De Motorola Moto G-serie is al jaren populair vanwege zijn scherpe prijs en aantrekkelijke prijs-kwaliteitsverhouding. Met de Moto G8 Plus hoopt de fabrikant op een nieuw succes. In deze Motorola Moto G8 Plus review zoeken we uit of de smartphone een kooptip is.

De Moto G8 Plus is de snelle opvolger van de Moto G7 Plus. Na negen maanden vond Motorola het blijkbaar al tijd voor een nieuw model, met een lagere adviesprijs (269 euro) dan zijn voorganger (299 euro). Vorig jaar gaven we de Moto G7 Plus vier van de vijf sterren. Kan het achtste model die score evenaren of zelfs overtreffen? Na twee weken testen lees je mijn ervaringen in deze review.

Ontwerp

Wie de Moto G8 Plus naast de G7 Plus van vorig jaar legt, ziet overeenkomsten en verschillen. De voorkant lijkt veel op elkaar, met een scherm dat bovenin een inkeping heeft voor de selfiecamera en onderin een grotere rand toont. De achterkant wijkt af. Waar de Moto G7 Plus een ronde cameramodule gebruikt, zijn de cameralenzen op zijn opvolger verticaal in de linkerbovenhoek geplaatst. De cameramodule steekt wat uit, waardoor de smartphone niet helemaal vlak op tafel ligt. In het Motorola-logo zit nog steeds een vingerafdrukscanner. Die is nauwkeurig en snel.

©PXimport

De smartphones zijn bijna even groot, maar de Moto G8 Plus is door zijn grotere accu zwaarder. Met 188 gram is het gewicht nog steeds gemiddeld en prima. De Motorola Moto G8 Plus is verkrijgbaar in twee kleuren; blauw en rood. Ik testte die laatste versie en ben erg te spreken over de kleur.

Motorola stopt een simpel kunststof hoesje in de doos en dat is geen overbodige luxe. De achterkant van de Moto G8 Plus is gevoelig voor vingerafdrukken en krast relatief snel. Prettig is dat de smartphone spatwaterbestendig is, wat betekent dat hij niet direct stukgaat als je glas water omvalt.

©PXimport

Scherm: goed maar geen oled

Zoals de bijna identieke afmetingen al doen vermoeden, is het scherm van de Moto G8 Plus praktisch even groot als dat van zijn voorganger. Met zijn 6,3-inch formaat (tegenover 6,2-inch) is de smartphone goed met één hand vast te houden, maar kan het lastig zijn om het scherm met één hand te gebruiken. Het grotere formaat betekent wel dat je prettiger met twee handen kunt typen. Je films, games en andere media komen ook beter tot hun recht.

De schermkwaliteit is prima. De full-hd-resolutie levert scherp beeld, het lcd-display levert mooie kleuren en de maximale helderheid is hoog genoeg om het scherm af te lezen op een zonnige dag. Dat wil niet zeggen dat er geen ruimte voor verbetering is. In deze prijsklasse zijn er bijvoorbeeld smartphones met een oled-scherm te koop, dat beter beeld biedt dan een lcd-display. Zo’n oled-display zien we daarom graag terug in de Moto G9-serie.

©PXimport

Complete hardware

Onder de motorkap van de Moto G8 Plus schuilt een Qualcomm Snapdragon 655-processor. Deze chip is logischerwijs iets krachtiger dan de processor in de Moto G7 Plus, al merk je hier in de praktijk niet zoveel van. Alle populaire apps draaien zonder problemen en zware games leveren nog steeds wat haperingen op. Met oog op de prijs is dat geen ramp.

Het werkgeheugen meet 4GB, wat gemiddeld is en groot genoeg is om vlot te wisselen tussen recent gebruikte apps en games. Op het interne opslaggeheugen van 64GB – ook gemiddeld in dit prijssegment – kun je genoeg media en kwijt. Prettig is dat je het geheugen kunt vergroten met een micro-sd-kaartje.

