ID-redacteur Wesley Akkerman: "Geloof het of niet, maar ik heb nog nooit een iPhone gebruikt. Ik heb geen enkel Apple-product en gebruik eigenlijk pas sinds de zomer mijn eerste Apple-dienst: Apple TV+. De redactie vond het daarom leuk om mij, als verstokte Android-gebruiker, kennis te laten maken met de iPhone 15 Plus."

Af en toe is het leuk om een uitstapje te maken naar iets wat je nog niet kent. Daarom hebben we ID-redacteur Wesley Akkerman een iPhone in zijn handen gedrukt, om te zien wat er dan gebeurt. In dit artikel vertelt hij over z’n ervaringen, waarbij hij vooral gelet heeft op gebruik, camera’s en software.

Hoelang ik al precies Android gebruik, weet ik niet meer. Volgens mij was het eerste toestel dat ik met dat besturingssysteem gebruikte een gaming-telefoon, de Sony Xperia Play. Dat was omstreeks 2011. We zijn nu in 2023 en ik heb me sindsdien nooit afgevraagd hoe het er aan de andere kant aan toe gaat. Bijna nooit dan, want tussendoor maakte ik nog wel een kort uitstapje naar Windows Phone. Maar verder heb ik me alleen beziggehouden met iPhone als het om nieuws of achtergrondartikelen ging. Dat levert nu de unieke kans op om als verstokte Android-gebruiker de moderne iPhone te leren kennen.

Ongeveer drie weken geleden (geteld vanaf het moment van schrijven van dit artikel) heb ik de iPhone 15 Plus van mijn collega Jeroen in ontvangst genomen. Hij kwam hem met het enthousiasme van een deur-tot-deurverkoper langsbrengen. Tot nu toe begreep ik niet echt waarom mensen voor een iPhone zouden kiezen. iOS als besturingssysteem is behoorlijk gesloten, en Apple maakt er echt de dienst uit. En hoewel je inmiddels wel wat persoonlijke dingen kunt aanpassen, is dat op Android toch echt beter geregeld.

Deze vier dingen vielen me op na twee weken met de 15 Plus doorgebracht te hebben.

©Wesley Akkerman | ID.nl

De bouwkwaliteit en het ontwerp

Waar ik mee wil beginnen is het ontwerp. Misschien komt het door de kleur die ik heb gekregen, maar ik vind het een prachtig apparaat. De hoeken zijn ontzettend rond, hij voelt solide aan en de kwaliteit voelt extreem hoogwaardig. Ik ben echt heel blij met mijn Pixel 8 Pro en zijn fluweelzachte achterkant en oogstrelende crèmekleur, maar deze iPhone oogt heel tof. In het verlengde daarvan ben ik erg te spreken over het dynamische eiland. Ik ben geen fan van notches, maar de manier waarop Apple hier vorm aan geeft is haast magisch te noemen. De grenzen tussen hard- en software vervagen compleet.

Het is echt heel cool om te zien hoe dat eiland zich tijdens het gebruik van de iPhone 15 Plus aanpast aan jouw gebruik. Speel je muziek af, dan verschijnt er een groot notificatieblok in beeld, en anders zie je een kleine waveform staan. Word je gebeld als je het apparaat gebruikt? Dan wordt de balk wat breder en zie je staan wie je lastig valt. En zo zijn er heel veel toepassingen te bedenken. Het mooie is dat de zwarte balk nagenoeg net zo zwart is als de Face ID-camera die erachter zit, waardoor het echt lijkt alsof die breder, langer of groter wordt en weer inkrimpt.

©Wesley Akkerman | ID.nl

De applicaties zijn net anders

Daarnaast vind ik het opmerkelijk dat bepaalde apps er overzichtelijker uitzien dan op Android (mede dankzij dat magische eiland), en soms extra opties bevatten. Ik gebruik bijvoorbeeld Stack als cloudopslagdienst, en die heeft op de iPhone een extra sectie bovenaan de app staan met recente gebruikte mappen. Echt megachill, want op Android moet ik daar altijd helemaal naartoe navigeren. Meestal gaat hem om vier tikjes voordat ik ergens ben, maar op iOS ben ik er meteen. Dit is slechts een enkel voorbeeld, maar dat soort dingen vielen me her en der op. Het zijn de kleine dingen …

