking had mijn voorkeur gehad. Motorola verdient overigens een complimentje door een (eenvoudig) transparant hoesje mee te leveren – dat is in deze prijsklasse niet gebruikelijk. De Moto G9 Play heeft een usb-c-poort, een hoofdtelefoonaansluiting en prima luidspreker. Achterop is een vingerafdrukscanner geplaatst en die werkt naar behoren en snel genoeg.

©PXimport

Het scherm meet 6,5 inch en is daarom lastig met één hand te bedienen. Door de hd-resolutie oogt het beeld redelijk scherp, al zie je wel verschil met toestellen die een full-hd-scherm hebben. Het scherm ziet er verder prima uit en heeft een inkeping voor de selfiecamera. Een aandachtspunt is dat de Moto G9 Play een grote smartphone is die niet in alle strakke broekzakken past. Met 200 gram is hij ook zwaarder dan de gemiddelde telefoon, wat deels te verklaren is door de grote accu.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Hardware

De specificaties van de Moto G9 Play zijn lekker compleet. Het toestel heeft voldoende werkgeheugen (4 GB) om snel te wisselen tussen recente apps en het werkgeheugen is met 64 GB ook groot genoeg. Mobiel betalen in winkels is mogelijk dankzij de nfc-chip en er is ook ondersteuning voor wifi 802.11ac (wifi 5) op zowel de 2,4 als de 5 GHz-frequenties.

De Moto G9 Play draait op een Snapdragon 662-processor en die doet zijn werk naar behoren. Populaire apps zijn vlot in gebruik, al merk ik wel duidelijk dat het toestel niet de snelste is. Het opstarten van apps duurt wat langer en bij uiteenlopende acties zijn kleine vertragingen zichtbaar. Het hoort erbij in deze prijsklasse en is nu niet heel storend. De grote vraag is hoe snel de Moto G9 Play nog is na twee of drie jaar gebruik, als het geheugen bijna vol zit met jouw gegevens.

©PXimport

Accuduur

Positiever ben ik over de accuduur. Dankzij het energiezuinige scherm en de grote 5000 mAh-batterij zingt de smartphone het anderhalf tot twee dagen uit op een acculading. Dat is langer dan gebruikelijk. Motorola levert een 20 Watt usb-c-stekker mee en dat is ook iets krachtiger dan gangbaar voor dit type toestel. Omdat de accu zo groot is, duurt het wel een paar uur voordat hij weer vol is.

©PXimport

Camera's

De Moto G9 Play heeft drie camera’s op de achterkant, maar dat klinkt indrukwekkender dan de praktijk uitwijst. Naast de primaire 48 megapixel camera gaat het namelijk om een dieptesensor (die alleen de achtergrond vervaagt) en een 2 megapixel macrocamera. Die schiet foto’s van heel dichtbij, maar doet dat op onrealistische wijze en in een dusdanig lage resolutie dat je de foto’s alleen kunt gebruiken voor social media. Met de primaire camera kun je aardige plaatjes schieten zolang er genoeg (dag)licht is. Verwacht echter geen wonderen: de Moto G9 Play presteert niet beter dan concurrerende smartphones.

©PXimport

Software

Motorola levert de Moto G9 Play met Android 10 en past de software nauwelijks aan. Dat vind ik fijn omdat stock-Android lekker werkt en ik geen behoefte heb aan visuele veranderingen of extra apps. Fijn is dat je het toestel kunt personaliseren qua kleuren, gebaren en snelle acties.

Het updatebeleid van Motorola is helaas matig. Dat schrijf ik al jaren en ik ben benieuwd of er ooit verandering in gaat komen. De Moto G9 Play krijgt alleen een update naar Android 11, dat bijna gelijktijdig met de smartphone uitkwam. De update voelt daarom als niet meer dan logisch. Concurrerende smartphones ontvangen in 2021 ook Android 12. Motorola belooft beveiligingsupdates tot de zomer van 2022, dus twee jaar. Dat is gemiddeld tot iets ondergemiddeld, want sommige merken garanderen drie jaar updates.

©PXimport

Conclusie: Motorola Moto G9 Play kopen?

De Motorola Moto G9 Play is een betaalbare smartphone met een prima scherm, complete specificaties en een lange accuduur. De software is gebruiksvriendelijk, maar Motorola’s updatebeleid kan niet tippen aan de meeste concurrenten. Goed om te weten is dat het toestel wat langzaam aanvoelt. Wil je zo’n 170 euro uitgeven aan een nieuwe smartphone, dan is de Moto G9 Play het overwegen waard. Kun en wil je wat meer uitgeven, dan zou ik dat doen omdat smartphones vanaf 199 euro op alle punten beter zijn. Motorola’s Moto G9 Power heeft meer opslaggeheugen en een nog langere accuduur, de Samsung Galaxy M21 heeft een mooier scherm en krijgt langer updates en de Poco X3 NFC is aanzienlijk sneller en heeft een prachtig display.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.