Zoals je van dit type smartphone mag verwachten, heeft de Motorola Moto G8 Plus een nfc-chip. Je kunt dus met het toestel contactloos betalen in de supermarkt. Daarnaast slikt de Moto G8 Plus twee simkaarten (dual-sim).

©PXimport

Accuduur en opladen

De accu van de Moto G7 Plus is met 3000 mAh niet groot en dat merkte ik destijds: aan het einde van de dag moest ik de smartphone opladen, soms zelfs al eerder. Niet best, en daarom is het fijn dat Motorola een flink grotere accu in de Moto G8 Plus heeft geplaatst. Dankzij de capaciteit van 4000 mAh gaat het toestel moeiteloos een lange dag mee. Ik verwacht dat de meeste gebruikers anderhalf tot twee dagen uit de accu kunnen persen. Prettig, maar om onduidelijke redenen levert de fabrikant een langzamere TurboPower-oplader mee dan bij de Moto G7 Plus. Die laadt met 27W op, de Moto G8 Plus met 15W. Het duurt daarom langer om de accu op te laden. Na een half uur is de accu van 0 naar 37 procent geklommen. Dat is iets ondergemiddeld, al heb ik er geen last van gehad. Door de goede accuduur laad ik de smartphone namelijk ’s avonds op voordat ik naar bed ga en dan heb ik geen haast.

Draadloos opladen is niet mogelijk; een logische bezuiniging op dit type smartphone.

©PXimport

Camera's

Op de achterkant van de Moto G8 Plus zit een driedubbele camera. Het vaakst maak je foto’s en video’s met de 48 megapixel hoofdcamera, die standaard in 12 megapixel fotografeert omdat plaatjes in deze resolutie scherp genoeg zijn en minder opslagruimte innemen. Een zogeheten quad-bayer-techniek moet de fotokwaliteit verbeteren, vooral in het donker. Dat klopt, al vind ik de kwaliteit nog steeds niet denderend. Voor sociale media zijn de foto’s en filmpjes doorgaans prima. Als je kritischer – en op groot scherm – naar de beelden kijkt, zijn de kleuren soms niet realistisch en kan een grijze lucht er te wit uitzien. Het grootste probleem is dat de camera regelmatig moeite heeft met bewegingen, waardoor foto’s onscherp zijn.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De tweede camera op de smartphone is een groothoeklens die een kwartslag gedraaid is. Dat klinkt gek, maar is logisch. Met deze camera vang je een wijder beeld dan met de normale camera en door de draai kun je horizontale video’s maken terwijl je de Moto G8 Plus verticaal vasthoudt. Andere telefoons maken in zo’n situatie een verticaal filmpje, wat niet handig is als je de beelden op je computer of televisie bekijkt. Motorola lost met deze cameraopstelling een bekend probleem op en dat valt te prijzen. Helaas had de uitvoering beter gekund. Om onduidelijke redenen kan de camera namelijk geen foto’s schieten – iets dat technisch wel mogelijk is. Jammer, want ik maak – net als veel anderen – graag groothoekfoto’s van bijvoorbeeld gebouwen en landschappen. Hopelijk brengt Motorola nog een software-update uit die foto-ondersteuning toevoegt. Overigens is de videokwaliteit van de groothoeklens gemiddeld en vergelijkbaar met de Motorola One Action, die eenzelfde camera heeft.

Een dieptesensor (5 megapixel) en laserautofocus helpen de Moto G8 Plus bij het schieten van foto’s met een scherpe voorgrond en wazige achtergrond. Deze portretfoto’s komen doorgaans prima uit de verf, al zijn de resultaten natuurlijk minder goed dan die van veel duurdere smartphones als de iPhone 11 Pro Max.