©Wesley Akkerman | ID.nl

Lees ook: Onbekende buitenlandse WhatsApp-beller? Dit moet je (niet) doen

Overzichtelijk is anders

Ondertussen valt het me ook op dat ik flink wat overzicht mis. Sure, als Android-gebruiker sinds minimaal 2011 ben ik gewend hoe het er in het Google-kamp aan toe gaat. Maar ik had niet gedacht dat ik me zo hopeloos verdwaald zou voelen. iOS heeft veel dezelfde functies, maar die staan vaak allemaal op andere plekken. Je hebt verschillende widgets voor het thuis- en lockscherm, en de geïnstalleerde apps staan onder de instellingen. Je doet alles door naar links of rechts te scrollen (net zoals dat vaak het geval is op Android-toestellen van Xiaomi of Oppo, vreselijk).

Dat je het snelle menu alleen via de rechterhoek kunt oproepen, daar zou ik nog aan kunnen wennen. En de functies die daar staan, begrijp ik. Gelukkig kun je ook via de Instellingen dat paneel heel gemakkelijk personaliseren. Maar waar ik maar niet aan gewend raak, is de manier waarop Apple notificaties presenteert op het vergrendelde scherm. Die staan allemaal onder elkaar, op elkaar. En ze zijn niet altijd standaard zichtbaar. Android pakt dit wat mij betreft veel logischer en meer geordend aan, door notificaties slimmer te groeperen. Enfin, ook dit zal ergens een kwestie van smaak zijn.

Tot slot heb ik nog een opmerking over de directe bediening. Op Android is het zo dat je altijd terug kunt gaan naar het thuisscherm door op Terug te tikken (of vanaf de rand van het scherm naar het midden te vegen). Maar op iOS werkt dat niet. Iedere keer wanneer ik een app wil afsluiten, dan moet ik van beneden naar boven vegen. Dat heeft echt flinke ergernissen opgeleverd, omdat ik het idee had dat het systeem niet werkte. Maar het werkt dus wel: alleen behoorlijk anders dan ik gewend was. Niet per se slechter, maar gevoelsmatig wel minder intuïtief dan ik had verwacht van Apple.

Het camerasysteem

Tot slot richt ik mijn pijlen op de camera’s op de iPhone. De gewone camera-app vind ik uitgebreid doch standaard, en biedt niet per se opties aan die ik niet op Android aantref. Ik hoorde altijd dat iPhone ontzettend mooie foto’s maakt. Maar ik heb niet het idee dat die per se mooier zijn dan de foto’s van mijn Pixel 8 Pro. Natuurlijk: de kleuren zijn prettig verzadigd en de onderwerpen ogen altijd scherp, maar dat mag je ook wel minimaal verwachten. Apple heeft Google wel ingehaald op het gebied van avondfotografie; beelden ogen vaak kleurrijker en helderder, en niet minder natuurlijk.

Opvallend is dat de camera’s op de iPhone 15 Plus objecten vaak veel scherper vastleggen dan Google doet. En dan heb ik het over kleinere details, zoals druppels of kleine blaadjes. Op de Pixel-beelden kunnen die nog wel eens een beetje opgaan in de achtergrond of wat pluizig ogen, terwijl je ze op de iPhone-foto’s heel goed kunt onderscheiden van de rest van de omgeving. Maar verder wil ik niet stellen dat de foto’s van de iPhone 15 Plus echt heel veel beter zijn dat de Pixel 8 Pro. Ik denk dat mijn collega Rens terecht vaststelt dat dit nog altijd de beste camerasmartphone is van dit moment.

©Wesley Akkerman | ID.nl

De conclusie na twee weken

Twee weken een nieuwe smartphone uitproberen is te kort. Maar het doel van het experiment was om kennis te maken met de iPhone. Als zelfstandig product voelt de iPhone wel iets meer bijzonder aan dan een doorsnee Android-smartphone, en dat komt voornamelijk door dat magische eiland. Maar voor de rest wijken er voor mij – aanvankelijk – te veel dingen zodanig af dat ik het toch op Android wil houden. Niet dat iOS echt zo veel slechter is, maar het zou mij meer energie kosten om me aan te passen dan het me waard is. Daarvoor voelt het systeem te anders (al zal ik dat coole achtergrondeffect van het vergrendelde scherm wél gaan missen).

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.