©PXimport

Software

De Motorola Moto G8 Plus draaide bij zijn release in oktober op Android 9.0 (Pie) en niet op Android 10, dat toen al twee maanden beschikbaar was. Jammer, maar daar komen we zo op terug. Prettig is dat Motorola een nauwelijks aangepaste Android-versie gebruikt en slechts een paar apps meelevert. Je gebruikt de Android-software dus bijna zoals Google ‘m bedoeld heeft. Motorola’s weinige aanpassingen voegen gelukkig ook echt iets toe. Zo kun je de zaklamp activeren door de smartphone tweemaal te schudden en start je de camera door het toestel twee keer te draaien. Deze functies zitten al jaren in Motorola-toestellen en hebben zich inmiddels ruimschoots bewezen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Motorola Moto G8 Plus updates

Het updatebeleid van Motorola is helaas niet zo goed en vaag. Dat merk je bijvoorbeeld aan het feit dat de Moto G8 Plus nog steeds (februari 2019) niet geüpdatet is naar Android 10. We weten dat een Moto G-toestel minimaal één versie-update krijgt, maar dat zou in dit geval betekenen dat de smartphone van Android 9 naar 10 gaat, terwijl versie 10 allang uit was toen de Moto G8 Plus gepresenteerd werd. Maar of dit betekent dat de telefoon ook Android 11 krijgt, wil de fabrikant niet zeggen.

Hoe vaak en hoe lang de Moto G8 Plus beveiligingsupdates krijgt, is eveneens onduidelijk. Google brengt elke maand zo’n update uit, maar Motorola rolt doorgaans slechts eens in de drie maanden een update uit naar Moto G-telefoons. Dat is jammer omdat je zo onnodig langer kwetsbaar bent voor beveiligingsproblemen.

©PXimport

Conclusie: Motorola Moto G8 Plus kopen?

De Motorola Moto G8 Plus is een prima smartphone die niets fout doet, maar ook op geen enkel vlak uitblinkt. Met oog op de gebruikservaring en scherpe prijs kun je er geen buil aan vallen en dat is goed om te weten. Toch lijkt de Moto G8 Plus niet de beste keuze in zijn prijssegment. Chinese concurrenten als Xiaomi en Realme verkopen smartphones met een betere prijs-kwaliteitsverhouding en de Samsung Galaxy A50 is ook een geduchte concurrent.

De Moto G8 Plus ondervindt echter ook concurrentie uit eigen huis. Denk aan de Moto One Vision en Moto One Action, maar vooral de nieuwe Moto G8 Power. Die is tientallen euro’s goedkoper, heeft praktisch dezelfde hardware, aangevuld met een snellere oplader en een extra camera. Het grootste pluspunt is de aanzienlijk grotere accu, waardoor de smartphone een dag langer meegaat op een batterijlading. De Motorola Moto G8 Plus is daarom een prima koop, maar niet onze aanrader.

In november lijkt de tuin tot stilstand te komen, maar schijn bedriegt. Juist nu leg je de basis voor een prachtige tuin in het voorjaar. Van het beschermen van planten tegen de kou tot het planten van bollen en fruitbomen: wie in november de handen uit de mouwen steekt, wordt in de lente beloond met een gezonde, bloeiende tuin.

Maak je tuin winterklaar

Een goed voorbereide tuin kan tegen een stootje. Zodra de temperatuur daalt, bescherm je gevoelige planten met vliesdoek of noppenfolie. Leg dat materiaal nu alvast klaar, zodat je snel kunt handelen bij vorst. Maak in de schuur of het tuinhuisje plek voor planten in pot die niet tegen kou kunnen. Binnen blijven ze het best bij een temperatuur tussen de 2 en 10 graden. Vergeet niet af en toe te luchten en de aarde vochtig te houden, zodat de wortels niet uitdrogen. Controleer tot slot de fruitbomen en verwijder ingedroogde of verschrompelde vruchten. Die kunnen schimmels bevatten en zo de boom verzwakken.

Nog even wat extra liefde voor je gazon

In november geef je het gazon nog een laatste onderhoudsbeurt voordat het in winterrust gaat. Steek de randen strak af en verwijder het blad dat op het gras ligt. Blijven bladeren liggen, dan krijgt het gazon te weinig licht en kunnen er schimmels ontstaan. Gebruik het blad liever op andere plekken in de tuin, bijvoorbeeld onder struiken of tussen vaste planten, omdat het blad verteert en voedingsstoffen aan de grond afgeeft.

©Konstantin Zibert - stock.adobe.com

Planten: fruitbomen...

November is een goede maand om fruitbomen te planten. De grond is nog relatief warm, waardoor de wortels kunnen aanslaan voordat de winter begint. Graaf een ruim plantgat en maak in het midden een kleine heuvel waar de stam op rust. Spreid de wortels voorzichtig uit, vul het gat met een mengsel van aarde en compost en druk de grond stevig aan. Geef ruim water en plaats een boompaal als de boom op een open of winderige plek staat.

...en bollen

Ook bloembollen kunnen nu de grond in: tulpen, narcissen, hyacinten en irissen bloeien in het voorjaar als je ze nu plant. Wie meteen wat kleur in de tuin wil, kan wintervaste planten als heide, winterviolen, Skimmia of kleine coniferen in potten zetten.

©iMarzi - stock.adobe.com

Snoeien en onkruid wieden (ja, ook nu nog!)

Zolang het niet vriest, kun je nog prima snoeien. Vooral kale fruitstruiken zijn nu aan de beurt: door oude takken weg te halen, verjong je de struik en bevorder je de groei van nieuwe scheuten. Ook jonge boompjes met een doorgaande stam kun je licht terugsnoeien, zodat ze een mooie, evenwichtige vorm ontwikkelen. De treurwilg mag in deze periode worden geknot, zodat hij in het voorjaar weer mooi uitloopt.

Blijf daarnaast onkruid verwijderen, ook al groeit het minder hard. Door het bij te houden, voorkom je dat het in het voorjaar de overhand krijgt. Zo blijft de tuin netjes en houd je het werk beperkt wanneer alles straks weer begint te groeien.

Vooruitkijken naar het voorjaar

Wie in november nog even de handen uit de mouwen steekt, maakt het zichzelf straks een stuk makkelijker. De tuin krijgt rust, maar de basis voor een nieuw seizoen ligt er al. Zodra de eerste zon zich in het voorjaar laat zien, zie je de beloning van het werk dat je nu hebt gedaan: gezonde planten, een sterk gazon en fruitbomen die vol leven zitten.

‘Weg met Amerikaanse tech!’ Onze afhankelijkheid van Amerikaanse technologische producten en -diensten stuit een groeiend aantal Europeanen steeds meer tegen de borst. Overstappen op Europese alternatieven lijkt daarom een logische keuze, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Europese chatbots zijn lastig te vinden, terwijl kunstmatige intelligentie een steeds grotere rol in de maatschappij lijkt te gaan spelen.

ChatGPT van OpenAI, Gemini van Google, Copilot van Microsoft, Grok van xAI of Claude van Anthropic. Als je aan een AI-chatbot denkt, is de kans groot dat een van deze diensten als eerste bij je te binnen schiet. Dat is niet zo vreemd, want het zijn op dit moment de populairste chatbots. Een andere interessante overeenkomst is dat ze allemaal afkomstig zijn uit de Verenigde Staten.
Onlangs kwam er een scheurtje in die Amerikaanse AI-dominantie: de chatbot van het Chinese DeepSeek haalde ineens de voorpagina’s. Voor het eerst leek een niet-Amerikaanse chatbot het te kunnen opnemen tegen de gevestigde orde uit de VS. Dat was goed nieuws voor inwoners van China, aangezien Amerikaanse chatbots daar worden geblokkeerd. Met de komst van DeepSeek kregen Chinezen dus eindelijk toegang tot een geavanceerde AI-bot.
Wij Europeanen hebben wel gewoon toegang tot Amerikaanse AI-modellen. Dat is maar goed ook. Voor de meeste Amerikaanse onlinediensten, zoals WhatsApp, OneDrive of Gmail, zijn er prima Europese alternatieven te vinden. Alleen voor AI-chatbots is dat een stuk lastiger.

Afhankelijk van Amerika

Het verlangen naar de ‘Europeanisering’ van ons internetgebruik is de afgelopen maanden sterk gegroeid. Dat komt vooral door een daling in het vertrouwen in onze samenwerking met Amerika. De huidige Amerikaanse president ziet de EU meer als concurrent dan als partner. Het kan dus riskant zijn om een onvoorspelbaar land zo veel macht over ons (bedrijfs)leven te geven.
Niet alleen privé gebruiken we Amerikaanse diensten, ook op het werk zijn veel producten afkomstig uit de VS, zoals Microsoft Office, Gmail en Slack. In de meeste organisaties kun je AI-chatbots aan dat rijtje toevoegen. Volgens onderzoekers groeit onze AI-afhankelijkheid de komende jaren ook nog eens gestaag verder.

In een hoop werkvelden, waaronder de militaire sector, is kunstmatige intelligentie mogelijk binnen de kortste keren onmisbaar. Het baart experts dan ook zorgen dat wij als Europa momenteel geen enkele controle hebben over deze belangrijke technologie. Ze vrezen dat de VS op een dag besluit om Amerikaanse AI-diensten voor ons te blokkeren. Dan hebben tal van bedrijven ineens een groot probleem.

Zorgen om privacy

In het verleden is al meerdere keren gebleken dat buitenlandse AI-bedrijven het niet zo nauw nemen met de privacy van hun gebruikers. Zo zou OpenAI zonder toestemming de data van EU-gebruikers hebben gebruikt voor het trainen van ChatGPT. Ook is duidelijk dat AI-chatbots gevoelige gegevens van gebruikers lekken, doordat ze ingevoerde tekst als trainingsdata opslaan en later met andere gebruikers delen.

Daarnaast wordt er gevreesd dat overheden de gegevens die gebruikers met AI-modellen delen, kunnen opeisen. In het privacybeleid van DeepSeek staat bijvoorbeeld dat het persoonsgegevens (denk aan chat- en zoekgeschiedenis en zelfs de toetsaanslag) in China opslaat. Volgens de wetten van het land heeft de Chinese overheid het recht om gegevens op te eisen van binnenlandse bedrijven wanneer zij daarom vraagt. Veel regeringen hebben hun werknemers dan ook verboden om DeepSeek op hun werktelefoons te installeren.

Moeilijke markt

Er zijn dus genoeg redenen om over te willen stappen op Europese alternatieven voor AI-diensten, maar dan moeten die er dus wel zijn. De Amerikaanse techindustrie is een stuk groter dan de Europese. EU-bedrijven beginnen daardoor met een grote achterstand en moeten met veel minder middelen een gelijkwaardig product zien te ontwikkelen. We zijn natuurlijk gewend aan de kwaliteit van de Amerikaanse tegenhangers. Slechts weinig mensen en bedrijven zijn bereid om over te stappen op een inferieur alternatief.

Hoe ingewikkelder (en dus duurder) het is om een dienst op te zetten, hoe moeilijker het is om Europese varianten te vinden. En laat het nou net zo zijn dat specifiek het opzetten en trainen van AI-modellen ontzettend prijzig is. Je hebt gigantische datacenters nodig om de vele peperdure, specialistische hardware-installaties 24/7 te kunnen laten draaien. Het trainen van AI-modellen verbruikt bovendien enorme hoeveelheden elektriciteit en de hitte die daarbij vrijkomt, moet dagelijks met miljoenen liters water worden gekoeld.

Er zijn in Europa maar weinig bedrijven voorhanden die bereid zijn om zulke investeringen te doen. Dat komt deels doordat de grote investeerders in Amerika zitten, waardoor start-ups moeilijk aan startkapitaal kunnen komen. Verder zijn de lonen in de VS hoger en is de loonbelasting lager, waardoor ook veel van het toptalent op AI-gebied dáár te vinden is. Daar komt ook nog de strenge regelgeving van de EU bij, die bedrijven kan afschrikken om te innoveren.

Toch is er sinds kort voorzichtig beweging zichtbaar op de Europese AI-markt. Steeds meer bedrijven werken aan eigen taalmodellen en chatbots die binnen de Europese wetgeving opereren en beter aansluiten op onze privacywaarden. Het gaat vaak nog om kleinschalige initiatieven met beperkte rekenkracht, maar ze laten wel zien dat Europa niet stilzit. Zo verschenen er de afgelopen maanden eindelijk enkele concrete voorbeelden van Europese chatbots die de concurrentie durven aan te gaan met Amerika: het Franse Le Chat van Mistral AI en het Zwitserse Lumo van Proton. Hun aanpak verschilt, maar beide projecten tonen dat ook binnen Europa ruimte ontstaat voor kunstmatige intelligentie op eigen voorwaarden.

Le Chat: Concurrent uit Frankrijk

Het Franse Mistral AI bracht eerder dit jaar onder de toepasselijk genaamde chatbot Le Chat een directe concurrent voor de gevestigde orde uit. Deze bot, beschikbaar voor Android, iOS en webbrowsers, maakt gebruik van volledig zelfgetrainde AI-modellen en staat dus voor een groot deel los van de VS. De hardware wordt nog wel geleverd door Amerikaanse fabrikanten. De gegevens worden echter opgeslagen op Europese servers en moeten daarmee voldoen aan strenge Europese privacywetten. Zo mag Mistral volgens de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) je gegevens niet buiten de EU beschikbaar maken. Er moet een juridisch zwaarwegende reden zijn om de gegevens met de overheid te mogen delen.

Hoe goed is Le Chat?

Voor de privacy is Le Chat dus een interessante keuze, maar hoe presteert Mistral in vergelijking met de concurrentie? Uit onze eigen tests blijkt dat Le Chat op de eerste plaats nog niet zo heel vaardig is in het Nederlands. Bij het schrijven van een Sinterklaasgedicht komt de chatbot met veel kromme zinnen, terwijl ChatGPT (naast wat rare rijmpjes) wel consequent kloppende zinnen aan elkaar rijgt. Datzelfde geldt voor zaken die de Nederlandse cultuur aangaan. Als we vragen om suggesties voor klassieke verjaardagshapjes, zegt Le Chat dat we miniquiches en sushi moeten serveren. ChatGPT begrijpt de opdracht beter en raadt ons oer-Hollandse blokjes kaas met mosterd, leverworst en haring op roggebrood aan.

Ook uit onafhankelijke benchmarks blijkt dat Le Chat het vaak moet afleggen tegen Amerikaanse en Chinese modellen. Benchmarks meten hoe chatbots presteren in een breed scala aan taken, bijvoorbeeld op het gebied van wereldkennis, wetenschappelijk redeneren, wiskunde en programmeren.

Mistral Large 2, het model dat momenteel voor Le Chat wordt gebruikt, krijgt van de grootste AI-vergelijkingssite, Artificial Analysis, een gemiddelde intelligentiescore van 38. Vrijwel alle andere AI-chatbots behalen hogere scores. Het huidige standaardmodel van ChatGPT, GPT-4o, verschilt met zijn score van 41 niet veel van Le Chat. Alleen OpenAI biedt ook een Pro-abonnement aan voor 24 dollar waarmee gebruikers toegang krijgen tot geavanceerdere modellen, zoals o3, die juist een topscore van 69 behaalt.

Mistral biedt ook een betaald abonnement (15 dollar), maar daarbij krijgen gebruikers alleen een hogere daglimiet bij het genereren van teksten en afbeeldingen. Ook kun je dan aangepaste chatbots te maken, bijvoorbeeld een bot die altijd antwoordt als een rapper. Betalende gebruikers krijgen dus geen geavanceerder AI-model.

Lumo: Protons privacygerichte alternatief

Sinds juli 2025 is Proton – bekend van Proton Mail en Proton VPN – met zijn eigen AI-chatbot Lumo op de markt gekomen. Daarmee voegt het bedrijf zich bij de kleine maar groeiende groep Europese spelers die een antwoord proberen te bieden op de Amerikaanse dominantie. Lumo profileert zich nadrukkelijk als een privacyvriendelijk alternatief dat de waarden van de Europese digitale soevereiniteit belichaamt.

De chatbot is gebouwd op open-sourcemodellen, waaronder Nemo, OpenHands, OLMO en Mistral Small, en draait volledig op Europese servers. Dat betekent dat alle gegevens binnen de grenzen van de EU blijven en dus onder de strenge AVG-regels vallen. Proton garandeert dat gesprekken niet worden gelogd en uitsluitend lokaal versleuteld worden opgeslagen, zodat zelfs het bedrijf zelf er geen toegang toe heeft. De dienst gebruikt geen enkele gebruikersinput om zijn modellen verder te trainen, iets wat bij Amerikaanse chatbots nog altijd de norm is.

©Proton

Wie wil, kan de webzoekfunctie inschakelen om actuele informatie op te vragen, maar standaard staat die uit. Daardoor werkt Lumo iets minder up-to-date dan ChatGPT of Gemini, maar het voorkomt dat de dienst ongezien data doorsluist naar externe bronnen. Ook kun je bestanden uploaden voor analyse, die vervolgens via Proton Drive worden verwerkt en net als e-mails en documenten volledig end-to-end-versleuteld blijven.

Lumo kent nog beperkingen. Zo kan de chatbot minder context onthouden dan de grote Amerikaanse modellen en ontbreken geavanceerde multimodale functies, zoals spraakinteractie of beeldherkenning. Toch is de komst van Lumo van grote symbolische waarde: eindelijk heeft Europa een concreet alternatief dat niet draait om schaal of winst, maar om vertrouwen, transparantie en privacy. Het laat zien dat innovatie ook kan ontstaan vanuit principes in plaats van marketingbudgetten – al zal de tijd moeten uitwijzen of dat genoeg is om het tegen de reuzen uit Silicon Valley op te nemen.

Kleine tekortkomingen

Een veelgehoorde klacht van AI-fanaten is dat Le Chat minder flexibel is dan de niet-EU-bots. Zo kan de chatbot minder context verwerken, waardoor de dienst niet geschikt is om een verslag van honderden pagina’s samen te vatten. Ook ontbreekt de mogelijkheid voor spraakgesprekken en kan de bot geen tekst lezen op afbeeldingen die je opstuurt. Je kunt Le Chat wel vragen om plaatjes te maken, maar daarvoor gebruikt de dienst het Flux Pro-model van een Duitse start-up. Dat model levert behoorlijke resultaten, al zijn de nieuwste beeldgeneratoren van ChatGPT en Google Gemini nog beter in het uitvoeren van complexe opdrachten en het leesbaar schrijven van tekst.

Ook Lumo is op dit vlak nog beperkt: de chatbot kan geen beelden genereren of analyseren en mist functies als spraakinteractie of uitgebreide contextherkenning. Proton richt zich voorlopig bewust op een veilige basisfunctionaliteit in plaats van op toeters en bellen. In vergelijking met Le Chat is Lumo dus minder veelzijdig, maar wel consistenter in zijn focus op privacy en databeveiliging.

AI-actieplan

Al met al kunnen Le Chat en Lumo op sommige punten aardig meekomen met hun Amerikaanse tegenhangers, maar op veel fronten blijven ze nog achter. De gemiddelde gebruiker kan er prima mee uit de voeten, al zullen bedrijven pas overstappen als Europese bots krachtiger worden en meer taken aankunnen. Om dat te bereiken zijn forse investeringen nodig. De Europese Unie beseft dat inmiddels ook. In april werd een actieplan gepresenteerd dat Europa moet helpen uit te groeien tot wereldleider op het gebied van kunstmatige intelligentie. Daarin belooft Brussel de bouw van vijf gigafabrieken voor de ontwikkeling van geavanceerde AI-modellen, investeringen in cloudcapaciteit en datacenters, en steun voor Europese start-ups. Na jaren van afwachten lijkt Europa zich dus eindelijk op te maken voor een inhaalslag. Met de komst van spelers als Mistral AI (Le Chat) en Proton (Lumo) krijgt het continent stap voor stap meer grip op zijn digitale toekomst. Misschien is dat bescheiden begin precies wat nodig is om ooit echt onafhankelijk te worden van Silicon Valley.